Αναδημοσιεύσεις

09
09

Το ατελείωτο χάος της Λιβύης «μεταναστεύει» στην Ευρώπη

Πενήντα χιλιάδες μετανάστες είναι έτοιμοι να σαλπάρουν από τη Λιβύη, όπως αποκάλυψε η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera. Μάλιστα, όπως γράφει, μετά τη μαζική δραπέτευση κρατουμένων από τις λιβυκές φυλακές, ουδείς είναι σε θέση να αποκλείσει ότι μπορεί να φτάσουν στην Ιταλία και φονταμενταλιστές ισλαμιστές. Το πρόβλημα, σύμφωνα με την Corriere della Sera, είναι ότι η Ιταλία πολύ δύσκολα θα καταφέρει να αντιμετωπίσει κύμα μαζικών αφίξεων, μετά τα πρόσφατα προβλήματα που δημιουργήθηκαν για την κατανομή μεταναστών και προσφύγων του πλοίου Diciotti και την απροθυμία που έδειξαν οι μεγαλύτερες χώρες μέλη της Ένωσης. Σε αυτό που όλοι στην Ευρώπη όμως συμφωνούν είναι πως η κρίση στην Λιβύη έχει άμεσες συνέπειες στα μεταναστευτικά ρεύματα.
Περισσότερα »
08
09

Η δημοσιογραφία σαν είδηση

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται ίσως στην απόλυτη πεποίθηση που μοιράζονται αρκετοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί ότι μπορούν να λένε περίπου ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους, σαν να ’χουν το ακαταλόγιστο. Συμπεριφέρονται δηλαδή μάλλον σαν θορυβοποιοί παρά σαν παραγωγοί ενός στοιχειωδώς συνταγμένου λόγου. Και επειδή η προεκλογική περίοδος που μονίμως διανύουμε απαιτεί σαν καύσιμη ύλη την υπερβολή, την οξύτητα, τον άκριτο υπερθετικό βαθμό, οι λέξεις φεύγουν από το έρκος των δοντιών μας (ή από τα πλήκτρα του κομπιούτερ μας) χωρίς να προλάβουμε να τις (ξανα)σκεφτούμε. Και υποτίθεται ότι οι εφημερίδες, τα κανάλια και πρωτίστως η Βουλή δεν λειτουργούν με την ανεύθυνη επιθετικότητα της ανωνυμογραφίας και της ψευδωνυμογραφίας των σόσιαλ μίντια.
Περισσότερα »
08
09

«Τελικά, όλοι το ίδιο είμαστε…»

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...Και δεν είμαστε το ίδιο, γιατί για εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πριν όσο και μετά τη λήξη του Προγράμματος, τα εργασιακά αποτέλεσαν και αποτελούν την προμετωπίδα της κοινωνικής μας πολιτικής. Γιατί μαζί με την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική προστασία, τον τομέα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, τα εργασιακά αποτελούν μια οριζόντια διαχωριστική γραμμή με τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού στην οποία εμείς είμαστε απέναντι. Γιατί για εμάς στόχος είναι να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας από την οποία προερχόμαστε και στην οποία και μόνο λογοδοτούμε.
Περισσότερα »
07
09

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Στην οικονομία που αποτελεί το καθοριστικό πεδίο για τις σχέσεις εκπροσώπησης των κοινωνικών αιτημάτων στο πολιτικό επίπεδο, οι επιλογές της κυβέρνησης, που θα εκφραστούν όπως πιστεύω και στην ΔΕθ, θα περιλαμβάνουν μέτρα στήριξης και ανακούφισης των κοινωνικών ομάδων που ασφυκτιούν με τη διανομή του πολυδιαφημισμένου πλεονάσματος της φετινής χρονιάς. Η πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή, που είχε ως κύριο αντικείμενο την εκλογή νέου γραμματέα, αποτελεί την πιο σημαντική αλλαγή στην παρούσα ιστορική στιγμή ενταγμένη στην προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηριστικά κόμματος ριζοσπαστικής αριστεράς. Εάν δεν οργανώσουμε το μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό με κυρίαρχο στόχο την ανάκτηση της εργασίας και τη δημιουργία ευνοϊκών όρων για τη διεξαγωγή αποτελεσματικών κοινωνικών αγώνων με την επαναφορά των θεμελιωδών δικαιωμάτων της εργασίας, το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε τραγωδία. Εάν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, η ιδεολογική ηγεμονία θα έχει εξασφαλιστεί και τότε η θέση του «Όσοι πιστοί προσέλθετε» δεν θα αποτελεί απειλή για τα προτάγματα και την Ιδεολογία της αριστεράς. Η απόφαση για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου δεν παραπέμπει στο μακρινό μέλλον, μπορεί και σήμερα να εφαρμοστεί εάν με τις πολιτικές μας επιλογές, τα μέτρα για το κοινωνικό κράτος, τη διευρυμένη επέκταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το συνεχή πόλεμο για την ανασφάλιστη και υποδηλωμένη εργασία και την μείωση της ανεργίας καταστήσουμε σαφές στους συνομιλητές μας ότι το μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό με ταξικούς όρους είναι για μας αδιαπραγμάτευτο.
Περισσότερα »
07
09

