Συνεντεύξεις

01
10

Δημήτρης Χριστόπουλος: “Η Χρυσή Αυγή στη φυλακή, οι ναζί στα σχολεία”

"Συζητάμε για παράνομες πράξεις. Κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη επιληφθεί η αρμόδια Εισαγγελία αυτών των ενεργειών. Είναι απλό. Η Εισαγγελία επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως εγκληματικών πράξεων. Το γεγονός ότι αυτό δεν έχει γίνει ακόμα, όσο μιλάμε, είναι από μόνο του πρόβλημα. Όλοι είδαμε on camera ότι στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολής τελούνται εγκληματικές πράξεις. Ο αρμόδιος εισαγγελέας κοιμόταν; Θα έπρεπε ήδη να κινήσει ποινική δίωξη. Από την άλλη, η πολιτική ηγεσία της χώρας, από την πλευρά της, αντί να μασάει τα λόγια της και να μας λέει πως «καταδικάζουμε τις καταλήψεις απ΄όπου κι αν γίνονται» κατά το προσφιλές «καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται» θα έπρεπε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Όταν δεν κάνει λόγο για φασιστική ή ναζιστική βία και μιλάει γενικά για «καταλήψεις» η αρμόδια υπουργός ή υφυπουργός, απλώς ξεπλένει με τον αποτελεσματικότερο τρόπο τους νεοναζί. Σκεφτείτε το: «έλα μωρέ, μια κατάληψη κάνουν τα παιδιά!». Στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης δεν έχουμε καταληψίες. Έχουμε νεοναζί νεολαίους. Τελεία και παύλα σε αυτό. Πέρα, λοιπόν, από το δικονομικό, υπάρχει κι ένα επίδικο πολιτικό: έχουμε μία κυβέρνηση που αρνείται να δει – ή κάνει ότι δεν βλέπει - πως υπάρχει ένα ζήτημα ακροδεξιάς ναζιστικής βίας στην Ελλάδα. Η νεοσυντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί πως η βία έχει μόνο αριστερό πολιτικό πρόσημο – το έχει πει εξάλλου και ο πρωθυπουργός αυτό – και τούτο από μόνο του είναι επικίνδυνα μυωπικό για τη δημοκρατία μας. Όταν αρνείσαι να δεις και να αντιμετωπίσεις το προφανές, τότε αυτό γίνεται προφανέστερο. Τι άλλο έγινε μέχρι το 2013 όταν η ασύδοτη Χρυσή Αυγή που νόμιζε ότι για πάντα θα μείνει ατιμώρητη ανέβαζε διαρκώς την στρατηγική της έντασης; Έπρεπε να σκοτώσουν τον Παύλο Φύσσα, προκειμένου να δείξει το κράτος ότι υπάρχει. Γι’ αυτό σας λέω, πως η άκρα δεξιά βία δεν κινείται εναντίον του κράτους. Κινείται μαζί με το κράτος και εναντίον του. Κινείται πάντα με την ανοχή του κράτους. Όταν το κράτος δείξει τα δόντια του, λουφάζει". Στο διάστημα που μεσολάβησε από την περσινή 7η Οκτωβρίου, αποδείχτηκε πως η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μεν μία σημαντική νίκη της Δημοκρατίας, που όμως δεν σήμανε και το τέλος της. Είδαμε άλλωστε το έντονο ακροδεξιό στοιχείο και σε αρκετές ακόμη περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στις διαμαρτυρίες των αντιεμβολιαστών. Πιστεύετε, ωστόσο, πως με αυτά τα περιστατικά, όπως αυτό της Σταυρούπολης, πλέον ελλοχεύει ο κίνδυνος επαναφοράς ακόμη και των ταγμάτων εφόδου στους δρόμους; “Δεν επιστρέφουν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους. Δεν πρέπει να κινδυνολογούμε, ούτε να θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ενόψει της αναβίωσης της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή ως μηχανισμός δεν υπάρχει. Φυσικά, οι ομάδες οι οποίες έχουν αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά, δεν θα σταματήσουν αυτομάτως επειδή η Χρυσή Αυγή τελείωσε. Η συγκυρία της πανδημίας και όλη η συζήτηση περί εμβολίων λειτούργησε διεθνώς ως αναβιωτική συνθήκη για την Άκρα Δεξιά: από τη Βραζιλία και τις ΗΠΑ, ως τη Ρωσία και την Ελλάδα. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μεγάλη νίκη, όχι όμως οριστική. Δεν πάμε για ύπνο μετά την περσινή καταδίκη. Σας είπα: Κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά, χωρίς να εφησυχάζουμε, ούτε όμως να πανικοβαλλόμαστε. Θέλω, ωστόσο, εδώ να επισημάνω έναν μείζονα κίνδυνο που παρατηρώ στην Αριστερά. Μία ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση πως οι αντίπαλοι είναι όλοι φασίστες. Αυτός ο παν-φασισμός είναι πολιτικά ολέθριος για τη δημοκρατία και συνταγή ήττας για την ίδια την αριστερά. Δεν είναι όλοι οι δεξιοί φασίστες και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε μετρημένοι όταν μιλάμε για «Άκρα Δεξιά». Πχ. Ακούω συχνά σε αριστερά καφενεία να λέγεται ότι έχουμε νια ακροδεξιά κυβέρνηση. Αυτό είναι λάθος: έχουμε μια δεξιά κυβέρνηση με κάποιους ακροδεξιούς υπουργούς. Δεν είναι το ίδιο αυτό. Δεν μπορούμε να χαρίζουμε όλη τη συντηρητική παράταξη της χώρας στην Άκρα Δεξιά. Αυτό είναι ανόητο και άδικο σε τελευταία ανάλυση".
30
09

