Macro

Η δημοσιονομική και η μακροοικονομική σταθερότητα -ο πρώτος πυλώνας του αναπτυξιακού σχεδίου- δεν είναι απλώς μια απαίτηση των θεσμών και των αγορών. Είναι απαραίτητες για να διασφαλίσουμε την οικονομική αυτονομία της χώρας.

Δύο τοποθετήσεις, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, δείχνουν την αγχώδη προσπάθεια και των δύο να κρατηθεί ορατή στην κορυφή του προγράμματος δράσης τους η οικονομία και συγκεκριμένα η προετοιμασία της πορείας προς την έξοδο, το τέλος του προγράμματος. Μετά το τέλος της συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ η ενημέρωση, μέσω του ΑΠΕ, σημείωνε με έμφαση ότι ήταν αποκλειστικό της αντικείμενο η έξοδος από το μνημόνιο και η επόμενη μέρα. «Η σημερινή συζήτηση αποτέλεσε την πρώτη από σειρά συνεδριάσεων που θα ακολουθήσουν, αναφορικά με το συνολικό σχεδιασμό του επόμενου διαστήματος για το βασικό στόχο της εξόδου από το μνημόνιο και του πώς θα σχεδιαστεί η «επόμενη μέρα» μετά τα μνημόνια», τονιζόταν. «Κομβικό σταθμό», συνέχιζαν, «συνιστά η παρουσίαση της στρατηγικής για την ανάπτυξη (growth strategy) της χώρας προς τους εταίρους, που αναμένεται να γίνει περί τα τέλη Απριλίου.» Αυτό θα είναι, μάλιστα, και το θέμα της επόμενης συνεδρίασης με εισηγητές τους Γιάννη Δραγασάκη και Ευκλείδη Τσακαλώτο, όπως αναγγέλθηκε. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι, επίσης, «στις προτεραιότητες του κυβερνητικού και κομματικού σχεδιασμού».

Στο κάτω κάτω της γραφής, κάθε κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της ένα πολύ ισχυρό όπλο για την αλλαγή των δεδομένων στο μιντιακό χώρο: την ΕΡΤ. Όχι για να την «αξιοποιήσει» σαν κομματικό φέουδο, αλλά για να την αναδείξει σε αντάξιο ανταγωνιστή των ιδιωτικών μίντια και, ακόμα περισσότερο, σε παράδειγμα προς μίμηση εκ μέρους τους. Μια ΕΡΤ με κύρος και αξιοπιστία μπορεί να αντισταθμίσει κάθε προσπάθεια επιβολής της κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας και προπαγάνδας, της «ηθικής» των φέικ νιους. Και από αυτό το ιδανικό είναι φανερό ότι απέχουμε πολύ ακόμα.

Το φαινόμενο, δεν είναι, φυσικά, μοναχά ελληνικό. Οι καπιταλιστικές δομές στερεοποιούνται όχι μοναχά με την αρπαγή της υπεραξίας των εργαζομένων: οι κάτοχοι του κεφαλαίου αύξησαν την ευελιξία τους, παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος και στα θέματα της διάχυσης της κουλτούρας. Οι οπαδοί είναι το προνομιακό τους κοινό. Η παράγκα των μεγαλοεπιχειρηματιών που εμπλέκονται με το ποδόσφαιρο είναι από κατασκευής προβληματική και με σαφή, συγκεκριμένη πολιτική (ή α-πολιτική) στόχευση. Μια στόχευση που δεν αφορά, εννοείται, τη στενή κομματική στράτευση με τα παραδοσιακά κόμματα, αλλά την αναπαραγωγή της εξουσίας των συγκεκριμένων κέντρων επί του κοινωνικού συνόλου. Συχνά δε αναφύονται πολιτικοί – κομματικοί σχηματισμοί με πρωταγωνιστές τους ίδιους (Μπερλουσκόνι) ή αδιαμφισβήτητους εκπροσώπους τους.