Πόσο θα διαρκέσει η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σάντσεθ;

Η μοναδική λογική λύση για μια έξοδο από το καταλανικό αδιέξοδο είναι ο πραγματισμός των μεν και των δε, αρχή κάνοντας από τη συνειδητοποίηση του υπάρχοντος αδιεξόδου και των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων. Με την αλλαγή κυβέρνησης στη Μαδρίτη τέθηκαν οι βάσεις για μια χαλάρωση των εντάσεων και για την έναρξη διαλόγου. Τα εμπόδια είναι πολλά και τα περιθώρια πολύ στενά. Οι επόμενοι μήνες, με ένα θερμό φθινόπωρο και με την κορυφαία στιγμή των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών της άνοιξης, θα είναι κρίσιμοι για να κατανοήσουμε αν η σοσιαλιστική στρατηγική για να «μειωθεί η καταλανική ανάφλεξη» θα έχει αποτέλεσμα ή θα ναυαγήσει. Από αυτό θα εξαρτηθεί κατ’ αρχάς και η ίδια η αντοχή της κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ.
Περισσότερα »
07
09

Η ανυπεράσπιστη δημοκρατία

Το βιβλίο του Αλέξανδρου Κεσσόπουλου για τη δημοκρατία της Βαϊμάρης δεν είναι απλώς μια διατριβή για τη συνταγματική ιστορία, παρόλο που εναργέστατα ανασυγκροτεί και το ιστορικό πλαίσιο. Πρόκειται για μία ευμέθοδη και συστηματική μελέτη που επιτυγχάνει να δείξει τη διαλεκτική σχέση πολιτικής θεσμών και θεωρίας. Ο συγγραφέας δείχνει ότι η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία δεν ήταν αποτέλεσμα ανατροπής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά της κατάρρευσής της. Όμως, θεμελιώδης αρχή της δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία, οπότε αναπόδραστα προκύπτει το ερώτημα: ποια η ευθύνη του λαού για αυτήν την κατάρρευση; Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία είναι αποτέλεσμα της εκλογικής νίκης του κόμματός του, λίγο πριν. Αυτό καθόρισε την άνοδό του στην εξουσία, που, στην ουσία, του την παρέδωσαν. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός εκδήλωσε την εμπιστοσύνη του στον αρχηγό των ναζί, δηλαδή στον κατεξοχήν εχθρό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Περισσότερα »
06
09

Ο Σαλβίνι και ο Ορμπάν δίνουν τον τόνο στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά

Ενωμένοι από το ίδιο ξενοφοβικό μένος και την ίδια απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντι στους μετανάστες και στους πρόσφυγες, με την ίδια ακροδεξιά ρητορική, αποφάσισαν να έχουν κοινή δράση για να επιβάλλουν κλειστά σύνορα και να χρησιμοποιήσουν το φόβο που εξαπλώνεται ραγδαία στις ευρωπαϊκές χώρες για να αποκτήσουν μεγαλύτερη πολιτική εξουσία. Ο Ορμπάν, ο άνθρωπος που χτίζει τείχη στα σύνορά του, που ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και αφήνει να πεθάνουν από την πείνα οι πρόσφυγες που το αίτημα ασύλου τους έχει απορριφθεί, αποκαλεί τον Σαλβίνι «ήρωά» του. Ο Σαλβίνι πάλι είναι ενθουσιασμένος στη σκέψη μιας κοινής πορείας με τον ούγγρο πρωθυπουργό. Είναι στ’ αλήθεια περίεργη αυτή η συμμαχία. Ο Ορμπάν είναι αντίθετος στο να δεχτεί έστω και ένα πρόσφυγα στη χώρα του, ενώ ο Σαλβίνι θέλει το διαμοιρασμό των προσφύγων σε όλη την ΕΕ.
Περισσότερα »
06
09

