Αναδημοσιεύσεις

22
11

Κύρκος Δοξιάδης: Το Πολυτεχνείο και οι συμμαχίες

Μάλλον για πρώτη φορά μετά τη δημιουργία του Συνασπισμού, υπήρξε σύμπλευση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς, που εκφράστηκε με κοινό κείμενο – το οποίο μάλιστα συνυπέγραψε και το ΜέΡΑ25, η τρίτη αριστερή αντιπολιτευτική δύναμη. Αποτελεί όντως «ειρωνεία της ιστορίας» – ό,τι δεν είχαν διανοηθεί καν να επιχειρήσουν επί τόσα χρόνια οι ίδιες οι δυνάμεις της Αριστεράς επετεύχθη σε διάστημα μόλις ενός 24ώρου από μια σχεδιασμένη ενέργεια της Δεξιάς που αστόχησε. Το από εδώ και πέρα έχει τώρα σημασία. Θα αναφερθώ στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, που μου είναι πιο «οικεία». Προκειμένου να μπορέσει να συμβάλει στη δυνατότητα δημιουργίας μιας αριστερής συμμαχίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει προηγουμένως να ξεπεράσει μια τελείως διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχει περί πολιτικών συμμαχιών. Μέχρι τώρα, για μέρος τουλάχιστον της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, «συμμαχία» σημαίνει μια λίγο-πολύ ευκαιριακή «διεύρυνση» σε επίπεδο προσωπικοτήτων, με άτομα ανένταχτα που είναι πρόθυμα, υπό προϋποθέσεις, να ενταχθούν στο ίδιο το κόμμα. Ενώ συμμαχία προφανώς σημαίνει συμμαχία μεταξύ διαφορετικών κομμάτων, που το καθένα διατηρεί την αυτονομία του.
22
11

Αισιοδοξία για την παγκόσμια οικονομία;

Η τελευταία έκθεση της Goldman Sachs για την παγκόσμια οικονομία βλέπει τα πράγματα με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Το 2020 δεν θα τελειώσει θετικά, αλλά το 2021 θα ξεκινήσει με ισχυρή ανάκαμψη του τύπου V, για τις ισχυρότερες οικονομίες, η οποία θα βασίζεται κυρίως στη χρήση του εμβολίου κατά του κορωνοϊού, στην αρχή σε περιορισμένη και αργότερα σε ευρύτερη κλίμακα. (...) Αυτή η αισιοδοξία βασίζεται πάνω σε κάποιους απρόβλεπτους παράγοντες: Ο πρώτος είναι η αδυναμία πρόβλεψης της δυναμικής της πανδημίας στα πλαίσια του δεύτερου κύματος που έχουμε εισέλθει. Η έκθεση κάνει την εκτίμηση ότι η πανδημία θα είναι αντιμετωπίσιμη με ελαστικότερα lockdown σε σύγκριση με αυτό του Μαρτίου, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Ο δεύτερος αφορά το εμβόλιο. Ο καθοριστικός παράγοντας δεν είναι μόνο η ανακάλυψη του εμβολίου, αλλά και η οργάνωση του εμβολιασμού. Η τελευταία παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες στην υποστήριξή της, καθώς και στον χρόνο που θα χρειαστεί για την ολοκλήρωσή της. Η έκθεση επίσης, δεν λαμβάνει υπόψιν έναν καθοριστικό παράγοντα για την επερχόμενη οικονομική συγκυρία. Ότι μπορεί να υπάρξουν ανοδικοί ρυθμοί ανάπτυξης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα τμήματα της οικονομίας που καταστράφηκαν, θα επανέλθουν αυτόματα σε λειτουργία. Πρόκειται για μία συνιστώσα που μπορεί να δημιουργήσει κοινωνικά προβλήματα που θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
21
11

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Η Ελλάδα στον «πάτο» του ΟΟΣΑ για τις δαπάνες Υγείας

