Αναδημοσιεύσεις

Οι κραυγές έφυγαν από την Ομόνοια και κατακάλυψαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και όσους διαύλους παραδίδουν στο κοινό «μαθήματα αυτοάμυνας», με ασύγγνωστη ελαφρότητα. Το «καλά τού κάνανε» ακούστηκε ανατριχιαστικότερο, πολλαπλασιασμένο από τους αμέτρητους τηλεβόες της ανώνυμης ή ψευδώνυμης κακοψυχίας, αλλά και από ορισμένους «επώνυμους», κυνικούς υποστηρικτές του κοινωνικού αυτοματισμού και του δικαιώματος στην αυτοδικία, ακόμα και με τη χρήση ασύμμετρης βίας: καραμπίνα εναντίον χαρτοκόπτη. Ηδη άλλωστε είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό ότι ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν και τζάνκι και γκέι και οροθετικός και drag queen (αλλά και «ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα», όπως ο ίδιος δήλωνε). Ενα σκουπίδι δηλαδή. Οπότε, σκούπα...

Οι «εχθροί» μπήκαν στην πόλη. Αυτοδικία, βαρβαρότητα, οι δήθεν «νοικοκυραίοι» στα όπλα, λιντσάρισμα, ο μεσαίωνας επιστρέφει, ένας άνθρωπος του «περιθωρίου», ξεχασμένος, ανήμπορος, μόνος απέναντι σε πολλούς. Ανατριχιαστικό. Δυστυχώς όχι μοναδικό, αν σκεφτούμε τις συνεχόμενες ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, σε άστεγους. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν το βίντεο, η εικόνα, το μέρα μεσημέρι, η απελπισμένη προσπάθεια διαφυγής, εν τέλει ο θάνατος. Ένας λιγότερος. Ένα παιδί, που πολύ πριν τα 33 του χρόνια είχε προλάβει να ζήσει το μπούλινγκ από τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό, το ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση. Δεν αρκούσε, όμως για ορισμένους… Ο Ζακ Κωστόπουλος περίσσευε, όπως τόσοι άλλοι. Ο Ζακ, ένας άνθρωπος σε διαρκή κίνδυνο, ζωηρός, ακτιβιστής, τολμηρός, διαφορετικός, ένα παιδί που είχε απέναντί του θηρία έτοιμα να τον κατασπαράξουν. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά τώρα τα κατάφεραν. Και τον κατασπάραξαν. Δυστυχώς και μετά την άγρια δολοφονία του με μέρος των ΜΜΕ να υποκαθιστά, για άλλη μια φορά, τη δικαιοσύνη ή ακόμα χειρότερα να σκυλεύουν τον δολοφονημένο προς χάρη της όποιας τηλεθέασης. Αυτοδικία… Ο Ζακ τιμωρείται χωρίς δεύτερη σκέψη με την ποινή του θανάτου, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς δικαιοσύνη, παρακάμπτοντας κάθε έννοια κράτους Δικαίου, η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας υπέρτατη αξία, οι δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες υπερασπιστές του «τάξη και ασφάλεια», της ομοιομορφίας, του δόγματος της «μηδενικής ανοχής». Ο Ζακ δεν χωρούσε στο πλάνο τους. Θα πούμε το αυτονόητο: χρειάζεται να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της τραγικής υπόθεσης και να αποδοθούν άμεσα ευθύνες, τόσο στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και σε όσους πιθανά με τη στάση τους επέτρεψαν τη δολοφονία του. Αλλά δεν αρκεί. Η απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό και σε όσους, πολιτικά και κοινωνικά τον «νομιμοποιούν», προϋποθέτει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Προϋποθέτει συντεταγμένη παρέμβαση από την ίδια την Πολιτεία με στόχο τη συνολική πρόληψη του εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, παράλληλα με τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Προϋποθέτει μια διαφορετική προσέγγιση του φαινομένου της χρήσης των ουσιών και της αντιμετώπισής του. Προϋποθέτει ένα ενεργό αντιφασιστικό κίνημα με γρήγορα αντανακλαστικά. Μόνο έτσι θα διαμορφωθούν νέες συνειδήσεις και ταυτόχρονα θα περιφρουρηθούν οι αδύναμοι, όσοι και όσες ωθούνται στο περιθώριο της πόλης και της ζωής. Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του και υπόσχεται να συνεχίσει τον αγώνα για μια κοινωνία, που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία.

Η πολιτική της Ν.Δ. για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως παρουσιάστηκε στη ΔΕΘ από τον κ. Μητσοτάκη, συμπυκνώνει την πεμπτουσία του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Συνδυάζει την οικονομική αφαίμαξη των δήμων με την περικοπή της χρηματοδότησής τους από το κράτος, τη διαιώνιση της υποστελέχωσής τους με την επαναφορά του κανόνα «1 προς 5» για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, που φανατικά υποστηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και την ιδιωτικοποίηση μέσα από την εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών των ΟΤΑ σε ιδιώτες. Πρόκειται για μια πρόταση ταυτόσημη σχεδόν με αυτή που εισηγούνταν το ΔΝΤ από την αρχή της κρίσης και η οποία στόχευε στη δραστική συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών σε επίπεδα αναπτυσσόμενου κόσμου.

Πρώτη φορά τον ακούμε τον Σέρτζιο Πανούντσιο, εμείς τον μόνο με Σέρτζιο που ξέρουμε είναι ο Σέρτζιο Πιντσιόρλα. Η αλήθεια είναι ότι τους έθιξε ο παραλληλισμός με τον Σέρτζιο Πανούντσιο, αλλά με τα θεσμικά μέτρα κατά της Αριστεράς που εισηγείται ο Βορίδης δεν είδαμε να στραβώνει κανένας στη Ν.Δ. Δικαιωμένος δήλωσε ο Βρούτσης για την αύξηση του κατώτατου μισθού, τον οποίο καθήλωσε στα 586 ευρώ μετά από σκληρή διαπραγμάτευση 20 λεπτών με την τρόικα. Είναι δικαιωμένος γιατί η αύξηση του κατώτατου μισθού έγινε με τη χρήση ενός νόμου που είχε περάσει ο ίδιος, προκειμένου να υπάρχει παράθυρο για την περαιτέρω μείωσή του. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και κωλοτούμπα, αν ο όρος δεν ήταν πολιτικά φορτισμένος.

Υπάρχει μία προσπάθεια απεύθυνσης από τη μεριά συντηρητικών δυνάμεων, δεξιών, ακροδεξιών, απέναντι σε έναν κόσμο, ‘τους νοικοκυραίους’, καλλιεργώντας φοβικές αντιλήψεις, φοβικά σύνδρομα (...) θα έχουμε και συνέχεια δυστυχώς αν δεν απαντήσουμε με έναν αξιακό τρόπο και βεβαίως εάν δεν παρθούν μέτρα τα οποία θα είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που προσπαθούν να μας πλασάρουν και να κυριαρχήσει αυτή η αντίληψη.