Αναδημοσιεύσεις

Η Λίστα Πέτσα της Αυστρίας, που είχε εγκρίνει ο δεξιός καγκελάριος Κουρς έχει έναν προϋπολογισμό 210 εκατομμυρίων για τα ΜΜΕ ως το 2024. Άλλα φράγκα δίνει το αυστριακό κράτος μέσω "διαφημίσεων". Τα χρήματα κατευθύνονται κυρίως σε φιλικά μέσα. Χθες ο καγκελάριος παραιτήθηκε γιατί όταν ήταν υπουργός 1 εκατομμύριο δημόσιοι πόροι χρησιμοποιήθηκαν για δημοσιεύσεις εγκωμιαστικών άρθρων και για να χρηματοδοτηθούν ευνοϊκές δημοσκοπήσεις. Ο Κουρς είναι πορωμένος με τη μιντιακή του περσόνα: έχει 80 επικοινωνιολόγους, έπαιρνε τηλεφωνάκια εκδότες όποτε δεν τον έπαιζαν όπως εκείνος ήθελε, ήλεγχε πλήρως τη δημόσια τηλεόραση. - Κι ενώ το κόμμα του είχε καταδικαστεί σε δίκη γιατί είχε κάνει αδικαιολόγητα προεκλογικά έξοδα, - Κι ενώ ο καγκελάριος είχε εκφοβίσει δημόσια δημοσιογράφο και έγινε ο κακός χαμός στο twitter, - Κι ενώ προσπάθησε να υπονομεύσει συστηματικά τα αυστριακά ΜΜΕ μέσω ενός συνδυασμού οικονομικής πίεσης, ελέγχου πρόσβασης και πλήρους εκφοβισμού. Ο Μητσοτάκης γνωρίζοντας τα παραπάνω, πριν 5 μήνες είχε εκφωνήσει έναν πανηγυρικό λόγο υπέρ του, μιας και βραβεύτηκε (!) για την ελευθερία των ΜΜΕ. Το θέμα είναι πως το αυστριακό δικαστικό σύστημα τόλμησε να τα βάλει με τον παντοδύναμο Καγκελάριο. Το ελληνικό δικαστικό σύστημα δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Οι Έλληνες συμπολιτευόμενοι ή «ουδέτεροι» δημοσιογράφοι ποτέ δε θα κατηγορούσαν το χέρι που τους ταΐζει. Οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι της Αυστρίας επικρίνουν τη συμπεριφορά του Κουρς, εδώ τον λιβανίζουν ως μεταρρυθμιστή, κεντρώο κ.ο.κ. - Ενώ ο Μητσοτάκης είναι ο άνθρωπος που αύξησε το ήδη υπέρογκο χρέος της ΝΔ. 120 εκατομμύρια ευρώ αυξήθηκε αυτό το χρέος σε 5 χρονιά και πλέον το κόμμα χρωστάει 350 εκατομμύρια που δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρώσει. - Ενώ οι «λίστες Πέτσα» με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κατευθύνονταν σε φιλικά ΜΜΕ για την κυβέρνηση με διαδικασίες που δεν τηρούσαν καμία δεοντολογία. - Ενώ ένα σίχαμα της κοινωνίας, ο Φουρθιώτης, εκβίαζε υπουργούς της κυβέρνησης για να τους εγκωμιάζει μέσα από την τηλεόραση και την εφημερίδα του και αυτοί πρόθυμα του έδιναν ότι ήθελε. - Ενώ ο ρόλος της Palantir κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι τουλάχιστον σκοτεινός μιας και συνέλλεγε δεδομένα των πολιτών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, ας πούμε, από το κυβερνητικό κόμμα για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης υπέρ του. Το πρόβλημα είναι πως ενώ ο Μητσοτάκης κάνει περίπου τα ίδια με τον Κουρς εμείς το θεωρούμε περίπου φυσιολογικό. Αυτή η παραίτησή μας, επειδή «τίποτε δε μπορεί να αλλάξει» είναι ήττα για τη δημοκρατία, ήττα δική μας.

