Micro

Με τη συνεχιζόμενη εισβολή στην Υεμένη και την αδιάκοπη υποστήριξη τζιχαντιστών, από το Αφγανιστάν και τη Συρία ώς τα Βαλκάνια και τους... Δίδυμους Πύργους, η σκοταδιστική μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας είναι άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνη για εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αθώων. Ομως το στάτους της ως της μεγαλύτερης πετρελαιοπαραγωγού χώρας του κόσμου, και τα αμέτρητα δισεκατομμύρια πετροδολάρια που αφειδώς μοιράζει εδώ και δεκαετίες πάνω και κάτω από το τραπέζι στις δυτικές πολιτικές ελίτ, της επέτρεπαν ώς σήμερα να «καθαρίζει» ακόμη και για τα πιο σκοτεινά πεπραγμένα της. Οχι πια! Τις τελευταίες μέρες, με τις αποκαλύψεις για την άγρια δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο σαουδαραβικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, αποδεικνύεται το παλιό ρητό με τη στάμνα και τη βρύση.

Ξεκινώντας από τον Πύργο του Λονδίνου, 5.000 μελανοχίτωνες επιχείρησαν να παρελάσουν μέσα από την εβραϊκή και την ιρλανδική περιοχή του Λονδίνου (σήμερα, μεγαλύτερη συνοικία Μουσουλμάνων της βρετανικής πρωτεύουσας). Ο Mosley πίστευε ότι, η παρέλαση των φασιστικών λεγεώνων του στο Λονδίνο θα ήταν θριαμβευτική. Μάλιστα, είχε σχεδιάσει να πετάξει αμέσως μετά για το Βερολίνο, με σκοπό να παντρευτεί τη γνωστή ναζίστρια Diana Mitford. Η γαμήλια τελετή θα τελούνταν στο σπίτι του Γκέμπελς, με επίσημο καλεσμένο τον Χίλτλερ. Αλλά, τα γεγονότα εξελίχτηκαν διαφορετικά.

Ο Νίκος Πουλαντζάς ήταν από τα πνεύματα εκείνα που επηρέασαν βαθιά τη νεώτερη ευρωπαϊκή σκέψη. Από τους συνεπέστερους, μαζί με τον Λουί Αλτουσέρ, νεομαρξιστές, διεύρυνε την προβληματική της πολιτικής επιστήμης και επανασυνέδεσε την πολιτική θεωρία με την πράξη και την πρακτική. Ένας «οργανικός διανοούμενος του προλεταριάτου», στα πρότυπα του ορισμού του Γκράμσι, να τι υπήρξε ο Πουλαντζάς. Κατά τη δεκαετία του ’60, την περίφημη δεκαετία των κινημάτων, «είπε και έκανε τα σωστά ή τα λάθη, ποτέ όμως από το σπίτι του, ποτέ από πίσω. Κι έτσι διέπραξε όλα τα σωστά κι όλα τα λάθη του μαχητή. Ποτέ του παρατηρητή». Η συνεισφορά του στη θεωρία του κράτους παραμένει καταλυτική για την ιστορία της επιστημονικής σκέψης.

Επειδή διακηρυγμένη θέση της Κυβέρνησης είναι η προστασία και η διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων- δικαιώματα για τα οποία η Αριστερά έχει δώσει μεγαλειώδεις αγώνες και η υπεράσπισή τους αποτελεί ταυτοτικό της στοιχείο. Επειδή δεν είναι δυνατόν να στοχοποιούνται επιλεκτικά, εκ μέρους των διωκτικών και δικαστικών αρχών, ήσσονος σημασίας ενέργειες ενώ άλλες, πολύ σοβαρότερες αντιμετωπίζονται σαφώς ηπιότερα - καθώς αυτό, εφόσον συμβαίνει, αποτελεί επιλεκτική στάση υπηρεσιακών παραγόντων που αντίκειται και υπονομεύει τις πολιτικές αρχές της κυβέρνησης. Επειδή τυχόν παράνομες πράξεις, κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε πολιτικής διαμαρτυρίας, μπορούν κάλλιστα να αντιμετωπισθούν στο σύνηθες πλαίσιο της δράσης της ελληνικής αστυνομίας και της ελληνικής δικαιοσύνης, χωρίς αδικαιολόγητες υπερβολές. Ερωτώνται οι κ.κ Υπουργοί: Θα υπάρξουν συγκεκριμένες οδηγίες εκ μέρους της ηγεσίας των δικαστικών και αστυνομικών αρχών, ώστε όντως το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος να ασχολείται με ενέργειες οργανωμένων ομάδων – π.χ. με σαφή φασιστικά και νεοναζιστικά χαρακτηριστικά - οι οποίες αποδεδειγμένα επιδιώκουν την υπονόμευση και την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και όχι με δημόσιες πολιτικές πράξεις διαμαρτυρίας όπως συνέβη με την κλήση σε απολογία του Παναγιώτη Λαφαζάνη; Σε ποιες άλλες ενέργειες (π.χ. κλήσεις σε απολογία) ζητήθηκε η συνδρομή του Τμήματος Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος εκ μέρους των εισαγγελικών αρχών τα τελευταία χρόνια;

Η εικόνα της μάνας που θρηνεί το πρόωρα χαμένο παιδί είναι μια εικόνα σπαρακτική. Αποτυπώνει τη χειρότερη εμπειρία που μπορεί να περάσει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ολη την απώλεια, τη συντριβή, ως ενδεχόμενα για τον καθένα από εμάς. Μέσα από την εικόνα αυτή ο θάνατος και η ζωή, οι αξίες και το μέτρο, αλλάζουν υπόσταση. Παύουν να είναι κάτι που στέκει μακριά, θολό και θεωρητικό, εξόριστο σε κάποια ενδεχόμενα. Η εικόνα της μάνας που θρηνεί κάνει ό,τι αξίζει σε αυτή τη ζωή επείγον.

Πολλά από τα εγκλήματα της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή παραμένουν θαμμένα. Άγνωστοι παραμένουν ακόμα και πολλοί βασανιστές, που οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Ένα από τα θύματα της δικτατορίας ήταν ο τραγουδιστής, σύμβολο του αγώνα ενάντια στο φασισμό, Βίκτορ Χάρα. Ο εκ των ιδρυτών του κινήματος «Nueva canción» δολοφονήθηκε από τους βασανιστές του Πινοσέτ στις 16 Σεπτεμβρίου του 1973.