Κωστής Παπαϊωάννου: Η τάση Σαμαρά εξακολουθεί να είναι κύριο όχημα κανονικοποίησης της ακροδεξιάς στη χώρα

Έχει πλέον γίνει σαφές ότι δε χρειάζεται να πάρει μόνη της την εξουσία για να διαβρώσει τους θεσμούς η νέα ακροδεξιά. Δεν χρειάζεται. Το κάνει ασκώντας πίεση, βάζοντας την δημοκρατία στον τοίχο. Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας; Εγώ δεν πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης είναι ακροδεξιός. Αυτό όμως δεν αρκεί. Η στάση του στο Μακεδονικό έδειξε πολύ μικρό ανάστημα. Πολιτικά αγκάλιασε όλο το πολιτικό εθνικιστικό περιθώριο. Θα το πω προβοκατόρικα: πολιτικά νομιμοποίησε αυτούς που λίντσαραν τον Μπουτάρη. Μαζί ήταν οι υπουργοί του με τους ξεβράκωτους με τις περικεφαλαίες. Το αντιεμβολιαστικό περιθώριο, όπως και το αντιπροσφυγικό στα νησιά με τις πολιτοφυλακές, έχει μεγαλώσει με την ανοχή μέρους της ΝΔ. Αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, έδειξε ο κ. Μητσοτάκης ευεπίφορος στην ακροδεξιά ρητορική. Με ποιον ήταν στις ψηφοφορίες για το σύμφωνο συμβίωσης; Με τον πολιτικό φιλελευθερισμό ή με την ομοφοβική ακροδεξιά; Τι έλεγε στη βουλή για εξωγήινους που λένε στα παιδιά να αλλάξουν φύλο; Άρα, έγινε ο ίδιος (μπορεί χωρίς να το θέλει αλλά αυτό για έναν ηγέτη λίγη σημασία έχει) το αντηχείο της ακροδεξιάς πίεσης μέσα στη ΝΔ. Η σταθερή ενίσχυση της παρουσίας ακροδεξιών υπουργών στην κυβέρνηση το αποδεικνύει. Η τάση Σαμαρά εξακολουθεί να είναι κύριο όχημα κανονικοποίησης της ακροδεξιάς στη χώρα.
27
09

