Παιδεία

25
06

Το ημερολόγιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου: Άκου να δεις κάτι πράγματα…

Οι ελίτ στη χώρα μας δεν έχουν μόνο απομακρυνθεί από τα προβλήματα του κόσμου, αλλά και από οποιαδήποτε σύνδεση με παγκόσμιους προβληματισμούς. Οι ανισότητες όλων των εκδοχών είναι στο κέντρο αυτών των προβληματισμών εδώ και παρά, μα παρά, πολύ καιρό. Το να αγνοείς αυτό, ασχέτως των ιδεών σου ή των συμφερόντων σου, είναι κάπως… μυωπικό για να είμαι ευγενής. (...) Μου έρχεται στο νου η απόφαση του Αρείου Πάγου των ΗΠΑ του 1954 (Brown v. Board of Education) που επιτέλους έβαλε φρένο στο διαχωρισμό ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς μαθητές στα αμερικανικά σχολεία. Η απόφαση ήταν ομόφωνη, και την παρουσίασε ο Earl Warren, πρόεδρος του δικαστηρίου. (...) Η απόφαση ερμήνευσε το άρθρο του Συντάγματος (equal protection clause της 14ης τροπολογίας) που επιτάσσει την ίση προστασία των πολιτών ενώπιον του νόμου από τις πολιτείες. Αντέστρεψε μια προηγούμενη απόφαση του δικαστηρίου (Plessy v. Ferguson, 1896), που δικαιολογούσε τα ξεχωριστά σχολεία ως «separate but equal»,  - διαχωρισμένα αλλά ίσα - αναπτύσσοντας όλα τα επιχειρήματα του γιατί ο διαχωρισμός από την φύση του γεννά ανισότητες. Ιδιαίτερα επιχειρηματολόγησε ότι τα φυλετικά διαχωρισμένα σχολεία έχουν δυσμενείς συνέπειες για όλους τους μαθητές - και μαύρους και λευκούς. 66 χρόνια αργότερα είμαστε υποχρεωμένοι ξανά μανά να επαναλάβουμε τα ίδια επιχειρήματα. Όπως έγραφε και η πικέτα μιας ηλικιωμένης κυρίας στις ΗΠΑ “I can’t believe I still have to protest for this shit”. (...) Η άβυσσος που με χωρίζει με την κ. Κεραμέως νομίζω ότι πλέον καταλαβαίνω που οφείλεται. Όταν είχα ακούσει για πρώτη φόρα το “The Wall” των Pink Floyd και είχα δει το σχετικό video είχα ανατριχιάσει από την εικόνα του αυστηρού καθηγητή που καταπίεζε τους μαθητές και φώναζε με μια βέργα στο χέρι ενώ εκείνοι βάδιζαν σε μια γραμμή παραγωγής πριν γίνουν κιμάς. Φοβάμαι ότι η κ. Κεραμέως το είδε ως εγχειρίδιο. (...) Στην ερώτηση αν θα γονατίσει σε ένδειξη αλληλεγγύης με το κίνημα Black Lives Matter, o Dominic Raab, ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας, απαντάει “I take the knee for two people: the Queen and the missus when I asked her to marry me,”. Γονατίζω μόνο για δύο ανθρώπους: Την Βασίλισσά και την κυρά μου, όταν την ζήτησα σε γάμο».  Αυτός ο κυνισμός της δεξιάς παντού. Ξέρουν τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν αυτές οι προκλητικές δηλώσεις, αλλά επίσης γνωρίζουν, πόσο απήχηση θα έχουν σε ένα δεξιό κοινό που θέλει να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και να ξεμπερδεύομε με την πολιτική ορθότητα. Το κόστος σε όρους αύξησης του ρατσιστικού φαινομένου ποσώς τους ενδιαφέρει. (...) Η φράση «τα μαγειρέματα του κ Σταϊκούρα» φτάνει στα αφτιά μου. Στην αρχή χαίρομαι γιατί την παίρνω με την κυριολεκτική έννοια και ως λάτρης της μαγειρικής σκέφτομαι μετά από τόσα χρόνια βρήκαμε ένα κοινό με τον νυν Υπουργό των Οικονομικών. Μπορεί να μην εμπλέκεται σε διάλογο για την οικονομία, τα μέτρα, τις προτάσεις μας, λέω, αλλά ίσως ανταλλάξουμε απόψεις για μία μακαρονάδα ή έστω ένα ψητό κατσαρόλας. Καταλαβαίνω όμως γρήγορα ότι στην περίπτωσή του η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά, και αφορά υποψίες ότι «μαγειρεύει» την λίστα Πέτσα με τα χρήματα που πήραν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. (...) Από την άλλη, ακόμη και αν ήμουν κακοήθης και πίστευα ότι ο κ. Σταϊκούρας αδιαφορεί για την ποιότητα της δημοκρατίας στην χώρα δεν θα μπορούσα να μην είμαι ορθολογικός. Και ως ορθολογικός γνωρίζω ότι ο Υπουργός γνωρίζει ότι μια τέτοια απόπειρα θα μαθαινόταν άμεσα. Και για αυτό δεν πιστεύω ότι αδιαφορεί. (...)
21
06

