Αναδημοσιεύσεις

Στο μέλλον, σε δυο ή τρεις δεκαετίες, αν έχουμε μείνει αδρανείς, οι σημερινοί νέοι και αυριανοί στα πολίτες, θα στραφούν πίσω πίσω και θα κραυγάσουν «τι κάνατε»; Με ποιους θέλουμε να είμαστε τότε; Με εκείνους που ενήργησαν με ιδιοτέλεια, που αδιαφόρησαν όλως διόλου, ή με εκείνους που κόντρα στο ρεύμα πάσχισαν για μια άλλη, ριζικά διαφορετική, ενεργειακή πολιτική;  Η απάντησή είναι με τους δεύτερους. Με τα εκατομμύρια πολίτες που δίνουν την μάχη για το περιβάλλον στους δρόμους του πλανήτη. Θα δώσουμε τη μάχη για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα και θα την κερδίσουμε. Με τα παιδιά, με την Γκρέτα, που πρέπει να καλέσουμε στη Βουλή, να την ακούσουμε. Όπως και στις διαδηλώσεις των παιδιών στο Σύνταγμα, εκεί μαζί τους, κάθε Παρασκευή. Εκεί είναι η πραγματική βουλή των Εφήβων, στις διαδηλώσεις, όχι στις διαδικασίες εσωτερικού χώρου. Να απαντήσουμε σε όσες προκλήσεις υπάρχουν, όπως στη δίωξη, την αγωγή εναντίον του δημάρχου Κερατσινίου από την πετρελαϊκή Oil One που όπως έχει καταγγελθεί βρωμίζει το περιβάλλον και καθιστά Σοβέζο την περιοχή.  Ακούστηκε κριτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβάλλει θέση. Πρόκειται για μια θετική μετατόπιση, που είναι προάγγελος μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Αρκεί όμως από το ακατανόητο «ναι» στις συμβάσεις παραμονή των εκλογών να πάμε σήμερα σε ένα «παρών»; Κατά τη γνώμη μου όχι. Το ξεπούλημα που ετοιμάζεται για τα ΕΛΠΕ είναι πραγματικό πρόβλημα, αλλά είναι το έλασσον. Το μείζον είναι η κλιματική αλλαγή. Και αυτή υπήρχε και πριν τις εκλογές. Είναι λάθος να μην κάνουμε αυτοκριτική μπροστά στην κοινωνία και την ελληνική νεολαία. Αυτή είναι η δύναμη της Αριστεράς. Να μπορεί να διορθώνει τα λάθη της και να κερδίζει συνειδήσεις των πολιτών σε μια γραμμή αλλαγής της κοινωνίας, σε μια γραμμή κοινωνικά και περιβαλλοντικά ισόρροπης ανάπτυξης.

Την επιβράβευση, από την αποστολή του ΔΝΤ, για τις εργασιακές διατάξεις του αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου απέσπασε η ελληνική κυβέρνηση πριν λίγες μέρες, με την κριτική επισήμανση ότι προτιμότερο θα ήταν «να στοχεύουν στην πλήρη αποκατάσταση των μεταρρυθμίσεων-ορόσημο που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013». Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση εκτιμά ότι οι θεσμικές αλλαγές του πολυνομοσχεδίου αρκούν στο να δώσουν τη χαριστική βολή στις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, στα συνδικάτα και στον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων συνολικά, χωρίς να χρειάζεται επαναθεσμοθέτηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών συμβάσεων, κομβικό μέτρο-ορόσημο της περιόδου 2011-2013, που υπαινίσσεται η έκθεση της αποστολής το ΔΝΤ. Οι βασικές θεσμικές αλλαγές συνοψίζονται ως εξής: ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία, εξαιρέσεις επιχειρήσεων από τις κλαδικές συμβάσεις και επιβολή εμποδίων στην επέκταση της ισχύος των τελευταίων στους μη συνδικαλισμένους μισθωτούς, υπερίσχυση των τοπικών κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων έναντι των αντίστοιχων εθνικών.

Η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη είναι αναγκασμένη να πει την αλήθεια γιατί πλέον δε μπορεί να διαστρεβλώσει ή να κρύψει οτιδήποτε. Και δεν μπορεί να πει ψέματα γιατί ο προϋπολογισμός είναι δημόσιο έγγραφο και περνάει κι από τον έλεγχο της ΕΕ. Οπότε αυτά που έλεγαν μέχρι τον Ιούλιο περί 4ου μνημονίου, περί αναιμικής ανάπτυξης, περί κατεστραμμένης οικονομίας όπως καταλαβαίνει οποιοσδήποτε διαβάζει το προσχέδιο ήταν απλά ΨΕΜΑΤΑ. Και ήταν συνειδητά ψέματα που καλλιέργησαν τα ελεγχόμενα από τη ΝΔ ΜΜΕ αλλά και ο σημερινός υπουργός οικονομίας.

Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Επομένως είναι αναγκαίο καθημερινά να επαναλαμβάνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι μια εξόχως σοβαρή παράταξη, η οποία πήρε την τύχη της χώρας στα χέρια της για να τη σώσει από τους Συριζομαδούρους. Προ του κινδύνου να επικρατήσουν συνθήκες σοβιετίας -εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, κοινωνικό κράτος και τα τοιαύτα- η εθνοσωτήριος κυβέρνηση ήρθε να δώσει άλλο αέρα στα πανιά μας, κυρίως κοπανιστό. Να 'ναι καλά ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, που ως άλλος Τρούμαν, έδωσε τη λύση. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του το περασμένο Σάββατο στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», ανέφερε ότι η επαναστατική και επιτυχημένη οικονομική φόρμουλα του Ρίγκαν και της Θάτσερ, την οποία ακολουθούν σήμερα ο Τραμπ και ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, θα λειτουργήσει το ίδιο επιτυχημένα και στην Ελλάδα. Ιδού η Βραζιλία, ιδού και το πήδημα, λοιπόν! Με ένα απλό χοπ θα περάσει η χώρα -απλά και ακροδεξιά- από τους Μαδουραίους στους Μπολσοναραίους και η ευημερία (κάτι δικών τους, ονόματα δεν λέμε) θα εξασφαλιστεί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Είναι απλό το σχέδιο της κυβέρνησης για το προσφυγικό. Τους βαφτίζεις όλους λαθρομετανάστες και τους πετάς στη θάλασσα. Ή τους κλείνεις κάπου να τρώνε ο ένας τον άλλον. Για τις επικοινωνιακές ανάγκες του σχεδίου, ανακλήθηκαν ο Άδωνις και ο Βορίδης, που το τελευταίο διάστημα το παίζανε συγκρατημένοι μετριοπαθείς κεντροδεξιούληδες. Ο Βορίδης μάλιστα είχε εξαφανιστεί εντελώς. Τον βρήκανε με ένα εβραϊκό καπελάκι να προσκυνάει κάτι μνημεία Ολοκαυτώματος. Το έβαλε στην κωλότσεπη και πήγε στα κανάλια να εξηγήσει ότι οι λαθρομετανάστες δεν δικαιούνται ανθρωπιστική βοήθεια. Διότι η ανθρωπιστική βοήθεια είναι μόνο για ανθρώπους. Γι’ αυτό άλλωστε την λένε έτσι. Αλλιώς θα την λέγανε λαρθομεταναστευτική βοήθεια. Ο Άδωνις μας είπε ότι από όλους αυτούς που μας κουβαλιούνται, μόνο το 2% είναι πραγματικοί πρόσφυγες. Πράγμα που μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις, κόβοντάς τους από τη φάτσα. Ή με μια απλή εξέταση ούρων. Τι θέλετε δηλαδή, να τους ρωτάμε έναν - έναν; Και μάλιστα στη γλώσσα τους; Αυτά είναι ιδεοληψίες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Αρκετά πια με την ιδεολογική ηγεμονία του ΟΗΕ. Δεν τους νικήσαμε στον Γράμμο για να μας βγαίνουν και από πάνω τώρα.