Νίκος Βούτσης: Η Αριστερά έχει καθήκον να ενθαρρύνει τις διεκδικήσεις και τις αντιστάσεις των αδυνάμων και της νεολαίας

Ανοιχτή πρόκληση προς την κοινωνία, με επίκεντρο την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αποτελεί πλέον η ακραία νεοφιλελεύθερη, εν έτει 2021, πολιτική της κυβέρνησης που επαναφέρει στο προσκήνιο το «Δόγμα του Σοκ». Προφανώς σε συνεννόηση και συμπαιγνία με τους ιδιώτες παρόχους, με τους οποίους από έτους η ΔΕΗ είχε προχωρήσει σε εναρμονισμένες πρακτικές για τα τιμολόγια, με σκαλοπάτι την εκποίηση του ΔΕΔΗΕ πριν από λίγο καιρό, η κυβέρνηση της ΝΔ καθίσταται για μία ακόμα φορά ιστορικά υπόλογη για την υπονόμευση μιας αναγκαίας παρά ποτέ, μετά την πανδημία και την κλιματική κρίση, ενίσχυσης και στήριξης του δημόσιου τομέα της οικονομίας και των υποδομών και ριζικής αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
26
09

Γκρέγκορ Γκίζι: Υπάρχει δυνατότητα για προοδευτική κυβέρνηση με μια ισχυρή Αριστερά

Με συγκλονίζει το γεγονός ότι χώρες όπως η Αυστρία αρνούνται κατηγορηματικά να υποδεχτούν ανθρώπους που δραπετεύουν από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Τι πρότυπο ανθρωπιάς είναι αυτό; Τα θύματα τέτοιων συμπεριφορών είναι οι άνθρωποι που αναζητούν σωτηρία σε εμάς και χώρες όπως η Ελλάδα που μένουν να παλεύουν μόνες τους με τους πρόσφυγες. Η Ε.Ε. θα πρέπει επιτέλους να καταλήξει σε μια κοινή στάση κι ένα δίκαιο καταμερισμό του προβλήματος. Οποιος αποφεύγει τις ευθύνες του, θα πρέπει να υπολογίζει πως θα έρθει αντιμέτωπος με περιστολή των εξουσιών του στο πλαίσιο της Ε.Ε. Aκόμα και σε αυτό το ζήτημα, μια κεντροαριστερή κυβέρνηση στη Γερμανία θα μπορούσε να κάνει μια σημαντική αρχή στην Ευρώπη. (...) Είναι προς το συμφέρον της Ε.Ε., προκειμένου να προσπαθήσει να πετύχει μια σταθερή και προσιτή ενεργειακή επάρκεια, να δώσει νέα ώθηση στις σχέσεις της με τη Ρωσία, οι οποίες επί του παρόντος βρίσκονται σε αδιέξοδο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ασκούμε κριτική. Εχουμε ανάγκη όμως από μια πολιτική αμοιβαίων συμφερόντων, η οποία να αφήνει πίσω της τη λογική της αντιπαράθεσης και των κυρώσεων. Ο Βίλι Μπραντ εφάρμοσε απέναντι στις σοσιαλιστικές χώρες μια πολιτική «αλλαγής μέσω της προσέγγισης» και πέτυχε. Θα πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από αυτό.
26
09