Ο κ. Πέτσας κατηγόρησε χθες τον Αλέξη Τσίπρα επειδή είπε ότι η χώρα μας είναι δεύτερη από το τέλος στην Ε.Ε. σε επιπρόσθετες δαπάνες υγείας για την πανδημία. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε ότι τα στοιχεία για την Ελλάδα είναι προγενέστερα των άλλων χωρών και ότι από τότε έχουν γίνει πολύ περισσότερες δαπάνες. Μόνο που για τις περισσότερες χώρες τα στοιχεία είχαν ληφθεί την ίδια περίοδο (Απρίλιος -Ιούνιος). Για αρκετές μάλιστα τα στοιχεία έχουν ληφθεί πριν από τα δικά μας όπως για παράδειγμα τα στοιχεία για το Βέλγιο που παρότι είναι προγενέστερα αποτυπώνουν υπερδιπλάσιες κατά κεφαλήν δαπάνες από αυτές της Ελλάδας. Άρα η σύγκριση δεν απέχει από την πραγματικότητα. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο με την απάντηση του κ. Πέτσα. Γιατί ακόμη και αν δεχθούμε το σύνολο των δαπανών που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έχουν γίνει για την Υγεία, η χώρα μας θα ανέβαινε μόλις 8 θέσεις και θα εξακολουθούσε να βρίσκεται χαμηλά, στην 15η θέση των κατά κεφαλήν δαπανών για την υγεία στην αντιμετώπιση του COVID. Και αυτό αν υποθέσουμε ότι όλες αυτές χώρες που "προσπερνάμε" δεν έκαναν απολύτως τίποτα την αντίστοιχη περίοδο. Με απλά λόγια ο κύριος Πέτσας παραδέχτηκε ότι έχουμε ξοδέψει σήμερα για την υγεία (κατά κεφαλήν) λιγότερα από όσα 14 χώρες της Ευρώπης είχαν ξοδέψει μέχρι το καλοκαίρι. Ένα πλήρες επικαιροποιημένο διάγραμμα θα είχε δυστυχώς την χώρα μας πάλι στον πάτο. Ούτε αυτό όμως είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι η ΝΔ αντί να παραδεχτεί έστω και τώρα την ανεπάρκεια της, αντί να ενισχύσει την δημόσια Υγεία, προσπαθεί να μας πείσει ότι τα έκανε όλα καλά, τη στιγμή που η κατάσταση είναι αυτή που είναι. Το χειρότερο είναι ότι η πανδημία μας βρήκε με μια ανεύθυνη, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που απεχθάνεται τον δημόσιο τομέα.
21
11

Leo Panitch: Η Αριστερά βγήκε ζωντανή από τη μάχη των αμερικανικών εκλογών

Πέρα από το συστημικό ρατσισμό, υπάρχει μια συστημική «άγνοια». Βλέπετε, τη δεκαετία του 1850 υπήρχε ένα κόμμα που λεγόταν Know Nothing (Δεν ξέρω τίποτα) με τους υποστηρικτές του να εμφανίζονται ως αντι-ελίτ και να έχει μεγάλη επιρροή στην εργατική τάξη. Το κόμμα αυτό έχει βαθιές ρίζες στην αμερικάνικη κοινωνία, καθώς το περίβλημά του ήταν η υπεράσπιση του –βλακώδους- αμερικάνικου ονείρου, της δυνατότητας να γίνει ο καθένας (λευκός αμερικάνος) διευθυντικό στέλεχος ή ακόμα και πρόεδρος των ΗΠΑ. Φυσικά, το κόμμα αυτό χάθηκε στο χρόνο με τη βοήθεια του σύγχρονου φεμινιστικού κινήματος και των αντιρατσιστικών αγώνων. Πλέον, με την εκλογή της Καμάλα Χάρις στη θέση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, κάθε μαύρο κορίτσι που ζει στην Αμερική μπορεί να ονειρεύεται πως και εκείνο μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν θα είναι εύκολο να ξεριζωθούν αυτές οι νοοτροπίες από την αμερικάνικη κοινωνία, ωστόσο το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων μετρά ξανά νίκες στα πεδία των συλλογικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών παροχών. Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο ενός πρώην Μαύρου Πάνθηρα που φυλακίστηκε για τριάντα χρόνια. Ο ίδιος οργάνωσε διαλέξεις μέσα στη φυλακή για τους μαύρους κρατούμενους. Η ομιλία που είχε μακράν τη μεγαλύτερη προσέλευση ήταν αυτή ενός λευκού διάσημου επιχειρηματία, που είχε και εκπομπή στην τηλεόραση για το πώς μπορεί κανείς να γίνει πλούσιος. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ως Αριστερά πρέπει να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε.
21
11

