Αναδημοσιεύσεις

15
10

Oι συγχύσεις του Σεμπάστιαν Κουρτς

Στο καθεστώς της πολιτικής σύγχυσης στο οποίο ζει ο Σεμπάστιαν Κουρτς, επιχειρεί την ανατροπή της ίδιας της πολιτικής. Εάν δεχτούμε ότι πολιτική είναι η διαμεσολάβηση της θεωρίας (της φιλοσοφίας) με την πράξη, τότε ο νέος καγκελάριος της Αυστρίας δεν επιχειρεί μια κάποια τεχνοκρατική εφαρμογή των πολιτικών ιδεών (π.χ. της πολιτικής αλληλεγγύης στην υπόθεση των προσφύγων), όπως κάνει η Μέρκελ, αλλά αντιθέτως «υψώνει τείχη», όπως κάνει ο Βίκτορ Ορμπαν, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας. Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η στροφή της αυστριακής κοινωνίας προς τον συντηρητισμό, ας εξετάσουμε ένα ακόμη ενδεικτικό φαινόμενο της δημόσιας σφαίρας: οι οπαδοί του Kουρτς τον επευφημούν και τον ονομάζουν «κάιζερ», ανατρέχοντας στη μακραίωνη ιστορική πολιτική παράδοση της Αυστροουγγαρίας.
15
10

Κατασκοπία και βρετανικότητα

Γι’ αυτό είναι σημαντική η Κληρονομιά του Λε Καρέ. Επειδή παρακολουθεί το παραστράτημα της «βρετανικής ψυχής». «Τι νομίζεις; Για τον καπιταλισμό παλεύαμε;» σχολιάζει ο Σμάιλι στον Γκίλαμ. «Θεός φυλάξοι. Αν είχα μια αποστολή πέρα από τη δουλειά μας με τον εχθρό, αυτή ήταν στο όνομα της Ευρώπης. Κι αν υπήρξα άκαρδος, υπήρξα άκαρδος για την Ευρώπη».
15
10

Μια νίκη με ταυτότητα

Ο νόμος για την ταυτότητα φύλου στην πράξη αφορά ένα μικρό κλάσμα του πληθυσμού. Αυτό ίσως οδηγήσει κάποιους στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η ψήφισή του δεν αποτελεί κάποιο σπουδαίο πολιτικό επίτευγμα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Κατ’ αρχήν, η γκέι κοινότητα και τα διεμφυλικά άτομα το βίωσαν ως μια τεράστια νίκη, ως αποκατάσταση πολύχρονων αδικιών κι ως έναν καλό λόγο για να ελπίζουν ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα στο μέλλον.
15
10

Ράνια Σβίγκου: Χρειάζονται αριστερές τομές και όχι διαχείριση

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η ελπίδα των αδυνάμων, διότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, βλέπει και τις δυσκολίες, αλλά και το ποιος αγωνίζεται πραγματικά για τα συμφέροντά του. Μπορεί η φωνή κάποιων κοινωνικών στρωμάτων να μην ακούγεται από τα ΜΜΕ, διότι άλλοι έχουν προνομιακή πρόσβαση σε αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Νομίζω ότι πολλοί συμπολίτες μας περιμένουν ακόμα πολλά από την σημερινή κυβέρνηση. Γι' αυτούς οφείλουμε να δίνουμε καθημερινά τη μάχη, με όλες μας τις δυνάμεις, γιατί η επιτυχία ή η αποτυχία μας θα κριθεί στα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας για την κοινωνική ανόρθωση, την στήριξη των πιο ευάλωτων, όσων επλήγησαν περισσότερο από την κρίση. Κι όλοι αυτοί, φυσικά, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το θετικό από την ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Γεωργιάδη, που εκπροσωπεί ταυτόχρονα τον πιο στυγνό και αντικοινωνικό φιλελευθερισμό και τη μισαλλόδοξη και σκοταδιστική ακροδεξιά, ούτε από μια αυτοαποκαλούμενη κεντροαριστερά, η οποία άγεται και φέρεται από τη ΝΔ.
15
10

