ΕΕ

11
03

Να βρούμε τις στιγμές της ενότητας – Συνέντευξη με τον Σάντρο Μετζάντρα, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας

Είναι εύκολο να πούμε ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από το 1917. Η Ευρώπη είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, υπήρξε ο Τσάρος της Ρωσίας, ο καπιταλισμός ζούσε μέσα από μια εντελώς διαφορετική στιγμή της ιστορίας του… Το θέμα δεν είναι να διεκδικήσουμε την επικαιρότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης επομένως, αν και θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής μας κληρονομιάς. Αλλά η εκατονταετηρίδα της επανάστασης έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία, 25 χρόνια μετά το τέλος του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ευρώπη, ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει και πάλι όχι μόνο μια οικονομική κρίση αλλά και μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα προϋπόθεση για την άνοδο της Αριστεράς, η ιστορία μας δείχνει ότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Αλλά σε μια τέτοια κατάσταση, η Οκτωβριανή Επανάσταση διατηρεί την επικαιρότητα της ακριβώς ως ένα γεγονός που οδηγεί στην νικηφόρα ρήξη της συνέχειας του καπιταλισμού, στην εμφάνιση αυτού που παρουσιάστηκε (και σίγουρα ήταν τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα) μια ριζική εναλλακτική λύση απέναντι σε αυτόν. Μια κομουνιστική πολιτική σήμερα, ανεξάρτητα από το πώς λέγεται, είναι μια πολιτική που στοχεύει στο άνοιγμα και πάλι μια τέτοιας προοπτικής. Και για να πετύχει αυτό, για να λειτουργήσει, χρειάζεται να κινηθεί προς το είδος της συν-άρθρωσης μεταξύ των αγώνων και των κινημάτων.
11
03

Πολωνική έκρηξη

Υπό κανονικές συνθήκες η επανεκλογή του Ντόναλντ Τουσκ για άλλα δυόμισι χρόνια στο τιμόνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα ήταν μια τυπική διαδικασία, διάρκειας ολίγων λεπτών. Ωστόσο χθες κόντεψε να τινάξει στον αέρα τη σύνοδο κορυφής των -ακόμη- “28”, καθώς συνέβη το αναμενόμενο μεν, πρωτόγνωρο δε.
23
02

Helmut Scholtz (Die Linke): Να τελειώνουμε με την κυβέρνηση Μέρκελ, να μετασχηματίσουμε την ΕΕ

«Ασκούμε κριτική όλα αυτά τα χρόνια στην αύξηση, από πλευράς της γερμανικής κυβέρνησης, της πίεσης για εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας σε άλλες χώρες και θέτουμε το ερώτημα τόσο στην κοινωνία όσο και στις πολιτικές ελίτ για το σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει να είμαστε όλοι μαζί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα, χρειαζόμαστε εκ βάθρων ανακατασκευή και μετασχηματισμό των πολιτικών της ΕΕ», υπογραμμίζει ο Helmut Scholtz.
17
02

Κώστας Βεργόπουλος: Φθάνει ο κόμπος στο χτένι με το ελληνικό ζήτημα

Δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία, από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνας και Αιθιοπίας μέχρι σήμερα, να επισείεται από το δανειστή η απειλή της χρεοκοπίας, ότι δηλαδή θα σε κάνω να μην μπορείς να με ξεπληρώσεις! Διότι αυτό λέει ο Σόιμπλε, πως δεν γίνονται διαγραφές χρέους εντός της ευρωζώνης, καθώς —όπως ισχυρίζεται— το απαγορεύει η συνθήκη της Λισαβόνας. Μόνο στη φαντασία του ισχύει κάτι τέτοιο, φυσικά. Επιπλέον, αν δούμε την ουσία της δήλωσής του, αυτή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα, καθώς ισχυρίζεται πως οι εκτός ευρώ χώρες αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια από όσες βρίσκονται εντός.
10
02

Ξενυχτώντας με τον Σόιμπλε

Η αλαζονεία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε η -πάντοτε ευγενής και σίγουρα όχι «μπουλντόγκ» στις ερωτήσεις της- Μάισμπεργκερ αναγκάστηκε να τον ρωτήσει «Μα καλά, εσείς δεν νιώθετε την ανάγκη να κάνετε αυτοκριτική για τίποτε;», χωρίς βεβαίως να πάρει απάντηση.
06
02

Ο «καταλύτης» Τραμπ και η κόντρα με την Ευρώπη

Οι αισιόδοξοι θέλουν να πιστεύουν ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα λειτουργήσει ως “καταλύτης” για να τολμήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να βγει από τις πολλαπλές κρίσεις στις οποίες είναι βυθισμένη - και να καταλήξει επιτέλους σε μια βιώσιμη λύση και για το ελληνικό ζήτημα. Οι απαισιόδοξοι, πάλι, βλέπουν να έρχεται η διάλυσή της και υπό την πίεση του Ντόναλντ Τραμπ. Στο σημερινό ρευστό παγκόσμιο σκηνικό το μόνο βέβαιο είναι ότι ο “καταλύτης” είναι εδώ, κάθε πρόβλεψη για το είδος της αντίδρασης που θα πυροδοτήσει είναι παρακινδυνευμένη.
30
12

Ετιέν Μπαλιμπάρ: Χρειαζόμαστε έναν αριστερό και ευρωπαϊκό αντι-λαϊκισμό

"Αν αδρανήσουμε, η διαμαρτυρία των θυμάτων της τωρινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης θα κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά –όπως έγινε και σε άλλες εποχές– από έναν ξενοφοβικό εθνικισμό, ανίκανο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μιας παγκοσμιοποιημένης πολιτικής. Σήμερα υπάρχει μια αλληλεξάρτηση των οικονομιών, των κοινωνιών, ακόμη και των πολιτισμών. Από δω πηγάζει η αναγκαιότητα να αντιμετωπίσουμε το ευρωπαϊκό ζήτημα συγχρόνως με όρους κοινωνικού μοντέλου, ανάπτυξης και ικανότητας επίδρασης στην πορεία της παγκοσμιοποίησης, σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο."
29
12

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Μόνιμος ζουρλομανδύας το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρώπης

Η επόμενη χρονιά θα δείξει τελικά ποιο αφήγημα θα επικρατήσει και αν θα μπορέσει να υπάρξει μια πραγματική προσπάθεια από όλους για να προχωρήσουμε πέρα από τον διάλογο των «κωφών», έτσι ώστε να συγκλίνουμε σε ένα νέο αφήγημα, από το οποίο θα εξαρτηθεί και η επιτυχία του ευρωπαϊκού πρότζεκτ.
13
10

Ευρώπη: αναζητείται έμπνευση

Είναι αδήριτη ανάγκη, οι μετέχοντες στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην οριακή στιγμή που η Ε.Ε. είτε θα αλλάξει είτε θα διαλυθεί. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση -και προκειμένου αυτό που θα τη διαδεχτεί να μην έχει το αυταρχικό, ξενοφοβικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο πρόσωπο μιας φοβικής Ευρώπης- είναι επιτακτική ανάγκη οι επόμενες κινήσεις να γίνουν με γνώμονα την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, την προστασία των κοινωνικών κατακτήσεων, τη σθεναρή αντίκρουση της λογικής των κλειστών συνόρων και των υψωμένων τειχών. Έτσι ώστε η Ευρώπη –που ας μη λησμονούμε, δεν ταυτίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση αφού είναι έννοια πολύ ευρύτερη: γεωγραφικά, πολιτικά, ακόμα και πολιτισμικά– αν μπορεί, να εμπνεύσει και πάλι.