«Αν η Beale Street μπορούσε να μιλήσει», του Τζέιμς Μπόλντουιν

Ο Μπόλντουιν ρίχνει το βλέμμα του βαθιά στο παρελθόν και εντοπίζει κάθε στεναγμό, κάθε δάκρυ, κάθε πόνο, κάθε κραυγή του σώματος των μαύρων. Η σκλαβιά της εποχής που έγραφε ήταν πιο ύπουλη. Η αλυσίδα είχε κοπεί, όμως η απειλή και τα σημάδια της έκαιγαν τις ψυχές και τα σώματα των μαύρων. Ακόμη και σήμερα. Οι λευκοί εξουσιαστές χτυπούν με τη μισθωτή σκλαβιά, με τις διακρίσεις, τον διαχωρισμό και τη μόνιμη ενοχή που ρίχνουν στους μαύρους. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και αρκεί ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια λάθος κίνηση για να καταδικαστεί ο μαύρος αδερφός. Ο Μπόλντουιν ποτέ δεν έκλεισε τα μάτια και περιέγραψε με αμεσότητα και ευαισθησία τα βάσανα της φυλής του.
21
11

Δανάη Κολτσίδα: Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία διασώζοντας τη δημοκρατία;

Έχοντας προαποφασίσει πολιτικά – και σε πλήρη αντίθεση με όσα υπόσχονταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του τον περασμένο Μάρτιο – να εφαρμόσει την «ανοσία της αγέλης» και στην υγεία και στην οικονομία και να ευνοήσει τον κοινωνικό δαρβινισμό που θέλει τους πιο ευάλωτους να μένουν πίσω, έχοντας προαποφασίσει να μην κάνει την παραμικρή επένδυση ή πρόσληψη στο δημόσιο σύστημα υγείας, στην παιδεία, στις συγκοινωνίες, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχει σκοπό να διαχειριστεί την πανδημία εμβαθύνοντας τη δημοκρατία, αλλά ότι αντίθετα θα χρησιμοποιήσει την πανδημία ως πρόσχημα για να «απαλλαγεί» από κάθε κριτική φωνή, κάθε διεκδίκηση, κάθε κοινωνικό έλεγχο, την ίδια στιγμή που διαμηνύει ότι θα συνεχίσει ακάθεκτη την υλοποίηση του «μεταρρυθμιστικού» της προγράμματος, με τεράστιες ανατροπές στο πεδίο της εργασίας και αλλού. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε ήδη τις πρώτες ενδείξεις αυτής της επιλογής : Από το καθεστώς μονοφωνίας στην ενημέρωση και την επιλεκτική στήριξη κάποιων ΜΜΕ μέσω της «λίστας Πέτσα», τη συστηματική – στα όρια της προπαγάνδας – προσπάθεια μετάθεσης της αποκλειστικής ευθύνης για την πανδημία στην ατομική συμπεριφορά των πολιτών, την αδιαφάνεια ως προς την πραγματική δυναμικότητα του ΕΣΥ σε ΜΕΘ και τη στοχοποίηση ολόκληρης της νεολαίας, τον συλλήβδην χαρακτηρισμό οποιουδήποτε αναρωτιόταν ή έκανε κριτική στην κυβέρνηση ως «συνωμοσιολόγου», «αρνητή της επιστήμης» ή «υπόκοσμου του διαδικτύου», μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου για την επί της ουσίας απαγόρευση των διαδηλώσεων, την καταστολή των κινητοποιήσεων των υγειονομικών, το λοκ-άουτ μέσω τηλεκπαίδευσης στις μαθητικές καταλήψεις και ούτω καθεξής. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η οριζόντια απαγόρευση των συναθροίσεων χωρίς υγειονομικά κριτήρια και το όργιο καταστολής που δέχτηκαν ακόμα και κοινοβουλευτικά στελέχη πρώτης γραμμής των κομμάτων της Αριστεράς διέλυσαν και τις τελευταίες αμφιβολίες περί των κυβερνητικών προθέσεων. Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης δεν αποτελεί μόνο μια βαθιά πληγή στην ουσιαστική λειτουργία της δημοκρατίας. Αποτελεί και έναν ολισθηρό δρόμο που κινδυνεύει να οδηγήσει σε περαιτέρω εκτροχιασμό τη διαχείριση της πανδημίας. Η αποτελεσματική υγειονομική προστασία, την οποία η κυβέρνηση επικαλείται, δεν επιτυγχάνεται ούτε μέσω της προπαγάνδας ούτε μέσω της καταστολής. Εξαρτάται πλήρως από τη δημιουργία ενός αισθήματος ασφάλειας, εμπιστοσύνης και σταθερότητας για όλους τους πολίτες, από τη συμπεριληπτική λειτουργία της δημόσιας ζωής, από την εξασφάλιση συναίνεσης και αποδοχής των αποφάσεων, από διαμόρφωση των προϋποθέσεων ενσυνείδητης συμμόρφωσης με όσα μέτρα απαιτούνται, από τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης. Οτιδήποτε άλλο επιτείνει την ούτως ή άλλως συσσωρευμένη κόπωση, καλλιεργεί την καχυποψία και, τελικά, ευνοεί τους πραγματικούς ακροδεξιούς αρνητές του κορονοϊού, με ολέθρια αποτελέσματα και για τη δημόσια υγεία.
21
11

