Macro

15
03

Βασίλης Παπαστεργίου: Μπορεί να αλλάξει κάτι στην Ελληνική Αστυνομία;

Στο πλαίσιο της στρατηγικής της έντασης, στην Ελληνική Αστυνομία έχει ανατεθεί ένας κομβικός ρόλος: η χωρίς κανόνες καταστολή μιας κοινωνίας που καθημερινά εξαθλιώνεται οικονομικά. Όταν αυτό γίνεται από ένα σώμα που μόλις πριν λίγα χρόνια ψήφιζε σε μεγάλα ποσοστά μια ναζιστική συμμορία, ο κίνδυνος είναι προφανής. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατά τρόπο σοκαριστικό, τον αποδέχεται. Στον αντίποδα, νομίζω ότι είναι μεγάλη ανάγκη να διεκδικήσουμε ως πολίτες μέσα από κινηματική διαδικασία μια εντελώς διαφορετική αστυνομία, αξιοποιώντας και δημοκρατικές φωνές που υπάρχουν μέσα στο σώμα.  Η διεκδίκηση της πλήρους απαγόρευσης χρήσης χημικών ουσιών που είναι επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία, της υποχρέωσης να φέρουν οι αστυνομικοί κάθε μονάδας διακριτικά και αριθμούς για τον έλεγχο κάθε παράνομης συμπεριφοράς, του αφοπλισμού των αστυνομικών εκτός υπηρεσίας, της θέσπισης του κανόνα της ύπαρξης καμερών καταγραφής εντός των περιπολικών κατά τη διάρκεια προσαγωγής ή σύλληψης πολίτη, καθώς και σε χώρους κρατητηρίων, της θέσπισης αυστηρών κανόνων για τις προσαγωγές, του πραγματικού ελέγχου των περιστατικών αυθαιρεσίας, όλα αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας μαζικής καμπάνιας της κοινωνίας των πολιτών για την θέσπιση ουσιαστικών κανόνων στη δράση της αστυνομίας.  Παρά την οργή που υπάρχει, νομίζω ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί. Και θα είναι μια ουσιαστική συμβολή στην υπεράσπιση της δημοκρατίας στη χώρα.
15
03

Παύλος Κλαυδιανός: Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης χωρίς μάσκα

Ποια πρέπει να είναι η επιλογή της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και πρώτα απ’ όλα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς; Το διάγγελμα Μητσοτάκη, ως επιβεβαίωση της έως τώρα πολιτικής του, επιβάλει μια ανάλογη απάντηση. Υπάρχει ζήτημα λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα, υπάρχει ζήτημα ανεπαρκούς –τουλάχιστον– πολιτικής για την πανδημία, υπονόμευσης του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειονότητας της κοινωνίας, απίσχνασης  των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι περιορισμοί της πανδημίας τείνουν να γίνουν μόνιμο καθεστώς. Για όλα αυτά τα ζητήματα μπορεί να συγκροτηθεί ένα μέτωπο, δημοκρατικό που θα ενθαρρύνει τα κινήματα αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική και προοπτικά θα την ανατρέψει. Αυτό είναι και το κρίσιμο καθήκον αυτής της περιόδου για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Έως εδώ! Να μπει φραγμός στη στρατηγική του διχασμού, της έντασης. Καθόλου φοβικά. Ενότητα, για να μην περάσει ο φόβος, να ανακαταληφθεί ο δρόμος. Η κυβέρνηση, βέβαια, μέσω και των ελεγχόμενων ΜΜΕ θα προσπαθήσει να τρομοκρατήσει τη δημοκρατική αντιπολίτευση και ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δεν πρέπει ούτε να αυτοπεριοριστεί ούτε να μπει στην παγίδα της λογικής του δικομματισμού και της πλειοψηφίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο είναι απαραίτητο ασφαλώς να είναι ένας αριστερός θεσμικός παίκτης, δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σ’ αυτό. Σωστά ο Αλέξης Τσίπρας με το διάγγελμά του δεν παρασύρεται από την ένταση και πόλωση, που επιθυμεί και επιχειρεί η Δεξιά, προφυλάσσει τον αποδώ χώρο από προκλήσεις για να μπορεί να είναι αποτελεσματικά ηγεμονικός. Γι’ αυτό επιβάλλεται ενότητα, κοινή δράση και πρωτοβουλίες. Εξάλλου, είναι και ο πιο αποτελεσματικός και πολιτικά αξιόπιστος τρόπος να σπάσει το αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, που ακόμη υπάρχει και η ΝΔ επιχειρεί να τροφοδοτεί.
15
03

