Αναδημοσιεύσεις

Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε στις εργοδοτικές ενώσεις είναι αψευδής μάρτυρας του ποιος ωφελείται από τις τροπολογίες Βρούτση, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει τις ρυθμίσεις ως φιλεργατικές και κατά της ανεργίας. Ακόμα πιο αψευδής μαρτυρία για το κατά παραγγελία τίνος νομοθετεί η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα αιτήματα - απαιτήσεις των εργοδοτών εμφανίστηκαν ως ρεπορτάζ σε δεξιά ειδησεογραφικά σάιτ στις 4.30 το απόγευμα και μία ώρα μετά, στις 5.30, οι τροπολογίες είχαν κατατεθεί στη Βουλή, όχι μόνον εκπρόθεσμα αλλά και μετά το τέλος της συζήτησης του νομοσχεδίου. Να σημειωθεί ότι ειδικά η τροπολογία για τους εργολαβικούς εργαζόμενους ξεκαθαρίζει το πεδίο για την επιστροφή των εργολάβων καθαρισμού στα νοσοκομεία και αλλού, αφού δεδηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης είναι η γενίκευση του outsourcing σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα με την παράδοση ολόκληρων κλάδων.

Η οικονομική ανάπτυξη, που από την ίδια τη φύση της συνδέεται με την αυξανόμενη ανάλωση υλικών πόρων, σημαίνει ότι κλέβουμε τον φυσικό πλούτο τόσο από τα έμβια συστήματα όσο και από τις μελλοντικές γενεές. Οταν επισημαίνουμε αυτά τα προβλήματα, δεχόμαστε έναν καταιγισμό κατηγοριών, πολλές από τις οποίες βασίζονται στον ακόλουθο συλλογισμό: ο καπιταλισμός έσωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια κι εσείς τώρα θέλετε να ξαναγίνουν φτωχοί. Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός και η συνακόλουθη οικονομική ανάπτυξη βελτίωσαν ριζικά τη ζωή μεγάλου αριθμού προσώπων, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την ευημερία πολλών άλλων· εκείνων των οποίων η γη, η εργασία και οι πόροι κλάπηκαν για να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη αλλού. Μεγάλο μέρος του πλούτου των πλούσιων εθνών θεμελιωνόταν και θεμελιώνεται πάνω στη δουλεία και στην αποικιακή εκμετάλλευση. Οπως ο άνθρακας έτσι και ο καπιταλισμός έφερε πολλά οφέλη. Αλλά όπως και ο άνθρακας, τώρα προκαλεί περισσότερες ζημιές παρά οφέλη. Ακριβώς όπως βρήκαμε τα μέσα για να δημιουργήσουμε ωφέλιμη ενέργεια, που είναι καλύτερη και λιγότερο βλαβερή από τον άνθρακα, οφείλουμε να βρούμε τα μέσα για να δημιουργήσουμε ανθρώπινη ευημερία που θα είναι καλύτερη και λιγότερο βλαβερή από εκείνη που δημιουργεί ο καπιταλισμός.

