Macro

18
11

Ράνια Σβίγκου: Η Αριστερά των Δημοκρατικών συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη Μπάιντεν

Επαναπροσέγγιση με τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους, μαζικές καμπάνιες εγγραφής νέων με βάση μια προοδευτική ατζέντα. Αυτή ήταν η συμβολή της Αριστεράς των Δημοκρατικών, η οποία αποδείχθηκε νικηφόρα. Όπως το έθεσε και ο Μπέρνι Σάντερς: «112 υποψήφιοι βουλευτές τάχθηκαν υπέρ του σχεδίου για ένα δημόσιο σύστημα Υγείας (Medicare for All).  Όλοι εξελέγησαν. Από τους 98 υποστηρικτές του Green New Deal, μόνο ένας δεν εξελέγη. Η υποστήριξη της δημόσιας Υγείας και της Πράσινης Νέας Συμφωνίας δεν είναι απλώς σωστή κυβερνητική πολιτική, είναι επίσης επιτυχημένη πολιτική». Αυτό που έδειξαν, μεταξύ άλλων, οι ΗΠΑ, είναι ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται αν στραφεί κανείς στο Κέντρο, όπως πιστεύει η δεξιά πτέρυγα των Δημοκρατικών, ή στον λαϊκισμό προσπαθώντας να αντιγράψει τον αντίπαλο. Κερδίζονται πηγαίνοντας στον κόσμο, μιλώντας στους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο, δίνοντας αριστερές και προοδευτικές απαντήσεις στα μεγάλα ζητήματα. Διεκδικώντας για όλες και όλους εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ελευθερίες.  Όλα αυτά που έκανε, δηλαδή, και ο ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζοντας τις εκλογές του 2015 και βγαίνοντας ισχυρός σ’ αυτές του 2019.
Περισσότερα »
18
11

Πιο βαρύ εφέτος το περιεχόμενο της επετείου

Τώρα πολλές από τις οργανώσεις που σήμερα θέλουν να τιμήσουν την εξέγερση προσθέτουν στις τρεις λέξεις –ψωμί, παιδεία, ελευθερία – και το “υγεία”. Σωστά, γιατί η σημερινή υγειονομική κρίση και ο θανάσιμος εναγκαλισμός που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ανάρμοστης, της βλαπτικής σχέσης ανθρώπου – φύσης που επιβάλλει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός της εποχής μας. Το πρόβλημα αυτό απαιτεί επίσης εξέγερση, μια δυναμική παρέμβαση όπως τότε με ιδέες ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές. Είναι το εξαιρετικά επείγον ζήτημα της εποχής μας και είναι ελπιδοφόρο ότι ξανά πρωτοστατούν οι νέοι. Είναι αλήθεια ότι οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, όσο απομακρυνόμαστε από το 1973 πιο επίμονα επιχειρούν να μειώσουν την αξία της εξέγερσης. Δυσανασχετούν μπροστά στο γεγονός ότι οι διαδοχικές γενιές νέων τιμούν το Πολυτεχνείο και αντλούν απ’ αυτό αγωνιστικό παράδειγμα. Αυτός και ο κύριος λόγος που η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά στην απαγόρευση των εκδηλώσεων για την επέτειο. “Να ξεμπερδεύουμε με το Πολυτεχνείο, είναι τώρα η ευκαιρία" σκέφτηκαν στη ΝΔ. Αλλά δεν σκέφθηκαν καθόλου ότι δημιουργούν με την πράξη τους συνειρμούς ότι προσέφυγαν σε μεθόδους, ακριβώς, που θυμίζουν αυτές που εναντίον τους αγωνίστηκαν οι νέοι.
Περισσότερα »
18
11

