Αναδημοσιεύσεις

01
11

Πόλεμος συμφερόντων από τους δανειστές για τα εργασιακά

Η μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η κατοχύρωση των ομαδικών απολύσεων, η διάλυση του συνδικαλιστικού νόμου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Συνέντευξη με τον Άρη Καζάκο, Πανεπιστημιακό Εργατικού Δικαίου στο ΑΠΘ.
31
10

Στόχος μας είναι να πάμε σε μια διαφορετική κατεύθυνση

Η Κατρίν Τζακομπσντοτιρ, πρόεδρος στο Αριστερό-Πράσινο κίνημα Ισλανδίας, μιλάει για το πρόγραμμα του VG, τις εξελίξεις στην Ευρώπη και το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης.
30
10

Ευημερία και δείκτες «πλούτου», μια επαναθεώρηση υπό το πρίσμα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας

Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αρνείται τον εκχρηματισμό όλων των ανθρώπινων πράξεων και όλων των φυσικών στοιχείων και την εμπορευματοποίησή των. Επιπλέον, συμβάλλει στην προστασία ακόμα και στην επέκταση των μη εμπορευματικών και μη εγχρήματων πεδίων, με πρωτοβουλία των πολιτών (και όχι των ειδικών). Τέλος, προσπαθεί να διευρύνει την αξία χρήσης, διακρίνοντας το πεδίο της από αυτό της ανταλλακτικής αξίας. Από αυτή την άποψη, η διάκριση ανάμεσα στην αλληλέγγυα οικονομία και την καπιταλιστικο-εμπορευματική σηματοδοτεί και το πραγματικό νόημα της (οικονομικής) επιστήμης: η πρώτη εκφράζει μια ποιοτική, μη ποσοτικοποιήσιμη (μη μετρήσιμη) κανονικότητα, άμεσα συνταυτισμένη με τη βιωμένη σχέση και την «πρωτεύουσα» ιδιότητα των πραγμάτων (όχι δηλαδή την αφηρημένη όψη αυτών), ενώ στη δεύτερη η ουσία του πράγματος ανάγεται στην ανταλλακτική του αξία, η οποία σταδιακά απορροφά όλες τις ποιοτικές αξίες (Φ. Τερζάκης, 2012). | Δημήτρης Καπογιάννης - Τάκης Νικολόπουλος
29
10

Το μοντέλο ηγεσίας του Κόρμπιν

Οι ιδέες του Κόρμπιν έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία επειδή τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μια ομάδα από ανθρώπους με μέση ευφυΐα που σκέφτονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, είναι πιο έξυπνη από μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η ποικιλία κερδίζει την ικανότητα. Γι’ αυτό το να αφήνουμε τις σημαντικές αποφάσεις σε ανθρώπους με παρόμοιο υπόβαθρο, παιδεία και κοσμοθεωρία, είναι ο λάθος τρόπος για να χειριστούμε τις πολυπλοκότητες που οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν στον 21ο αιώνα.
21
10

Η δυναμική του συριακού εμφυλίου

Bρισκόμαστε σε μια εποχή που το παγκόσμιο σύστημα, όχι μόνο αντέχει, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνει την υβριδικότητα και την πολιτική «ασυναρτησίας». Το «Ισλαμικό Κράτος» για παράδειγμα αποτελεί την ίδια στιγμή ένα κρατικό μόρφωμα που έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα με αυτά ενός λειτουργούντος κράτους, αλλά και έναν μη κρατικό δρώντα. Το χάος στη Συρία μπορεί να παράγει την προσφυγική τραγωδία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει απειλήσει τη σταθερότητα των γειτονικών κρατών, με εξαίρεση ίσως της Τουρκίας. Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στη Συρία λειτουργεί, ηθελημένα ή μη, ως ένα τεράστιο αιματοβαμμένο εργαστήριο, που «ελέγχονται» νέες μορφές κράτους και κοινωνικής θέσμισης.
21
10

Ρητά και άρρητα σχέδια

Προφανώς, η βελτίωση της οικονομίας είναι μικρή και δεν φθάνει στη ζωή των θυμάτων της λιτότητας, ιδιαίτερα των ανέργων, παρά το ότι η ανεργία μειώνεται, έστω και πολύ λίγο και με αυξημένη τη μερική απασχόληση. Μειώνεται, όμως, σταθερά. Σ’ αυτή τη φάση το πώς πάει η οικονομία είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα ήταν λάθος να βιάζεται κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι, όταν λέμε ότι εξελίσσεται θετικά, αυτό μπορεί να θεωρείται ένα είδος success story. Είναι εξαιρετικά θετικό έδαφος στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αν και καθόλου αρκετό.
20
10

Η Τουρκία ως παράγων περιφερειακής αποσταθεροποίησης

Όπως προκύπτει, υπό το καθεστώς Ερντογάν, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε έναν απρόβλεπτο και προβληματικό περιφερειακό δρώντα, αλλά και σε παράγοντα περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Ενδεχομένως, ο Τούρκος πρόεδρος να θεωρεί ότι οι συσσωρευμένες περιφερειακές απειλές, τις οποίες η Δύση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει, αυξάνουν δραματικά τη σημασία της τουρκικής συμβολής στην αντιμετώπισή τους, πράγμα που του επιτρέπει να της επιβάλλει τους όρους του.
20
10

Βρισκόμαστε σε μια στροφή όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόπουλου στη θέση του προέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH) αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για το πεδίο δράσης των οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και για το επίπεδο σεβασμού των δικαιωμάτων από εθνικές κυβερνήσεις. Η FIDH είναι το μεγαλύτερο και παλιότερο διεθνές δίκτυο οργανώσεων δικαιωμάτων. Ιδρύθηκε το 1922 και σήμερα περιλαμβάνει περίπου 180 οργανώσεις από 120 κράτη του κόσμου.