Συνεντεύξεις

Δημιουργείται ένα νεοπουριτανικό μοντέλο λόγω και της επιστροφής των θρησκειών, ενώ το κράτος – έθνος υποχωρώντας δε μπορεί να επιβάλει τις πολιτικές του. Κι επειδή η κοινωνία όπως και η φύση απορρίπτει τα κενά, διάφορα δόγματα διεκδικούν να ασκήσουν ρυθμιστικό ρόλο με τους θρησκευτικούς κανόνες στις οικογενειακές σχέσεις. Με την οικονομική κρίση, αυτός ο νεοπουριτανισμός ενισχύθηκε με αποτέλεσμα να μπορούμε πια να μιλάμε για μια μεταμοντέρνα πατριαρχία.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν μετατοπιζόμαστε, δεν έχει αυτή τη λογική το κάλεσμα» που αποφάσισε η Πολιτική Γραμματεία να εισηγηθεί στην Κεντρική Επιτροπή, «είναι ένα δημόσιο κάλεσμα προς έναν αστερισμό δυνάμεων, κινήσεων, συλλογικοτήτων, προσώπων, που αντιλαμβάνονται ότι αυτή την περίοδο χρειάζεται ισχυρό μέτωπο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό (αλλά όχι μόνο), στις πολιτικές λιτότητας, στους εθνικισμούς, τον ρατσισμό, τις ανισότητες και την ξενοφοβία. Καλύπτει έναν “αστερισμό” από την “αριστερά της Αριστεράς”, την ανένταχτη Αριστερά, ως τις δυνάμεις της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής Οικολογίας», είπε ο κ. Λάμπρου. «Είναι ειλικρινές και κυρίως είναι αναγκαίο και χρειάζεται να γίνει πράξη. Θέλει πολλή δουλειά, με ισοτιμία ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις όσο μπορεί να υπάρχει, καθώς δεν έχουμε δίπλα μας συγκροτημένες συλλογικότητες αλλά κυρίως διάσπαρτες δυνάμεις. Αλλά νομίζω ότι πληθαίνουν όλο και περισσότερο αυτές και αυτοί που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και την πρόκληση, γιατί η Αριστερά, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, πρέπει να μπει μπροστά για να αντιμετωπίσει την δυναμική έφοδο της άκρας Δεξιάς, σε πολλές περιπτώσεις της φασιστικής Δεξιάς και των ναζιστικών συμμοριών», όπως τόνισε, «δεν έχουμε την πολυτέλεια να εφησυχάζουμε ή απλώς να “μετράμε τις δυνάμεις μας”, χρειάζεται εγρήγορση και να ισχυροποιηθεί η “από ‘δώ” όχθη, μέσα από τον πλουραλισμό και την πολυχρωμία της, την πολυπλοκότητά της, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες, την ιδιομορφία, την αυτονομία που έχει ο καθένας και η καθεμία από αυτούς που θα συμμετάσχουν».

Επίσης, μιλώντας στην τηλεόραση του Κόντρα, είπε πως θέλει την πόλη της «πιο ανοιχτή και αυτό είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα σε όλους». Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη και την δική της υποψηφιότητα, εκτίμησε ότι η επίλυση του «Μακεδονικού» δεν θα επηρεάσει τα αποτελέσματα της κάλπης, «Θα κερδίσουμε, καθώς ο κόσμος θα κρίνει ανάλογα με το ποιος πάει την πόλη μπροστά», δηλώνοντας επιφυλακτική για το τι λένε οι δημοσκοπήσεις, γνωρίζοντας, όπως είπε, πως βγαίνουν αυτές. «Δεν περιμένω ωριμότητα από τη Νέα Δημοκρατία», ήταν το σχόλιό της για τους αντίπαλους υποψήφιους, λέγοντας επίσης ότι «είναι φθαρμένα υλικά».

Ο Χρήστος Καραγιαννίδης μεταξύ άλλων σημείωσε ότι η Νέα Δημοκρατία «απαξιώνει τα νούμερα σε τέτοιο βαθμό» και «γίνεται πλέον και γραφική» γιατί βασίζει τις προβλέψεις τις σε δικούς της ευσεβείς πόθους που ποτέ μέχρι στιγμής δεν έχουν αποδειχτεί τα τέσσερα χρόνια και ακόμα μια φορά ένα σενάριο της καταπίπτει και «αποδεικνύει και τη γύμνια των ανθρώπων», οι οποίοι έχουν θητεύσει σε αυτές τις θέσεις και είναι άξιο απορίας πως αυτοί οι άνθρωποι δέχονται «να τους υπερκεράζει ο πόθος τους από την ίδια την πραγματικότητα» και «να δέχονται να εξευτελίζονται κάθε φορά που τα πράγματα δεν βγαίνουν όπως οι ίδιοι έχουν πει και να βγαίνουν τα ακριβώς αντίθετα».

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «το Ταμείο Αλληλοβοήθειας ήταν ένας μηχανισμός μέσω του οποίου μέρος των εσόδων των αρχαιολογικών χώρων χρησιμοποιείτο ως “ειδικός λογαριασμός”. Όταν αυτός ο Ειδικός Λογαριασμός, σε συνέχεια της υπόθεσης Ζαχόπουλου, σταμάτησε, αυξήθηκε θεαματικά η χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από τα έσοδα των αρχαιολογικών χώρων και το Ταμείο συνέχισε να λειτουργεί όπως και πριν: ποσά για πληρωμές υπερεργασίας σε πολιτικά γραφεία, προσωπικό πολιτικών γραφείων να προσλαμβάνεται μέσω του Ταμείου, πολλά ακόμα που διερευνά η Δικαιοσύνη σε ανώτατο επίπεδο, μετά από μηνυτήρια αναφορά προς την εισαγγελία του Αρείου Πάγου».