Εφη Αχτσιόγλου: Καταστροφική η επιστροφή στο παλιό Σύμφωνο Σταθερότητας

Οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες και τα δικαιώματά τους είναι αν όχι το πρώτο, ένα από τα πιο κεντρικά θέματα για τα εργασιακά στην Ευρώπη. Η εργοδοτική αυθαιρεσία πάντα θα βρίσκει δρόμους να παρακάμψει εργασιακά δικαιώματα. Το ερώτημα είναι αν από τη μεριά του κράτους και των δημόσιων πολιτικών φτιάχνεις ένα πλέγμα, που θα προσαρμόζεται κάθε φορά στα νέα δεδομένα με στόχο να διατηρήσεις βασικά εργασιακά δικαιώματα ή κάνεις το ακριβώς ανάποδο; Το κάνεις και χειρότερο. Η ΝΔ όχι απλώς δεν παρεμβαίνει για να προστατεύσει, αλλά παρεμβαίνει για να κάνει τα πράγματα χειρότερα για τους εργαζόμενους. Τι είπε στο σχετικό νόμο; Ότι όσοι εργάζονται σε εργασίες διανομής κατ’ αρχήν θεωρούνται ότι δεν είναι μισθωτοί. Βασικά, δηλαδή, άνοιξε την πόρτα για να έρθει μετά η εταιρία και να πει «εγώ θέλω να τους κάνω αυτοαπασχολούμενους». Δημιούργησε, δηλαδή, ένα τεκμήριο υπέρ της αυτοαπασχόλησης για τους εργαζόμενους στα delivery με όσα γνωστά αυτό συνεπάγεται. Η Ισπανία λίγους μήνες πριν είχε κάνει το ακριβώς αντίθετο. Είχε πει ότι οι εργαζόμενοι σε πλατφόρμες θεωρούνται κατ’ αρχήν «μισθωτής εργασίας». Να λοιπόν πώς μια δημόσια πολιτική μπορεί να προσεγγίσει το θέμα και να προστατεύσει αν θέλει να προστατεύσει. Δε μπορείς να λύσεις όλα τα προβλήματα, αλλά μπορείς να προστατεύσεις. Το ερώτημα είναι λοιπόν αν θέλεις να έχεις κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Πρέπει να δεις πώς μπορείς να το κάνεις, προσαρμοζόμενος στις σύγχρονες συνθήκες. Το πρόβλημα με την κυβέρνηση της χώρας μου είναι ότι δεν θέλουν να το κάνουν. Θέλουν το ακριβώς αντίθετο. Γιατί θεωρούν τα εργασιακά δικαιώματα εμπόδια. Το είχε πει πολύ χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης πριν ακόμα εκλεγεί: «Θα σαρώσω ως οδοστρωτήρας τα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα». Ήταν σαφές το πλαίσιο, μιλούσε για τα εργασιακά. Μετά προσπάθησαν λίγο να το καμουφλάρουν, γιατί ήταν πολύ σκληρό όπως το είπε, αλλά αυτή είναι η αντίληψή τους. Ωστόσο, η κινητοποίηση των εργαζομένων της efood, η στήριξη και η συμπαράσταση σε αυτούς από πολίτες και καταναλωτές της πλατφόρμας, έφεραν μία πρώτη νίκη με την εταιρεία να ανακοινώνει μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά η εξέλιξη αυτή είναι μία απόδειξη ότι οι αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι.
25
09