1) Περασμένα ξεχασμένα. Μπορεί να έχεις πει ότι δεν βγαίνουμε από το μνημόνιο, έχουμε το 4ο και πιο σκληρό μνημόνιο, και ότι η οικονομία βουλιάζει αλλά χρειάζεται να ξεχάσεις αυτά τα ρητορικά σχήματα όταν είναι η σειρά σου να μεγαλουργήσεις. 2) Τα νούμερα είναι πάντα ευέλικτα και δεν χρειάζεται να στέκονται εμπόδιο σε ένα καλό αφήγημα. 3) Το δημοσιονομικό κενό που υπάρχει δεν πρέπει ποτέ να σε ανησυχεί. Το υπολογίζεις στα 1.9 δισ. και ως καλός νεοφιλελεύθερος το καλύπτεις με τους γνωστούς τρόπους που σου έμαθαν «οι επαναστάσεις του Reagan και της Thatcher, η Ινδία τη δεκαετία του 1990, η επεκτατική πολιτική του Trump σήμερα, και πιστεύουμε η Βραζιλία τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Και γνωρίζουμε ότι θα λειτουργήσουν και εδώ.» (Mike Pompeo, 5/10/2019, Aθήνα) 4) Επιλέγεις το ρυθμό ανάπτυξης που σε βολεύει για να αυξηθούν τα έσοδα. Δεν σε επηρεάζει όλη η προηγούμενη εμπειρία των τελευταίων 30 ετών που έχει αποδειχθεί ότι μια μείωση των φόρων επί των επιχειρήσεων ούτε τα έσοδα αυξάνει, ούτε την ανάπτυξη τονώνει. Να έχεις πάντα την βαθιά πίστη ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά. 5) Μειώνεις τους συντελεστές στις επιχειρήσεις και του χρόνου βλέπουμε τι θα κάνουμε με το κενό. 6) Από σεμνότητα βλέπεις και άλλα στοιχεία που μπορούν να καλύψουν το κενό. Για παράδειγμα υπόσχεσαι ότι ενάντια σε όλη την ιστορία και πρακτική της παράταξής σου θα γίνεις λιοντάρι στο κυνήγι της φοροδιαφυγής. Και άρα ενσωματώνεις στον προϋπολογισμό 702 εκ από την μείωση της φοροδιαφυγής. Εξάλλου και να αποτύχεις σε έχει καλύψει ο πρωθυπουργός σου με τις δηλώσεις του στο Καστελόριζο: «Το κράτος δεν πρέπει να στέλνει [το ΣΔΟΕ]» 7) Αυξάνεις τον ΕΝΦΙΑ αλλά να είναι καλά οι φίλοι σου στα ΜΜΕ : «Ο ΕΝΦΙΑ θα αυξάνεται στον Προϋπολογισμό αλλά θα είναι σαν να μην αυξάνεται» 😎 Τέλος, μην αγχώνεσαι για την επόμενη μέρα. Αν δεν σου βγουν όλα τα παραπάνω, εκεί είσαι να αντιμετωπίσεις την όποια δημοσιονομική ανισορροπία προκάλεσες με περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Κάποιο συνδικάτο ή κίνημα θα βρεις να κατηγορήσεις ότι φταίει με τις παράλογες και ξεπερασμένες απαιτήσεις του. Κάθε εμπόδιο για καλό.

Ο πρωθυπουργός μπορεί στο εσωτερικό να παρουσιάζεται ως μακεδονομάχος ή ως εισαγγελέας στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, έξω όμως, στα διεθνή φόρα είναι η φωνή της λογικής. Στηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αποδίδει την έκταση της τραγωδίας στο Μάτι στην κλιματική αλλαγή, μιλά για την οικονομική σταθερότητα με την ασφαλή διαχείριση του χρέους που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα εδώδιμα και αποικιακά έχουν εφαρμογή και στην οικονομία. Η κυβέρνηση για την οικονομία διαφημίζει μια πραμάτεια που δεν διαθέτει. Υπόσχεται στους ιθαγενείς ανάπτυξη 4%, η οποία μάλιστα θα διαχυθεί σε όλους, ιδιαίτερα στα μεσαία στρώματα, σε εκείνους δηλαδή που έδωσαν την εκλογική υπεροχή. Διαφημίζει το επενδυτικό τσουνάμι που έρχεται… Υποστηρίζει ότι έχει στο τσεπάκι της την αμέριστη διεθνή οικονομική συμπαράσταση, αφού ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια με τους μεγάλους διεθνείς παίκτες. Δεν πτοείται που στις εξορμήσεις της στο εξωτερικό τρώει πόρτα από τον Τραμπ, αντιμετωπίζεται χλιαρά από τον Μακρόν και που η Μέρκελ δεν δέχεται κουβέντα για τα υπερπλεονάσματα. Αυτά δεν φτάνουν στους ντόπιους, φροντίζει γι’ αυτό η ολιγοπωλιακή δομή η οποία ελέγχει τα μίντια της χώρας, σχεδόν ολοκληρωτικά. Δύο-τρεις εφοπλιστές και άλλοι τόσοι μεγαλοεπιχειρηματίες ελέγχουν τον Τύπο, τη διανομή, τα κανάλια και μεγάλο αριθμό ενημερωτικών ιστοσελίδων.