Αναδημοσιεύσεις

Η ανάπτυξη έχει επιστρέψει, θα πρέπει να την κάνουμε βιώσιμη, έχουμε μια λύση για το χρέος τουλάχιστον για δεκαπέντε χρόνια - πιστεύω για περισσότερο εγώ- όπου έχουμε τον αέρα και το χρόνο και χαμηλότερες χρηματοδοτικές ανάγκες από ότι έχει η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, παρεμπιπτόντως. Έχουμε μια δυνατότητα να αλλάξουμε την Ελλάδα.

«​​Εθνικό» μεν το μήνυμα που έφτασε στο κινητό χιλιάδων μαθητών, ανελλήνιστο δε: «Εκτακτο. Την Πέμπτη 29/11 κάλεσμα για πανελλαδική κατάληψη σε όλα τα σχολεία της χώρας με θέμα εθνικά θέματα, Μακεδονικό, Κατσίφας και Β. Ηπειρος. Μιλήστε όλοι με τα 15μελές σας». Πρώτη λοιπόν κατελήφθη η Γραμματική. «Το δεκαπενταμελές, τα δεκαπενταμελές», άρα και «του δεκαπενταμελές». Κάπως σαν τα ελληνικά τού «εγέρθητος».

Πριν από κάποιους μήνες εντοπίστηκε έμβασμα του αδελφού του Κώστα Σημίτη, Σπύρου, να πηγαινοέρχεται από Ελβετία σε Γερμανία, με ενδιάμεσο σταθμό τη χώρα μας. Προς έκπληξη εκείνων που έψαχναν τη λίστα των 45.000 εμβασμάτων, εντοπίστηκε ποσό 845.000 ευρώ, που εμφανιζόταν να ανήκει σε λογαριασμό από την Ελβετία με δικαιούχο υπεράκτια εταιρεία στις Μπαχάμες, να έρχεται στην Εμπορική Τράπεζα στην Αθήνα στις 21 Μαΐου του 2010, να μένει για πέντε μέρες και στη συνέχεια να καταλήγει στη Γερμανία. Η έκπληξη ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν εντοπίστηκε ο δικαιούχος της υπεράκτιας, που ήταν ο Σπύρος Σημίτης. Ο ίδιος με δήλωσή του το έχει παραδεχτεί και είχε πει ότι πρόκειται για χρήματα που προέρχονται από τη δουλειά του. Η Αρχή κατά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος διέταξε το άνοιγμα των λογαριασμών της οικογένειας Σημίτη, αλλά και των υπουργών Χρυσοχοΐδη και Μαλέσιου, καθώς και του αντιπροσώπου της Thales στη χώρα μας, Λουκά Ρωμανού. Στο σπίτι του τελευταίου έχει γίνει έφοδος και έχουν εντοπιστεί σημειώσεις του με λεπτομέρειες για χρήματα που παραδίδονταν και για υποχρεώσεις που είχε. Ο συγκεκριμένος κατέγραφε τα πάντα.

Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε ως πολίτες μια σκέψη που αποτρέπει ριζικά την πιθανότητα νέων κατακλυσμών. Ενώ το τέλος του ψυχρού πολέμου όφειλε να σημάνει την αρχή για μια νέα διεθνή τάξη πραγμάτων, άνοιξε το δρόμο για μια αταξία μεγαλύτερη από ποτέ άλλοτε. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση άνοιξε το χάσμα των ανισοτήτων, όξυνε και τροφοδότησε τις μνησικακίες. Δεν υπήρξαν ποτέ τόσες συγκρούσεις και τόσα τείχη όσο μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ. Η κατάσταση πολέμου έγινε ενδημική και γενικεύτηκε ως αρχή, ενώ τώρα δικαιολογείται με τη σύγκρουση των πολιτισμών. Το χρηματιστικό κεφάλαιο γκρέμισε σε ερείπια το ιδανικό της παγκοσμιότητας με την παγκοσμιοποίηση. Η δημοκρατία υπονομεύτηκε από την τεχνοκρατική διακυβέρνηση, της οποίας τα καταστροφικά αποτελέσματα υποτιμούμε μιλώντας για τάσεις προς τον αντι-φιλελευθερισμό και το λαϊκισμό.