Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Οι αφανείς του Επταπυργίου και το δικαίωμα στην Ιστορία
Είναι μέρες τώρα που τα ευρήματα στο Επταπύργιο δεν μ’ αφήνουν να κοιμηθώ. Δεν είναι…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Ο ελληνικός εμφύλιος: ένας πόλεμος που δεν τέλειωσε το 1949
Σχεδόν 80 χρόνια από την έναρξή του, ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος εξακολουθεί να αποτελεί όχι…
ΓΙΟΥΛΗ ΚΟΚΚΟΡΗ, Είδα τόσο φως μέσα σε λίγα λόγια σου: Τα πρόσωπα που επηρέασαν τον Γεώργιο Ν. Παπανικολάου (Dr Pap), Εκδόσεις Εύμαρος, σελ. 156
Διαβάζοντας το βιβλίο της Γιούλης Κόκορη αισθάνθηκα να επανέρχεται στο μυαλό μου εκείνο το βασικό…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Πανεπιστημιακή αστυνομία: η ώρα της αντίδρασης
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζουμε αν η πανεπιστημιακή αστυνομία με συνοδεία…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Σε μια δημοκρατία, διαδικασίες όπως αυτές της παρακολούθησης δεν μπορεί παρά να αφορούν τους πολίτες εκείνους για τους οποίους στοιχειοθετείται μέσα από τις νόμιμες διαδικασίες και με όλον τον έλεγχο της Πολιτείας, η ανάγκη αυτή
Πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, παρακολουθήσεις, δηλώσεις νομιμοφροσύνης η μετανοίας. Θα μπορούσα να απαριθμήσω και άλλα στοιχεία…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Εθνικά επιζήμιο είναι να επιτρέπουμε, 50 περίπου χρόνια μετά την πτώση της χούντας, την ύπαρξη στεγανών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την πολιτική εξουσία εις βάρος της ίδιας της δημοκρατίας
Το 1977 ο Παύλος Μπακογιάννης δημοσίευε μια μεγάλη σειρά άρθρων στο Βήμα με υπέρτιτλο «Για…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Το Πολυτεχνείο, ιδρυτική στιγμή της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας
Ας ξεκινήσουμε από τα πιο απλά: Πρώτον. Έριξε το Πολυτεχνείο τη χούντα; Προφανώς όχι. Αλλά…
Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Ένας νόμος που δεν αφορά μόνο τους/τις πανεπιστημιακούς
Πώς θα διαβάσει άραγε ένας αυριανός ιστορικός της εκπαίδευσης το νομοσχέδιο που κατέθεσε πριν λίγες…
Διαδρομές αρχείων, διαδρομές ανθρώπων
Αντώνης Γιανακός «Η φύλακας του αρχείου», εκδόσεις Κέδρος, 2021 Τι δουλειά έχει ένας ιστορικός να…
Μια μετωνυμία της ίδιας της Επανάστασης
Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 κι η ελληνική κοινωνία μοιάζει ακόμη να έχει την ανάγκη να ακουμπήσει σε όλα αυτά τα πρόσωπα που ξαναγύρισαν στις οθόνες μας την χρονιά αυτή. Κι ο Μπουκάλας μας θυμίζει ότι οι ήρωες, είναι χωμάτινοι, γεμάτοι λάσπες και βρωμιές στα ρούχα τους, γεμάτοι αντιφάσεις. Η λαϊκότητα του Καραϊσκάκη, είναι διάφορη από εκείνη του σεφερικού Μακρυγιάννη. Είναι ζυμωμένη με τον καιρό της, βγαλμένη μέσα από την ιστορική συνθήκη και την Επανάσταση. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που μπήκε σε ένα ρυάκι που φούσκωσε και έγινε ποτάμι και παρέσυρε και εκείνον και όλους τους άλλους μακριά, όπου ο καθένας άντεξε να φτάσει, εκεί που μπόρεσε να πιαστεί.
Ο Μπουκάλας θέλει να μας θυμίσει ότι πέρα από τους ανθρώπους, έχουν οι κοινωνίες την υποχρέωση να αναστοχάζονται και να κατανοούν, γιατί αλλιώς το τραγικό ερώτημα με το οποίο κλείνει το βιβλίο θα παραμένει επίκαιρο. Τι εκέρδισε, αναρωτιόταν ο Νικόλαος Κασομούλης για τον τραγικό θάνατο του Καραϊσκάκη. Αυτό το σπαρακτικό ερώτημα αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, τις διαδρομές της μέσα στο χρόνο, το παρόν της. Όλα εκείνα δηλαδή για τα οποία μας μιλάει ο Παντελής ακόμη και σήμερα μέσα από την αρθρογραφία του, με αυτά τα μικρά κείμενα που είναι φάροι μέσα στην καθημερινότητα μας.
- 1
- 2