Το αντικειμενικό κενό στο χώρο της Κεντροαριστεράς που έχει να κάνει με την μετακίνηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προς τα δεξιά εκ των πραγμάτων καλύπτεται από την Αριστερά. Έτσι είναι η πολιτική γεωγραφία, έτσι θα γινόταν σε οποιαδήποτε χώρα...

Ο διάλογος πρέπει να γίνει με προγραμματικές θέσεις κι εκεί θα φανεί ποιοι συντάσσονται με το αριστερό και προοδευτικό μέτωπο και ποιοι συντάσσονται με το νεοφιλελευθερισμό και τη Ν.Δ. Εμείς δεν θέλουμε ευκαιριακές συμμαχίες, ούτε συμμαχίες με μόνο ορίζοντα τις εκλογές ή συμμαχίες που εξαντλούνται στον ανασχηματισμό, αλλά αποβλέπουμε στην διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών μέσα από στέρεες συμμαχίες, μακροπρόθεσμες, ώστε πραγματικά να απαντήσουμε, όπως σας είπα και πριν, στις προκλήσεις και τα ερωτήματα της μεταμνημονιακής περιόδου με έναν τρόπο επωφελή για τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας. Χρειάζονται προσεκτικά βήματα, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να είμαστε και συνεκτικοί και ενωμένοι στο να υπηρετήσουμε αυτόν τον κοινό στόχο των συμμαχιών πάνω σε προγραμματική βάση. Κι όπως σας είπα σε ένα κάλεσμα το οποίο απευθύνεται τόσο στον αριστερό, όσο και τον προοδευτικό κόσμο.

"Τα τελευταία χρόνια συζητάμε για την ομοφοβία, όχι πάντα με το σωστό τρόπο, αλλά δεν είναι πια μια άγνωστη λέξη, τουλάχιστον στο χώρο της εκπαίδευσης. Συχνά βέβαια, παρότι το bullying και η απειλή του γίνονται καθημερινές υποθέσεις, δεν συμπεριλαμβάνεται η ομοφοβική (σεξιστική και εν τέλει μισογυνική) διάστασή του. Πολλ-οί, -ές εκπαιδευτικοί ερμηνεύουν τις σεξιστικές παρενοχλήσεις ως εκμάθηση της αρρενωπότητας.: «Αγόρι είναι, θα ρίξει και καμιά κλωτσιά...». Ενώ όμως γίνεται μεγάλη προσπάθεια για ενημέρωση στη διαπολιτισμική εκπαίδευση, ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν συμπεριλαμβάνονται στη συζήτηση και στις επιμορφώσεις, τη στιγμή που είναι από τους βασικότερους τομείς της. Η ευαισθητοποίηση κατά του ρατσισμού δε συνοδεύεται από την ανάλυση του σεξισμού και οι φεμινιστικές πρωτοβουλίες και ομάδες συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με θυμηδία ή να δυσφημούνται".

Εμείς λέμε να γίνει κόμβος η Θεσσαλονίκη, το κέντρο των Βαλκανίων, να είναι ένα Hub και για την ενέργεια και για τα εμπορεύματα και για τα μεταφορικά. Είναι δυνατό να μπορεί να το έχει αυτό η Θεσσαλονίκη -άρα και η Καβάλα και η Καστοριά- μπορούν να αναπτυχθούν αν κοιτάνε προς τα κάτω; Από τότε που ερχόμουν ένα μήνα κάθε καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι όλων των ειδών τους ανθρώπους, είτε ήταν ποδοσφαιρόφιλοι είτε δεν ήταν ποδοσφαιρόφιλοι στη Θεσσαλονίκη να μου λένε για το κράτος των Αθηναίων. Ας κοιτάξουν ένα χάρτη, όσο κοιτάει προς τα κάτω η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και οι άλλες πόλεις θα την κερδίζουν. Μόνο όταν ανοίξει ο ορίζοντας προς τον βορρά θα είναι το κέντρο που ήταν και στο Βυζάντιο, δηλαδή να μπορεί να πηγαίνουν και τα τρένα από τη Θεσσαλονίκη από το λιμάνι [κατευθείαν] στην κεντρική Ευρώπη και μετά στη βόρεια Ευρώπη. Το τραγικό είναι ότι προσπαθούμε να πείσουμε ανθρώπους -και εγώ δεν υποτιμώ καθόλου τον συμβολισμό και τη σημασία που μπορεί να έχει μια λέξη, οι λέξεις έχουν ιστορικότητα, αλλά προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να τους πούμε- ότι αυτοί έχουν κερδίσει. Δηλαδή δεν έχουν οικονομικά να κερδίσουν από τη συνανάπτυξη, που έχουμε εμείς σαν ιδέα για τα Βαλκάνια, κάποιοι που είναι στην Κρήτη ή στην Πρέβεζα, ή στην Καλαμάτα. Στην οικονομική ανάπτυξη που θα έρθει, είναι οι Βορειοελλαδίτες που θα κερδίσουν!

Το δίλημμα της επόμενης μέρας θα είναι αν θα συνεχιστεί η πορεία που χάραξε η κυβέρνηση με μέτρα για την ενίσχυση της κοινωνικής πλειοψηφίας και την αποκατάσταση των αδικιών ή θα επιστρέψουμε στο παλαιό πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και στα μνημόνια.