προσφυγικό

23
06

Γιώργος Ψυχογιός: Αλληλεγγύη είναι η απάντηση στην ξενοφοβία που σπέρνει η κυβέρνηση

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόσφυγα. Η μέρα που ο κόσμος πρέπει να θυμάται -και ο ελληνικός λαός ξέρει από προσφυγιά και μετανάστευση- ότι ο νόμος της ζούγκλας και της επιβίωσης του ισχυρού δεν έχει θέση πια στην κοινωνία των ανθρώπων και ότι πρέπει να διαχειριστούμε το ζήτημα με ανθρωπιά, πολιτικές ένταξης και συνεχή πίεση προς την Ευρώπη. Δυστυχώς -μέχρι ώρας-, η Ε.Ε. περί άλλων τυρβάζει και προσπαθεί να χωρέσει τον ελέφαντα κάτω απ’ το χαλί. Σήμερα θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ανακοινώσει την έμπρακτη αλληλεγγύη της τόσο στους πρόσφυγες όσο και στις χώρες πρώτης εισόδου, τις οποίες καταδίκασε ως ασπίδα της με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, αλλά φευ.
03
04

Θα είμαστε η ντροπή της ανθρωπότητας αν συμβεί αυτό

Αδειάστε τα κάμπ, αλλιώς θα είμαστε η ντροπή όλης της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχουν άνθρωποι δυο-τριών κατηγοριών. Αν θεωρείτε πως το πολιτικό κόστος θα είναι μικρό από θανάτους προσφύγων τότε προετοιμαστείτε και για πολλούς θανάτους γηγενών. Παρόλο που μοιράσατε απλόχερα ρατσισμό τον προηγούμενο καιρό στην κοινωνία, τώρα έτσι όπως φαίνεται να πηγαίνουν τα πράγματα δε θα σας το συγχωρέσει κανείς.
05
03

Π. Λάμπρου – Μ. Σαρρής: Καμία συναίνεση στην πολιτική του “Ορμπανισμού”

Όπως σωστά είπε η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ζούμε μαζί. Πολλά από τα σχολεία μας είναι πολυπολιτισμικά, οι γειτονιές μας έχουν αυτό το άρωμα, οι παρέες μας είναι κοινές, οι πολιτισμοί μας συναντιόνται, γνωρίζει ο ένας τον άλλον, γεύσεις και μυρωδιές, μουσικές του κόσμου… Γνωρίζουμε βέβαια, πως πολλοί που έφτασαν στην πατρίδα μας δεν θέλουν να μείνουν εδώ. Ο στόχος της τελικής και μεγάλης διαδρομής τους είναι ο βοράς της Ευρώπης. Μαζί θα παλέψουμε για μετεγκαταστάσεις και επανενώσεις οικογενειών. Μαζί θα δώσουμε τη μάχη ενάντια στον πόλεμο, για να ανοίξει η πόρτα στην ελπίδα της επιστροφής. Μαζί θα διεκδικήσουμε την άρση του γεωγραφικού περιορισμού και την μεταφορά από τα νησιά στην ενδοχώρα, κυρίως των ευάλωτων και φυσικά των ασυνόδευτων ανηλίκων. Μαζί θα υπερασπιστούμε το άσυλο, τις ανοιχτές και φιλόξενες δομές, την ένταξη, τη συμμετοχή στα σχολειά μας. Είναι η μόνη λύση πέρα από αυτή της βαρβαρότητας.      
04
03

Νάσος Ηλιόπουλος: Μόνος δρόμος η πίεση σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. για την ανάληψη των ευθυνών τους

