Αναδημοσιεύσεις

11
10

Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν: Για τις κοινωνικές τάξεις και ανισότητες στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Η Αριστερά σήμερα δεν μπορεί να επιδιώκει απλά τη συνέχιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πρέπει να επιδιώξει τη γέννηση ενός νέου καθεστώτος, που προσωρινά ονομάζεται σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία, αλλά θα είναι στην πραγματικότητα το καθεστώς που χάρη σε νέες γνωσιακές, θεσμικές και κοινωνικές κατακτήσεις, και χάρη στην αξιοποίηση επιτυχημένων μεθόδων του παρελθόντος, θα σώσει τις ανθρώπινες κοινωνίες από την κατάρρευση.
Περισσότερα »
10
10

Βασίλης Ρόγγας: Ο καπιταλισμός αλλάζει πλεύση

Οι οικονομικοί αναλυτές των Financial Times  καταλαβαίνουν πως τα οικονομικά της προσφοράς έφτασαν στο όριό τους σε ό,τι αφορά την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του συστήματος. Τούτη όμως είναι η οικονομική πλευρά. Η πολιτική έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Αυτό που ανομολόγητα ή και ελαφρώς ομολογημένα φοβούνται είναι το τέλος της κοινωνικής συναίνεσης, ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο σε όλες τις αναλύσεις ρίσκων των μεγάλων διεθνών οικονομικών ή χρηματοπιστωτικών οργανισμών διαπιστώνεται πως η «κοινωνική έκρηξη» είναι μια από τις μεταβλητές που ολοένα και αυξάνει την τιμή της. Λίγα από τα οικονομικά της ζήτησης, φρονούν, πως θα κατευνάσουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια. Το μέλλον έχει πολλά ενδεχόμενα και πισωγυρίσματα. Ας αφεθεί ανοιχτό και ας γίνει προσπάθεια από όσους τίθενται υπέρ της χειραφέτησης να είναι μέλλον που περιλαμβάνει πολύ σοσιαλισμό και όχι λίγο και γιαλαντζί.
Περισσότερα »
10
10

Νίκος Μπελαβίλας: Στρατηγική ακύρωσης και αποψίλωσης συμφωνιών με θύματα τους δημόσιους χώρους και τις υποδομές

Εν τέλει πάνε οι 75 χιλιάδες θέσεις εργασίας, πάνε τα μεγάλα έργα υποδομών, πάνε όλα. Πάμε για καζίνο. Καζίνο και τελεία. Και είμαι περίεργος να δω τι θα κάνει ο δήμαρχος Ελληνικού που υποσχόταν χιλιάδες θέσεις εργασίας κι είχε φτιάξει μάλιστα και σχετικές λίστες κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. (...) Δεν έχουμε να κάνουμε καν με αισθητική Ντουμπάι. Ο πύργος του  Μπουρτζ Αλ Αράμπ δηλαδή - γιατί για αυτόν μιλάμε- πρόκειται κατά την άποψή μου για έναν εξαιρετικής αισθητικής ουρανοξύστη. Αν λοιπόν τον συγκρίνεις με αυτό που είδαμε χθες το βράδυ, θα καταλάβεις και την πραγματική διαφορά της καλής από την κακή αρχιτεκτονική, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τέτοιου είδους κατασκευές. Αν δεις τους ουρανοξύστες του Foster στο Λονδίνο και δεις αυτό που μας πούλησαν χθες το βράδυ θα καταλάβεις την πραγματική διαφορά. (...) Εδώ έχουμε ένα κακοχωνευμένο έργο τύπου Ντουμπάι. φθηνό -δεν έχει δουλέψει δηλαδή σοβαρά αρχιτέκτονας από πίσω- το οποίο δε θα πέρναγε στο Ντουμπάι.
Περισσότερα »
10
10

Γιώργος Ψυχογιός: Στοχοποίηση των προσφύγων και μεταναστών προς ικανοποίηση της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ

Το προσφυγικό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ατζέντας μας και πρέπει να κάνουμε παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα, και στο κοινοβουλευτικό και στο ευρωπαϊκό, ζητώντας ένα κοινό σύστημα ασύλου και ισομερή κατανομή, και στην αυτοδιοίκηση και στο κινηματικό. Ήδη έχουμε κάνει κοινοβουλευτικές ερωτήσεις για τα θέματα του ΑΜΚΑ και της εκπαίδευσης, έχουμε επικοινωνία με διεθνούς οργανισμούς και σε κάθε ανοιχτή δομή είμαστε εκεί με τις τοπικές κινήσεις αλληλεγγύης και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Δεν θα δείξουμε την αλληλεγγύη μας μόνο σε όσους πρόσφυγες έρχονται, αλλά θα αξιώσουμε και να συνεχιστεί και μια πολιτική που εφαρμόσαμε τα προηγούμενα χρόνια, που παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες που υπήρχαν, έβαλε το προσφυγικό σε μια ροή, με προγράμματα στέγασης και ένταξης. Το ίδιο ισχύει και για το μεταναστευτικό, που και σε αυτό κινδυνεύουν να τορπιλιστούν οι κατακτήσεις του προηγούμενου διαστήματος και αφορούν πάνω από 600.000 ανθρώπους, που βρίσκονται εδώ χρόνια και έχουν προσφέρει τα μέγιστα στη χώρα. Θα πρέπει να δούμε το προσφυγικό και το μεταναστευτικό στη λογική της ένταξης, του σεβασμού των δικαιωμάτων και της ανθρωπιάς, ενάντια στη λογική της εισβολής και του δημόσιου κινδύνου που προσπαθεί να χτίσει η ΝΔ.
Περισσότερα »
10
10

Βασίλης Ρόγγας: Η ριζική ενδεχομενικότητα του μέλλοντος στην περίπτωση των Εξαρχείων

Το κεφάλαιο, πέρα από τους παράνομους τρόπους συσσώρευσης που βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας στην πλατεία Εξαρχείων (ναρκωτικά και πορνεία), που διόλου λίγα χρήματα δεν αποφέρουν, έχει και ακόμα τέσσερις νόμιμους τρόπους να αναπτυχθεί στην περιοχή. Από αυτές τις τέσσερις εκφορές, αισθητή την παρουσία τους έχουν κάνει οι δυο μόνο: οι μαζικές αγορές κατοικιών, κυρίως από ξένους επενδυτές και ο υπερτουρισμός, που, από ό,τι φαίνεται, θα συνεχίζει να καλπάζει τα επόμενα χρόνια. Η τρίτη εκδοχή θα είναι οι κατασκευές: αλλαγή της πλατείας ή όποιου άλλου χώρου επιλεχθεί για μετρό και οι κατασκευές γύρω από αυτό, αναπλάσεις πεζόδρομων, του Λόφου Στρέφη κλπ. Και ο τελευταίος τρόπος είναι η διαφοροποίηση της χρήσης της γης. Πολυτελέστερα καταστήματα, όπως στο Κολωνάκι που είναι λίγο πιο πάνω, κλείσιμο του Πολυτεχνείου (και άρα φυγή του νεανικού δυναμικού που γεμίζει την περιοχή των Εξαρχείων εδώ και 150 χρόνια), σπάσιμο των καταλήψεων και των στεκιών του αναρχικού χώρου κ.ο.κ. Όλες οι αντιστάσεις των κατοίκων και των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν, λίγο έως πολύ, αποτύχει, είτε έχουν βίαιη, είτε έχουν ειρηνική μορφή. O «εχθρός», με τη συνέργεια του κράτους, βιάζεται να κερδίσει και είναι υπέρτερος σε όλων των ειδών τους πόρους: χρήματα, ΜΜΕ (και άρα πλαισίωση της περιοχής ως άβατο), αστυνομία (για το κλασσικό ξύλο, δακρυγόνο, συλλήψεις) είναι όπλα που θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί. Αυτοί οι πόροι τις περισσότερες φορές είναι επαρκέστατοι, έτσι ώστε οι κυρίαρχοι να νικήσουν. Άλλες φορές όμως όχι. Και επειδή έχουμε να κάνουμε με το χώρο, ας πούμε μια ιστορία γι’ αυτόν. Έπειτα από τις επαναστάσεις του 1848, ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης καλεί τον προτεστάντη πολεοδόμο Οσμάν από την Αλσατία να αναπλάσει το Παρίσι. Εκείνος με γερμανική αποφασιστικότητα γκρέμισε και ξαναέκτισε το 60% των κτιρίων της γαλλικής πρωτεύουσας. Ολόκληρες εργατικές γειτονιές εξαφανίστηκαν από προσώπου γης για να δημιουργηθούν στη θέση τους τα περίφημα μεγάλα βουλεβάρτα. Περίπου είκοσι χρόνια μετά, ξεσπούσε η Παρισινή Κομμούνα και δεν την σταμάτησε το ξεθεμελίωμα της πόλης, δεν μπόρεσε να τη σταματήσει το κεφάλαιο και τα όπλα του.
Περισσότερα »
09
10