Ο πραγματικός εξευτελισμός της επιστήμης

[Η κυβέρνηση] ενώ παρουσιάζει την επιστημονική άποψη ως μοναδική, αντικειμενική και απαράλλακτη αλήθεια, ταυτόχρονα κρύβει τις υποθέσεις και τα σκεπτικά που οδηγούν στα δήθεν επιστημονικά συμπεράσματα τα οποία η ίδια υποτίθεται πως ακολουθεί.  Έτσι καταφέρνει ταυτόχρονα δύο στόχους: να παρουσιάσει τις θέσεις της ως απόλυτα αντικειμενικές, οι οποίες ως εκ τούτου πρέπει να επιβληθούν σε εμάς, την αφελή και ανεύθυνη πλέμπα, ενώ ταυτόχρονα αποποιείται κάθε ευθύνης, αφού «τις αποφάσεις τις πήραν οι ειδικοί». Φυσικά, αυτό το κρυφτό (πέραν της προφανούς πολιτικής του χυδαιότητας, η οποία θεωρώ πως είναι άνευ προηγουμένου στην πολιτική Ιστορία της χώρα μας, ίσως με εξαίρεση την κυβέρνηση Παπαδήμου) είναι και τεράστιο πλήγμα στην κοινωνική αξιοπιστία των επιστημόνων αλλά και της επιστήμης συνολικά.  Όταν η κοινωνία νιώθει ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει βγει ένα συμπέρασμα είναι κρυφός, είναι απόλυτα λογικό να γεννιούνται (υγιείς και μη) αμφισβητήσεις αυτού του συμπεράσματος. Μόνο η ανοιχτότητα και η ειλικρίνεια μπορούν πραγματικά να καταπολεμήσουν τις θεωρίες συνωμοσίας και τις διάφορες άλλες επικίνδυνες απόψεις που ολοένα κερδίζουν έδαφος.  Όχι η επιβολή διά της εν κρυπτώ θεοποίησης.
Περισσότερα »
17
11

Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Μνήμη, εορτασμοί και συγκυρία

Παρά την περιορισμένη επιρροή του, το Πολυτεχνείο έχει συμβάλει αποφασιστικά στο δημοκρατικό, φιλελεύθερο και κοινωνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης. Και είναι αυτά τα κεκτημένα τα οποία θέλει να ακυρώσει η, από μια άποψη, ανίερη συμμαχία ανάμεσα στις δυνάμεις ενός μεταμοντέρνου εθνικισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της Ακροδεξιάς και του εκσυγχρονιστικού (;) ακραίου Κέντρου. Το «ποτέ ξανά» του κ. Σαμαρά από βήματος Βουλής το συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο. Οι αντιμετώπιση της κρίσης ως ευκαιρίας που με βίαιο τρόπο εισάγουν σειρά αντιδημοκρατικών και αντικοινωνικών μέτρων απλώς το επιβεβαιώνουν. Κατά συνέπεια, ίσως περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο.  Όχι μόνο ως γεγονός μνήμης, αλλά ως πράξη που επιβάλλει η συγκυρία. Ωστόσο, βλέποντας ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει την πανδημία μέσα από τις απαιτούμενες κοινωνικές πολιτικές, αλλά μέσα από την ένταση των κατασταλτικών μηχανισμών, ίσως θα ήταν σκοπιμότερο να αποφύγουμε την τελετουργία της πορείας και διεκδικήσουμε και πάλι τις πλατείες και κάθε ανοικτό χώρο σε κάθε γειτονιά που έχει απαγορευτεί σε όλους τους νέους κάθε ηλικίας.
Περισσότερα »
17
11