Πόσο ρεαλιστικό είναι να συνεχίζονται οι πολεμικές επιχειρήσεις σε μια ολόκληρη περιοχή αλλά να μην υπάρχει προσφυγικό ρεύμα; Ρεαλισμός σήμερα σημαίνει αγώνας για την ειρήνη και την σταθερότητα. Σεβασμός στην δημοκρατία και στα δικαιώματα, έτσι απαντάς στους σχεδιασμούς του Ερντογάν. Έτσι απαντάνε οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες μας από το HDP μέσα στην Τουρκία που αντιμετωπίζουν καθημερινά την καταστολή και τις φυλακίσεις από το καθεστώς. Όποιος αναζητά πολιτικό προσωπικό που ανταλλάσσει αβρότητες με το καθεστώς ας ψάξει στην Νέα Δημοκρατία. Πόσο ρεαλιστικό είναι να αντιμετωπίσουμε το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα ως ένα θέμα ελληνοτουρκικό; Καθόλου, αντιθέτως κάνουμε το μεγαλύτερο δώρο στην αυταρχική και απάνθρωπη πολιτική του Ερντογάν. Μόνος δρόμος η πίεση μέσα από όλους τους διεθνείς οργανισμούς για κατάπαυση του πυρός στην Συρία και στην Λιβύη. Μόνος δρόμος η πίεση σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. για την ανάληψη των ευθυνών τους. Η δική μας Ευρώπη είναι οι διαδηλωτές στο Βερολίνο που πιέζουν την Γερμανική κυβέρνηση να φιλοξενήσει ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από τα ελληνικά νησιά. Η δική τους Ευρώπη είναι όλοι αυτοί που αποκαλούσαν τον ελληνικό λαό τεμπέληδες και κλέφτες τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και μετά επέλεξαν να σπάσουν κάθε έννοια αλληλεγγύης και κανόνων και στο ζήτημα του προσφυγικού.
04
03

Κωστής Παπαϊωάννου: Δεν είναι πόλεμος, δεν είναι εισβολή

Η κυβέρνηση πρέπει να πει την αλήθεια στον κόσμο, όχι παραμύθια. Πρέπει να εμπνεύσει ασφάλεια και ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Όχι να καλλιεργεί τον φόβο και το μίσος. Πρέπει να καταστείλει όσους «παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους». Όχι να τους ενθαρρύνει. Κυρίως: πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με όσους ανθρώπους είναι εδώ και όσους θα έρθουν. Γιατί θα έρθουν. Η χώρα δεν αντέχει να πνίγει ή να πυροβολεί ανθρώπους στα σύνορα. Αλλά να σας πω ένα μυστικό; Θα έρθουν ακόμα κι αν η χώρα πνίγει ή πυροβολεί. Έχουμε μπροστά μας διμέτωπο αγώνα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε συντεταγμένα τον επιθετικό κυνισμό του Ερντογάν. Πρέπει ταυτόχρονα να πατήσουμε το φίδι του εθνικισμού και του ρατσισμού. Όσο επικίνδυνος είναι ο ένας, άλλο τόσο κι ο άλλος. Αν ο ρατσισμός πάρει κεφάλι, ο Ερντογάν θα έχει καταφέρει το στόχο του. Αυτή πρέπει να είναι η «εθνική γραμμή», η μόνη στην οποία μπορούμε να συνταχθούμε: να μην καταντήσουμε μια χώρα για την οποία ντρεπόμαστε.
03
03