Τα Σανδάλια -που πρωτοκυκλοφόρησαν στα ελληνικά το 2003 (Εξάντας) και επανεκδόθηκαν φέτος το καλοκαίρι σε πιο ώριμη και διεισδυτική μετάφραση- ανοίγουν στη Βενετία. Η Φρανς (όπως Γαλλία) Μπαμπελσόν, δικηγόρος σε μια εταιρεία με αντικείμενο τα ΜΜΕ, έχει φτάσει στο ξενοδοχείο όπου θα συναντηθούν με τον εραστή της. «Ομορφιά εσωτερική και ακτινοβόλα. Διαθέσιμη, μα όχι χωρίς να κρατά αποστάσεις: πρόθυμη και ταυτόχρονα συγκρατημένη». Με τον Μπερνάρ Μπορίς (επίθετο με ρωσικό χρώμα) είχαν πρωτοσυναντηθεί στις ΗΠΑ, μόλις εκείνος είχε παντρευτεί την Κλεμάνς (όπως φιλεύσπλαχνη, επιεικής). Ηταν δημοσιογράφος με ζηλευτές σπουδές, που ασχολιόταν με την παραγωγή ντοκιμαντέρ «για να οραματίζεται το πραγματικό». Η έλξη μεταξύ τους ήταν ακαριαία και δεν σταμάτησαν, ούτε μετά τον δικό της γάμο, να συναντιούνται σποραδικά επί είκοσι χρόνια. Είχαν βρει την «τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην προδοσία της ηδονής και στο βόλεμα της συζυγικής ζωής». Τώρα όμως εκείνη έχει αποφασίσει να του πει πως δεν θα υπάρξει άλλο ραντεβού. Ενώ φορά τα ραφινάτα σανδάλια της «με τακούνι και λουράκια, που αναδεικνύουν τη φινέτσα των αστραγάλων, τις λεπτές, καλλίγραμμες και μυώδεις γάμπες της», σκέφτεται την πορεία της σχέσης τους με το «συχνά εξευτελιστικό κρυφτούλι» και με φόντο συστηματικές αναφορές σε μια μεγάλη πολιτισμική παράδοση επικίνδυνων σχέσεων. «Είχε αρχίσει να περιμένει από εκείνον την ελευθερία που η ίδια δεν είχε κατακτήσει και που αυτός απολάμβανε χάρη σε μια ρήξη που δεν συνέβη με δική του πρωτοβουλία».

Το ξέπλυμα των νεοναζί από το 2010 έως το 2020 το έφεραν εις πέρας πολλοί, ετερόκλητοι και κάποιοι αμέμπτου ηθικής και πολιτικής σκοπιάς. 1. Η τηλεόραση και μεγάλη μερίδα των υπόλοιπων ΜΜΕ που σαν συντηρητικοί θεσμοί το δημόσιου χώρου και ταυτόχρονα εξαρτημένοι από το θέαμα, τα κρατικά χρήματα και τα γούστα των ιδιοκτητών τους έδωσαν χώρο και χρόνο στους ναζί καθαρίζοντάς τους από τους λεκέδες αίματος που άφηναν πίσω με τη δράση τους. 2. Μερίδα του πολιτικού συστήματος σε συνάφεια με το δικαστικό που «είχαν τους φακέλους στο γραφείο τους» έτσι ώστε να αρχίζουν οι προφυλακίσεις της ΧΑ αλλά έπρεπε να περιμένουμε το θάνατο του Φύσσα για να τους μπουζουριάσουν. Είναι οι ίδιοι που λένε πως η ΝΔ έβαλε στη φυλακή τους ναζί. 3. Μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου που ευνοούνταν από τη δράση τους, λόγου χάρη στο Πέραμα. Οι ναζί υπήρξαν πιστά σκυλιά όλων των μεγάλων αφεντικών και όλα τα μεγάλα αφεντικά το ήξεραν αυτό. 4. Η ηγεσία της αστυνομίας και του στρατού που ανέχτηκαν κατώτερα, μεσαία και ανώτερα στελέχη τους να φλερτάρουν, να λένε ανοιχτά ή και να συμμετέχουν στα αιματηρά όργια της χρυσής αυγής. Όταν ήξεραν και είχαν τη δυνατότητα να διαλύσουν θεσμικά τους πυρήνες αυτούς αλλά τελικά επέλεξαν να κωλοτρίβονται με αυτές τις ιδέες 40 χρόνια μετά τη χούντα. 