Mάρκο Ρεβέλι: Πίσω από την επιδημία κρύβεται η νοσηρότητα του νεοφιλελευθερισμού
Όλο αυτό θα τελειώσει αργά ή γρήγορα. Και ίσως ο ιός που δρα σήμερα να αποδειχθεί λιγότερο άγριος απ' ό,τι φαίνεται, περιορίζοντας το τίμημά του σε ανθρώπινες ζωές και ανθρώπινα βάσανα, ακόμη πιο «φιλικός» για να μας στείλει το σήμα του συναγερμού με μια μορφή, ας το πούμε, ακόμα πιο «εξασθενημένη», δείχνοντας μόνο ένα περιορισμένο τμήμα της θανατερής δύναμής του.
Αυτό που ένας θρησκευόμενος μπορεί να θεωρήσει «σημάδι από τον ουρανό». Ή την τελευταία προειδοποίηση. Όπως και να είναι, για έναν κοσμικό θα αποτελούσε έγκλημα να μην καταλάβει αυτό το απειλητικό μήνυμα. Για να διορθωθούμε όσο έχουμε ακόμη καιρό.
Όταν όλα αυτά τελειώσουν, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε ολόκληρο τον κόσμο, το σύμπαν των εννοιών μας, ξεκινώντας από τη μη βιωσιμότητα της μηχανής που ηγεμόνευε και που φαινόταν αθάνατη μέχρι χθες. Από την τρισάθλια πλάνη των δογμάτων της: την υπεροχή της δράσης πάνω από τη σκέψη, την επιβολή του ιδιωτικού στο δημόσιο, την επιβολή της οικονομίας στην κοινωνικότητα ή καλύτερα σε όλα τα υπόλοιπα, της κατανάλωσης στη διατήρηση, της λογικής της υπεροχής σε αυτή της μοιρασιάς, της δύναμης της ανταγωνιστικότητας εναντίον της συνεργασίας... Μιας «οπτικής για τον κόσμο» που πρέπει να ανατρέψουμε. Για να το κάνουμε, χρειαζόμαστε και εμείς μια αλλαγή, ριζοσπαστική, στην όψη και στο βλέμμα, στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, στις κατηγορίες που χρησιμοποιούμε και στο σχέδιό μας.