Νίκος Βούτσης: Αναπτύχθηκαν μέσα στην καραντίνα, μικρές και μεσαίες εστίες σκανδάλων και διαπλοκής

Το κοινωνικό ζήτημα που υπήρξε στη χώρα τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ήταν αναμφίβολα η αύξηση της ανεργίας -και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων- και η μακροχρόνια ανεργία. Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, για τη χώρα μας και καθώς όλες οι αναλύσεις διεθνώς, από την αρχή κιόλας της επιδημιολογικής κρίσης, επεσήμαιναν το γεγονός των πολλαπλών επιπτώσεων στον τομέα της εργασίας, θα ήταν αυτονόητο για μια κυβέρνηση, με μια έστω και μικρή κοινωνική ευαισθησία και επίγνωση των πραγματικών δεδομένων στην αγορά εργασίας, να κινηθεί και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση με επίκεντρο τη στήριξη της εργασίας και όχι την επιδότηση της ανεργίας, με αυστηρή τήρηση της ρήτρας των μη απολύσεων και με διασφάλιση των εγγυήσεων για την εργασία, προφανώς μέσα από οικονομικά προγράμματα υποστήριξης κατευθείαν των εργαζομένων, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και βέβαια των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που εγγυώνται την πλειονότητα αυτών των θέσεων εργασίας. Αντίθετα, βλέπουμε μια προσπάθεια υποστήριξης της οικονομίας, η οποία όμως εμπεριέχει, ως προϋπόθεση και ως δυνατότητα προς τις επιχειρήσεις, αφενός την περαιτέρω «ευελιξία» και αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και, αφετέρου,την άμεση ή έμμεση μείωση του εισοδήματος, κάτι το όποιο δεν έγινε στην πλειονότητα των άλλων χωρών της Ε.Ε., που βεβαίως δεν είχαν και ως αφετηρία εκκίνησης την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση την οποία προαναφέραμε. Περί αυτού πρόκειται. Προειδοποιήσαμε έγκαιρα ότι ο «αυτόματος πιλότος» της αγοράς και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αντενδείκνυνται απολύτως σε πρωτοφανείς ιστορικά φάσεις, με lockdown, με μεγάλο περιορισμό της ζήτησης και με αποδυνάμωση βασικών πυλώνων της οικονομίας, όπως ο τουρισμός. Δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων. H εμμονική τους προσήλωση στα νεοφιλελεύθερα δόγματα έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη αβεβαιότητα στην αρχή -και σήμερα πλέον εξαιρετική δυσφορία- όχι μόνο στους εργαζομένους, αλλά και σε πολλούς κλάδους όλων των βαθμίδων των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μικρών και μικρομεσαίων.
20
06

Νίκος Φίλης: Η νεολαία απλός πελάτης της ιδιωτικής εκπαίδευσης (βίντεο)

