Αναδημοσιεύσεις

Η μελέτη της ιστορίας του ανταγωνισμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας των τελευταίων αιώνων καθιστά σαφές ότι το "αφήγημα" σχετικά με την επερχόμενη απαξίωση της ανθρώπινης εργασίας, λόγω της υποκατάστασής της από την επιστήμη και την τεχνολογία, είναι μια εκδοχή με πολλαπλά οφέλη για την πλευρά του κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Συνόδευσε την εισαγωγή κάθε μεγάλης τεχνολογικής καινοτομίας στην παραγωγή -είτε στη βιομηχανία είτε στην αγροτική παραγωγή- και πάντα, ιδιαίτερα στα πρώτα της στάδια, λειτούργησε ως απειλή προς τους εργαζόμενους με στόχο την περαιτέρω συμπίεση των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων τους. Το 2018, στη Σύνοδο για την Ανάπτυξη που πραγματοποιήθηκε στον Καναδά, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Μ. Κάρνεϊ σημείωνε6: “Αν αντικαταστήσουμε την ατμομηχανή με την τεχνητή νοημοσύνη, τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας με πλατφόρμες και τον τηλέγραφο με το Twitter, θα αναγνωρίσουμε τις ίδιες δυναμικές με εκείνες που υπήρχαν πριν από 150 χρόνια, όταν ο Μαρξ έγραφε το 'Κομουνιστικό Μανιφέστο'”. Όπως τότε έτσι και σήμερα τον εργαζόμενο δεν τον ενδιέφερε η τεχνική πρόοδος αφηρημένα, αλλά η αποφυγή της ανεργίας και η διατήρηση του βιοτικού του επιπέδου, το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο τον μισθό, αλλά και μη χρηματικούς συντελεστές όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια.

Βρισκόμαστε σε μια πολιτική περίοδο όπου οι κυβερνητικές αποτυχίες σε όλα τα θέματα, με αποκορύφωμα…

Χτύπησε ύπουλα η κακοκαιρία, ούτε δέκα μέρες πριν δεν ήταν γνωστό ότι θα ενσκήψει. Ήταν…

Τις τελευταίες ημέρες σκέφτηκα πολύ και τελικά αποφάσισα να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις. Ξαναμέτρησα το…

Η καθήλωση των αμοιβών στη χώρα μας και οι επιπτώσεις που αυτή είχε για εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς αποτυπώνεται σε όλες τις στατιστικές και τις έρευνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μεταξύ 2010 - 2019 σημειώθηκε μεγάλη απόκλιση στις συνολικές αποδοχές του μέσου εργαζομένου στην Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Η απόκλιση αυτή ενισχύθηκε το 2020, αφού ο μέσος μισθός στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 2,5%, όταν στην Ευρωζώνη μειώθηκε κατά 1% και στην Ε.Ε. κατά 0,6%. Όσον αφορά την αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού, η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος - μέλος της Ε.Ε. στο οποίο παρατηρείται απώλεια σε σχέση με το 2010, η οποία εντάθηκε το 2020 λόγω της πανδημικής κρίσης. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ (Πίνακας 1), παρά το γεγονός ότι οι συνέπειες της πανδημικής κρίσης ήταν οριζόντιες, 17 κράτη - μέλη της Ε.Ε. αύξησαν τον κατώτατο μισθό από την 1.1.2021, τρία κράτη - μέλη τον διατήρησαν σταθερό στο ύψος του 2020, ενώ μόνο στην Ελλάδα ο κατώτατος μισθός παρέμεινε στο ύψος του 2019. Επίσης, από τις 17 χώρες που αύξησαν τον κατώτατο μισθό το 2021, οι 14 τον είχαν αυξήσει και το 2020 σε σχέση με το 2019. Παράλληλα, ανάμεσα στις χώρες που διατηρήσαν την 1η Ιανουαρίου του 2021 τον κατώτατο μισθό σταθερό σε σχέση με την 1η Ιανουαρίου του 2020, η Εσθονία και η Ισπανία είχαν ήδη αυξήσει τον ωριαίο κατώτατο μισθό σε σχέση με το 2019 κατά 8,15% και 5,55%. Για το 2021, υψηλότερη ήταν η αύξηση του ωριαίου κατώτατου μισθού στη Λετονία (16,3%) και χαμηλότερη στη Γαλλία και τη Μάλτα (1%).

