Αναδημοσιεύσεις

24
12

Νίκος Φίλης: Για την προκλητική φιέστα Μπακογιάννη

Η απόφαση του δημάρχου της Αθήνας να διαθέσει το ποσό των 215.000 € ως αμοιβή για μια 17λεπτη πρωτοχρονιάτικη παράσταση γνωστού καλλιτέχνη, με μοναδικό θεατή τον ίδιο τον κ. Μπακογιάννη (!) και με απευθείας ανάθεση, συνιστά αχρείαστη και προκλητική σπατάλη. Ακόμα περισσότερο, αποκαλύπτει μια νοοτροπία, δηλωτική των προτεραιοτήτων και του «γούστου» μιας τάξης που ζει πολύ μακριά από τα προβλήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας, αλλά που επίσης θέλει αυτή την απόσταση να την προβάλλει και να την δείχνει, ως οικόσημο υπεροχής. Βιώνουμε μια πολλαπλή κρίση. Τα νοσοκομεία στενάζουν, συνάνθρωποί μας μες τις γιορτές περνάνε δύσκολα. Η «απάντηση» του δημάρχου Αθηναίων, δημάρχου των... δύο μεγάλων περιπάτων των εκατομμυρίων, είναι 17 λεπτά γκλαμουριάς και επίδειξης πλούτου, με υπερπολυτελή σκηνικά και πανάκριβες βιντεοσκοπήσεις, αντί για μόνιμη και διαρκή ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη. Δηλωτικό αντίληψης, ύφους, προτεραιοτήτων... Οφείλει να ακυρώσει ο κ. Μπακογιάννης αυτήν την εκτός τόπου και χρόνου πρόκληση, αλλά δεν πιστεύω ότι διαθέτει το θάρρος και κυρίως ότι κατανοεί το βαθμό της πρόκλησης. Ιδιαιτέρως όταν τα ακροκεντρώα τρολ και στρατευμένα ΜΜΕ προστρέξουν, ως συνήθως, να τον υποστηρίξουν. Τουλάχιστον μετά την «συναυλία» ας βρει χρόνο να δει τα «Ιδιωτικά βίτσια και δημόσιες αρετές» του Μίκλος Γιάντσο. Κάτι μπορεί να μάθει.
24
12

Χριστόπουλος για Ζακ Κωστόπουλο: “Η δολοφονία του, επιτομή του ρατσιστικού εγκλήματος”

«Είμαι εδώ γιατί αξιολογώ ότι αυτή η υπόθεση είναι σημαντική. Ένα έγκλημα που συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά για τα οποία η οργανωμένη κοινωνία και η δικαιοσύνη πρέπει να στείλει ένα μήνυμα που δεν είναι ατιμωρησία. Πράξεις βάρβαρες που απαξιώνουν τη ζωή θα πρέπει να αποδοκιμαζονται και να τιμωρούνται» (...) «Το έγκλημα αυτό στα δικά μου μάτια είναι η επιτομή του ρατσιστικού εγκλήματος. Ο δράστης θεωρεί ότι οι ιδιότητες του θύματος συμπυκνώνουν εκείνο που ο δράστης αποστρέφεται. Η ελληνική δικαιοσύνη πρέπει να στείλει το μήνυμα για να κοιμόμαστε και εμείς ήσυχοι. Τρία χρόνια τώρα οι αρχές ερευνούν και ούτε πειθαρχικά δεν έχει γίνει τίποτα. Αυτο το παιδί επειδή θεωρήθηκε ότι συμπυκνώνει όλα όσα εκείνοι αποστρέφονται, είχε αυτή την τύχη». (...) «Με στερεότυπες ιδιότητες που του απέδιδαν όπως ότι ήταν άτομο του περιθωρίου, κλεφτρόνι, πρεζάκι» (...) «Πιστεύω και εύχομαι όλη αυτή η βαρβαρότητα επιτελέστηκε επειδή αυτός ο άνθρωπος πέθανε χτυπημένος στο ξύλο εξαιτίας αυτών ιδιοτήτων που οι κατηγορούμενοι νόμιζαν ότι είχε. Δεν θεωρώ ότι τσακώθηκαν ούτε για ερωτικά ούτε για πολιτικά ούτε για ποδοσφαιρικά».
23
12