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 32% στις εκλογές, ένα υψηλό ποσοστό, το οποίο εμπεριέχει και μια εντολή του λαού. Να αλλάξουμε για να επιστρέψουμε. Πρέπει να υπάρξει μια προγραμματική τολμηρή ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να είμαστε μια συνέχεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πρέπει να έχει ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα, διότι και η Δεξιά ριζοσπαστική είναι από τη δική της πλευρά. Όταν η Δεξιά δίνει έναν ιδεολογικό αγώνα και πάνω σε αυτόν οικοδομεί τις δικές της ανατρεπτικές, αντικοινωνικές πολιτικές, πρέπει και εσύ, από τη δική σου πλευρά, να φτιάχνεις ένα μέτωπο ιδεολογικό επί τη βάσει του οποίου θα οικοδομήσεις τη δική σου αριστερή ανατρεπτική μεταρρυθμιστική, πολιτική.
18
06

Το πνευματικό Grexit της Κεραμέως είναι casus belli

Έχουμε ανεχτεί πολλά από αυτή την κυβέρνηση που πλιατσικολογεί το δημόσιο ταμείο και μετατρέπει τη χώρα σε μπανανία όσον αφορά στον τομέα της ενημέρωσης. Μετά το Grexit όμως ως προς την ενημέρωση, κινδυνεύουμε πλέον να υποστούμε και εκπαιδευτικό/πνευματικό Grexit, αν κρίνουμε και από τις τελευταίες αλλαγές της Κεραμέως στο ωρολόγιο σχολικό πρόγραμμα. Περιορίζονται οι ώρες των κοινωνικών επιστημών και των εικαστικών, όχι όμως και των θρησκευτικών, που θεωρούνται μάλλον πιο σημαντικά από τα προαναφερθέντα μαθήματα και που έγινε προσπάθεια να μετατραπούν από μάθημα θρησκειολογίας σε κατηχητικό. Ενώ έχει προηγηθεί ένα σαρωτικό νομοσχέδιο που στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού εκπαιδευτικού συστήματος της αγοράς. Ενώ, επίσης, έχουν προηγηθεί διάφορες γραφικές τοποθετήσεις αντιϊστορικού (το ΟΧΙ ήταν ενάντια στο λαϊκισμό) και αντιεπιστημονικού (περί ιού και εκκλησιασμού) περιεχομένου. Θα το πω χωρίς περιστροφές: «ανήκομεν εις την Δύσιν» και δεν έχει δικαίωμα να το αμφισβητεί αυτό καμία θρησκόληπτη υπουργός. Δεν είναι υπό διαπραγμάτευση ο φιλελεύθερος προσανατολισμός της ελληνικής κοινωνίας, σε όλες της τις εκφάνσεις, γι αυτό δεν έχει θέσει στο Υπουργείο Παιδείας μια υπουργός που συμπεριφέρεται σαν λομπίστρια της Εκκλησίας. Αν η Κεραμέως, για παράδειγμα, νιώθει άβολα με τις κοινωνικές επιστήμες και τις τέχνες είναι πρόβλημα δικό της. Όπως, όμως, η Δεξιά διεμήνυσε σε όλους τους τόνους στο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν είχε δικαίωμα να προχωρήσει σε Grexit, διότι αυτό θα αντιστρατευόταν τον ιστορικό προσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας, έτσι και η Κεραμέως δεν έχει δικαίωμα να ενορχηστρώνει με τις παρεμβάσεις της ένα εκπαιδευτικό, και κατ’ επέκταση πνευματικό, Grexit. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει την τοποθέτηση όλων των επιστημονικών συλλόγων, τη στήριξη των καθηγητών και των σπουδαστών, και να δεσμευτεί ότι θα ξηλώσει όλη την αντιφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της Κεραμέως.
17
06

«Σε βρίσκει η ποίηση»