Μάκης Μπαλαούρας: Όχι μόνο ανικανότητα αλλά ταξικός ο ευτελισμός της ΝΔ προς μαθητές και γονείς

Δε «καταδέχτηκαν» να πάρουν λεφτά από την ΕΕ Το ότι είναι ταξική επιλογή η απαξίωση της Παιδείας αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Πορτογαλία πήρε χρήματα από πρόγραμμα της Κομισιόν για να μοιράσει δωρεάν 100.000 υπολογιστές για τους μαθητές, αλλά η ελληνική κυβέρνηση ούτε καν αίτημα δεν είχε κάνει… Την ίδια συμπεριφορά επέδειξε και για το πρόγραμμα στήριξης των θέσεων εργασίας από την πανδημία “Sure”, όπου χώρες με παρόμοια πληθυσμιακά δεδομένα, αλλά με διαφορετικά ποσοστά ανεργίας, η Ελλάδα (18 %), η Πορτογαλία (7,9 %) και Βέλγιο (5,1 %) έλαβαν. Η Πορτογαλία έλαβε 5,9 δισ. και το Βέλγιο 7,8 δισ. Η Ελλάδα μόνο 2,7 δισ., παρά τα υπερδιπλάσια ποσοστά ανεργίας! Η εξήγηση είναι απλή: Το πρόγραμμα SURE δίνει τόσα λεφτά ανάλογα με τα όσα έχει ξοδέψει η κάθε κυβέρνηση. Λίγα ξοδέψατε, λιγότερα παίρνετε….
20
11

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Το πρόβλημα με τις λάθος προβλέψεις είναι ότι οδηγούν σε ανεπαρκή μέτρα

Η κριτική που έχουμε κάνει στην κυβέρνηση για τις διαρκείς αναπροσαρμογές των προβλέψεών της από την αρχή της πανδημίας είναι γνωστή. Και το πρόβλημα με τις λάθος προβλέψεις είναι ότι οδηγούν σε ανεπαρκή μέτρα. Πλέον έχουμε και μια νέα προσθήκη. Πριν από ένα μήνα μας ενημέρωναν ότι κακώς θεωρούμε ανεδαφικές και υπεραισιόδοξες τις προβλέψεις που είχαν ενσωματώσει στον προϋπολογισμό. Μας κατηγορούσαν που ζητούσαμε να υπάρχει και σενάριο που ενσωματώνει την περίπτωση 2ου κύματος. Μας κατηγορούσαν που μιλούσαμε για διψήφια ύφεση. Μόλις δύο βδομάδες μετά από αυτές τις δηλώσεις ξεκίνησε νέος κύκλος περιοριστικών μέτρων πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Βέβαια όταν δεν είχαν κάνει τίποτα για να θωρακίσουν την δημόσια υγεία, να μειώσουν τον συνωστισμό στα ΜΜΜ, τα σχολεία και τους χώρους δουλειάς ήταν δυστυχώς αναμενόμενο να έχουμε ένα ισχυρό δεύτερο κύμα. Έτσι σήμερα, μόλις ένα μήνα αργότερα αναθεωρούν και πάλι τις προβλέψεις. Τώρα προβλέπουν και εκείνοι ύφεση με διψήφιο αριθμό πάνω από 10%, αυξάνοντας την πρόβλεψη κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες, και μειώνοντας την πρόβλεψη για ανάκαμψη το 2021 κατά 2,7 ποσοστιαίες μονάδες, κάτω δηλαδή από το 5%. Θυμόμαστε τον Πρωθυπουργό τον Απρίλιο να δηλώνει ότι "η ανάκαμψη το 2021 θα είναι μεγαλύτερη για την Ελλάδα από όση θα είναι η ύφεση του 2020». Τώρα προβλέπουν υπερδιπλάσια ύφεση από την ανάπτυξη. Ελπίζουμε πραγματικά να είναι η τελευταία αναθεώρηση επι τα χείρω. Αν όμως δεν αλλάξουν οπτική φοβάμαι πως θα διαψευστούν ξανά. Και αυτό δεν θα είναι καταστροφικό μόνο για το πολιτικό μέλλον του κ. Μητσοτάκη και του κ. Σταϊκούρα (που με αφήνουν παγερά αδιάφορο) αλλά κυρίως για τον Ελληνικό λαό που θα βιώσει τις συνέπειες της πολιτικής τους.
20
11

