Η συνολική διαχείριση της πανδημίας, και στο υγειονομικό και στο οικονομικό σκέλος , είναι εκ του αποτελέσματος , αποτυχημένη . Δεν «Μείναμε Ασφαλείς» ως κοινωνία, η απομόνωση κρουσμάτων είναι στο όριο της απώλειας ελέγχου, το ΕΣΥ δεν «θωρακίστηκε» , η Ελλάδα δεν αποδείχθηκε «ασφαλής τουριστικής προορισμός» και σοβεί ήδη μια μεγάλη οικονομική καταστροφή , με επιχειρηματικά λουκέτα, ανεργία και φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού που ζούσαν από τον τουρισμό. Τα πολιτικά και διαχειριστικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκή. Ούτε success story υπάρχει ούτε σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Η κριτική για τα τεστ δεν αφορά μόνο τον αριθμό αλλά την σκανδαλώδη συναλλαγή του Υπουργείου Υγείας με συγκεκριμένο ιδιωτικό κέντρο και την μεγάλη οικονομική επιβάρυνση των πολιτών για τα τεστ που γίνονται εκτός ΕΣΥ. (...)
Η αυστηροποίηση των περιοριστικών μέτρων είναι αποδεκτή και επιβεβλημένη , αρκεί να υπάρχει επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση , καλή επιδημιολογική εικόνα , έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση των τοπικών κοινωνών , των Δήμων, των επαγγελματιών για τα δεδομένα, τα σενάρια, την εκτίμηση κινδύνου . Και φυσικά , απαιτούνται πολύ στοχευμένα αντισταθμιστικά μέτρα στήριξης όσων πλήττονται. Μόνο έτσι μπορούν να προκύψουν κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις και συνειδητή συμμόρφωση των πολιτών. Η αυταρχική λογική των απειλών , της στοχοποίησης, των προστίμων και της επιβολής , ενοχλεί και προκαλεί.