Το εξεταστικό μας σύστημα («εκπαιδευτικό» δεν το λες) ρωτάει δεκαεπτάχρονα παιδιά ποιο ρόλο έχει η ποίηση στην προσωπική τους ζωή. Μα τεράστιο! Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν έχουν βαπτιστεί εξ απαλών ονύχων στα νάματα της πνευματικής δημιουργίας; Απ’ όταν, δηλαδή, το σύστημα φρόντισε ιδίως με την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου» (τη γνωστή ως «μεταρρύθμιση της φωτοτυπίας»), να αντικαταστήσει τα ποιήματα του Ελύτη και του Καβάφη στα αναγνωστικά του δημοτικού με συνταγές μαγειρικής. «Ο ποιητικός λόγος δεν είναι ο καθημερινός λόγος», εξηγούσαν οι διάφοροι απολογητές του διαμαντοπούλειου μεταρρυθμιστικού πραγματισμού. «Είναι αντιπαραγωγικό να διδάσκεται η γλώσσα από τέτοια κείμενα. Τα παιδιά χρειάζονται καθημερινά κείμενα, με το λόγο στις διάφορες καθημερινές του μορφές». Και πρότειναν μία γλώσσα χρηστική, τη γλώσσα της ταμπέλας, της παραγγελίας, των μικρών αγγελιών και των οδηγιών. Διότι καλή κι άγια είναι η γλώσσα του συναισθήματος και της ποιητικής αφαίρεσης, αλλά πυξίδα ζωής είναι οι καθαρές κουβέντες. «Θέλουμε λογοτεχνία; Ναι, αλλά στο πλαίσιο ενός εξειδικευμένου μαθήματος, ενός περιχαρακωμένου αντικειμένου», εξηγούσαν, κι έτσι η ποίηση σιγά-σιγά βγήκε έξω από την καθημερινότητα της σχολικής τάξης και των βιβλίων, τιμωρία μόνη της. Αρκούσε η ποιητική της διαφήμισης, για ν’ ασκείται άνευ διδασκάλου η αντίληψη των παιδιών στην πλαστική των νοημάτων. Τι κι αν διαμαρτυρήθηκαν κάτι γνωστοί αριστεροί, αρθρογράφοι περιθωριακών ιστοσελίδων τύπου e-lesxi, ότι η γλώσσα διαμορφώνει το πνεύμα και την ψυχή του παιδιού κι ότι, αν μένουμε στις συνταγές, θα γίνουμε όχι παχύσαρκοι, αλλά παχύδερμοι; Δεν τους πέρασε. Ορισμένοι κιόλας διαμαρτυρήθηκαν έμπρακτα, διδάσκοντας ποίηση εκτός αναλυτικού προγράμματος, ασκώντας, λέει, το δικαίωμά τους να εμπλουτίζουν την ύλη, διότι ως επιστήμονες, λέει, δεν είναι εκτελεστικά όργανα. Αλλά δεν θα έρθει η ώρα της αξιολόγησης; Ποιος σας το ‘δωσε ρε ιδεοληπτικοί το δικαίωμα να διδάσκετε ό,τι ποίημα σας κατεβαίνει; Το υπουργείο το ρωτήσατε; Εμένα που πληρώνω φόρους, με ρωτήσατε; Τα ποιήματα αυτά ποιος τα ενέκρινε; Ήρθε, όμως, η αποκατάσταση. Αφού πέρασε μια ολόκληρη γενιά μαθητών, μαθαίνοντας εντελώς στο ξώφαλτσο ότι υπάρχουν κάτι τύποι, που τις δικές τους συνταγές τις λένε ποιήματα κι ότι για κάποιο ακατανόητο λόγο αυτά έχουν κύρος, ήρθε η ώρα να ρωτήσουμε τους μαθητές πριν ξεσκολίσουν, «ποιος είναι ο ρόλος της Ποίησης στην προσωπική σας ζωή;» (το «Π» κεφαλαίο παρακαλώ). Θέμα ευκολάκι προς βιωματική εμπέδωση, στο πλαίσιο κιόλας της ανάγνωσης του εξεταζόμενου ποιήματος του Τίτου Πατρίκιου, οπότε η ποίηση βρήκε τον εξεταζόμενο στο φτερό.
28
01