Κυβέρνηση ψεκασμένων;

Το επιχείρημα που φώτισε το συννεφιασμένο Σαββατοκύριακό μας ακούστηκε από τον Αδωνη Γεωργιάδη. Ο υπουργός ανακάλυψε ότι η Αριστερά σκόπιμα διασπείρει τον ιό για να παρατείνεται η καραντίνα, να μένει ο κόσμος σπίτι του και να δυσανασχετεί. Ηταν η οριστική επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση έχει πλέον περάσει σε μια φάση, όπου η επιχειρηματολογία της έχει δανειστεί τη μεθοδολογία από εκείνους που έχει καθιερωθεί –και μάλιστα με πρωθυπουργικό μήνυμα– να αποκαλούνται «ψεκασμένοι». Γιατί αν αγνοήσουμε το διαφορετικό περιεχόμενο και σταθούμε στη «λογική αλυσίδα», την παράλογη δηλαδή, το επιχείρημα ακολουθεί την ίδια διαδρομή με εκείνα των ψεκασμένων, ότι ο ιός είναι ουσιαστικά ένα δημιούργημα (του Γκέιτς, των Κινέζων, των εξωγήινων, των Μασόνων;) για να μας κρατά κλειδωμένους σπίτια μας. Ευτυχώς ο κυρ-Αδωνης δεν είπε τίποτα για τίποτα τσιπάκια, που φέρουν φυτευμένα στον εγκέφαλο οι Αριστεροί και όταν πέφτει σήμα από τα κεντρικά (την Κουμουνδούρου, τον Περισσό, τη Μόσχα, τον Αρη;) κατεβαίνουν στις πλατείες.
15
03

Αννέτα Καββαδία: «Περάστε από το τμήμα δι’ υπόθεσίν σας»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και η κυβέρνησή του, δεν μπορούν πια να κρυφτούν πίσω από την ακριβοπληρωμένη ασυλία που τους παρέχουν τα ΜΜΕ. Ο μανδύας του «άριστου» (νεο)φιλελεύθερου κατάντησε πουκάμισο αδειανό, αφού η εμμονική του σχεδόν προσήλωση στον αυταρχισμό -σε συνδυασμό με την ανικανότητα διαχείρισης της πανδημίας, τις τραγικές ελλείψεις στο ΕΣΥ, αλλά και την οικονομική ασφυξία- προκαλεί πλέον ακόμα και τους θιασώτες του γνήσιου φιλελευθερισμού, οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν ότι ο αστυνομικός χτυπά πια και τη δική τους πόρτα. Η Νέα Σμύρνη και το Χαλάνδρι δεν είναι, άλλωστε, τα κατασυκοφαντημένα Εξάρχεια, για να μπορεί το παραμύθι να έχει δράκο. Και είναι αυτό ακριβώς που φοβάται ο πρωθυπουργός. Το απολύτως υποκριτικό, λοιπόν, μήνυμά του για αυτοσυγκράτηση και η απεγνωσμένη του προσπάθεια να φορτώσει στους πολιτικούς του αντιπάλους, εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ, την ευθύνη για τη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, πέρα από το ότι δείχνει ξεκάθαρα την ανησυχία του για το εύρος των κοινωνικών αντιδράσεων, δεν πείθει. Οι κραυγές «πάμε να τους σκοτώσουμε», που ακούγονται ξεκάθαρα σε βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, από άντρες της ομάδας «Δράση», είναι αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής και δείχνουν πώς εννοούν τα «λυμένα χέρια», για τα οποία μιλούσαν οι συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ δύο μόλις μέρες μετά τις εκλογές του ’19. Και για αυτές τις κραυγές, φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη.
14
03

Επισημάνσεις

Ο Μητσοτάκης κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι κατεβάζει κόσμο στους δρόμους για να διασπείρει τον κορωνοϊό, να χαθεί ο έλεγχος και να πέσει η κυβέρνηση. Πρόκειται ξεκάθαρα για κοινωνικό πείραμα, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμάσει προηγουμένως σε κουνέλια. Αν δεν πιάσει, θα εξαπολύσει ζόμπι ή κοπάδια από πανικόβλητους ελέφαντες. Ή γιγάντιες εξωγήινες αράχνες που γεμίζουν τα πάντα γλίτσα, όπως στον Πόλεμο των κόσμων του Χ.Τζ. Ουέλς. Αυτές όμως σκεφτόταν να τις προσλάβει και ο Χρυσοχοΐδης για να εμποδίζει τις διαδηλώσεις. Ευτυχώς βγήκε με έκτακτο διάγγελμα ο Μητσοτάκης και είπε ότι δεν έχει έρθει για να διχάσει αλλά για να ενώσει και το ανέβασε στο φέισμπουκ για να τον αποθεώσουμε. Αν είχε ανεβάσει σέλφι από σαφάρι με νεκρή καμηλοπάρδαλη, λιγότερες αρνητικές αντιδράσεις θα είχε.
14
03