5. Διανοούμενοι του Ακραίου Κέντρου κυρίως, που επανέφεραν τη θεωρία των δυο άκρων από το 2010. Που μίλησαν για την ώσμωση της Πάνω και Κάτω πλατεία Συντάγματος χωρίς να είναι ποτέ εκεί για να ελέγξουν τι όντως συνέβαινε. Που έκαναν την έννοια του λαϊκισμού κενό σημαίνον μιας και την τραβούσαν από εδώ και από εκεί κατά πως τους βόλευε πολιτικά, δηλαδή ενάντια στην αριστερά. Που μας ζάλισαν με την ανάγκη να τελειώσουμε με την κουλτούρα της Μεταπολίτευσης. Που ενστερνίστηκαν τη θεσμική, ευρωπαϊκή εναντίωση ενάντια «στη ριζοσπαστικοποίηση ή/και τον εξτρεμισμό». Οι πόροι κύρους και εύρους που έφεραν στη δημόσια σφαίρα με τις αφόρητες κοινοτοπίες τους έγιναν επικίνδυνες συνεπαγωγές νομιμοποίησης των ναζί. 6. Δημοσιογράφοι που, παίρνοντας γραμμή από τους διανοούμενους του Ακραίου Κέντρου, θέλησαν να ορίσουν το εύρος της συζήτησης που νομιμοποιούμαστε να διεξάγουμε για να θεωρούμαστε «εντός του δημοκρατικού τόξου». Δημοσιογράφοι, κατά τα άλλα "μετριοπαθείς", που θέλησαν να καθορίσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, μέσω της επιλεκτικής αποδοχής συγκεκριμένων, δηλαδή περιορισμένων, εκδοχών της. Που εκλαΐκευαν τη θεωρία των δύο άκρων.

Ένα μείζον ζήτημα που τέθηκε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις ακόμα και από αυτές που υπερψήφισαν είναι η πρωτοφανής επιλογή για απουσία τομέων συμπαραγωγής άρα και προστιθέμενης αξίας για την αμυντική μας βιομηχανία. Δεν είναι μόνο τα δυο ζητήματα τα οποία είναι γνωστά και ετέθησαν, δηλαδή το άρθρο που επαναλαμβάνει τη δέσμευση της Λισαβόνας και την αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη και το θέμα του Σαχέλ της υποσαχάριας Αφρικής όπου μπορούν να πάνε Έλληνες για αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις. Αυτά ήταν τα θέματα για τα οποία δεν ψηφίστηκε από την πλευρά μας η Ελληνογαλλική συμφωνία. Συμφωνία για την οποία είχε κάνει βήματα και ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ήταν πολύ ευρύτερη και έπιανε όλα τα υπουργεία. Παρ’ ότι έβαλαν τρεις υπουργούς να κλείσουν την συζήτηση, μετά τον κ. Μητσοτάκη, και μιλούσαν επι εβδομήντα λεπτά όπου επι της ουσίας από ένα σημείο και μετά δεν συμμετείχε η αντιπολίτευση, έμειναν όπως τονίσαμε πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Παραδείγματος χάριν ούτε μια βίδα δεν θα κατασκευαστεί από την εγχώρια βιομηχανία όπλων, ούτε στα ναυπηγεία ούτε στην αμυντική μας βιομηχανία. Καμία πρόβλεψη. Αυτή τη στιγμή, όπως είναι γνωστό, από την αμυντική μας βιομηχανία δεν παράγεται ούτε μια σφαίρα, χάσαμε το συμβόλαιο της Λόκχιντ και τα ναυπηγεία είναι έξω από την ελληνογαλλική συμφωνία. Τις σφαίρες τις εισάγουμε και η Τουρκία παράγει η ίδια το 75% από αυτά που χρειάζεται. Επίσης για το τεράστιο σκάνδαλο της Καλαμάτας το οποίο το ανέδειξε ο κ. Τσίπρας δεν δόθηκε ούτε μια απάντηση από τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του.