Τάσος Τρίκκας: Ψηφιακό μέλλον

Προς το παρόν ο ψηφιακός μετασχηματισμός, κατά τις διακηρύξεις των παραγόντων που τον ελέγχουν, συνίσταται στον επανασχεδιασμό του συστήματος σύνδεσης των ανθρώπων, των διάφορων δεδομένων και διαδικασιών με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης και των «έξυπνων» συσκευών. Οι ένθερμοι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός αυξάνει εντυπωσιακά την παραγωγικότητα και αναβαθμίζει τη συνεργασία στην παραγωγική διαδικασία ανάμεσα σε άτομα και κοινωνικές τάξεις. Η άποψη γίνεται δεκτή και από τμήματα του προοδευτικού χώρου με το επιχείρημα ότι “αν δε μπορείς να ανατρέψεις τον καπιταλισμό, πρέπει να εργαστείς για μια νέα θεσμική ισορροπία, ευνοϊκότερη για τους εργαζομένους, μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού”. Με την πρώτη ματιά γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για την καθόλου πρωτότυπη ιδέα της αναζήτησης εναλλακτικών στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Το μετασχηματιστικό σχέδιο σε συνδυασμό με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης θα τροποποιήσει τις κοινωνικές σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί ώς τώρα. Στο ζεύγος καπιταλιστές - εργατική τάξη οι εργάτες είναι απαραίτητοι για τους καπιταλιστές, που απομυζούν από αυτούς την υπεραξία. Όταν οι εργάτες υποκατασταθούν από τα ρομπότ, το κεφάλαιο θα τους χρειάζεται μόνο ως καταναλωτές. Νέες μορφές στυγνής καταπίεσης θα τους περιμένουν.
Περισσότερα »
09
10

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Δεν βγαίνει ανάπτυξη 2,8%, θα κόψουν κοινωνικό κράτος

Το 2,8% δεν είναι ο αριθμός που πραγματικά προβλέπουν, είναι αυτό που χρειάζονται για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό, backward engineering όπως λέγεται … Λες τι χρειάζομαι για να κλείσει ο προϋπολογισμός; 2,8%. Τι πρέπει να υπάρξει για να έχω 2,8%; Αυτά. Το ίδιο ισχύει και για άλλα μέτρα. Κλείνουν το κενό με μεγαλύτερη ανάπτυξη, με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που υποτίθεται ότι θα φέρουν πάνω από 600 εκατ. ευρώ, μειώνουν το “ταβάνι” των δαπανών (και δεν ξέρουμε ακόμη αν είναι στην Υγεία, την Παιδεία, κτλ. κ.ά) (...) μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν… true believers που «έχουν δαγκώσει την λαμαρίνα του νεοφιλελευθερισμού», ότι αν μειωθεί η φορολογία θα υπάρχει φοβερή ώθηση στην οικονομία … ο κ. Σκυλακάκης π.χ. το πιστεύει ο άνθρωπος … υπάρχουν και οι ρεαλιστές … αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν τους πολυπειράζει αν δεν τους βγει. Αν έχουν έλλειμμα, θα κόψουν το κοινωνικό κράτος … κάθε εμπόδιο σε καλό, γι’ αυτούς.
Περισσότερα »
09
10

Μιχάλης Υδραίος: Αναζητώντας την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα

Η διαδικασία για το 3ο συνέδριο «τομής και συνέχειας» του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει νόημα εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση επί της ουσίας θα πρέπει να αφορά την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Πρώτη και απαραίτητη παράμετρος της νέας εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προγραμματική ανασυγκρότησή του, η εκπόνηση ενός προγράμματος της μεταμνημονιακής εποχής που κατά τη γνώμη μου πρέπει να στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες: 1. Την υπέρβαση των κοινωνικών ανισοτήτων και την προστασία της εργασίας. 2. Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την ανάγκη ενός ριζικού επαναπροσανατολισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μας. Εάν δεν θέλουμε η οικολογική σημαία να είναι σημαία ευκαιρίας, εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τη νέα γενιά που διαδηλώνει για να αλλάξει το σύστημα και όχι το κλίμα, οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά και να διορθώσουμε αποφασιστικά την πολιτική μας σχετικά με τις εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες αλλά και σε άλλα μέτωπα (Αγραφα, Σκουριές, καύση απορριμμάτων). 3. Την εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία της διαφορετικότητας, τη δημοκρατική και ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού. Στη δική μου οπτική οι τρεις παραπάνω άξονες συγκροτούν τον πυρήνα του προγράμματος του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει και θα διευρύνει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις της εργασίας, κυρίως με τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, όπου ηττηθήκαμε εμφατικά στις πρόσφατες εκλογές, και τη νεολαία.
Περισσότερα »
08
10

