Αναδημοσιεύσεις

Αν το δούμε πολιτικά, το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι το καθολικό δικαίωμα πρόσβασης σε καθαρό νερό, γη και αέρα. Και είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα για την Αριστερά, όπως η πρόσβαση σε δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Μια τέτοια θεώρηση παράγει αποτελέσματα σε μια σειρά ζητημάτων, όπως η ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων, το πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων, η στρατηγική των επενδύσεων, η επίτευξη της ενεργειακής επάρκειας, και, φυσικά, η νομοθεσία που θα εξασφαλίζει την ύπαρξη καθαρού νερού, γης και αέρα και με την ενθάρρυνση “καλών πρακτικών”. Η Αριστερά καλείται να επαναφέρει τη συζήτηση για τα δικαιώματα στη σωστή βάση. Οφείλει να επεξεργαστεί ένα σχέδιο που να τα περιλαμβάνει όλα ταυτόχρονα, ένα σχέδιο ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο, χωρίς όμως να υποχωρεί από τις βασικές της αρχές. Είναι δύσκολο και, πολλές φορές, η ισορροπία ανάμεσα στη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων -ή ανάμεσα στην ενεργειακή επάρκεια και την προστασία του περιβάλλοντος φαίνεται αδύνατη. Πρέπει όμως να ανοίξει αυτή η συζήτηση και να ανοίξει με σωστό τρόπο. Γιατί τα δικαιώματα ή θα είναι καθολικά, δηλαδή για όλους και σε όλους τους τομείς εξίσου, ή δεν θα υπάρχουν καθόλου.

Μείζον είναι το θέμα με τα κολέγια. Φυτεύτηκε στο νομοσχέδιο διάταξη με την οποία, απόφοιτοι κολεγίων οι οποίοι δεν έχουν πετύχει αναγνώριση των ακαδημαϊκών τους τίτλων από τον ΔΟΑΤΑΠ, αποκτούν παρόλα αυτά την δυνατότητα ως «πανεπιστημιακής μόρφωσης υποψήφιοι» να παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς για διορισμό στο Δημόσιο, αρχής γενομένης από τους διαγωνισμούς για εκπαιδευτικούς. Δεν είχε τη δυνατότητα το υπουργείο με βάση την ισχύουσα νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ (ν. 4589/2019) να το κάνει αυτό, και για αυτό δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό για προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής ο απόφοιτοι μη αναγνωρισμένων κολεγίων, όπως για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό για τους λοιπούς μόνιμους εκπαιδευτικούς. Κι έρχεται η κυρία Κεραμέως να το ανατρέψει αυτό με ένα άρθρο και να τους δώσει το δικαίωμα να διεκδικήσουν την πρόσληψή τους χωρίς αναγνωρισμένα πτυχία. Πρωτοφανές και άδικο για τους υπόλοιπους -εκατοντάδες χιλιάδες- αποφοίτους! Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει παράκαμψη του άρθρου 16 του Συντάγματος, που προβλέπει ότι τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι δημόσια. Τα υπόλοιπα, εκείνα του εξωτερικού που είναι ομοταγή, πρέπει να περνούν από διαδικασία κρίσης από τον ΔΟΑΤΑΠ. Οι ρυθμίσεις Κεραμέως λοιπόν επιδιώκουν να δημιουργήσουν τετελεσμένο, ώστε στη συνέχεια οποιοσδήποτε κατέχει αδιαβάθμητο τίτλο κολεγίου από το εξωτερικό ή και το εσωτερικό, με βάση μια ασαφή επαγγελματική αναγνώριση, να μπορεί να παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς για μόνιμα στελέχη του Δημοσίου. Είναι παράθυρο (όπως και η Καθημερινή και άλλα ΜΜΕ έγραψαν σήμερα), σύντομα θα γίνει μεγάλη πόρτα που θα υποβαθμίσει και την εκπαίδευση αλλά και το δικαίωμα των νέων να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς του Δημοσίου, ανταγωνιζόμενοι μόνο εκείνους που πάσχισαν και κατέχουν αναγνωρισμένο πτυχίο· εκείνους που έχουν δηλαδή ισότιμα προσόντα. Δεν υπάρχει επαγγελματική ισότητα με ανισότιμα προσόντα. Άκουσα τις δικαιολογίες του υπουργείου περί συμμόρφωσης με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Ακούσαμε για αντιδράσεις της Κομισιόν. Τι ακριβώς λέει η Κομισιόν; Πού είναι το έγγραφό της; Γιατί δεν το καταθέτετε; Κάνατε διάλογο μαζί της; Μήπως εσείς υποκινήσατε τυχόν αντιδράσεις; Γιατί σπεύδετε τώρα με αυτή τη διάταξη να ικανοποιήσετε τις ορέξεις των ιδιοκτητών κολεγίων και τα ιδιωτικά συμφέροντα; Έχετε αναλάβει δεσμεύσεις; Καλούμε να αποσύρετε αμέσως αυτή τη διάταξη. Είναι προκλητική για τη νέα γενιά και τη δημόσια εκπαίδευση στη χώρα μας. Να την αποσύρετε ώστε να γίνει δημόσιος διάλογος. Όπως πηγαίνετε, το βασικό προσόν «αριστείας» για να διοριστεί ένας νέος επιστήμονας στην εκπαίδευση, δεν θα είναι τα ακαδημαϊκά προσόντα του αλλά το Ε9 και το εκκαθαριστικό της εφορίας της οικογένειάς του. Προβλέπω δε, ότι με τη φόρα που έχει πάρει η κυβέρνησή σας σύντομα θα ξηλώσει το νόμο για την προστασία των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία, δηλαδή -ουσιαστικά- την προστασία του δικαιώματος των παιδιών σε αξιόπιστη εκπαίδευση. Γιατί αξιόπιστη εκπαίδευση σημαίνει διασφάλιση του δικαιώματος του καθηγητή να κάνει το μάθημα χωρίς παρεμβάσεις από τον σχολάρχη.