Αναδημοσιεύσεις

23
12

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Και οι ζωές των κρατουμένων μετράνε

«Και οι ζωές των κρατουμένων μετράνε», φώναξαν μέλη του τομέα Δικαιωμάτων του κόμματος και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ έξω από διάφορες φυλακές της χώρας. Μετράνε όπως κάθε ανθρώπου, αλλά το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. σφυρίζει αδιάφορα και υποχρεώνει χιλιάδες ανθρώπους να ζουν στοιβαγμένοι, ο ένας πάνω στον άλλο, με τα κρούσματα του covid 19 να σαρώνουν. Οι φυλακές μετράνε ήδη νεκρούς και εκατοντάδες νοσούντες, αρκετοί από αυτούς βαριά. Ως φαίνεται, για τους κυβερνώντες οι ζωές των κρατουμένων μετράνε λιγότερο ή καθόλου, όπως και οι ζωές των φτωχών, των άστεγων, των κοινωνικά αποκλεισμένων, των «αόρατων» για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Στις φυλακές Κορυδαλλού, οι φωνές των διαδηλωτών έφτασαν μέχρι τα κελιά. Οι κρατούμενοι απάντησαν με τα γνωστά σφυρίγματα επικοινωνίας και χαιρετισμούς. «Οι κρατούμενοι δεν είναι μόνοι, η αλληλεγγύη μας ενώνει». Σήματα νίκης από την άλλη πλευρά. Η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, τα δικαιώματα θα νικήσουν, μετράει η ζωή, μετράνε οι ζωές όλων των ανθρώπων. Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσουν τις δράσεις τους και τις επόμενες ημέρες, έξω από κάθε φυλακή, έξω από κάθε ξεχασμένο ή αόρατο χώρο.
22
12

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Η διαχείριση της πανδημίας από την ΝΔ είναι από τις χειρότερες στον κόσμο.

Το Bloomberg ανανέωσε χθες την κατάταξη για τον βαθμό επιτυχίας των χωρών στην διαχείριση της πανδημίας. Με βάση τον μέσο όρο των 10 δεικτών η χώρα μας είναι 50η στις 53 και η χειρότερη στην Ευρώπη. Από τον προηγούμενο μήνα πέσαμε 19 θέσεις που είναι η μεγαλύτερη πτώση από όλες τις χώρες. Ενδεικτικά, στους θανάτους ως ποσοστό των κρουσμάτων τον τελευταίο μήνα είμαστε στην τελευταία θέση της κατάταξης. Και αυτό παρότι έχουμε το πιο σκληρό lockdown από όλες τις χώρες. Ίσως θα αυτό θα έπρεπε να χτυπήσει ένα καμπανάκι στους κυβερνώντες ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα πέραν των περιοριστικών. Σαν αυτά που φώναζε η αντιπολίτευση για παράδειγμα, όπως την μείωση του συνωστισμού στα ΜΜΜ και τους χώρους δουλειάς, την καθολική πρόσβαση σε τέστ κλπ. Στην πρόβλεψη για την ύφεση του 2020 είμαστε στην θέση 44, δηλαδή από τις 53 χώρες 43 αναμένεται να τα πάνε καλύτερα από εμάς οικονομικά και μόλις 9 χειρότερα. Και αυτό με εκτίμηση ύφεσης πιο αισιόδοξη από αυτή που αναμένει η κυβέρνηση. Υπάρχουν καλά δεδομένα; Ευτυχώς ναι. Οι δύο καλύτεροι δείκτες για την χώρα μας είναι αυτός την καθολικής υγειονομικής κάλυψης του πληθυσμού όπου έχουμε 80/100 και αυτός της ανθρώπινης ανάπτυξης που έχουμε 89/100. (Ο οποίος βασίζεται στο εισόδημα, στο προσδόκιμο ζωής και στην πρόσβαση στην εκπαίδευση.) Και οι δύο δείκτες έχουν άμεση σχέση με το κοινωνικό κράτος και βελτιώθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Αντίθετα η ΝΔ από την μέρα που ανέλαβε μέχρι την έναρξη της πανδημίας δεν θεώρησε χρήσιμο να φτιάξει ούτε μία ΜΕΘ. Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι ο νεοφιλελευθερισμός κοστίζει ζωές και το κοινωνικό κράτος τις σώζει. Ταυτόχρονα καταλαβαίνω ότι ο νεοφιλελευθερισμός αποτυγχάνει ακόμη και στην μία υπόσχεση που δίνει, αυτή της ανάπτυξης. Πολύ θα ήθελα να ξέρω τα συμπεράσματα που βγάζουν στην ΝΔ, και το πως δικαιολογούν τις πολιτικές τους.
22
12