Αννέτα Καββαδία: Αόρατοι άνθρωποι στον καιρό της πανδημίας

Γι’ αυτό και η μόνιμη επωδός πως «όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στην αρρώστια» μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί. Όχι μόνο δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στις κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά τουναντίον, οι ποικίλες ταξικές και κοινωνικές ανισότητες οξύνονται και διευρύνονται. Ναι, ο κορονοϊός είναι ταξικός και αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν μεγάλα φιλελεύθερα και συντηρητικά Μέσα του αγγλοσαξονικού κόσμου. Η συντηρητική/κεντρώα Washington Post προβληματίζεται για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο πλήττει η πανδημία του Covid-19 την κοινότητα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, την στιγμή που ο φιλελεύθερος Guardian υπογραμμίζει ότι η πανδημία επηρεάζει με πολύ διαφορετικό τρόπο τις οικονομικά ευάλωτες τάξεις. Το Bloomberg έρχεται να συμπληρώσει τις εν λόγω απόψεις αναφέροντας πως την κρίση του Covid-19 δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις. Είναι ενδεικτική η άποψη της Laura Spinney στην εφημερίδα Guardian, η οποία τονίζει ότι παρά το γεγονός πως ιστορικά «οι πανδημίες δεν προκάλεσαν σε κάθε περίπτωση κοινωνική αναταραχή», στην περίοδο που ακολουθεί τον κορονοϊό τα δεδομένα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Όπως επισημαίνει, «οι πανδημίες πλήττουν περισσότερο τους φτωχούς, τους χαμηλόμισθους ή άτομα με ασταθή εισοδήματα που ζουν σε πολυσύχναστα καταλύματα και έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, αλλά και αυτούς για τους οποίους η υγειονομική περίθαλψη είναι λιγότερο προσιτή ή λιγότερο προσβάσιμη. Στην περίπτωση της νέας πανδημίας υπάρχει ένα καινούριο στοιχείο. Τα μέτρα απομόνωσης έχουν σχεδιαστεί για να επιβραδύνουν την εξάπλωση της νόσου και να ανακουφίσουν την επιβάρυνση των συστημάτων υγείας. Αλλά μπορεί επίσης να επιδεινώνουν τις ίδιες τις κοινωνικές ανισότητες».
Περισσότερα »
17
11

Η μετάληψη και το Θείο: Απόψεις επιστημονικές και… «επιστημονικές»

Τελευταία έχουμε γεμίσει «επιστήμονες» που εκτός των αυστηρά επιστημονικών και ιατρικών τους αναλύσεων για την πανδημία, παίρνουν δημόσια θέση για ζητήματα που αφορούν την φιλοσοφία και την θρησκεία. Εκεί η άποψη τους ''απογυμνώνεται'' από οποιαδήποτε επιστημονική ανάλυση και τεκμηρίωση και υιοθέτει τις μεταφυσικές και επικίνδυνες απόψεις (για την δύσκολη περίοδο που περνάμε) ότι η θεία μετάληψη ‘’δεν είναι υπεύθυνη για την μετάδοση του ίου’’ ότι οι ίδιοι-ες είναι πιστοί-ες Χριστιανοί και δεν έχουν πρόβλημα να μεταλάβουν σε αυτές τις συνθήκες. Οι απόψεις της κας Λινού της κας Γιαμαρελλου δεν θα ήταν αντικείμενο σχολιασμού εάν γινόντουσαν σε ιδιωτικές συζητήσεις σαν έκφραση προσωπικών τους απόψεων . Το πρόβλημα είναι ότι οι κυρίες αυτές μιλάνε σαν ειδικοί λοιμωξιολογοι ,έχουν δημόσιο λόγο και απευθύνονται σε εκατομμύρια τηλεθεατές προτρέποντας τους έμμεσα να πηγαίνουν ‘’στην πίσω πόρτα της εκκλησίας’’ και να κοινωνούν (όπως πολλοί με την παρότρυνση των παπάδων κάνουν σήμερα). Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι «επιστήμονες» αυτοί υιοθετούν τις απόψεις των ποιο σκοτεινών και επικίνδυνων κύκλων (ο Αμβρόσιος το ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) Και αναιρούν οι ίδιοι την επιστημονική τους υπόσταση .
Περισσότερα »
16
11