Δυστοπικός, πολεμοχαρής καπιταλισμός

Εκείνοι που τότε, αλλά κι αργότερα, την εποχή των κινημάτων του ‘60 και του ‘70, σήκωσαν το βάρος των αντι-δράσεων, σήμερα στέκουν αμήχανοι μπροστά στη νέα συνθήκη του μίσους. Η ιδεολογική ηγεμονία των αντιπολεμικών ιδεών χάθηκε. Η αλλοτριωτική, ετοιμόρροπη έστω, ευζωία της κατανάλωσης, εισάγει στέρεους, αδιαπέραστους ατομισμούς και στους από κάτω, που, πια, τρέμουν στην ιδέα να μοιραστούν τους χιτώνες τους. Ας (ξανα)μιλήσουμε, λοιπόν, για τον απλό, ατόφιο καπιταλισμό, που αναπαράγεται αδιάκοπα με δημιουργικές καταστροφές (Σουμπέτερ), για να μπορούμε, έτσι, να μιλήσουμε και για τον εκφασισμό. Ας (ξανα)μιλήσουμε για την αλλοτρίωση που ο καπιταλισμός επιφέρει στην ιδέα του ανθρώπου ως αγαθού, ας (ξανα)μιλήσουμε για την αφλογιστία της Ευρώπης στην παραγωγή νέων, συμφιλιωτικών ιδεών. Οι μόνοι/ες που μπορούν να το κάνουν δεν είναι παρά όσοι/ες εμφορούνται από τις ιδέες της Αριστεράς. Απέναντι, όμως, στη νέα ριζοσπαστική ακροφιλελεύθερη δεξιά χρειάζεται ένας νέος αριστερός ριζοσπαστισμός. Που αν δεν υπάρχει, επείγει να (εφ)ευρεθεί.
18
02

Από τον Σολωμό στη Μόρια

Οσοι δεν είδαν τον «Ελληνικό κατακλυσμό του 1922», διαβάζουμε, «ας φαντασθούν ένα μεγάλο καράβι, παραφορτωμένο με επιβάτες, που πνίγεται μεσοπέλαγα, χωρίς βοήθεια, και σκορπίζεται στη θάλασσα, σκοινιά-μαδέρια. Πλήρωμα και επιβάτες πέφτουν στη θάλασσα. Αντρες και γυναίκες, νέοι, γέροι, παιδιά, γεροί και άρρωστοι, απ’ όλες τις θέσεις, απ’ όλες τις κοινωνικές καταστάσεις, πλούσιοι, φτωχοί, πειναλέοι, αρχόντοι καλοντυμένοι και τιποτένιοι κουρελήδες, γνωστικοί και ανόητοι, σοφοί και αγράμματοι, ενάρετοι και κακούργοι, δειλοί και ατρόμητοι, ασεβείς και θεοσεβούμενοι − όλοι, όλοι στην ίδια θάλασσα, στον ίδιο θάνατο.
12
02

Μ’ Εκείνον συμφωνείτε;

Χριστιανικά σωματεία «με την ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης» οργανώνουν εκδήλωση την Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2020, στο «Βελλίδειο», με θέματα τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη «λαθρομετανάστευση» και το δημογραφικό και με γενικό τίτλο «Εμείς δεν συμφωνήσαμε». Το κείμενο της πρόσκλησης και η σύνθεση του πάνελ των ομιλητών δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την πραγματική στόχευση των διοργανωτών και τον εθνικιστικό, ξενοφοβικό και μισαλλόδοξο χαρακτήρα της εκδήλωσης.   Ειδικότερα για το μεταναστευτικό η πρόσκληση αναφέρει: «Στο φλέγον ζήτημα των μεταναστευτικών ροών, που κατακλύζουν την πατρίδα μας και έχουν δημιουργήσει ήδη συνθήκες ασφυξίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, βλέπουμε, αντί να γίνεται προσπάθεια θωράκισης της χώρας μας, να επιχειρείται μεταφορά του προβλήματος και στην ηπειρωτική χώρα, χωρίς να υπολογίζουν οι θιασώτες αυτών των λύσεων τους κινδύνους για την κοινωνική και εθνική συνοχή από την ανεξέλεγκτη, και χωρίς σχέδιο και προοπτική, αντιμετώπιση του θέματος της παράνομης μετανάστευσης». Και λίγο παρακάτω, κάνοντας λόγο για την ανάγκη αύξησης των γεννήσεων των Ελλήνων: «… χωρίς αυτές το μέλλον της πατρίδας προβλέπεται ζοφερό, καθώς ο κίνδυνος για πληθυσμιακή, θρησκευτική και πολιτισμική αλλοίωση του πληθυσμού προβάλλει πιο υπαρκτός από ποτέ». Γλώσσα διπλωματική, κομψή, υποκριτική. Που δεν μπορεί όμως να κρύψει τις διαθέσεις και το στόχο της. Που αν την άφηνες ελεύθερη, θα έλεγε καθαρά: «Δεν γουστάρουμε μετανάστες και πρόσφυγες στην Ελλάδα. Κάντε το βίο αβίωτο σε όσους έχουν έρθει. Κι αφήστε να πνιγούν όσοι έρχονται. Διώξτε τους όλους. Δεν θέλουμε ξένους στη χώρα μας».
12
02