Αγία Βαρβάρα: Μία «αόρατη» πόλη

Αόρατος, η, ο/επίθετο: Αυτός που δεν είναι ορατός, που είναι αδύνατον να τον δεις. Σε αυτή την ερμηνεία της λέξης «αόρατος», θα πρόσθετα και μία ακόμα: Αυτός που δεν θέλεις να δεις. Αυτό ταιριάζει ακριβώς στην Αγία Βαρβάρα, το μικρό δήμο των 35.000 κατοίκων που όσο πάει και «εξαφανίζεται» από τα μάτια των ιθυνόντων. Αλλά και όταν είναι ορατή, τη βλέπουν όπως αυτοί θέλουν. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί η κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η πόλη. Τυχαία ξεκινάω με το θέμα των τραπεζών. Τώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, Δεκέμβριος του 2020, μάταια θα αναζητήσει κάποιος υποκατάστημα τράπεζας στην πόλη μας. Η Εθνική ήταν η τελευταία που κατέβασε ρολά πριν λίγες μέρες. (...) Χρόνια τώρα οι κάτοικοι της Αγίας Βαρβάρας θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας με όλες τις υπηρεσίες να βρίσκονται εκτός δήμου. Η Εφορία, το ΙΚΑ (ή όπως το λένε σήμερα) και η ΕΥΔΑΠ στην Νίκαια, ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ στο Αιγάλεω. Αν λοιπόν το δημόσιο το βλέπει έτσι, γιατί να μην το βλέπουν με τον ίδιο τρόπο και οι ιδιώτες, που στο κάτω-κάτω νοιάζονται πρωτίστως για το πώς θα μειώσουν το προσωπικό τους προκειμένου να διασώσουν τα κέρδη τους… έρχομαι στο πιο πρόσφατο γεγονός με πρωταγωνιστή τον ΔΕΔΔΗΕ ο οποίος με την κάλυψη των ΜΑΤ «είδε» την Αγία Βαρβάρα και έκανε επιδρομή στην περιοχή κόβοντας το ρεύμα σε μεγάλο αριθμό οικογενειών. Θεωρήθηκε πάλι ότι η Αγία Βαρβάρα, λόγω του υψηλού (!) βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της έπρεπε να επιλεγεί. (...) Τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν είναι τα μόνο προβλήματα της πόλης. Η εγκληματικότητα, η διακίνηση ναρκωτικών, το παραεμπόριο είναι καθημερινή πραγματικότητα. Αν σε αυτά προστεθούν οι ελλείψεις σε δομές υγείας, οι προβληματικές συγκοινωνίες, η ανυπαρξία χώρων πολιτισμού, τα προβλήματα στα σχολεία, το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μία πόλη η οποία δεν μπορεί καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών της. Η τοπική αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να παίξει ουσιαστικό ρόλο. Η αλλαγή ωστόσο από τη ΝΔ του «Κλεισθένη» και του πλαισίου που οδηγούσε στην αναζήτηση και επίτευξη συναίνεσης και συνεργασίας ανάμεσα στις δημοτικές παρατάξεις, άλλαξε δραματικά το τοπίο. Ο ρόλος του δημοτικού συμβουλίου έχει πλήρως αποδυναμωθεί. Οι υπερεξουσίες που έχουν δοθεί στον δήμαρχο και την Οικονομική Επιτροπή, περιορίζουν τη δυνατότητα παρέμβασης της αντιπολίτευσης. Δεν καταθέτουμε όμως τα όπλα. Η διεκδίκηση είναι ο μόνος δρόμος και αυτό το γνωρίζουμε καλά. Και σ’ αυτόν θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε ώστε η Αγία Βαρβάρα να πάψει να είναι αόρατη.
22
12