Στέφανος Δημητρίου: Ανασφάλεια δικαίου

Οι αστυνομικές πρακτικές αντιβαίνουν προς τις θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου και αλλοιώνουν τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της δημοκρατίας. Η κυβερνητική πρακτική προσδιορίζει αυταρχικό κράτος. Το κράτος έχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας. Όταν, όμως, αυτό ερμηνεύεται ως αναδιατύπωση της -αλήστου μνήμης- φράσης «Εσείς είστε το κράτος», τότε η βία «πονάει» το κράτος δικαίου. Η απάντηση σε αυτό, όμως, δεν μπορεί να είναι η αντεστραμμένη -προς την αστυνομία- βία, διότι η κοινωνία θα δηλητηριαστεί από το γενικευμένο μίσος. Μόνο η γρηγορούσα δημοκρατική συνείδηση και η ενεργός πολιτική συμμετοχή και συνεργασία μπορούν να αφυπνίσουν την έμφοβη, ληθαργούσα κοινωνία. Μόνο αυτή η δημοκρατική εγρήγορση μπορεί να διαφυλάξει το δημοκρατικό κράτος δικαίου. Μόνον αυτό μπορεί να εγγυηθεί τη συζυγία των όρων «δημοκρατία και ασφάλεια». Εάν η κοινωνία συνηθίσει το «πονάω», τότε θα έχει αρχίσει να συνηθίζει και τον ανεπαίσθητο εκφασισμό της.
13
03