Άνοιξε επιτέλους το τέμενος αξιοπρέπειας

Η Αθήνα έπαψε πλέον να είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ισλαμικό τέμενος για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαμένουν στη χώρα μας. Ο Μαροκινός ιμάμης Μοχάμεντ Ζακί πραγματοποίησε την πρώτη προσευχή στον Βοτανικό την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω πανδημίας, με μέτρα προστασίας και μικρή συμμετοχή πιστών. Πρόκειται, πάντως, για το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στη διεθνή υποχρέωση της χώρας και μια καλή αρχή ώστε να καλυφθεί ένα απόλυτα κατοχυρωμένο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, δεδομένου ότι στην Αττική κατοικούν χιλιάδες μουσουλμάνοι, οι οποίοι γίνονται ακόμα περισσότεροι τους θερινούς μήνες λόγω τουρισμού. Μέχρι τώρα οι μουσουλμάνοι της Αθήνας ήταν υποχρεωμένοι να προσεύχονται συνήθως σε αυτοσχέδια τζαμιά, σε υπόγεια και διαμερίσματα, εικόνα που εξέθετε τη χώρα διεθνώς για έλλειψη σεβασμού στη θρησκευτική ελευθερία και τη διαφορετικότητα. Η έναρξη λειτουργίας του –μετά και την ιστορική απόφαση για την εγκληματική οργάνωση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής– είναι ένα ακόμα μήνυμα που εκπέμπεται κατά του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας. Μην ξεχνάμε ότι η εγκληματική οργάνωση είχε στοχοποιήσει τη μουσουλμανική κοινότητα με κηρύγματα του μίσους αλλά και συνεχείς επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, το 2010, το τάγμα εφόδου του Αγ. Παντελεήμονα έφτασε στο σημείο να επιχειρήσει να κάψει δεκάδες ανθρώπους ζωντανούς.
20
11

Μαρία Καραμεσίνη: Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για την ανεργία… στη μάχη κατά της ανεργίας!

Στις παρούσες συνθήκες μαζικής ανεργίας, που αναμένεται να αυξηθεί μετά το δεύτερο λοκντάουν και όσα περιοριστικά μέτρα επακολουθήσουν αυτό το χειμώνα λόγω της αύξησης των λουκέτων και των αναδιαρθρώσεων επιχειρήσεων και κλάδων, γεννάται το ερώτημα γιατί η κυβέρνηση να βιάζεται να μειώσει τις εισφορές για την ανεργία, επιδιώκοντας μάλιστα τη συναίνεση των μισθωτών μέσω της οριακής βελτίωσης των μισθών τους λόγω της μείωσης των εργατικών εισφορών. Τι υπαγορεύει αυτήν τη βιασύνη, αν όχι η εμμονή στο νεοφιλελεύθερο αφήγημα παντός καιρού, ότι το εργατικό κόστος και η φορολογία είναι η πηγή όλων των δεινών, τα κύρια προβλήματα για τις επενδύσεις και την απασχόληση, ακόμα και όταν αυτό το αφήγημα είναι ολοφάνερα εκτός τόπου και χρόνου;