Τέλος εποχής, αναγκαία άλλη, ρεαλιστική πολιτική

Η εγκατάλειψη από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μιας ρητορικής που επικεντρώνει στις κυρώσεις, στην επέκταση στα 12 μίλια, του δόγματος που μας κληροδότησε ο Α. Παπανδρέου ότι έχουμε μία διαφορά μόνο με την Τουρκία στο Αιγαίο και αυτή είναι η υφαλοκρηπίδα, της ερωτοτροπίας με τη θέση ότι μπορεί να έχουμε σύνορα με την Κύπρο και κοινό αμυντικό δόγμα και η σαφής υιοθέτηση στήριξης μίας προοπτικής επίλυσης των διαφορών μέσω των συνομιλιών, εκτός των άλλων θα τον απαλλάξει από την υποχρέωση να απολογείται, πχ, γιατί δεν υπερψήφισε τον προϋπολογισμό των αμυντικών δαπανών. Πρέπει πρωτίστως να εξαλείψει την υπόνοια ότι εμφορείται από τη θέση “τώρα που είμαστε αντιπολίτευση μπορούμε να κάνουμε πολιτική από πατριωτική πλευρά, αλλά ως κυβέρνηση θα είμαστε ρεαλιστές”. Η θετική εμπειρία υπάρχει και είναι πρόσφατη. Η επίλυση της διαφοράς μας με την Βόρεια Μακεδονία προφανώς και έγινε στο πλαίσιο μίας υπαρκτής θετικής ατζέντας στην προοπτική εισόδου της γείτονος στην ΕΕ. Δεν το αγνοούμε. Στο πλαίσιο αυτής της θετικής προοπτικής, η επίλυση των διαφορών έγινε πιο εύκολη. Όσο και αν τα μεγέθη είναι διαφορετικά και οι επιλογές της Τουρκίας εντάσσονται σε ανταγωνιστικό, έναντι των γειτόνων της, σχέδιο, η μεθοδολογία είναι κοινή. Τα αποτελέσματα στο τέλος της ημέρας θα είναι θετικά καθώς και σε οριστική επίλυση των διαφορών μας θα φθάσουμε και τους αλόγιστους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, σε περίοδο που πρέπει να στηριχθεί ο κόσμος της εργασίας και το κοινωνικό κράτος, σε περίοδο πανδημίας, θα αποφύγουμε.
21
12

Αννέτα Καββαδία: «Κάθε λέξη έχει συνέπειες. Κάθε σιωπή επίσης»*

Σοβαρά τώρα; Ανακαλύψαμε ξαφνικά την πυρίτιδα; Κόσμος άρχισε να πέφτει από τα σύννεφα γιατί διαπίστωσε πως στον «λαμπερό» κόσμο των ΜΜΕ τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα; Πως η ελευθερία του Τύπου και η αντικειμενική δημοσιογραφία είναι έννοιες απατηλές και πως οι δημοσιογράφοι είναι ευάλωτοι σε πιέσεις; Σοβαρά τώρα; Συμβαίνουν αυτά σε «επώνυμους» δημοσιογράφους; Σε «δυνατές» υπογραφές; Χθες ήταν η Ακρίτα στα ΝΕΑ, προχθές ο Αργυρός και ο Αυγερόπουλος στην ΕΡΤ, σήμερα ο Χαρίτος πάλι στην ΕΡΤ και η Κρουστάλλη στο ΒΗΜΑ. Και αν κάτι τέτοιο συνέβη σε αυτούς, τι ακριβώς συμβαίνει με τις χιλιάδες «ανώνυμους» δημοσιογράφους; Σε τι καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας δουλεύουν; Σοβαρά τώρα; Είναι τα ΜΜΕ επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που τα κατέχουν; Και που επιβιώνουν ή από διαφημίσεις ή από δανεισμό; Και που η όποια, αντίθετη από του αφεντικού, άποψη καταφέρει να επιβιώσει, χρησιμοποιείται απλώς ως άλλοθι; Αν και στο ναδίρ της αξιοπιστίας, η δημοσιογραφία οφείλει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Είναι θέμα δημοκρατίας. Και στο επιβαλλόμενο πέπλο σιωπής, ας θυμόμαστε το στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη: «Έστω. Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου / Κρίνε για να κριθείς».
20
12

Δημήτρης Τζανακόπουλος: Η δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος για την ανατροπή του είναι πλέον ζήτημα (και) δημοκρατίας