Άκραμ Καν: Ληστεύουμε τη δύναμη της φύσης, και η φύση είναι θηλυκή

Ο καπιταλισμός είναι η σύγχρονη μορφή του ιμπεριαλισμού. Η μετεξέλιξή του -και της αποικιοκρατίας- με διαφορετικό όνομα. Η δύναμη και ο έλεγχος βρίσκονται στα χέρια των ολίγων. Ζούμε σε έναν πατριαρχικό κόσμο, είτε μας αρέσει είτε όχι. Εμένα σαφέστατα δεν μου αρέσει. Είναι λάθος. Ληστεύουμε τις γυναίκες μας. Ληστεύουμε τη δύναμη της φύσης, και η φύση είναι θηλυκή. Δυστυχώς αυτό οι άντρες πάντα το θεωρούσαν πρόβλημα. (...) Η ζωή και η τέχνη μας είναι αλληλένδετα, δεν μπορούν να διαχωριστούν. Κάποιοι θέλουν να το ξεχνούν ή ισχυρίζονται πως το κατορθώνουν, αλλά δεν μπορούν. Η προσωπικότητα, η ανατροφή, όλα έχουν έναν αντίκτυπο. Κάτι που συμβαίνει στο Αφγανιστάν, τελικά θα φτάσει κι εδώ. Ο πόλεμος ή η μόλυνση που λαμβάνουν χώρα κάπου αλλού θα φτάσουν και σε μας. Ο αέρας είναι ίδιος παντού. Ολα εξαρτώνται από όλα τα άλλα. Η προσωπική μου ιστορία δεν μπορεί να διαχωριστεί από το είδος των παραστάσεων που κάνω. Ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο οφείλεται σε όσα μου συνέβησαν στην παιδική μου ηλικία, στο μεγάλωμά μου, τις επαφές μου, τις ιστορίες μου. Το ίδιο ισχύει και για τους χορευτές με τους οποίους αλληλεπιδρώ. Πάντοτε αποτελούν κομμάτι της αφήγησης. Θέλω να ξέρω ποιοι είναι, τι τους κάνει να χαμογελούν, τι τους κάνει να κλάψουν. Γιατί κάνουν αυτό που κάνουν. Γιατί βρίσκονται σε αυτό το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Παίρνουμε πολλά από τις προσωπικές ιστορίες των χορευτών. Ακόμα κι αν η δουλειά κάποιου κινείται προς την αφαίρεση, ο λόγος που συμβαίνει αυτό βρίσκεται στη ζωή του. Η προσωπική σου ιστορία βρίσκεται πάντα στη δουλειά σου. Μπορείς να διακρίνεις πότε κάποιος είναι αλαζόνας, πότε κάνει επίδειξη, πότε νιώθει οργή ή είναι ευάλωτος…
24
09

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού είναι ο ορισμός των ταξικών μέτρων