Νίκος Φίλης: Θα κοιμήθηκε… ο φαροφύλακας

Τον αληθινό κοινοβουλευτικό «πολιτισμό» της ΝΔ, τον επέδειξε την τρέχουσα εβδομάδα η κα Κεραμέως, κρύβοντας από τη Βουλή έγγραφα κρίσιμα για τον υπό συζήτηση κολεγιο-νόμο, τα οποία όμως την ίδια στιγμή επικαλούνταν για να θεμελιώσει την αναγκαιότητα ψήφισής του! Κοντολογίς, «πιστέψτε με, κλείστε τα μάτια και ψηφίστε». Χειρότερα από τα χρόνια που η βουλή νομοθετούσε υπό μνημονιακό καταναγκασμό! Αν και φύτεψε τη σχετική διάταξη μετά τη δημόσια διαβούλευση του νόμου, κάθε άλλο παρά προχειρότητα έδειξε. Το έγκλημα ήταν εκ προμελέτης, σχεδιασμένο εδώ και χρόνια. Αρχικά, η ΝΔ έκανε, ως αντιπολίτευση αλλά και από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, εκστρατεία δυσφήμισης των δημόσιων πανεπιστημίων. Τα ζωγράφιζε με τα πιο μελανά χρώματα, κυψέλες αταξίας και χάους («αχούρια» κατά τα φιλικά της ΜΜΕ), αξιοποιώντας μεμονωμένα -και κατακριτέα- περιστατικά. Όλη η φιλολογία για την κατάργηση του ασύλου, εκεί στόχευε, στην υποβάθμιση του κύρους των δημόσιων πανεπιστημίων. Ακολούθησε η κατάργηση τμημάτων με μια γενικευμένη προπαγάνδα συκοφάντησης, αν και τα περισσότερα είχαν θετικές και τεκμηριωμένες εισηγήσεις από τα πρυτανικά συμβούλια. Η ρύθμιση αυτή δεν πρέπει να περάσει. Η εκπαιδευτική κοινότητα που -δικαίως- έχει ξεσηκωθεί θα εμποδίσει με κάθε νόμιμο τρόπο την εφαρμογή της, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, επιστρέφοντας στην κυβέρνηση θα την καταργήσει. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές προς όλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία είχε μια προτεραιότητα, την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Έκανε ό,τι ήταν δυνατό, στο πλαίσιο του μνημονιακού καταναγκασμού. Θα πετύχει πολύ περισσότερα την επόμενη φορά.
24
01

Νίκος Φίλης: Η ζωή δεν θέλει κόπο, θέλει κόλπο – Το μήνυμα της κυρίας Κεραμέως στη νέα γενιά

H δημοσιογραφική αποκάλυψη του εγγράφου του ΔΟΑΤΑΠ σχετικά με τα Κολλέγια και επί αιτιάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διατυπώνονται στην 2019/4160 επιστολή της, έχει κρίσιμη σημασία. Δείχνει ποιος ήταν ο λόγος που τόσο στην Επιτροπή Μορφωτικών όσο και στην Ολομέλεια της Βουλής η υπουργός Παιδείας αρνήθηκε πεισματικά να παρουσιάσει την εν λόγω επιστολή καθώς και τις απαντήσεις του υπουργείου, αλλά και του ΔΟΑΤΑΠ (του αρμόδιου φορέα της Πολιτείας για την ακαδημαϊκή αναγνώριση των πτυχίων της αλλοδαπής). Η κυρία Κεραμέως με την ενέργειά της αυτή παραπλάνησε το Κοινοβούλιο και απέκρυψε έγγραφα και αλληλογραφία, η γνωστοποίηση των οποίων θα οδηγούσε πιθανότατα ακόμη και τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αντιδράσουν στις άθλιες μεθοδεύσεις της. Η κυρία Κεραμέως, παραφράζοντας εν αγνοία της τη σημαντική μας ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, το θάνατο της οποίας θρηνούμε αυτές τις μέρες, είναι σα να λέει στα νέα παιδιά « Η ζωή δεν θέλει κόπο, θέλει κόλπο». Κι αυτή η ντροπή θα την συνοδεύει παντοτινά".
23
11

Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Προβληματικά τα περί «εθνικής συνείδησης» της υπουργού Παιδείας