η Βουλή όχι μόνο μετατράπηκε σε παρακολούθημα επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων, αλλά μπήκε σε λειτουργία και ένα σχέδιο φίμωσης και τρομοκράτησης των βουλευτών, ώστε να μην εκφράζουν απόψεις, γνώμες, θέσεις και να μην αναδεικνύουν κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που ενοχλούν την κυβέρνηση ή δημιουργούν προβλήματα σε εκδοτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, εγκαινιάζοντας έτσι νέα ήθη για τον κοινοβουλευτικό βίο. Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο των κυβερνητικών πρακτικών που συνιστούν κίνδυνο για την ίδια τη δημοκρατία αναφέροντας τη λίστα Πέτσα, τις παραιτήσεις δημοσιογράφων έπειτα από ασφυκτικές πιέσεις του Μαξίμου, τα περιστατικά λογοκρισίας σε μεγάλα συγκροτήματα Τύπου, τη βιομηχανία απευθείας αναθέσεων, τις προγραφές δημοσίων υπαλλήλων, την καθημερινή πλέον παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων με πρόσχημα την πανδημία, τις συλλήψεις των τριών πολιτών μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου πριν από μερικές μέρες, επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν συμβολικά και τηρώντας όλα τα υγειονομικά μέτρα για την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και των εννέα φεμινιστριών την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας Εναντίον των Γυναικών, την εκκίνηση διαδικασίας προκαταρκτικής εξέτασης κατά των επικεφαλής των κομμάτων της Αριστεράς για τις εκδηλώσεις τιμής την ημέρα του Πολυτεχνείου, τις αγριότητες της αστυνομίας στις 6 Δεκέμβρη και πόσα άλλα. Νομίζω όμως ότι αρκεί και το συμπέρασμα είναι σαφές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ηγείται πλέον ενός συνασπισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συγκροτήσει ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού, ακραίου Κέντρου και άκρας Δεξιάς. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί ακριβώς το σημείο διαρραφής, το άδειο πρόσωπο, επικοινωνιακά σμιλεμένο, στο οποίο μπορούν να προβάλλονται οι συγκλίνουσες επιδιώξεις αυτού ακριβώς του μπλοκ δυνάμεων. Έναν Λουδοβίκο του 21ου αιώνα, που ενδιαφέρεται απλώς και μόνο για την αναπαραγωγή της εξουσίας του. Και το πρόβλημα εδώ είναι ότι όσο οι πολιτικές του θα παράγουν αδιέξοδα, τόσο θα σκληραίνει τη στάση του καθεστώτος που έχει οικοδομήσει. Γι’ αυτό και η δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος για την ανατροπή του είναι πλέον ζήτημα (και) δημοκρατίας.
20
12

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ: Όχι στην ενίσχυση ενός καθεστώτος αστυνομοκρατίας και εντεινόμενης καταστολής

Σε μια περίοδο που υπάρχει πραγματική ανάγκη στήριξης όσων εργαζομένων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην απειλή της πανδημίας, οφείλουμε πράγματι να απαιτήσουμε την έκτακτη οικονομική ενίσχυση όλων αυτών, ως ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς τους για τις υπηρεσίες που εξακολουθούν να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία, ρισκάροντας καθημερινά τη ζωή τους. Πιστεύουμε βαθιά ότι η πανδημία αντιμετωπίζεται με ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας, της εκπαίδευσης, των δημοσίων υποδομών, κατ’ επέκταση, όσων κατηγοριών εργαζομένων απασχολούνται στους σχετικούς τομείς (ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, προσωπικό καθαριότητας, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, εργαζόμενοι στις δομές κοινωνικής πρόνοιας κτλ.) και όχι με την ενίσχυση της αστυνόμευσης, ιδιαίτερα με τον ρόλο της καταστολής που αυτή έχει λάβει από τις πολιτικές επιλογές της παρούσας κυβέρνησης, δεδομένου και του κλίματος άγριας καταστολής που έχει καλλιεργήσει η ΕΛΑΣ ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Πολλώ δε μάλλον, δεν νοείται να τίθενται στην ίδια κατηγορία πληττόμενων και αναγκαίο να ενισχυθούν ομάδων, οι παραπάνω κατηγορίες εργαζομένων, οι οποίες έχουν πρωτοστατήσει και έχουν διακινδυνέψει την υγεία τους για να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, με τις δυνάμεις καταστολής. Θεωρούμε παντελώς αδικαιολόγητη και πλήρως αναιτιολόγητη την συμπερίληψη των ένστολων της ΕΛΑΣ στις κατηγορίες που θα πρέπει να ενισχυθούν με έναν επιπλέον μισθό, δεδομένου ότι δεν αποτελούν κατά την γνώμη μας τους εργαζόμενους εκείνους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην πανδημία ή πλήττονται κατάφορα από την οικονομική δυσπραγία πολλών κλάδων της οικονομίας. Η ελληνική κοινωνία, προκειμένου να βγει όρθια από αυτή την κρίση χρειάζεται περισσότερη κοινωνική ασφάλεια, ποιοτικότερη και αποτελεσματικότερη δημόσια υγεία, ενίσχυση των πιο πληττόμενων κλάδων της οικονομίας και της εργασίας, και όχι ενίσχυση ενός καθεστώτος αστυνομοκρατίας και εντεινόμενης καταστολής.
20
12