Έλλειμμα πολιτικής ευθύνης στην κυβέρνηση

Για το πόσο μεγάλη ή ανεπαρκής είναι η εμπιστοσύνη των πολιτών στις υποδείξεις της πολιτείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης ελάχιστα φαίνεται να ενδιαφέρονται. Διαφορετικά, δεν θα αντιμετώπιζαν με την ελαφρότητα των φτηνών ευφυολογημάτων την πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για σύγκληση του συμβουλίου των αρχηγών κομμάτων, προκειμένου να επεξεργαστούν μια κοινά αποδεκτή πολιτική για την αντιμετώπιση της πανδημίας για το αμέσως επόμενο κρίσιμο εξάμηνο. Με την προϋπόθεση ότι αυτή η έμπρακτα αυτοκριτική πράξη θα συνοδευόταν από την αναστολή του αντιλαϊκού κύματος νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, που βλέπει την κρίση σαν ευκαιρία για την επιβολή τους. «Θέλετε να γίνετε εταίρος της κυβέρνησης», αποκρίθηκε σ’ αυτή την πρόταση ο κ. Μητσοτάκης υποκρινόμενος ότι δεν κατάλαβε. «Η χώρα έχει κυβέρνηση», μας πληροφόρησε, «σοβαρή αντιπολίτευση δεν έχει». Και με την κορόνα αυτή θεώρησε ότι ξέμπλεξε με τον κοινωνικό χαρακτήρα της πρότασης, δηλαδή με το θέμα της οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης με τους πολίτες και με το αναπάντητο (από την κυβέρνηση) ερώτημα γιατί δεν αποδίδουν, όπως η ίδια λέει, τα κάθε φορά μέτρα και χρειάζεται να καταφεύγει σε ένταση της καταστολής. Αποφεύγει να αναλάβει τη δική της πολιτική ευθύνη και επικαλείται την ατομική ευθύνη των πολιτών. Μήπως, όμως, αυτό συμβαίνει και επειδή δεν είναι μέτρα καλά ζυγισμένα και κοινής αποδοχής, δηλαδή μέτρα που παίρνουν υπόψη τις ανάγκες των πολλών και συνοδεύονται από την ενημέρωση του κόσμου και όχι από την προπαγανδιστική διαχείρισή του; Αυτή την πλευρά δεν την άγγιξε καθόλου ο κ. Μητσοτάκης. Προτίμησε να δει μόνο την πολιτική απειλή που συνιστούσε η συγκεκριμένη πρόταση για το αφήγημά του ως αλάνθαστου πρωθυπουργού, ο οποίος οδηγεί το λαό του στην Έξοδο προς τη νεοφιλελεύθερη Γη της Επαγγελίας.
Περισσότερα »
16
11

Επισημάνσεις

Το πιο ουσιαστικό όμως που είπε ο Μητσοτάκης ήταν ότι μέσα στο Πολυτεχνείο υπήρχαν και δεξιοί. Εννοεί εκτός απ’ αυτούς που είχε στείλει ο Ρουφογάλης. Φυσικά και υπήρχαν. Απλά δεν φαινόντουσαν επειδή ήταν περισσότεροι οι τροτσκιστές. Τι να κάνουμε, αυτές ήταν τότε οι πληθυσμιακές αναλογίες. Έξω από το Πολυτεχνείο βέβαια οι δεξιοί επικρατούσαν σχεδόν ολοκληρωτικά. Να τα λέμε αυτά. Απλά δεν το εξαργύρωσαν επειδή είναι σεμνοί. Ούτε τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση εξαργύρωσαν άλλωστε.  Έχετε υπόψιν κανέναν χίτη να έχει γράψει απομνημονεύματα; Δίκιο έχει ο Μητσοτάκης. Τα έχει πει και ο  Άδωνις άλλωστε, όταν φώναζε ότι το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός μύθος της ηγεμονίας της Αριστεράς. Και ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχε ούτε ένας νεκρός. Οι γύρω νεκροί για κάποιον λόγο δεν μετράνε. Δεν είναι σαφές γιατί δεν μετράνε, αλλά, αφού το είπε ο Λαδάς, γιατί να το αμφισβητήσει ο  Άδωνις;
Περισσότερα »
16
11