Μυρτώ Χατζήνα: Εγκληματολογική και ψυχιατρική προσέγγιση του βιασμού

Κοινά χαρακτηριστικά των σεξουαλικών παραβατών και ειδικά των βιαστών είναι η αποποίηση της ευθύνης για τις πράξεις τους όπως και η έλλειψη ενσυναίσθησης προς τα θύματά τους. Προσπαθούν συνήθως να δηλώσουν την αθωότητά τους χωρίς, ωστόσο, σοβαρά επιχειρήματα και πολλές φορές τείνουν να μειώνουν την ευθύνη τους, αποδίδοντάς την σε άλλους παράγοντες, όπως ψυχολογικά προβλήματα, χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών. Επιπλέον, οι γνωσιακές τους διαστρεβλώσεις σχετικά  με τη συμπεριφορά των θυμάτων ή τον τρόπο που ντύνονται αποτελούν άλλον έναν λόγο βάσει του οποίου δικαιολογούν την πράξη τους. Οι βιαστές πολύ συχνά δεν δείχνουν ικανοί να κατανοήσουν τα συναισθήματα των άλλων και κυρίως των θυμάτων τους. Η ενσυναίσθηση δεν λειτουργεί σαν ανασταλτικός παράγοντας και η έλλειψή της βρέθηκε ότι σχετίζεται με υψηλά επίπεδα σεξουαλικής διέγερσης, καθώς ακόμη και η δυσφορία του θύματος μπορεί να εξιτάρει ερωτικά τον δράστη (Davis, 1983).  Το ψυχιατρικό ιστορικό παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς η παρουσία ψυχικών διαταραχών θεωρείται πιο πιθανή στους βιαστές σε σχέση με άλλους σεξουαλικούς παραβάτες. Συγκεκριμένα βρέθηκε σε μελέτες ότι η διάγνωση της κατάθλιψης και η διάγνωση της εξάρτησης από το αλκοόλ ήταν στα πιο υψηλά ποσοστά. Σε άλλες έρευνες, διαπιστώθηκε ότι δόθηκαν ψυχιατρικές εκτιμήσεις για διαταραχές άγχους, σχιζοφρένειας, σχιζοσυναισθηματικής διαταραχής, μείζονος κατάθλιψης και οργανικού ψυχοσυνδρόμου. Αυτές οι παρατηρήσεις δεν μπορούν να γενικευθούν σε όλο τον ετερογενή πληθυσμό των σεξουαλικών παραβατών. Μπορούν, όμως, να δείξουν ότι τα ποσοστά των καταδικασθέντων για βιασμό με ψυχική διαταραχή είναι υψηλότερα από τα αντίστοιχα ποσοστά του γενικού πληθυσμού των φυλακών. Παρατηρήθηκε, επίσης, από πολλές έρευνες υψηλό ποσοστό διαταραχής προσωπικότητας, κυρίως αντικοινωνικής, όπως και στην πλειοψηφία του κρατούμενου πληθυσμού. Πολύ συχνή είναι και η συννοσηρότητα με ψυχοπαθητικά στοιχεία καθώς και με παραφιλίες[1], με πιο συχνή στους βιαστές την επιδειξιομανία (Abel & Osborn, 1992). Οι σεξουαλικοί παραβάτες είναι ένας ετερογενής πληθυσμός για τον οποίο είναι δύσκολο να εξαχθούν γενικεύσεις. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία μπορούν να συνεισφέρουν στην έρευνα του φαινομένου αλλά και στην αντιμετώπιση των δραστών. Εξετάζοντας την στάση της κοινωνίας απέναντι στη σεξουαλική βία αλλά και τους παράγοντες κινδύνου που ενδέχεται να οδηγήσουν στην παραβατική συμπεριφορά, μπορούν να χαραχθούν πολιτικές ώστε να αποτρέπεται η σεξουαλική βία αλλά και η υποτροπή των δραστών. Επιπλέον, οι κατηγοριοποιήσεις των σεξουαλικών παραβατών και η μελέτη των μεμονωμένων σεξουαλικών αδικημάτων του βιασμού, της σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης και της σεξουαλικής παραβατικότητας μέσω διαδικτύου θέτουν τις βάσεις για περαιτέρω έρευνα με στόχο όχι απλά την τιμωρία των δραστών αλλά τον σωφρονισμό και τη θεραπεία τους. Τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία βρίσκονται οι σεξουαλικοί παραβάτες, είτε είναι θεραπευτικά είτε είναι σωφρονιστικά, καλό θα ήταν να ενθαρρύνουν την διενέργεια ερευνών καθώς η έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα είναι περιορισμένη στην χώρα μας. Αυτό, όμως, δεν επαρκεί για να απαλειφθούν τα περιστατικά σεξουαλικής βίας. Πρέπει παράλληλα, μέσα από την εκπαίδευση αλλά και την ευαισθητοποίηση του κοινού να δημιουργηθούν εκείνα τα στεγανά τα οποία όχι μόνο θα αντιμετωπίζουν το δράστη αλλά θα προστατεύουν και το θύμα. Η συνεχής ενημέρωση του κοινού αλλά και οι εισηγήσεις από ερευνητές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορεί να βοηθήσουν στο να καταρριφθούν οι μύθοι για τον βιασμό και να εξαλειφθεί η κουλτούρα του βιασμού. Η επαγρύπνηση και η μη ανοχή φαινομένων σεξουαλικής παρενόχλησης, τα οποία μπορεί να αποτελούν και προπομπό περαιτέρω σεξουαλικής βίας, είναι απαραίτητες ώστε το θύμα να αναγνωρίζει ότι υπέστη βία και να το καταγγέλλει. Τέλος, τα σώματα ασφαλείας, οι δικαστικοί αλλά και οι υγειονομικοί φορείς που έρχονται σε επαφή τόσο με το θύμα όσο και με το δράστη, οφείλουν να είναι ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους περιστατικών βίας, χωρίς να αναπαράγουν σεξιστικά στερεότυπα.
12
03

Όλγα Στέφου: «Αρσακειάς», η υπογραφή ενός δράματος

Σαν τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Το έγκλημα το έκανε ο διευθυντής στο σχολείο. Διακόσιοι ογδόντα και πέντε απόφοιτοι του Αρσακείου υπέγραψαν επιστολή, κατά την οποία αποκαλύπτονται συστηματικά βασανιστήρια μαθητών. Βασανιστήρια ψυχολογικής φύσης -το καθεστώς του τρόμου έχει ισχύ πολυβόλων- και, φυσικά, σωματικής, αφού ευθαρσώς αναφέρουν ότι πολλοί -υπερβολικά πολλοί μαθητές έπεσαν θύματα παρενόχλησης και κακοποίησης από τους εκπαιδευτικούς τους. Και τι έκανε ο Μπαμπινιώτης; Διέταξε παραπομπή στην Εισαγγελία. Σου λέει, θέση δεν πήρε όσο συντελούταν το έγκλημα, θα πάρει τώρα; Αν κριθεί από την Εισαγγελία ότι “οι αβάσιμες και γενικές” κατηγορίες ευσταθούν, τότε ναι, τότε να το εξετάσει το ζήτημα. Αλλιώς σίγα και τα ωά, το ξέρετε το σκίτσο με τις τρεις μαϊμούδες, άλλωστε. Ούτε είδε, ούτε άκουσε, ούτε κι ελάλησε ουδείς. Μηδείς. Κανένας.
12
03