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Παραμύθια με κακό τέλος στα νησιά του Αιγαίου

H περίφημη πολιτική των επιστροφών αποδεικνύεται ένα εύκολο ρητορικό σχήμα που δείχνει να αγνοεί στοιχειώδεις πραγματικότητες. Με βάση την απαράδεκτη κοινή δήλωση Τουρκίας-Ε.Ε., μόνο Σύροι μπορούν να επιστρέφουν στην Τουρκία και αυτοί όχι με εύκολες διαδικασίες. Ομως, πλέον, η σύνθεση των προσφυγικών αφίξεων έχει μεταβληθεί σημαντικά, με τη μεγάλη τους πλειοψηφία να είναι Αφγανοί, Ιρακινοί, Ιρανοί και Παλαιστίνιοι, που δεν μπορούν να επιστραφούν με βάση τη δήλωση. Η αριθμητική των επιστροφών τους τελευταίους μήνες δείχνει και τη ματαιότητα αυτής της πολιτικής. Η ματαιότητα αυτής της πολιτικής από τη μία οδηγεί στον εξευτελισμό και την καταρράκωση οποιασδήποτε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας για όσους/ες αιτούνται άσυλο και από την άλλη οξύνει τις εντάσεις με τις τοπικές κοινωνίες. Ο εμπρηστικός δημόσιος λόγος, η προσπάθεια απόκρυψης των κυβερνητικών ευθυνών πίσω από την κατασκευή ενόχων στο πρόσωπο των αλληλέγγυων και η λογική του Πόντιου Πιλάτου οδηγεί σε συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, όπως πρόσφατα είδαμε στη Λέσβο με απρόβλεπτες προεκτάσεις. Χωρίς θεσμοθέτηση ενός υποχρεωτικού μηχανισμού καταμερισμού της ευθύνης μεταξύ όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε., χωρίς άμεση μεταφορά των ανθρώπων αυτών στην ενδοχώρα και χωρίς τον σχεδιασμό μίας πολιτικής ένταξης στην Ελλάδα, το μέλλον φαντάζει ακόμα πιο δυσοίωνο.
09
02

Γιώργος Ψυχογιός: Αυθαίρετη στοχοποίηση όλων των άλλων εκτός της Ν.Δ. για το προσφυγικό

Πρέπει το κράτος να έχει τη βασική ευθύνη και υποχρέωση να δημιουργεί και να στελεχώνει δομές υποδοχής και φιλοξενίας, να παρέχει βασικές υπηρεσίες, όπως πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση, να προσλαμβάνει προσωπικό για την κάλυψη των αναγκών στο πεδίο, να χαράσσει στρατηγική και να υλοποιεί την ένταξη στις τοπικές κοινωνίες. Οι ΜΚΟ δρουν συμπληρωματικά και αξιοποιούνται όπου, λόγω του επείγοντος ή της τεχνογνωσίας που έχουν, μπορούν να προσφέρουν άμεσα σε ένα ζήτημα όπως το προσφυγικό που είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο και σύνθετο. Και γι’ αυτό η προηγούμενη κυβέρνηση είχε συστήσει αυτόνομο υπουργείο δείχνοντας και τη βαρύτητα που έχει το ζήτημα, αλλά και ότι η διαχείρισή του πρέπει να γίνεται από μια ξεχωριστή κρατική οντότητα που συντονίζει και τα συναρμόδια υπουργεία.