Από το ξεκίνημα της υγειονομικής κρίσης, κατέστη απολύτως σαφές ότι ο ρόλος του κράτους είναι αποφασιστικός για τη μείωση των συνεπειών της και για την αντιμετώπισή της. Δυστυχώς, οι νεοφιλελεύθερες εμμονές της ΝΔ, οι επιλογές της για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων στόχων και συμφερόντων, δεν επέτρεψαν στο κρατικό μηχανισμό να είναι αποτελεσματικός στη διαχείριση της κατάστασης. Η έμφαση δόθηκε στην καταστολή, με αποκορύφωμα τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Η ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ, που –πάρα τα όσα λέγονται για την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα– σήκωσε σχεδόν αποκλειστικά το βάρος της πανδημίας, δεν ήρθε ποτέ. Μείναμε στο χειροκρότημα και στις προσλήψεις ορισμένου χρόνου, ενώ, μεσούσης της κρίσης, ανακοινώθηκαν συγχωνεύσεις και κλείσιμο περιφερειακών νοσοκομείων. Όχι ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας! Στην παιδεία, αύξησαν μέσα στην πανδημία τον αριθμό των παιδιών στις αίθουσες, ούτε μερίμνησαν για τον έλεγχο των κρουσμάτων, ούτε καν τα πιο απλά, όπως μια θερμομέτρηση κατά την είσοδο στις τάξεις. Τα σχολεία έμειναν κλειστά σχεδόν ολόκληρη την περσινή χρονιά, ενώ τα πανεπιστήμια δεν άνοιξαν καθόλου. Και φέτος που άνοιξαν είχαν κοπεί οι μισές θέσεις. Στην πολιτική προστασία, είδαμε τα αποτελέσματα του επιτελικού κράτους στις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού. Οι έως τώρα επιλογές τους έφεραν μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που έχει βιώσει η χώρα. Για όλα αυτά δεν ακούσαμε κουβέντα από τον πρωθυπουργό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει εποικοδομητική κριτική παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ρεαλιστικές προτάσεις και ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο. Στην ατζέντα του η ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, αλλά και της πολιτικής προστασίας, ήταν πάντοτε ψηλά. Η δημοσιονομική χαλάρωση που επέφερε η κρίση θα ήταν ευκαιρία να ενισχυθούν ακόμα παραπάνω, ενώ η ΝΔ την είδε ως ευκαιρία να ενισχύσει, για μια ακόμα φορά, τους ισχυρούς. Αν η κριτική είναι ότι οι θέσεις αυτές δεν ακούγονται όσο θα έπρεπε θα συμφωνήσουμε. Αλλά δεν βρισκόμαστε ακριβώς και σε ένα αντικειμενικό μιντιακό περιβάλλον. (...) Αυτό αποτελεί μία από τις βασικές υποθέσεις του νεοφιλελευθερισμού. Είναι το γνωστό «trickle -down economics», όπου η μεγέθυνση της πίτας αυτόματα θα φέρει υποτίθεται οφέλη σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, και άρα είναι η μόνη ασφαλής και διατηρήσιμη μέθοδος για να μειωθεί η φτώχεια. Μάλιστα η κυβέρνηση –και ευρύτερα η δεξιά παγκοσμίως– δεν λέει μόνο ότι με την ανάπτυξη θα μειωθούν φτώχεια και ανισότητες, αλλά πάει ένα βήμα παραπέρα και λέει ότι για να τονωθεί η ανάπτυξη, ο μόνος δρόμος είναι η μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις (και το κεφάλαιο γενικότερα – βλέπε μείωση φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου της ΝΔ) ως μονόδρομος για την ενίσχυση των επενδύσεων. Η προσέγγιση αυτή όχι απλώς δεν υποστηρίζεται από τα πραγματικά δεδομένα, αλλά έχει αρχίσει να αμφισβητείται ανοιχτά από τις περισσότερες κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών. Αν κοιτάξει κανείς τα δεδομένα των τελευταίων 50 ετών θα δει ότι ενώ είχαμε ανάπτυξη και αυτή συνοδεύτηκε από αύξηση των αποδόσεων για το κεφάλαιο, δεν συνέβη το ίδιο για την εργασία. Το αντίθετο μάλιστα, οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν σχετικά στάσιμοι και το μερίδιο της εργασίας μειώνεται. Για αυτό βλέπουμε αύξηση ανισοτήτων και φτώχειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιδιώκουμε την ανάπτυξη, αλλά ότι στη συζήτηση πρέπει να μπαίνουν και ζητήματα του πώς και του για ποιους. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι ακόμη και ο αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν, πριν από μερικούς μήνες, μίλησε ανοιχτά για αποτυχία των «trickle - down economics» και ανέδειξε ως μοχλό ανάπτυξης την ενίσχυση της εργασίας και γενικότερα των εισοδηματικά χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων.
22
09

Έφη Αχτσιόγλου: Αντιπαραθέτουμε μια συνολική στρατηγική για την κοινωνική πλειοψηφία