Νίκος Φίλης για εξορύξεις υδρογονανθράκων: Η θετική μετατόπιση ΣΥΡΙΖΑ προάγγελος νέας πολιτικής πραγματικότητας (Video)

Στο μέλλον, σε δυο ή τρεις δεκαετίες, αν έχουμε μείνει αδρανείς, οι σημερινοί νέοι και αυριανοί στα πολίτες, θα στραφούν πίσω πίσω και θα κραυγάσουν «τι κάνατε»; Με ποιους θέλουμε να είμαστε τότε; Με εκείνους που ενήργησαν με ιδιοτέλεια, που αδιαφόρησαν όλως διόλου, ή με εκείνους που κόντρα στο ρεύμα πάσχισαν για μια άλλη, ριζικά διαφορετική, ενεργειακή πολιτική;  Η απάντησή είναι με τους δεύτερους. Με τα εκατομμύρια πολίτες που δίνουν την μάχη για το περιβάλλον στους δρόμους του πλανήτη. Θα δώσουμε τη μάχη για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα και θα την κερδίσουμε. Με τα παιδιά, με την Γκρέτα, που πρέπει να καλέσουμε στη Βουλή, να την ακούσουμε. Όπως και στις διαδηλώσεις των παιδιών στο Σύνταγμα, εκεί μαζί τους, κάθε Παρασκευή. Εκεί είναι η πραγματική βουλή των Εφήβων, στις διαδηλώσεις, όχι στις διαδικασίες εσωτερικού χώρου. Να απαντήσουμε σε όσες προκλήσεις υπάρχουν, όπως στη δίωξη, την αγωγή εναντίον του δημάρχου Κερατσινίου από την πετρελαϊκή Oil One που όπως έχει καταγγελθεί βρωμίζει το περιβάλλον και καθιστά Σοβέζο την περιοχή.  Ακούστηκε κριτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβάλλει θέση. Πρόκειται για μια θετική μετατόπιση, που είναι προάγγελος μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Αρκεί όμως από το ακατανόητο «ναι» στις συμβάσεις παραμονή των εκλογών να πάμε σήμερα σε ένα «παρών»; Κατά τη γνώμη μου όχι. Το ξεπούλημα που ετοιμάζεται για τα ΕΛΠΕ είναι πραγματικό πρόβλημα, αλλά είναι το έλασσον. Το μείζον είναι η κλιματική αλλαγή. Και αυτή υπήρχε και πριν τις εκλογές. Είναι λάθος να μην κάνουμε αυτοκριτική μπροστά στην κοινωνία και την ελληνική νεολαία. Αυτή είναι η δύναμη της Αριστεράς. Να μπορεί να διορθώνει τα λάθη της και να κερδίζει συνειδήσεις των πολιτών σε μια γραμμή αλλαγής της κοινωνίας, σε μια γραμμή κοινωνικά και περιβαλλοντικά ισόρροπης ανάπτυξης.
Περισσότερα »
08
10

Μαρία Καραμεσίνη: Επιθετικός νεοφιλελευθερισμός και συλλογικές διαπραγματεύσεις

Την επιβράβευση, από την αποστολή του ΔΝΤ, για τις εργασιακές διατάξεις του αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου απέσπασε η ελληνική κυβέρνηση πριν λίγες μέρες, με την κριτική επισήμανση ότι προτιμότερο θα ήταν «να στοχεύουν στην πλήρη αποκατάσταση των μεταρρυθμίσεων-ορόσημο που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013». Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση εκτιμά ότι οι θεσμικές αλλαγές του πολυνομοσχεδίου αρκούν στο να δώσουν τη χαριστική βολή στις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, στα συνδικάτα και στον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων συνολικά, χωρίς να χρειάζεται επαναθεσμοθέτηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών συμβάσεων, κομβικό μέτρο-ορόσημο της περιόδου 2011-2013, που υπαινίσσεται η έκθεση της αποστολής το ΔΝΤ. Οι βασικές θεσμικές αλλαγές συνοψίζονται ως εξής: ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων για μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία, εξαιρέσεις επιχειρήσεων από τις κλαδικές συμβάσεις και επιβολή εμποδίων στην επέκταση της ισχύος των τελευταίων στους μη συνδικαλισμένους μισθωτούς, υπερίσχυση των τοπικών κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων έναντι των αντίστοιχων εθνικών.
Περισσότερα »