Η τάξη βασιλεύει στη Μαδρίτη
Η τάξη βασιλεύει στη Μαδρίτη; Σήμερα έπεσαν όλες οι μάσκες και όπως είπε εκείνη η ιδιοφυής γυναίκα πριν από εκατό περίπου χρόνια: «Ηλίθιοι μπράβοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο».
Έξεστι Ιερωνύμω ασχημονείν
«…Έχουν για πατρίδα τους έναν ορισμένο τόπο, αλλά κατοικούν εκεί σαν μετανάστες. Συμμετέχουν σαν πολίτες στα κοινά, αλλά υπομένουν σαν μέτοικοι τα πάντα. Κάθε ξενιτιά είναι πατρίδα τους και κάθε πατρίδα ξενιτιά…» (Προς Διόγνητον Αγνώστου, 2ος μ.Χ.αι.)
Κοντόφθαλμη η ευρωπαϊκή αντίληψη για το χρέος
"Ξεκινώντας από το 2015 έχουμε μια θριαμβευτική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και μια αξιοθρήνητη αντιπολίτευση που δεν ξέρει τι της γίνεται. Με το θρίαμβο του δημοψηφίσματος ενισχύεται η κυβέρνηση και καταποντίζεται ακόμη περισσότερο η αντιπολίτευση. Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, η συγκυρία αλλάζει και γίνεται δυσμενής για την Αριστερά, διότι αναλαμβάνει να συνεχίσει πολιτικές μνημονίου. Αυτές είναι τόσο περιοριστικές που άφησαν ελάχιστα περιθώρια για την εφαρμογή ενός παράλληλου προγράμματος. Βέβαια, μέτρα όπως για τους ανασφάλιστους είναι πολύ σημαντικά, όπως και κάποια άλλα."
Γιώργος Πλειός: Το ΣτΕ εγκαινίασε μια νέα περίοδο κρίσης
"Κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση έχει μόνο μια διέξοδο. Να διαμορφώσει ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών, ώστε να είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε άντληση δημόσιων πόρων και θα αντιμετωπίζει έτσι τη διαπλοκή. Ίσως τελικά η απόφαση του ΣτΕ, ενώ είχε άλλες προθέσεις, να καταλήξει στο να τεθούν δομικά εμπόδια στη διαπλοκή, διότι η κυβέρνηση δεν έχει πια τη δυνατότητα να ελέγξει τα κανάλια μέσα από την πολιτική διοικητική οδό που είχε διαλέξει με το νόμο 4339. Ίσως έτσι ξεφύγουμε από το έλλασον, δηλαδή πόσα κανάλια θα πάρουν άδεια, και εστιάσουμε στο μείζον, πώς θα αντιμετωπιστεί η διαπλοκή στο τηλεοπτικό τοπίο."
Ό,τι θέλουν οι καναλάρχες!
Μετά από 27 χρόνια λοιπόν, η ΝΔ, επιτέλους αναγνωρίζει στην πράξη ότι το τηλεοπτικό τοπίο χρειάζεται διευθέτηση. Αλλά αυτό επιχειρεί να το κάνει με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα αυτών που λυμαίνονται μέχρι τώρα τον χώρο, αλλά και όσων φιλοδοξούν, από εδώ και πέρα, να μπουν σε αυτόν.
Πόλεμος συμφερόντων από τους δανειστές για τα εργασιακά
Η μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η κατοχύρωση των ομαδικών απολύσεων, η διάλυση
του συνδικαλιστικού νόμου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Συνέντευξη με τον Άρη Καζάκο, Πανεπιστημιακό Εργατικού Δικαίου στο ΑΠΘ.
Η αντισταλινιστική αριστερά δικαιώνεται
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς μιλά για την τελευταία του ταινία «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», τις πολιτικές επιρροές του και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αριστερά.
Στόχος μας είναι να πάμε σε μια διαφορετική κατεύθυνση
Η Κατρίν Τζακομπσντοτιρ, πρόεδρος στο Αριστερό-Πράσινο κίνημα Ισλανδίας, μιλάει για το πρόγραμμα του VG, τις εξελίξεις στην Ευρώπη και το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης.
Ευημερία και δείκτες «πλούτου», μια επαναθεώρηση υπό το πρίσμα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας
Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αρνείται τον εκχρηματισμό όλων των ανθρώπινων πράξεων και όλων των φυσικών στοιχείων και την εμπορευματοποίησή των. Επιπλέον, συμβάλλει στην προστασία ακόμα και στην επέκταση των μη εμπορευματικών και μη εγχρήματων πεδίων, με πρωτοβουλία των πολιτών (και όχι των ειδικών). Τέλος, προσπαθεί να διευρύνει την αξία χρήσης, διακρίνοντας το πεδίο της από αυτό της ανταλλακτικής αξίας. Από αυτή την άποψη, η διάκριση ανάμεσα στην αλληλέγγυα οικονομία και την καπιταλιστικο-εμπορευματική σηματοδοτεί και το πραγματικό νόημα της (οικονομικής) επιστήμης: η πρώτη εκφράζει μια ποιοτική, μη ποσοτικοποιήσιμη (μη μετρήσιμη) κανονικότητα, άμεσα συνταυτισμένη με τη βιωμένη σχέση και την «πρωτεύουσα» ιδιότητα των πραγμάτων (όχι δηλαδή την αφηρημένη όψη αυτών), ενώ στη δεύτερη η ουσία του πράγματος ανάγεται στην ανταλλακτική του αξία, η οποία σταδιακά απορροφά όλες τις ποιοτικές αξίες (Φ. Τερζάκης, 2012). | Δημήτρης Καπογιάννης - Τάκης Νικολόπουλος
Το μοντέλο ηγεσίας του Κόρμπιν
Οι ιδέες του Κόρμπιν έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία επειδή τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μια ομάδα από ανθρώπους με μέση ευφυΐα που σκέφτονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, είναι πιο έξυπνη από μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η ποικιλία κερδίζει την ικανότητα. Γι’ αυτό το να αφήνουμε τις σημαντικές αποφάσεις σε ανθρώπους με παρόμοιο υπόβαθρο, παιδεία και κοσμοθεωρία, είναι ο λάθος τρόπος για να χειριστούμε τις πολυπλοκότητες που οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν στον 21ο αιώνα.