ΤΟΥΡΚΙΑ: Πολιτική επικράτηση με κόστος

Η ευφορία για την Τουρκία και τις άλλες αναπτυσσόμενες αγορές, τέλειωσε όταν η FED αποφάσισε να ακολουθήσει την πολιτική αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων και να ισχυροποιήσει το δολάριο. Οι επενδυτές άρχισαν να φεύγουν από τις αναπτυσσόμενες αγορές, διότι δεν ήταν πλέον ελκυστικές για αυτούς. Η φυγή των επενδυτών μείωσε ραγδαία τα συναλλαγματικά αποθέματα στην Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας, αλλά μεγάλη ευθύνη έχει και η ίδια η τράπεζα ως προς τη διαχείριση του δανεισμού σε ιδιώτες και την απουσία ελέγχων στις συναλλαγματικές ροές. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι ο δείκτης δανειακής μόχλευσης (δανείων προς καταθέσεις), του τραπεζικού κλάδου της Τουρκίας, εκτιμάται ότι υπερβαίνει το 130% (από 116% το τέλος 2017). Αυτό το ποσοστό μόχλευσης είναι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στις αναδυόμενες αγορές σύμφωνα με έγκυρες πηγές.
Περισσότερα »
06
09

Μαριστέλλα Σβάμπα: Πιθανή μια νέα κρίση αντιπροσώπευσης στην Αργεντινή

Η Λατινική Αμερική παρουσιάζει μια πολύ παράδοξη εικόνα, καθώς έχει την ιδιαιτερότητα να συνδυάζει τις διαρκείς ανισότητες με αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες και μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις. Το τέλος του προοδευτικού κύκλου έχει αφήσει τεράστιες πληγές, επειδή επηρεάζει και ολόκληρη την Αριστερά, όχι μόνο τους λαϊκισμούς. Παρόλα αυτά, και επειδή έχω την τάση να σκέφτομαι με έναν τρόπο μη μοιρολατρικό, πιστεύω ότι η κοινωνική και πολιτική δυναμική μπορεί να ανοίξει νέα πολιτικά σενάρια. Αλλά η δημιουργία μιας νέας Αριστεράς πρέπει να γίνει από την ισορροπία των ορίων και των προβλημάτων των προοδευτικών κυβερνήσεων, και από την ενσωμάτωση άλλων χειραφετητικών αφηγήσεων, κυρίως από τις νέες φεμινιστικές και περιβαλλοντικές γραμματικές.
Περισσότερα »
05
09

ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Ο ύστερος καπιταλισμός επέβαλε, και διαρκώς επιβάλλει, την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της παιδείας στο σύνολό της. Από την ώρα που ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους καταρρέει, άρα η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων παραδίδεται στη χείρα της αγοράς, ό,τι δεν φέρνει χρήμα, κόβεται. Οι πολυεθνικές εταιρείες, που, βάσει νεοφιλελεύθερων προταγμάτων, εισχωρούν στα πανεπιστήμια –συνδιοικώντας ενίοτε- λειτουργούν, εννοείται, στη λογική του κέρδους. Μας χρειάζονται οι μαθηματικοί, οι επαΐοντες των υπολογιστών, οι διάφοροι του μάρκετινγκ κ.ο.κ. αλλά, στους μικρόψυχους καιρούς μας, ποιος νοιάζεται για τους θεολόγους; Τους φιλολόγους, τους φιλόσοφους, τους κοινωνικούς επιστήμονες; Ποιος ενδιαφέρεται να ερευνήσει τη θρησκευτικότητα και την εκμετάλλευσή της, όταν μπορεί να παίζει στα ζάρια τις τύχες των λαών με τις πολεμικές βιομηχανίες; Και, φυσικά, γιατί οι από πάνω να επενδύσουν στους κλασικούς αμφισβητίες, που τους χαλάνε τη δουλειά, όταν υπάρχουν υπερπρόθυμοι στις τάξεις των τεχνοκρατών, απολιτίκ αρίστων; Η δε έννοια «τεχνοκράτης» εμφανίζεται ως μόνη ορθολογική, με την αντιδραστικότητα να υποκρύπτεται: γνωρίζει κανείς άραγε «τεχνοκράτες», και πόσους, που να γνωμοδότησαν υπέρ των από κάτω;
Περισσότερα »