Χρήστος Καραγιαννίδης: Διατυπώνω την διαφωνία μου για την συγκεκριμένη τροπολογία

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ έγκαιρα στην αρχή της πανδημίας επεξεργάστηκε μία πρόταση στήριξης των κοινωνικών και επαγγελματικών στρωμάτων των οποίων τις ανάγκες θέλει να εκφράσει. Η πρόταση ήταν κοστολογημένη και αναλυτική έτσι ώστε να μη μπορεί να ειπωθεί καμία αμφισβήτηση για τον βαθμό υλοποίησης που μπορεί να υπάρξει. Η πρόταση αυτή ονομάστηκε Μένουμε Όρθιοι και παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τους αρμόδιους τομεάρχες. Στη συνέχεια η πρόταση αυτή επικαιροποιήθηκε και παρουσιάστηκε ξανά ως Μένουμε Όρθιοι 2 δείχνοντας το συνεχές ενδιαφέρον του πολιτικού μας χώρου για τις ανάγκες της κοινωνίας. Μέσα στον Δεκέμβριο επίσης κατατέθηκαν και παρουσιάστηκαν στη Βουλή από τον Αλέξη Τσίπρα 4 τροπολογίες που αφορούσαν στήριξη στις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας που βιώνει με πολύ σκληρό τρόπο την πανδημία αλλά και την απουσία πολιτικών στήριξης της από την κυβέρνηση. Αυτές οι προτάσεις έχουν γίνει κατόπιν συζήτησης και συλλογικών διαδικασιών και έχουν κοστολογηθεί παρουσιάζοντας αναλυτικά τις πηγές χρηματοδότησης. Χτες επανακατατέθηκε μία τροπολογία από 4 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που διευρύνει τις κατηγορίες εργαζομένων και για τις οποίες ζητείται να λάβουν έναν επιπλέον μισθό. Πέραν του ότι και πάλι εξαιρούνται εργαζόμενοι, όπως οι δάσκαλοι ειδικής αγωγής πχ, από τις κατηγορίες εργαζομένων θα ήθελα να θέσω μερικά ερωτήματα, α)έχει γίνει κάποιος υπολογισμός του κόστους αυτής της τροπολογίας?, β) γιατί δεν υπάρχει η υπογραφή των τομεαρχών οικονομικών και εργασίας εφόσον η τροπολογία αφορά εργασιακά και οικονομικά ζητήματα? γ) τι νόημα έχει να κατατίθενται τροπολογίες πέραν των κεντρικών προτάσεων του κόμματος για την στήριξη της κοινωνίας? δ) θα μπορούσε με αυτή τη λογική ο τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης να καταθέσει μία τροπολογία που να ζητά 2000 ευρώ για αγρότες και κτηνοτρόφους που έχουν δοκιμαστεί σκληρά από την πανδημία? ε)Καταλαβαίνουμε πόσο πληγώνει αυτή πολιτική πρακτική την αξιοπιστία μας? στ)Μπορούμε να λειτουργούμε έξω από τις συλλογικές διαδικασίες προκρίνοντας αιτήματα που ναι μεν να ακούγονται θετικά (αλλά δεν είναι) αλλά δημιουργούν αποκλεισμούς, είναι ανεφάρμοστα και προκαλούν και σύγχυση? Η κριτική και η διαφωνία είναι βάση συνύπαρξης για την αριστερά. Με αυτό ως δεδομένο διατυπώνω την διαφωνία μου για την συγκεκριμένη τροπολογία.
19
12

Πάνος Λάμπρου: Για τον “Ρήγα”….