Ερνέστο Λακλάου: Λαϊκισμός, εθνικισμός και ταξική πάλη

Η ανάγκη για δημοκρατία, δικαιοσύνη και ισότητα στις μέρες μας δεν θα εκπληρωθεί με θεωρητικές επικλήσεις στην καπιταλιστική εκμετάλλευση του 19ου και 20ού αιώνα, αλλά με τη δημιουργία συμμαχιών που θα φέρουν στο προσκήνιο και θα αγωνιστούν για τον μη προνομιούχο «λαό».
15
10

Η μνήμη του Οκτώβρη και η σημασία της σήμερα

Η διάσωση της μνήμης της Επανάστασης σήμερα μας προσφέρει τη διάσωση της βεβαιότητας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάζουν και καθιστά πιο στέρεη την ιστορική πεποίθηση ότι οι άνθρωποι μπορούν να φτιάξουν τις συνθήκες που θα ζήσουν, δεν είναι τίποτα δεδομένο και αναλλοίωτο. Επίσης υπάρχουν οράματα που ακόμα δεν έχουν υλοποιηθεί. Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η Ουτοπία κατέρρευσε, η ιδέα της Ουτοπίας, η ελπίδα για μία νέα αλλαγή, είναι αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε ως κληρονομιά από το 1917.
14
10

12 Οκτώβρη 2017 – 28 και 12 Οχτωβρίου, Μια Προκήρυξη

Ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζει την προκήρυξη που κυκλοφόρησε στις 12 Οκτωβρίου 1945, όπου οκτώ σημαντικές μορφές των Γραμμάτων και της πολιτικής απευθύνθηκαν δημόσια και ζήτησαν να καθιερωθεί η 12η Οκτωβρίου ως ημέρα εορτασμού της Απελευθέρωσης από τη ναζιστική και φασιστική κατοχή. Πρόκειται για τους Άγγελο Σικελιανό, Νίκο Καζαντζάκη, Ιωάννη Σοφιανόπουλο, Σταμάτη Μερκούρη, Βασίλη Ρώτα, Μάριο Βάρβογλη, Δημήτρη Φωτιάδη και Ροδόλφο Κράους, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη να υλοποιήσουν την πρόταση οι ίδιοι, την αμέσως επόμενη χρονιά.
13
10

Άκι Καουρισμάκι: «Γιατί είμαστε τόσο διαβολεμένα σκληροί με τους πρόσφυγες;»

Οταν ήμουν νέος, όλοι έφευγαν από τη Φινλανδία. Ενα εκατομμύριο πήγε στη Σουηδία, πεντακόσιες χιλιάδες στις ΗΠΑ, άλλες πεντακόσιες στην Αυστραλία. Κι ήταν οικονομικοί μετανάστες, δεν έφευγαν από κάποιον πόλεμο. Κι έτσι αναρωτιέμαι, αν τότε τόσοι από εμάς έγιναν μετανάστες, πώς μπορούμε τώρα να είμαστε τόσο αγενείς προς τους πρόσφυγες; Τόσο διαβολεμένα σκληροί;
13
10

Η υπόθεση Γουαϊνστάιν και η κουλτούρα της συνενοχής

«Οπως και άλλοι λάγνοι, σαν τον Μπιλ Κλίντον και τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Γουαϊνστάιν εκμεταλλεύθηκε μία κουλτούρα που συχνά υμνεί, συστηματικά επιδεικνύει, καμιά φορά διευκολύνει, σπανίως καταγγέλλει και υπερβολικά συχνά συγχωρεί τις συμπεριφορές τις οποίες τόσο συχνά υιοθετούν», σύμφωνα με τον Bret Stephens, συντάκτη του κύριου άρθρου των New York Times με τίτλο «Ο Γουαϊνστάιν και η κουλτούρα της συνενοχής»