Δικαίωμα στη στέγαση: η ευρωπαϊκή εμπειρία και η ελληνική πραγματικότητα
Οι στεγαστικές πολιτικές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αλλαγής κατεύθυνσης των κοινωνιών μετά την κρίση του μοντέλου της αγοράς. Η ανεπάρκεια του κράτους σε αυτό τον τομέα απαιτεί επανεκκίνηση ενός ευρωπαϊκού μετώπου για τη στέγαση. Προτάσεις υπάρχουν, όπως και οι πόροι - εάν χρησιμοποιηθούν σωστά.
-Δημιουργία ενός δημόσιου φορέα κοινωνικής στέγασης στην Ελλάδα.
-Ανάκτηση και αυτοανάκτηση/κατάληψη εγκαταλελειμμένων ακινήτων (κρατικών και ιδιωτικών), προς ανάθεση σε συνεταιρισμούς και πολίτες για οικιστική και κοινωνική χρήση.
-Ρύθμιση και καθορισμός των τιμών ενοικίων, για προστασία ενοικιαστών και ιδιοκτητών. Υπάρχει ήδη σχετική ευρωπαϊκή δέσμευση.
-Προστασία της πρώτης κατοικίας από την χρηματιστικοποίηση της αγοράς.
-Ρύθμιση, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, των πλατφορμών τουριστικών υπηρεσιών, όπως το Airbnb, προς όφελος του στεγαστικού ιστού των πόλεων, των ενοικιαστών και των μικροϊδιοκτητών (τα host, μια νέα κατηγορία που εκμεταλλεύεται από τον ψηφιακό καπιταλισμό).
-Ισότιμη πρόσβαση στη μελλοντική υποχρεωτική ενεργειακή αναβάθμιση. Υπάρχουν διάφορα θετικά παραδείγματα στην Ευρώπη (πχ maxibonus στην Ιταλία).
-Προσφορά επαρκούς στέγασης και πραγματική ένταξη άστεγων και μεταναστών που ζουν πλέον στα πεζοδρόμια της Αθήνας (για αυτούς το λοκντάουν σήμαινε «Μένουμε στο δρόμο, χωρίς νερό και χωρίς σαπούνι»!)