Ήταν 1975 όταν αποφάσισα, μικρό παιδί ακόμα, να επισκεφθώ τα γραφεία του “Ρήγα” στη Νέα Ιωνία και να ζητήσω να γίνω μέλος. Είχα τεράστιο άγχος και αγωνία. Πίστευα πως με βάση την ηλικία μου θα με απέρριπταν. Έτσι κι εγώ έκανα τα εξής: Τρέλανα την μάνα μου να μου αγοράσει ψηλοτάκουνα παπούτσια, της μόδας τότε, για να αποκτήσω μπόι. Έβαλα μπόλικα ρούχα για να μην φαίνομαι κοκαλιάρης, δηλαδή μικρό παιδί και πρόσθεσα φούμο στο πρόσωπο για να δημιουργήσω την ψευδαίσθηση ότι έχω τρίχες στο πρόσωπό μου. Ήταν τόση η λαχτάρα μου να γίνω μέλος της οργάνωσης, που ήμουν έτοιμος να κάνω το οτιδήποτε για να το πετύχω. Φούμο; Φούμο! Με δέχτηκαν και έγινα το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο. Κοίταγα τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, που ήταν αρκετά μεγαλύτεροί μου, με δέος. Οι περισσότεροι από αυτούς ανήκαν στη γενιά του Πολυτεχνείου, κάποιοι είχαν κάνει φυλακή και η καθοδηγήτρια από το Κεντρικό Συμβούλιο ήταν η Χριστίνα Πολυκαλά, η οποία έτυχε να είναι καθηγήτρια μου στην τεχνική σχολή (ψυκτικός παρακαλώ) που πήγαινα. Ζούσα ένα παραμύθι και ένιωθα μέρος ενός κόσμου, που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Διάβαζα πολιτικά και ιδεολογικά κείμενα ατελείωτα. Επιχείρησα να διαβάσω και Αλτουσέρ. Δεν κατάλαβα. Ξαναδιάβασα. Και πάλι τίποτα. Πήγα στα γραφεία κλαίγοντας και τους είπα ότι δεν αξίζω να ανήκω στον Ρήγα. Ευτυχώς, θα το λέω πάντα, βρέθηκε ο Παναγιώτης και η Χριστίνα και μου μίλησαν. Μου εξήγησαν ότι πρέπει να ξεκινήσω διαφορετικά, να διαβάσω λογοτεχνία, άλλα κείμενα και στη συνέχεια τους θεωρητικούς. Μου έδωσαν βιβλία, μου μίλησαν, μου είπαν ότι η γνώση είναι μια διαρκής προσπάθεια μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ηρέμησα… Η συνέχεια ήταν συναρπαστική. Κατάλαβα την αξία της αμφισβήτησης. Έμαθα τις… λέξεις ανεκτικότητα, σεβασμός στη διαφορετική άποψη. Έμαθα να μιλάω, αλλά κυρίως να ακούω, να σκέφτομαι και να τολμώ να λέω την άποψή μου. Μικρό παιδί ακόμα γοητεύτηκα από την ιδέα του σοσιαλισμού με ελευθερία, δημοκρατία και αυτοδιαχείριση, από την ανάγκη τα κινήματα να είναι αυτόνομα και ριζοσπαστικά. Μπολιάστηκα από τη σκέψη ότι δεν υπάρχει μόνο η αντίθεση κεφάλαιο – εργασία, αλλά ότι οι αντιθέσεις είναι πολλαπλές και εν πολλοίς ισότιμες από την σκοπιά της καθολικής απελευθέρωσης. Πάμε παρακάτω. Δώσαμε τη μάχη της ψήφου στα 18 και το καταφέραμε. Θέσαμε το ζήτημα της κατάργησης της μπλε ποδιάς για τις μαθήτριες. Έγινε κίνημα και τελικά πράξη. Μιλήσαμε για τις φυλακές ανηλίκων, κυκλοφορούν ακόμα φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις μας έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού. Σε αντιπαράθεση με το κόμμα διεκδικήσαμε να συμμετάσχει το ΑΚΟΕ και το Αμφί στο ετήσιο φεστιβάλ μας, ανοίγοντας τα ζητήματα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Μιλήσαμε για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία, ζητήσαμε με επιμονή την κατάργηση των ΜΑΤ, αναδείξαμε το ζήτημα της ειρήνης, των πυρηνικών, της γυναικείας απελευθέρωσης από τον διπλό ζυγό. Είχαμε πυρήνες σε νυχτερινά σχολεία, σε τεχνικές σχολές, σε σωματεία. Ήμασταν μια ζωντανή, δραστήρια οργάνωση με ταυτότητα και φυσιογνωμία. Ήμασταν η Νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, αλλά διατηρούσαμε την αυτονομία μας. Ήμασταν κομμουνιστές της ανανέωσης…. Ήμασταν και είμαστε πολλά. θα μπορούσα να γράφω ή να μιλάω για την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος με τις ώρες. Δεν τα κάναμε όλα καλά. Κουβαλάμε στην πλάτη μας μια διάσπαση με την Β΄ Πανελλαδική. Και τότε, λίγο καιρό μετά, ζήτησα στο βαθμό που μου αναλογούσε, δημόσια συγγνώμη. Ναι, είμαι και εγώ υπερήφανος και τυχερός που έζησα αυτό το υπέροχο ταξίδι.
19
12