"Η δήλωση της κ. Κεραμέως για Ιστορία «που θα αναπτύσσει την εθνική συνείδηση» είναι τουλάχιστον ατυχής. Ειδικά στην Ελλάδα κανείς δε μπορεί να ανφισβητήσει την πολύ ισχυρή παρουσία της εθνικής ιστορίας στα σχολεία, δε στέκουν τα περί υποβάθμισης. Αν, πάλι, έχει ως στόχο να μας πάει πίσω σε μια μονόπλευρη Ιστορία που θα αντιμετωπίζει τους άλλους ως εχθρούς, χωρίς κοινωνικό στοιχείο, και πάλι είναι προβληματικό, αφού η ίδια η κοινωνία έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Τα προβλήματα στο μάθημα της Ιστορίας είναι άλλα και είναι σοβαρά, με πρώτα την έλλειψη διδασκαλίας της ιστορίας των πρόσφατων χρόνων και την αποστήθιση. Ένας απόφοιτος του Λυκείου που δεν έχει διδαχθεί σύγχρονη ελληνική ιστορία θα μάθει γι’ αυτήν μέσα από το Διαδίκτυο, από αφηγήματα και αναγνώσεις που είναι πολύ πιο επικίνδυνο."
20
02

Θεανώ Φωτίου: Ο δημόσιος χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης θα διασωθεί

Ο δημόσιος χαρακτήρας των ΑΕΙ δεν είναι εμμονή της Αριστεράς, αλλά ο μόνος τρόπος για την ελεύθερη ανάπτυξη της επιστήμης και της έρευνας, για τη διάχυση της γνώσης και για την ελεύθερη πρόσβαση του λαού σε αυτήν. Το Πανεπιστήμιο εξ’ ορισμού παράγει και αναπαράγει τη γνώση, καθώς και το διδακτικό φορέα που διαχειρίζεται τη γνώση και την έρευνα, αλλιώς δεν είναι Πανεπιστήμιο. Αυτό κατοχυρώνεται με δυο τρόπους στο σύνταγμα. Το άρθρο 16 κατοχυρώνει δηλαδή: α) Το αυτοδιοίκητο. Η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα εκλέγει τα διοικητικά της όργανα και επιλέγει το επιστημονικό της προσωπικό με δικά της κριτήρια, στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος, δηλαδή το δημόσιο Πανεπιστήμιο αναπαράγεται το ίδιο. Το άρθρο 4 κατοχυρώνει: β) Την ελευθερία της διδασκαλίας και της έρευνας, χωρίς την οποία η παραγωγή γνώσης είναι αδύνατη. Και τα δύο αυτά στοιχεία δεν μπορούν να υπάρξουν εκτός του δημοσίου σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, είτε αυτά είναι κερδοσκοπικά είτε μη κερδοσκοπικά.
16
01

Δίνοντας τέλος στην εκπαιδευτική αδιοριστία μιας δεκαετίας

Η εκπαίδευση έχει στο μέλλον ανάγκη θέσμισης και επιπλέον μέτρων, όπως: α) Τη γενίκευση του μέτρου της μείωσης του αριθμού μαθητών ανά τμήμα -που ήδη ξεκίνησε από το δημοτικό και τη Γ΄ λυκείου-, τα προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, την επιμόρφωση των υπηρετούντων εκπαιδευτικών, καθώς και την πλήρη συνταξιοδότηση τους όταν συμπληρώνουν 30χρόνια εργασίας. Δηλαδή ενεργειών που θα συμβάλουν στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και θα δημιουργήσουν επίπλέον νέες θέσεις εργασίας στη δημόσια εκπαίδευση. β) Την καθιέρωση της ψυχοπαιδαγωγικής εκπαίδευσης ως προαπαιτούμενου για το διορισμό στην εκπαίδευση, με έμφαση στα αντικείμενα Παιδαγωγικής ψυχολογίας, Γενικής διδακτικής, Ειδικής διδακτικής, Διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και Οργάνωσης σχολικών μονάδων. γ) Το συνυπολογισμό στη διαδικασία επιλογής των εκπαιδευτικών της διδακτικής εμπειρίας που αποκτάται όχι μόνο στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία -όπως σήμερα αναγνωρίζεται- αλλά και στα φροντιστήρια, στα δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ, στα ωδεία κλπ, μετά την πλήρη και αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά καθιέρωσε με απαρέγκλιτο στόχο την προστασία της εργασίας των 50.000 εργαζομένων σε αυτά. Ο δρόμος άνοιξε. Η ρωγμή για το οριστικό σπάσιμο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση είναι μια πραγματικότητα. Οδηγός μας είναι η μεγάλη αλήθεια: οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών καθορίζουν και τις συνθήκες μάθησης των μαθητών.