Στο δικό μας πρόγραμμα στόχος είναι η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των λαϊκών νοικοκυριών και της μεσαίας τάξης. Άρα και οι φοροελαφρύνσεις είναι στοχευμένες στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Διότι, όταν δεν είναι στοχευμένες σ’ αυτά τα στρώματα και είτε είναι οριζόντιες είτε ακόμη χειρότερα αφορούν μόνο τα ανώτατα στρώματα, δεν μπορεί να υπάρξει και ισχυρό κοινωνικό κράτος, σοβαρό σύστημα δημόσιας Υγείας, Παιδείας, κοινωνικής προστασίας. Τότε τα λαϊκά νοικοκυριά επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι προτάσεις μας οι οποίες θα αφορούν μεταξύ άλλων την εισφορά αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος. Όσο για τους εργαζόμενους, τα πλέον κρίσιμα μέτρα του προγράμματός μας είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού, η στήριξη της πλήρους εργασίας με συλλογικές συμβάσεις, το 35ωρο χωρίς φυσικά μείωση μισθού. Προσέξτε όμως. Δεν αντιπαραθέτουμε μέτρα σε μέτρα. Αντιπαραθέτουμε συνολική στρατηγική. Ένα συνεκτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της οικονομίας. Αυτό παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ. (...) Η κυβέρνηση έπρεπε ήδη να πρωτοστατεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο αίτημα αλλαγής του Συμφώνου Σταθερότητας. Δεν μπορεί η Ευρώπη μετά τη σκληρή δοκιμασία της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, περίοδο κατά την οποία υποτίθεται πως έγινε κατανοητή η σημασία των δημοσίων δαπανών για την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας και τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, να επιστρέψει στις λογικές της λιτότητας, στο κυνήγι υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Αυτό προϋποθέτει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν θα επικεντρώνεται αποκλειστικά στον όγκο χρέους των κρατών. Ιδίως τώρα που τα περισσότερα κράτη έχουν αυξήσει το δημόσιο χρέος τους. Καταρχάς λοιπόν ο ούτως ή άλλως αυθαίρετος κανόνας για 60% χρέος / ΑΕΠ θα πρέπει να αλλάξει. Η σύγκλιση θα πρέπει να επιδιωχθεί στη βάση κοινωνικών δεικτών που αφορούν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, αλλά και την ανθεκτικότητα των κρατών απέναντι σε επερχόμενες κρίσεις. Το τελευταίο υπονοεί ότι η δοκιμασία της πανδημίας δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα παροδικό φαινόμενο και να επιστρέψει μετά η Ε.Ε. σε business as usual, αλλά να γίνει κατανοητό ότι, με δεδομένη την κλιματική αλλαγή, παρόμοιες προκλήσεις θα έχουμε συνεχώς μπροστά μας και άρα θα πρέπει να χτίσουμε σταθερό πλαίσιο προστασίας των κοινωνιών. Δεν βλέπω την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να συμμετέχει σε τέτοιες συζητήσεις ούτε προβλέπεται να το κάνει.
22
09

Πάνος Σκουρλέτης: Κορυφαία κοινωνική σύγκρουση ο αγώνας των εργαζομένων της «efood» για τα δικαιώματά τους

[Αναφορικά] με το εργασιακό νόμο του κ. Χατζηδάκη [και] το άρθρο 69, πάνω στο οποίο βασίστηκε η “efood” για να εφαρμόσει αυτή τη νέα της πολιτική. Είναι η μοναδική διάταξη στην Ευρώπη η οποία έρχεται σε αντίθεση και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με το πνεύμα των ρυθμίσεων που υπάρχουν σε μια σειρά χώρες, οι οποίες θέλουν να κατοχυρώσουν τους εργαζόμενους που έχουν μόνιμη απασχόληση, ως πραγματικά μισθωτούς και να μη τους αντιμετωπίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες. Τι σημαίνει ελεύθερος επαγγελματίας; Ό,τι μετακυλίεται στον ίδιο το κόστος της ασφάλισής του και μια σειρά κόστη. Είναι μια εμβληματική και κορυφαία κοινωνική σύγκρουση. Πρέπει να υπερασπιστούμε αυτή τη στιγμή τους εργαζόμενους που δουλεύουν στο delivery. Είχαμε καταθέσει και πρόταση για να κατοχυρωθούν ως Βαρέα και Ανθυγιεινά τα ένσημά τους. Είναι οι άνθρωποι που στον καιρό της πανδημίας, με χιόνια, με βροχές, με καύσωνα, έρχονται σπίτι μας και μας λύνουν ζωτικές ανάγκες. (...) Αναγκάσαμε τις εταιρείες να τους παρέχουν μέτρα ατομικής προστασίας, να καταγράφεται το συγκεκριμένο μηχανάκι, να αναλαμβάνουν τη συντήρηση. Ό,τι παρουσιάστηκε από τον ακροατή σας και, ενδεχομένως, συνεργάτη της “efood”, ως μια παροχή της, ήταν το αποτέλεσμα ρυθμίσεων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που εξανάγκασε τις εταιρείες αυτού του είδους.
22
09