Θανάσης Καμπαγιάννης: Η ελευθερία της συνάθροισης είναι θεμελιώδης και απαράγραπτη

Κατ’ ουσίαν, η Βουλή υποκαθίσταται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και την Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων, που τελούν υπό την άμεση εξουσία της κυβέρνησης και απέναντι στην οποία δεν απολαμβάνουν καμία ανεξαρτησία. Πρόκειται για ρεσάλτο της κυβερνητικής εκτελεστικής εξουσίας στις αρμοδιότητες της Βουλής και τους περιορισμούς που θέτει το Σύνταγμα. (...) Η απόφαση της κυβέρνησης που αποτυπώνεται στην Απόφαση του Αρχηγού της ΕΛΑΣ είναι δικαστικά ελεγκτέα. Για τους πολίτες και τις συλλογικότητες του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, η ελευθερία της συνάθροισης είναι θεμελιώδης και απαράγραπτη. Είναι συστατική του Συντάγματος, η δε κοινή νομοθεσία επιτρέπεται μόνο να τη ρυθμίζει και όχι να την περιορίζει αυθαίρετα. Σε κάθε περίπτωση, η αντίσταση σε κάθε σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί όχι απλώς δικαίωμα, αλλά συνταγματική υποχρέωση κάθε Έλληνα πολίτη, όπως αυτή διατυπώνεται στην ακροτελεύτια διάταξη (άρθρο 120) του Συντάγματος.
Περισσότερα »
16
11

Πόσο πίσω μας πάει ο αυταρχισμός της κυβέρνησης;

Έως σήμερα υπήρχαν αρκετές ενδείξεις και πράξεις της κυβέρνησης ότι την υπερβαίνουν τα σοβαρά προβλήματα που είχε και έχει να αντιμετωπίσει η χώρα, η κοινωνία της και η οικονομία της, ύστερα από μια δεκαετή κρίση και τώρα την πανδημία. Όμως αυτό τώρα δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι δεν υστερεί απλώς, ως προς την ευθύνη διακυβέρνησης που επιβάλλεται, αλλά γίνεται επικίνδυνη. Χωρίς δε απολύτως κανέναν αποχρώντα λόγο. Η συζήτηση στη Βουλή, οι ανακοινώσεις των οργανώσεων, οι διαθέσεις των πολιτών έπειθαν κάθε καλόπιστο δημοκρατικό πολίτη ότι υπήρχε ευρύ και σαφές πεδίο συνεννόησης, αν η κυβέρνηση ήθελε να εκφρασθεί ο πλουραλισμός της απόδοσης τιμής. Δεν ήθελε, όμως, γι’ αυτό τώρα εκβιάζει τις καταστάσεις. Σ’ αυτή τη στάση ωθείται από τον πανικό της, για τις ευθύνες ως προς την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και τη δήθεν πολιτική στόχευση προς το Κέντρο. Και επειδή πάντοτε υπάρχουν όσοι θα σπεύσουν να δεχθούν την πρόφαση σαν επιβεβλημένη, αντιγράφω ένα απόσπασμα από σχόλιο του Κωστή Παπαϊωάννου. «Έστω και για τρεις μέρες, έστω και για τρεις ώρες, έστω και για τρεις στιγμές, το ερώτημα πλέον έχει τεθεί. Υπάρχει πρόφαση; Υπάρχει δικαιολογία; Φυσικά. Πάντα στην Ιστορία υπήρχε πρόφαση, για κάθε αντιδημοκρατική εκτροπή υπήρχε μια έκτακτη ανάγκη ως δικαιολογία. Τη θυμόνταν εκ των υστέρων οι άνθρωποι που την πίστεψαν και μουντζώνονταν. Κι αυτοί που σήμερα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, αυτοί που το δάχτυλο τούς δείχνει την Ουγγαρία και κάνουν πως κοιτάνε το δάχτυλο, έχουν καταλάβει πολύ καλά. Και είναι για τούτο άξιοι περιφρόνησης».
Περισσότερα »