Joanna Bourke: Η σεξουαλική βία στην εποχή του #MeToo

Το εμπόδιο που περισσότερο καταβάλλει τους ανθρώπους που επιδιώκουν να οικοδομήσουν έναν κόσμο χωρίς σεξουαλική κακοποίηση είναι ο μύθος ότι η βία είναι εγγενής στην ανδρική σεξουαλικότητα. Πολλοί σχολιαστές ισχυρίζονται ότι αυτή η μορφή βίας είναι γραμμένη στο ανδρικό DNA ή πολιτισμικά πανταχού παρούσα. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εξάλλου, το να είμαστε άνθρωποι σημαίνει ότι αναζητάμε συντροφικότητα, συνεργασία, φιλία και αγάπη. Γι’ αυτό το λόγο, το πρώτο βήμα για την εξάλειψη της σεξουαλικής βίας είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν χρειάζεται να την αποδεχτούμε ως αναπόφευκτη. Η σεξουαλική κακοποίηση καλλιεργείται εντός ενός πλαισίου ανισοτήτων και μασκουλινισμού (masculinism). Οι κοινότητες με σχετικά χαμηλά επίπεδα βιασμών έχουν συνήθως υψηλά επίπεδα σεξουαλικής ισότητας και οικονομικής δύναμης των γυναικών, καθώς και χαμηλά επίπεδα στρατιωτικοποίησης. Κάθε κοινότητα διαθέτει έναν πλούτο γνώσεων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ιδιαίτερων αναγκών και επιθυμιών της για έναν κόσμο χωρίς βιασμούς. Αυτό απαιτεί την πολιτική δουλειά όλων μας. Σε τελική ανάλυση, ο αποτελεσματικός ακτιβισμός ενάντια στους βιασμούς απαιτεί από τον καθένα και την καθεμία μας να εκμεταλλευτεί συγκεκριμένες ικανότητες, δεξιότητές και σφαίρες επιρροής. Όπου κι αν βρισκόμαστε ‒ως ακαδημαϊκοί, νοικοκυρές, εργάτες, καταστηματάρχες, γραμματείς, εκδότ(ρι)ες, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι, μαθητ(ρι)ές, διασκεδαστ(ρι)ές, μυθιστοριογράφοι, καλλιτέχνες, δικηγόροι, γιατροί, επιστήμονες, άνεργες και ούτω καθεξής‒ μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στα τοπικά μας περιβάλλοντα. Αυτή είναι η σεξουαλική επανάσταση του μέλλοντος. 
12
03

Παραδοσιακός ετσιθελισμός

Τα βίντεο της Νέας Σμύρνης υποχρέωσαν αρκετούς κυβερνητικούς να δηλώσουν «ενοχλημένοι». Επιμένουν, πάντως, ότι οι αστυνομικοί δέχτηκαν επίθεση από τριάντα άτομα, που λίγες ώρες αργότερα έγιναν σαράντα, έπειτα εξήντα και αύριο-μεθαύριο ίσως αβγατίσουν σε διακόσια. Επιμένουν επίσης ότι ο δαρείς αποπειράθηκε ν’ αρπάξει το πιστόλι του δείραντος, πράγμα που δεν το πιστοποιεί κανένα βίντεο. Να υποθέσουμε ότι στη Νέα Σμύρνη συχνάζουν αποκλειστικά μπαχαλάκηδες; Αν η Νέα Σμύρνη είχε γίνει Νέα Εξάρχεια, θα το ήξερε πρώτος ο κ. Κυρανάκης, που δήλωσε ότι βγαίνει συχνά βόλτα στην πλατεία. Δεν θα ’χε τις πληροφορίες του αυτός, που είχε μάθει αχάραγα όλο τον φάκελο του ροπαλοχτυπημένου; Και μάλιστα ένα φάκελο «καμένο»;