Νίκος Βούτσης: Δεν ασχολούμαστε με «σενάρια ήττας»

Ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ εξήγγειλε τον πυρήνα ενός απολύτως εναλλακτικού προγράμματος, σε σχέση με την τρέχουσα κυβερνητική πολιτική και τις εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη, σε προοδευτική κατεύθυνση. Ένα πρόγραμμα αναγκαίας επανεκκίνησης με όρους κοινωνίας για το σήμερα και για τη φάση που προσδοκούμε όλοι να υπάρξει μετά την πανδημία. Η απλή ανάγνωση των δύο προγραμμάτων αναδεικνύει με όρους πλειοψηφίας για την κοινωνία και την πραγματική οικονομία, «τους δύο κόσμους», στους οποίους αναφέρθηκε και ο κ. Μητσοτάκης. Οι προγραμματικές προτεραιότητες, που η υλοποίησή τους προϋποθέτει και την ανατροπή βασικών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων της σημερινής κυβέρνησης, αναφέρονται στους τομείς της διακυβέρνησης και του κράτους με επίκεντρο τη διαφάνεια και την εξυπηρέτηση του πολίτη, τη στήριξη του ΕΣΥ, της δημόσιας υγείας και του κοινωνικού κράτους, την παιδεία και γενικότερα τη νεολαία, τη στήριξη του εισοδήματος και των εγγυήσεων για την εργασία, τα άμεσα αναγκαία μέτρα για την ακρίβεια και το χρέος, με κατάργηση του ισχύοντος πτωχευτικού και την ουσιαστική παρέμβαση για την ενέργεια και τις τιμές στην αγορά, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και τέλος την κοινωνικά δίκαιη φορολογία και το νέο παραγωγικό μοντέλο στην οικονομία. Είναι ένα πρόγραμμα απολύτως κοστολογημένο για το οποίο έχουν δοθεί όλα τα στοιχεία, σε διαδοχικές δημόσιες εξαγγελίες τους προηγούμενους μήνες. Φτάνει σε ύψος 5 δισ. για το 2022 και βαίνει προφανώς μειούμενο για τα επόμενα χρόνια, καθώς δεν θα υπάρχουν οι τομείς των έκτακτων οικονομικών ενισχύσεων. Ένα πρόγραμμα για τους πολλούς με κοινωνικό πρόσημο που αναδεικνύει ως προτεραιότητες την αναδιανομή, την άρση των ανισοτήτων και βέβαια την ανθεκτικότητα και γι’ αυτό τίθεται ζήτημα επίσης για την αναγκαία αλλαγή των κονδυλίων και των πολιτικών του Συμφώνου Ανάκαμψης και Συνοχής. (...) Δεν ανήκουμε σε ένα συστημικό δικομματισμό και δεν πιστεύουμε στην αυτόματη εναλλαγή λόγω της μεγάλης και εντεινόμενης κυβερνητικής φθοράς. Ισχυροποιούμε τον προγραμματικό μας λόγο, την μαχητική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση και ενθαρρύνουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις. Εκτιμώ ότι μέσα στη συγκυρία αναδιαμορφώνονται συσχετισμοί που είναι απολύτως ρεαλιστικό να λειτουργήσουν υπέρ «της πολιτικής αλλαγής» με ενίσχυση και κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Αυτός είναι ο στόχος για τον οποίο εργαζόμαστε με επικεφαλής τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα. Δεν ασχολούμαστε με «σενάρια ήττας» που διακινούνται για να υπονομευθεί αυτή η προσπάθεια.