Πανδημία, πληθωρισμός, ενεργειακή κρίση και νέες αντικειμενικές αξίες είναι οι τέσσερις παράγοντες που προβλέπεται να δώσουν φέτος το στίγμα τους στην αγορά ακινήτων. Διαφορετικές επιπτώσεις θα έχει όμως το στίγμα αυτό στους επαγγελματίες της κτηματαγοράς, όπως είναι τα επενδυτικά funds ή το real estate, όπως π.χ. με τα έργα ανάπλασης και τους νέους σταθμούς του μετρό, διαφορετικές για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις που προσδοκούν ανάκαμψη του τουρισμού εφόσον βελτιωθούν οι υγειονομικές συνθήκες, διαφορετικές για τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων όσον αφορά τους πλειστηριασμούς. Όπως διαφορετικές θα είναι για τους ιδιοκτήτες, όπως π.χ. με τις νέες αντικειμενικές αξίες και ΕΝΦΙΑ, και διαφορετικές για τους κατασκευαστές, με τις τιμές των οικοδομικών υλικών να έχουν πάρει την ανιούσα. Υπάρχει όμως και μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού η οποία θα επηρεαστεί από όλες αυτές τις εξελίξεις και για την οποία αναμένονται επιζήμιες. Πρόκειται για τους ενοικιαστές, οι οποίοι, μετά τις εξωφρενικές αυξήσεις των ενοικίων στη χώρα μας που τους αναγκάζουν να δαπανούν σχεδόν το μισό τους εισόδημα για ενοίκια, στρέβλωση που απασχόλησε ακόμη και το ΔΝΤ, απειλούνται από τις εξελίξεις στην αγορά ακινήτων με νέες αυξήσεις ενοικίων, για μια σειρά λόγων, όπως:

Η συζήτηση που πυροδότησαν οι προτάσεις Τσίπρα για τον οργανωτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει με…

Πλησιάζει ο καιρός για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ενόσω στο σβέρκο μας νιώθουμε την ανάσα…

Ο διάλογος ενόψει συνεδρίου έχει ήδη ξεκινήσει. Και δυστυχώς, όχι με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Γιατί αν καλλιεργηθεί η κουλτούρα ενοχοποίησης της άλλης άποψης, αν συνεχιστεί όχι μόνο η υπόγεια πριμοδότηση, αλλά και η δημόσια επιβράβευση τέτοιων ανθρωποφαγικών συμπεριφορών, αν παγιωθεί η λογική του «κάτσε κάτω κουλοχέρη», τότε η υπόθεση όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα της Αριστεράς, θα έχει υποστεί βαρύτατη ήττα. Το ύφος, το ήθος, ο τρόπος της δημόσιας αντιπαράθεσης, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, άσχετος με το πολιτικό σχέδιο, τον προσανατολισμό, το στίγμα ενός αριστερού κόμματος. Η μετωπική σύγκρουση με τη Δεξιά και η ζωτικής σημασίας ανάγκη ανατροπής της, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για την αλλοίωση των ταυτοτικών φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ. Και η αναγωγή του στον πολιτικό φορέα εκπροσώπησης των πολλών και των αδύναμων, είναι αδιανόητο να συγχέεται με την αποδοχή και την υιοθέτηση πρακτικών απεχθών στην παράδοση της Αριστεράς. Γιατί δεν είναι δείγμα επαφής με το λαϊκό αίσθημα οι απειλές για σφαλιάρες (!), επειδή κάποιος ψήφισε ενάντια στην πρόταση του προέδρου. Ούτε χαρακτηρισμοί όπως «κομματικοί μπράβοι». Ούτε οι ύβρεις με ηλικιακά ή σωματοτυπικά χαρακτηριστικά. Δεν προσελκύει, αλλά αντιθέτως απωθεί προνομιακά, εξ αριστερών το πλείστον, ακροατήρια –που στις τελευταίες εκλογές είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε έκαναν κάποια άλλη επιλογή– το …βαρύ κι ασήκωτο ύφος και οι αγοραίες εκφράσεις. Όταν αντί για αντιπαράθεση επιχειρημάτων επιστρατεύεται ο τσαμπουκάς και η μαγκιά και όταν η πολιτική συζήτηση διεξάγεται με όρους ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Η απέχθεια προς τέτοιες πρακτικές δεν συνιστά, ούτε κατ’ ελάχιστο, δείγμα ελιτισμού. Έχει να κάνει με τις βαθιά ριζωμένες παραδόσεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπου ο σεβασμός και η ανεκτικότητα στη διαφορετική άποψη, ήταν κατοχυρωμένα προαπαιτούμενα του διαλόγου. Όταν η δυνατότητα συμφωνιών, διαφωνιών, συνθέσεων δεν ανιχνευόταν στο …διαδίκτυο, αλλά στα συλλογικά όργανα του κόμματος. Και όταν –ακόμα και στις πιο επώδυνες στιγμές της ιστορίας του– ο συγκεκριμένος χώρος δεν κατέφευγε σε κυνήγι μαγισσών και σε αναζήτηση εσωτερικού εχθρού. Όποιος, σε αυτή την κρίσιμη πολιτικά στιγμή, επιτρέπει να σπάσει αυτή η παράδοση, φέρει ακέραια και την ευθύνη των εξελίξεων.