Διαβάζω ένα κείμενο που συνυπέγραψε μαζί με τις χώρες του Βίζενγκαρντ ο Νότης Μηταράκης και μετά παρακολουθώ τις δηλώσεις της Ευρωπαίας Επιτρόπου Ylva Johansson. Το κείμενο, που ξεκινάει ζητώντας να αλλάξει η ευρωπαϊκή νομοθεσία ώστε να «μας επιτραπεί να «αντιμετωπίσουμε επαρκώς προσπάθειες εργαλειοποίησης της παράνομης μετανάστευσης για πολιτικούς σκοπούς», κάνει ακριβώς αυτό. Εργαλειοποιεί για πολιτικούς ακροδεξιούς σκοπούς πρόσφυγες και μετανάστες, ζητώντας να επιτραπεί η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κείμενο μεταξύ άλλων ζητάει να μπουν τείχη σε όλη την Ευρώπη, και την νομιμοποίηση των pushback. Και αυτό λίγες μέρες μετά την ακόμα μια αποκάλυψη για την ελληνικη και την κροατική κυβέρνηση, αυτή τη φορά δέκα κορυφαίων ευρωπαϊκών δημοσιογραφικών οργανισμών που φέρνουν στο φως εικόνες από πρακτικές εκτός διεθνούς (αλλά και εσωτερικού) δικαίου και μιλάνε για ένα σκιώδη στρατό με μάσκες που χτυπούνε πρόσφυγες και τους ρίχνουν την θάλασσα. Το πιο τρομακτικό βέβαια είναι ότι σήμερα η Ευρωπαία Επίτροπος Ylva Johansson είπε ότι ενώ «η Κροατική κυβέρνηση παίρνει πολύ σοβαρά το ζήτημα και σκοπεύει να το διερευνήσει αμέσως» καθώς και ότι «ο υπουργός σοκαρίστηκε», «Η συζήτησή μου με τον Έλληνα υπουργό ήταν διαφορετική» Δηλαδή τι είπε ο κ. Μηταράκης; Μάλιστα, χρειάστηκε να επισημανθεί στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι πρέπει να κάνει έρευνα για το ζήτημα και ότι «πρέπει να προστατεύσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα, αλλά πρέπει επίσης να προστατεύσουμε τις αξίες μας, το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα» και ότι αν όλα τα κράτη δεν δράσουν σύμφωνα με αυτό, αυτό είναι κακό για την φήμη ολόκληρης της Ευρώπης. Μίλησε ακόμη για «ενορχηστρωμένη βία» και αυτή είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία. Οι ευθύνες της Ευρώπης για το προσφυγικό είναι παραπάνω από προφανείς. Πραγματικά αγνοούσε αυτά τα γεγονότα μέχρι την δημοσιογραφική αποκάλυψη; Η Frontex που κάποιους μήνες πριν είπε ότι «Δεν τεκμηριώνονται οι κατηγορίες για τα pushbacks» μετά από «εσωτερική ερευνά» είναι άμοιρη ευθυνών; Όμως σε κάθε περίπτωση η Ελληνική Κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο και να αναλάβει την πιο βρόμικη δουλεία. Παραδέχτηκε ανοιχτά ότι παρανομεί. Τα pushbacks είναι παραβίαση της νομικής υποχρέωσης διάσωσης ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα, είναι παραβίαση της υποχρέωσης της χώρας να εξετάσει το αίτημα για άσυλο των ανθρώπων που βρίσκονται στην επικράτεια της. Είναι παραβίαση διεθνών συνθηκών που κρίθηκαν αναγκαίες μετά από την θηριωδία του Β Παγκοσμίου Πολέμου και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να παραβιάζονται. Είναι παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όμως λέγονται ανθρώπινα γιατί είναι για όλους και όλες. Αν τα στερήσεις από έναν άνθρωπο σημαίνει ότι δεν τα αναγνωρίζεις ως τέτοια. Η στάση αυτή της Ελληνικής Κυβέρνησης μας γυρίζει χρόνια πίσω. Μας γυρίζει σε πολύ μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν λέει τίποτα για την ανθρωπιστική κρίση στις χώρες προελεύσεις ούτε για τις ευθύνες των ευρωπαίων που πίστευαν ότι η σωστή αντιμετώπιση ήταν ο βομβαρδισμός αμάχων και η στήριξη φονταμενταλιστών. Υπογράφει κείμενα που δεν λένε τίποτα για το πως πρέπει η Ευρώπη συνολικά να υποδεχθεί τους πρόσφυγες και το πως κάθε χώρα πρέπει να συμμετέχει αναλογικά. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει επιλέξει μια απάνθρωπη πολιτική βίας. Και ως τέτοια ντροπιάζει την χώρα.

