Πρόσφατα, στην εξαμηνιαία έκθεση προοπτικών της, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι η παγκόσμια οικονομία θα αυξηθεί φέτος στο 5,6%, αναβαθμίζοντας τις εκτιμήσεις που έκανε τον Ιανουάριο (4,1%), με προβλέψεις ανάπτυξης 6,8% των ΗΠΑ και 8,5% της Κίνας. Αλλά ο «διάβολος κρύβεται» στις λεπτομέρειες. Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ανάπτυξη μόνο 2,9% μεταξύ των χωρών με χαμηλό εισόδημα, την πιο αργή τα τελευταία 20 χρόνια (όταν παραμερίζεται η απότομη πτώση του 2020). Έτσι, η ανάκαμψη τροφοδοτείται αποκλειστικά από την ανάπτυξη χωρών με ισχυρές οικονομίες. Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε ότι περίπου το 90% των πλούσιων χωρών αναμένεται να ανακτήσουν τα επίπεδα προ-πανδημίας του ΑΕΠ έως τα τέλη του 2022. Στην πραγματικότητα ούτε το 50% των χωρών δεν θα τα καταφέρει, χωρίς αλλαγή των κανόνων του Washington consensus και η άνιση ανάκαμψη θα φέρει νέες ανισότητες. Οι μισές από όλες τις χώρες χαμηλού εισοδήματος αντιμετωπίζουν προβλήματα δημόσιου χρέους. Και το ρεκόρ του χρέους, ιδιωτικό και δημόσιο, σε όλο τον κόσμο αποτελεί απειλή για την οικονομική σταθερότητα, καθώς το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ευάλωτο σε μια ξαφνική αύξηση των επιτοκίων. Παρόλα αυτά στη σύνοδο των G7 δεν έγινε καμία αναφορά σε διαγραφή χρέους.
Ο πλανήτης κινείται σε τροχιά αμερικάνικου προστατευτισμού και μερικής κινεζό-γερμανικής παγκοσμιοποίησης. Η ψηφιακή και πράσινη οικονομία είναι ο νέος στόχος. Και αν μεν ο ψηφιακός στόχος είναι εύκολο να υλοποιηθεί, μέσω των εφαρμογών της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, ο πράσινος μετασχηματισμός θα χρειαστεί τουλάχιστον μια 10ετία για να υλοποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Η κλιματική κρίση και η υπερθέρμανση του πλανήτη, όμως, επιταχύνονται σε τέτοιο βαθμό που απαιτούν άμεση εφαρμογή ριζοσπαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση των φαινομένων. Ο νεοφιλελευθερισμός, του βραχυχρόνιου υπερκέρδους των ολίγων, εμποδίζει κάθε προοπτική λύσης ενός μακροχρόνιου προβλήματος που δεν αφορά το ατομικό κέρδος που ο ίδιος επαγγέλλεται, αλλά όλο τον πλανήτη. Ο «πράσινος» νεοφιλελευθερισμός είναι η μεγαλύτερη απάτη και αυταπάτη.
Τα καλά νέα είναι ότι γίνονται ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό και κινηματικό πεδίο. Οι νέοι τρόποι σκέψης και οι προοδευτικές πολιτικές συμμαχίες θα έχουν ως στόχο μια Κοινωνική και Πράσινη Συμφωνία, ανατρέποντας το νεοφιλελεύθερο status quo. Τα άσχημα νέα είναι ότι o νεοφιλελευθερισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί στους διεθνείς υπερεθνικούς θεσμούς (Washington Consensus, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) όπως και σ’ όλο το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ.
Η κευνσιανή πολιτική του Μπάιντεν και η απόρριψη του νεοφιλελεύθερου μοντέλου έχει φέρει την ευρωπαϊκή ελίτ σε αμηχανία. Το παγκόσμιο σύστημα είναι σε διαδικασία μετασχηματισμού και η γερμανική ΕΕ το ίδιο. Οι ρωγμές ανοίγουν, το νεοφιλελεύθερο Τhere Is No Alternative έχει τελειώσει, απομένει η δική μας ριζοσπαστική παρέμβαση.
