Χάρις Τριανταφυλλίδου

Στις τριάντα ημέρες που προηγήθηκαν των πρώτων εθνικών εκλογών του 2023, ο τότε πρόεδρος του…

Όψεις μιας αποτελεσματικής αριστερής προσέγγισης του μεταναστευτικού   Με εκστασιασμό και υπερηφάνεια για το ασύλληπτο…

Το Πρόγραμμα «κοινωνικής στέγης» δεν απαντά στη στεγαστική κρίση: Μια αποτίμηση των μέτρων που εξήγγειλε…

«Δεν πρόκειται απλά για μια διαμάχη με την Ουκρανία. Πρόκειται για διαμάχη δύο κόσμων, δύο…

Η συγκρότηση της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Novartis και η παραπομπή του πρώην αρμόδιου…

Η στεγαστική κρίση είναι ήδη εδώ και χτυπάει δυνατά την πόρτα ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού επικρατείας έχει μιλήσει για τη δημιουργία κοινωνικών κατοικιών στο κέντρο της Αθήνας, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα σχεδιάζει να διαθέσει έως και 10.000 ακίνητα σε νέα ζευγάρια εντός του 2022. Η χώρα μας ωστόσο αξιοποιεί μόλις 1,3 εκ Ευρώ από τα διαθέσιμα κονδύλια του ταμείου ανάκαμψης για την οικονομικά προσιτή κατοικία τη στιγμή που τουλάχιστον δέκα άλλες χώρες μέλη της ΕΕ δαπανούν 5 δις εκατομμύρια για την χρηματοδότηση στεγαστικής πολιτικής από τους διαθέσιμους ευρωπαϊκούς πόρους. Το ζήτημα της κατοικίας δεν είναι ένα ακόμα από τα πολλά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Είναι χώρος συμπύκνωσης των ανισοτήτων που διαπερνούν τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμού στον 21 αιώνα αλλά και απομεινάρι ενός συγκεκριμένου μοντέλου οικοδόμησης κοινωνικής συνοχής. Για την άμεση αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, απαιτείται η θέσπιση φορολογικών κινήτρων για όσους διαθέτουν το ακίνητό τους μακροχρόνια μίσθωση. Χρειάζεται η θεσμοθέτηση μεροληπτικών προς την μικρή ιδιοκτησία μέτρων περιορισμού του Airbnb και η αυστηροποίηση του πλαισίου χορήγησης Golden Visa, πάντα με σκοπό την αύξηση του διαθέσιμου προς μακροχρόνια μίσθωση οικιστικού αποθέματος. Και είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθούν μέτρα για να αποτραπεί η μεταφορά τίτλων ιδιοκτησίας από μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα σε μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους, πριν αρχίσουν οι φιέστες καλωσορίσματος σωτήρων επενδυτών. Για να αποτραπεί η ολοκλήρωση της νεοφιλελεύθερης αναδιοργάνωσης του τομέα της κατοικίας, απαιτείται η συγκρότηση ενός ταξικά μεροληπτικού, πολυεπίπεδου σχεδίου ανάδειξης της στέγης σε βασικό πυλώνα ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Οι πολιτικοί εγγυητές της νεοφιλελεύθερης επαγγελίας κάθονται σήμερα στα έδρανα της κυβέρνησης. Όποια πολιτική δύναμη επιθυμεί να εκφράσει και οργανώσει τις πληττόμενες κοινωνικές τάξεις σε δύναμη πολιτικής διεκδίκησης, οφείλει να αντιληφθεί την οξύτητα της στεγαστικής κρίσης. Να εκπονήσει ένα πρωτοπόρο και κοινωνικά γειωμένο σχέδιο στεγαστικής πολιτικής. Να μιλήσει για τη δίκαιη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας ως ρεαλιστικό ριζοσπαστικό σχέδιο στο σήμερα.