H σημασία και τα όρια της νέας «ροζ παλίρροιας» στην Χιλή

Σε διεθνές επίπεδο, ο Μπόριτς και η κυβέρνησή του θα κριθούν από το κατά πόσο θα συμβάλουν θετικά στην διαδικασία περιφερειακής ενοποίησης της ηπείρου με όρους λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας από την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Έχουμε γράψει αναλυτικά για την ενίσχυση της CELAC και εναλλακτικών περιφερειακών ολοκληρώσεων έναντι του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS) που οικοδομήθηκε από τη λατινοαμερικάνικη δεξιά και τις Ηνωμένες Πολιτείες και απαξιώθηκαν καθώς αποδείχθηκαν μοχλοί «αλλαγής καθεστώτος» σε βάρος των σοσιαλιστικών και αριστερών κυβερνήσεων στην αμερικανική ήπειρο. Ιδιαίτερη σημασία έχει η στάση της νέας κυβέρνησης απέναντι στις σοσιαλιστικές χώρες που ο Μπόλτον ονόμασε «τρόικα της τυραννίας», το τρίγωνο Κούβα-Βενεζουέλα-Νικαράγουα. Όπως, άλλωστε δήλωσε στη συνέντευξή του στην Λαμπρινή Θωμά για το TPP, o Ντανιέλ Χαδουέ, μέλος της ΚΕ του ΚΚ της Χιλής, και συνιδρυτής του αριστερού εκλογικού συνασπισμού μαζί με τον Γκαμπριέλ Μποριτς: «Η κυβέρνηση του Γκαμπριέλ δεν θα μοιάζει με εκείνες της Νικαράγουας, της Βενεζουέλας, της Κούβας. Εκείνο που αναμένεται είναι ότι δε θα συμμετέχει στις απόπειρες πραξικοπήματος ή τις απόπειρες ξένων επεμβάσεων από τις ΗΠΑ ή τον OAS, εναντίον κρατών που έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Δεν περιμένουμε μια κυβέρνηση κοντά σε αυτές, λόγω των προσωπικών θέσεων του υποψηφίου προέδρου της δημοκρατίας, αλλά και όσων στην νομοθεσία μας διευθετούν τις διεθνείς σχέσεις. Αυτό που αναμένουμε είναι ότι δεν θα συνεισφέρει στην αποσταθεροποίηση άλλων κρατών. Αυτό είναι που περιμένουμε». Αυτό είναι που περιμένει κάθε άνθρωπος που θέλει να δει το νεοφιλελευθερισμό να ηττάται στο πρώτο εργαστήρι εφαρμογής του και τον ιμπεριαλισμό να χάνει έδαφος στην Λατινική Αμερική. Και αυτό θα καθορίσει αν ο νέος πρόεδρος της Χιλής θα αποδειχθεί κάτι αντιστοιχο του Ραφαέλ Κορέα, με όλα τα όρια του ρεύματός του, ή του προδότη Λένιν Μορένο. Όσοι νομίζουν πως στην εποχή κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου τρόπου ρύθμισης του παγκόσμιου καπιταλισμού τα παραπάνω είναι «λίγα», πόσο μάλλον σε μια αναπτυσσόμενη χώρα της Λατικής Αμερικής, θα περιοριστούμε να τους υπενθυμίσουμε πως το ιστορικό προτσές δεν αλλάζει επαναλαμβάνοντας την λέξη «επανάσταση» σαν μάντρα, αλλά μέσα από περίπλοκες, αντιφατικές και αλληλοσυμπληρώμενες διαδικασίες, νίκες και ήττες, διαψεύσεις και προσδοκίες, πισωγυρίσματα, αυτοκριτική και εφόδους.
23
12