Καθώς παρακολουθούσα τα ντιμπέιτ μεταξύ των διεκδικητών του χρίσματος των Δημοκρατικών για την Προεδρία, σκέφτηκα ότι είμαστε μάρτυρες της νέας μεγάλης αλλαγής παραδείγματος, από την εποχή της συσσώρευσης πλούτου σε μια εποχή αναδιανομής πλούτου. Μετριοπαθείς υποψήφιοι όπως ο Τζο Μπάιντεν και ο Τζον Ντιλέινι επιχειρηματολόγησαν για μια κεντρώα στάση σε ζητήματα όπως η υγεία και το εμπόριο. Όμως τις εντυπώσεις έκλεψαν ο Μπέρνι Σάντερς και η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, οι οποίοι έχουν παρόμοιες θέσεις σε μια σειρά από θέματα, από τη στροφή της Αμερικής προς ένα δημόσιο σύστημα υγείας μέχρι την ανακούφιση των υπερχρεωμένων φοιτητών. Επίσης, και οι δύο επιζητούν υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους και πιο σκληρούς κανόνες για τις εταιρείες. (...) Χρειάστηκε να ληφθούν μέτρα νομισματικής τόνωσης ύψους τρισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιτευχθεί μια σχετικά μικρή αύξηση μισθών. Και για πολλούς Αμερικανούς τα κέρδη εξανεμίζονται άμεσα από τις αυξήσεις στην υγειονομική ασφάλιση ή στις τιμές συνταγογραφούμενων φαρμάκων, που αποτελούν ακόμα δύο καυτά προεκλογικά θέματα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που υπάρχει τώρα ευρεία στήριξη για υψηλότερους φόρους στους πλουσιότερους.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης με πάθος καθημερινά υπερτονίζουν τα προβλήματα των δημόσιων δομών που βρίσκονται υπό την εποπτεία τους, συγκροτώντας με επιμονή μια εικόνα κατάρρευσης και διάλυσης τους, άλλοτε αναδεικνύοντας ρεαλιστικά προβλήματα στα οποία προσδίδουν σουρεαλιστικές διαστάσεις και άλλοτε κατασκευάζοντας ψευδείς ειδήσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως η οργανώτρια αρχή που διέπει τις τοποθετήσεις τους είναι ότι «το δημόσιο αγαθό είναι προβληματικό». Είναι πραγματικά μια ιδιαίτερη στάση αυτή. Αντί να αισθάνονται την υποχρέωση ως προϊστάμενες αρχές να υπερασπιστούν το δημόσιο και να δουλέψουν για τη βελτίωσή του, τοποθετούνται ως επί της αρχής πολέμιοί του. Σαν να είναι κανείς προϊστάμενος σε μια επιχείρηση και να λέει όλη τη μέρα πόσο απαράδεκτη είναι η επιχείρησή του, πόσο δεν προσφέρει τίποτα, πόσο προβληματική λειτουργία έχει. Τι θα έλεγε εύλογα κανείς; «Ε, κλείσ’ την». Την ίδια στάση ακολουθούν τα στελέχη της Κυβέρνησης, για τα δημόσια πανεπιστήμια, την ίδια για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, την ίδια για τη δημόσια υγεία. Οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι προβληματικό, και ο μόνος τρόπος να υπάρχει «πρόοδος» είναι να μετασχηματιστεί το δημόσιο με όρους ιδιωτικού».

Ο Κλεισθένης συνιστά μια μεγάλη προοδευτική τομή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας. Τα συμβούλια αναβαθμίζονται σε όργανα με σημαντικές αρμοδιότητες και εξουσία, που αντανακλούν την πραγματική βούληση των πολιτών. Αντικαταστάθηκε ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που παραμόρφωνε τη λαϊκή ετυμηγορία. Με τον Κλεισθένη όμως επιδιώξαμε και κάτι παραπάνω: να ενισχυθεί η  λαϊκή συμμετοχή, να ανοίξει η  Αυτοδιοίκηση σε δυνάμεις που μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένες ή στο περιθώριο. Στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε μια πολύ πιο δημοκρατική και συμμετοχική Αυτοδιοίκηση, ικανή να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά. Με τις διατάξεις αυτές, η κυβέρνηση της ΝΔ επαναφέρει το προηγούμενο προσωποκεντρικό μοντέλο διοίκησης και μαζί με αυτό όλες τις παθογένειες που το συνόδευαν: τις πελατειακές σχέσεις, την αδιαφάνεια, την αποθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν στα κοινά.

Η Ν.Δ. όχι μόνο προσλαμβάνει αστυνομικούς σε μια χώρα που είναι τρίτη σε αριθμό αστυνομικών προς κατοίκους στην Ε.Ε., αλλά δεν παίρνει καν κανονικούς αστυνομικούς από τις σχολές. Αντιθέτως, προσλαμβάνει ειδικούς φρουρούς με απλό απολυτήριο Λυκείου, δίπλωμα για μηχανάκι και πριμοδοτούμενο προσόν τη θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού. Αυτούς θα βγάλει στον δρόμο μετά από μια σύντομη, τρίμηνη, εκπαίδευση. Το ίδιο λάθος είχε κάνει η Ν.Δ. και την προηγούμενη φορά. Επέλεξε δηλαδή να στελεχώσει μια αστυνομική δύναμη που εκ της φύσεώς της είναι «σοφτ πάουερ» με ανθρώπους εκπαιδευμένους ως Ειδικές Δυνάμεις να προβάλλουν τη μέγιστη ακαριαία ισχύ. Αυτή η εν τοις πράγμασι στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας ήταν που έκανε την Ομάδα ΔΕΛΤΑ τόσο ακατάλληλη στο παρελθόν, αυτή είναι η επικίνδυνη προοπτική και για το μέλλον. Όμως, ένα λάθος επαναλαμβανόμενο δεν είναι λάθος, είναι σχέδιο.