Για τη θεωρία και την πράξη στην εκπαίδευση

Οραματιζόμαστε, λοιπόν, μια εκπαίδευση που συμβάλλει στην άμβλυνση των στερεοτύπων, συνδέοντας τη διανοητική με τη χειρωνακτική εργασία, που παρέχει πολύπλευρη γενική μόρφωση –αναγκαία για μια επιτυχή παρακολούθηση οποιασδήποτε περαιτέρω εξειδίκευσης– και η οποία συμβάλλει στην άμβλυνση των κοινωνικών επιπτώσεων εξαιτίας μορφωτικών ανισοτήτων. (...) Η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων υλοποίησης της παραπάνω κατεύθυνσης δεν είναι δυνατόν να εναπόκειται στο μακρινό μέλλον. Μπορούμε από σήμερα, εκμεταλλευόμενοι κατ’ αρχάς τις υπάρχουσες εκπαιδευτικές δομές, να προχωρήσουμε στον μεταβατικό σχεδιασμό ενός και μοναδικού τύπου απολυτηρίου Λυκείου, με διασφάλιση ενός υψηλού επιπέδου γενικής παιδείας αλλά και ταυτόχρονη εμπλοκή όλων των παιδιών στην πρακτική εφαρμογή. Το νέο Λύκειο που θα προκύψει, έπειτα από έναν τέτοιο σχεδιασμό, δεν θα πρέπει να είναι προϊόν «συγκόλλησης» των υπαρχόντων τύπων Λυκείων. Αυτές οι αλλαγές επιβάλλεται να συμβαδίσουν με αλλαγές στα προγράμματα σπουδών του Γυμνασίου και του Δημοτικού καθώς και με ταυτόχρονη ένταξη σε αυτά εργαστηριακών δραστηριοτήτων ανάλογων του επιπέδου της κάθε βαθμίδας στο πλαίσιο μιας δεκατετράχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Η αύξηση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση είναι προφανώς το προαπαιτούμενο μιας τέτοιας μεταρρύθμισης. Με ορατή τη σύμπτωση μεγάλου μέρους της εκπαιδευτικής Αριστεράς στον στόχο για ένα σχολείο όπου όλο το πρόγραμμά του θα διαπνέεται από τον συνδυασμό θεωρίας και πράξης, ώστε να επιτυγχάνεται η ισόρροπη ανάπτυξη όλων των πλευρών του ανθρώπινου ψυχισμού, είναι αδήριτη ανάγκη η κοινή τους δράση αλλά και η κατάθεση των εξειδικευμένων προτάσεών τους στην κατεύθυνση της αναγκαίας αυτής αλλαγής.