Παρατηρώ μεγάλη αμηχανία και άγχος στους κόλπους της ΝΔ τη μέρα που έφεραν μια κατ’ αυτούς «Ιστορική Συμφωνία» Πως αλλιώς να εξηγήσω ότι διαστρεβλώνουν κάθε αναφορά στην εξωτερική πολιτική και βάζουν την Ομάδα Αλήθειας να δημιουργεί εντυπώσεις από το τίποτα; Να είμαστε ξεκάθαροι λοιπόν, όταν λέω να υπάρχει «συμφωνία» με την Τουρκία το λέω όπως χρησιμοποιεί ο κόσμος τη λέξη στην καθημερινότητα του και όχι με όρους διεθνούς δικαίου και διπλωματίας. Είναι προφανές ότι η θέση μου -και όπως είναι γνωστό και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ- είναι ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να συμφωνήσουμε σε συνυποσχετικό με την Τουρκία με σκοπό να πάμε στη Χάγη για τις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες. Αλήθεια η θέση της ΝΔ ποια είναι; Να μην λύνει ποτέ κανένα πρόβλημα, να μην υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον φοβούμενη το πολιτικό κόστος και μετά να κατηγορεί όσους λύνουν τα προβλήματα;

To ΚΕΦΙΜ είναι μια «δεξαμενή σκέψης» (think tank) που στόχο έχει – όπως διαβάζουμε και στην ιστοσελίδα της - την αύξηση της επιρροής των φιλελεύθερων προτάσεων και ιδεών στον δημόσιο διάλογο και την πολιτική Πριν από λίγες μέρες - στις 24/9- έληξαν οι δηλώσεις για εγγραφή στα Πανεπιστημιακά Τμήματα όσων είναι απόφοιτοι Γενικού Λυκείου και ΕΠΑΛ, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στο Λύκειο, διακρίθηκαν: στη Βαλκανική, την Ευρωπαϊκή ή τη Διεθνή Ολυμπιάδα Μαθηματικών, Πληροφορικής ή Ρομποτικής, Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας ή Οικονομικών και τους έχει απονεμηθεί πρώτο, δεύτερο ή τρίτο βραβείο (χρυσό, αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο), στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό για Νέους Επιστήμονες (EUCYS), στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Φυσικών Επιστημών (EUSO), με την απονομή σε αυτούς του πρώτου, δεύτερου ή τρίτου βραβείου, στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Μαθηματικών Κοριτσιών (EGMO) με την απονομή σε αυτές του πρώτου, δεύτερου ή τρίτου βραβείου (άρθρα 40 και 138 του Ν. 4692/2020 (ΦΕΚ 111-Α’). Για τους μαθητές που πετυχαίνουν μια από τις 3 πρώτες θέσεις στη Διεθνή Ολυμπιάδα απαιτείται μόνο η συγκέντρωση του 50% της μέγιστης βαθμολογίας για να μπουν στην ανάλογη σχολή. Νομίζω πως πολύ σωστά ισχύει από το 2003 αυτή η διευκόλυνση για τους διακριθέντες διεθνώς μαθητές και μαθήτριες. Ενδιαφέρον όμως έχει το γεγονός πως την Ελληνική Οικονομική Ολυμπιάδα από την οποία αναδεικνύεται η πεντάδα των μαθητών και μαθητριών που διαγωνίζεται στη Διεθνή Ολυμπιάδα Οικονομικών, διοργανώνει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών «Μάρκος Δραγούμης» ( ΚΕΦΙΜ) με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας. Η έγκριση δόθηκε στις 13/10/2020 από την πρώην υφυπουργό Σοφία Ζαχαράκη. To ΚΕΦΙΜ είναι μια «δεξαμενή σκέψης» (think tank) που στόχο έχει – όπως διαβάζουμε και στην ιστοσελίδα της - την αύξηση της επιρροής των φιλελεύθερων προτάσεων και ιδεών στον δημόσιο διάλογο και την πολιτική. Έχει τη νομική μορφή της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας και έδρα την Αθήνα. Συνεργάζεται δε, με τα διεθνή φιλελεύθερα think tanks, ενώ φέρει το όνομα του Μάρκου Δραγούμη, συγγραφέα του βιβλίου «Πορεία προς τον Φιλελευθερισμό». Είναι γνωστό πως η κυβέρνηση της ΝΔ δεν αφήνει τίποτα «να πάει χαμένο» για την πελατειακή της πολιτική! Δεν φανταζόμουν όμως πως θα αγνοούσε π.χ. το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, ή κάποιον άλλο ανεξάρτητο αλλά σχετικό με τα οικονομικά φορέα (π.χ. κάποια οικονομική πανεπιστημιακή σχολή) για να αναθέσει σε «ημέτερους» της ένα σημαντικό πρόκριμα για ένα διεθνή επιστημονικό διαγωνισμό, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις φθάνει και στην ευκολότερη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο. Ο tempora ο mores που θα έλεγε και ο Κικέρωνας!