Στο μυαλό του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Σε κάθε περίπτωση, το «Κόκκινο Σακίδιο» είναι ένας εξαιρετικός οδηγός για το τι είναι και πώς οικοδομείται η αριστερή ηγεμονία στο πεδίο της πολιτικής και των ιδεών. Είναι διατυπωμένο σε ανθρώπινη γλώσσα και διαβάζεται νεράκι. Και, το πιο σημαντικό, δεν περιορίζεται στη διατύπωση θέσεων, αλλά παράγει σκέψη και προβληματισμό. Είναι ένα βιβλίο που νιώθεις περήφανος να διαβάζεις στο μετρό και χαίρεσαι όταν βλέπεις κάποιον άλλον να τον διαβάζει. Θέλεις να πας και να του σφίξεις φιλικά το χέρι. Κοντολογίς, το «Κόκκινο Σακίδιο» είναι ένα ευχάριστο και δημιουργικό ταξίδι μέσα στο μυαλό του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αλλά είναι και ένα ταξίδι του Τσακαλώτου μέσα στο δικό μας μυαλό. Αυτό είναι η μεγάλη του αξία.
22
12

Μπάμπης Δρακόπουλος, ένας δημοκρατικός ηγέτης της Αριστεράς

Αυτό που διέκρινε τον Μπάμπη Δρακόπουλο ήταν η πίστη του στις αξίες της Αριστεράς, η ανθρωπιά του και το όραμα ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Όσοι τον γνώρισαν επαναφέρουν συνεχώς τα στοιχεία της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς μαζί με τη μεγάλη του μόρφωση. Στην παρέα της Κυψέλης, στα πρώτα νεανικά του χρόνια, διαβάζουν με πάθος μαρξισμό, Ιστορία, Φιλοσοφία, λογοτεχνία και πολλή ποίηση. Ο Μπάμπης διαβάζει και κείμενα που βλέπουν με καχυποψία οι αριστεροί της εποχής: Φρόιντ, Γιουνγκ, Χέγκελ, Καντ. Αριστερό πολιτικό, και όχι πολιτικό της Αριστεράς, τον ονομάζει ο Παύλος Κλαυδιανός. Με τη βαθιά του καλλιέργεια, βοήθησε να δημιουργηθούν οι θέσεις του δημοκρατικού δρόμου στον σοσιαλισμό, ο ρόλος του κόμματος ως συλλογικός διανοούμενος και η αυτονομία των κινημάτων. (...) Ο λόγος του ήταν ριζοσπαστικός και αριστερός. Συνδύαζε θεωρητική επάρκεια, οργανωτική εμπειρία και προσήλωση στην ηθική της Αριστεράς. Η προσωπική ηθική στάση του είχε συγχωνευτεί με την πολιτική στάση του. Υπήρξε ο πιο αγαπητός γραμματέας. Στη δική του θητεία υπογραμμίστηκε ο παράγοντας άνθρωπος, όπως λέει ο Τάκης Μπενάς. Για την ηθική του στάση και τον βαθύ ανθρωπισμό του μιλάει και ο Κώστας Φιλίνης. Υπήρχαν αγωνιστές κρατούμενοι που το κόμμα είχε διαγράψει και υπήρχε εντολή απομόνωσης. Ο Μπάμπης πήγαινε και τους έβλεπε και τους έκανε παρέα. Είχε πολύ ανθρωπιά ο Μπάμπης. Ήταν άνθρωπος, λέει ο Άγγελος Διαμαντόπουλος. Τον απασχολούσε ο ρόλος της ψυχολογίας στη συμπεριφορά των ανθρώπων και θεωρούσε πως δεν έπρεπε να τον υποτιμά η Αριστερά. Ο ίδιος είπε κάποτε: «Θεωρώ πως η αριστερή ιδεολογία υποτιμά τις ανθρώπινες ανάγκες και αξίες». Το σύνθημα του ΚΚΕ Εσωτερικού «για έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» ταίριαζε με την προσωπικότητά του. Η παρακαταθήκη που θα ήθελε να αφήσει αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος στους νεότερους, λέει η Σόνια Τσιτήλου, είναι συνεχής αναζήτηση της γνώσης, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα, προσπάθεια κατανόησης των ανθρωπίνων σχέσεων. Όχι εύκολη καταδίκη συμπεριφορών, αλλά νηφάλια αντιμετώπιση της αντίθετης άποψης μέσα στο κόμμα ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις.