Αντώνης Βασιλείου

07
01

Αντώνης Βασιλείου: Οι γεωπολιτικές αιτίες πίσω από το «πρασίνισμα» της πυρηνικής ενέργειας

Η Αριστερά και η οικολογία έχουν εγκλωβιστεί ανάμεσα σε τρία ναρκοπέδια: Α) Έχουν αποδεχτεί σιωπηρά την πατέντα και τώρα δεν υπάρχει ο συσχετισμός δύναμης να την ανατρέψουν. Εκτός από το οικονομικό κόστος, και την αύξηση της πολιτικής ισχύος του κεφαλαίου, η εργασία πληρώνει με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, πράγμα που συνειδητοποιήσαμε ήδη με τις πατέντες για τα εμβόλια. Πλήρης απελευθέρωση από κάθε πατέντα πρέπει να είναι σύνθημα της Αριστεράς και της οικολογίας παγκόσμια. Προσωπικά θα αποδεχόμουν την ηλεκτρική ενέργεια από σύντηξη δευτερίου – τριτίου, μόνο εάν δεν υπήρχε καμία περίπτωση εμπορευματοποίησης της τεχνολογίας αυτής. Αλλά με τον υπάρχοντα συσχετισμό δεν τολμώ καν να το θέσω. Β) Αποδέχτηκε την συζήτηση για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΗ ΠΗΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Η αιολική και η ηλιακή, περιορίζονται από τις σπάνιες γαίες, που απαιτούν οι τεχνολογίες παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας. Μέσα σε 100 χρόνια, όλα τα αποθέματα σπανίων γαιών θα εξαντληθούν. Άρα δεν θα είναι δυνατή η συντήρηση τους. Η εξοικονόμηση και η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας είναι μονόδρομος. Γ) Αποδέχτηκε το πλαίσιο που επιβλήθηκε με την συνθήκη του Κιότο, την ενδιάμεση συμφωνία της Ντόχα και την τελική συμφωνία του Παρισιού. Υποτίθεται ότι ο στόχος είναι να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη περισσότερο από 1,5 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα έως το 2050 και 2 βαθμούς έως το 2100. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι (τουλάχιστον στην συμφωνία του Κιότο) μιλάει καθαρά για οικονομίες της αγοράς, και προσπαθεί να συμβιβάσει την εμπορευματοποίηση της ενέργειας με την «αειφόρο ανάπτυξη» και την εμπορευματοποίηση των ρύπων, μετατοπίζοντας το οικονομικό κόστος της ρύπανσης από τις αναπτυγμένες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το όλο πλαίσιο είναι σε λάθος κατεύθυνση. Ενισχύει την ασυδοσία του κεφαλαίου και επιβάλλει με μαθηματική ακρίβεια την κλιματική καταστροφή. Η εκτίμηση Αριστεράς και Οικολογίας ότι, είναι στην σωστή κατεύθυνση, αλλά, πρέπει να βελτιωθεί, μόνο ως κρύο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί, για όποιον κάνει τον κόπο, να διαβάσει τα 20 πρώτα άρθρα της συμφωνίας. Φαίνεται γελοίο να πληρώνει η Ελλάδα πρόστιμα και να μην πληρώνει η Γερμανία που είναι ασύλληπτα μεγαλύτερος ρυπαντής. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Οι συμφωνίες το επέβαλλαν και φυσικά αιτία είναι η πολιτική ισχύς του Βορρά έναντι του Νότου.
Περισσότερα »
29
10

Αντώνης Βασιλείου: Ας μην υλοποιούμε το στρατηγικό σχέδιο του αντιπάλου

Μου κάνει εντύπωση και η ανοχή από την δική μας πλευρά του στερεότυπου ,«Τι ψηφίσατε ρε μαλάκες». Εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις με το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ ή με την φωτογραφία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ζημιογόνος είναι αυτή η ανοχή. Α. Καταρχήν υποτιμά την νοημοσύνη του Ελληνικού Λαού και δείχνει ασέβεια προς το εκλογικό αποτέλεσμα, την ίδια στιγμή που εσύ επιδιώκεις το αντίθετο και εισήγαγες της απλή αναλογική για να υπηρετήσεις τον σκοπό αυτό. Β. Η υποτίμηση αυτή, διογκώνεται συνειδητά από τους αντιπάλους σου σε τέτοιο βαθμό που τους επιτρέπει να χαρακτηρίσουν τον κόσμο της Αριστεράς και την ηγεσία του ως αλαζόνες. Προφανώς δεν κερδίζεις τίποτα έτσι. Δημιουργείς μόνος σου άλλο ένα στεγανό, που δεν επιτρέπει την διάδοση της δικής σου άποψης. Τελικά γυρνά εναντίον σου. Γ. Αντί να συζητήσεις σοβαρά για τα αίτια της νίκης του αντιπάλου και να εντοπίσεις και να διορθώσεις τα δικά σου λάθη, αν υπάρχουν τέτοια, δεν το κάνεις και δίνεις την δυνατότητα στον αντίπαλο να κυριαρχεί δημοσκοπικά, ακόμη και δυόμιση χρόνια μετά την εκλογική του νίκη. Κάτι δεν κάνεις σωστά αν συμβαίνει αυτό με τέτοια κρίση, με εμφανή φθορά της κυβέρνησης αλλά με αδυναμία δική σου να εισπράξεις την φθορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάρει αποστάσεις από αυτές τις σελίδες και αυτούς τους λογαριασμούς. Τον εκθέτουν και περιορίζεται η δυνατότητα διεισδυτικού λόγου. Το οφείλει στα μέλη του και στην ιστορία τους ως το μοναδικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που κέρδισε εκλογές και αναπτέρωσε την ελπίδα σε παγκόσμια κλίμακα. Πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται γενικά, επειδή ως ηγεσία αλλά και συνολικά ως κόμμα, έχει υποτιμήσει το στρατηγικό σχέδιο και τα στρατηγικά όπλα των αντιπάλων. Αναφέρω μόνο ένα ακόμη από τα πολλά παραδείγματα. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η υπερβολή της αναφοράς ότι χάσαμε από την μεσαία τάξη, σημαίνει και τον εγκλωβισμό μας στην στρατηγική του αντιπάλου. Γιατί κανείς πια δεν μιλά για την εργατική τάξη και το πρεκαριάτο, οπότε η ίδια η εργασία αισθάνεται ότι δεν εκπροσωπείται. Τουλάχιστον δεν εκπροσωπείται από κόμμα δυνάμει κυβερνητικής εξουσίας. Απογοητεύεται, ωθείται στην αποχή και στην απόρριψη των κομμάτων συνολικά όπως και της πολιτικής. Τουλάχιστον ας έλεγε ότι τα λεφτά που δόθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο (Frapport , Aegean, ξενοδόχοι) θα επιστραφούν, και αν δεν υπάρχουν θα απαιτήσεις ποσοστά συνιδιοκτησίας. Έτσι για να δείξεις με ποιο είσαι. Και αυτή η διολίσθηση είναι μέρος του στρατηγικού σχεδίου του αντιπάλου. Με δύο λέξεις η υπερβολή στην συζήτηση για την μεσαία τάξη, σηματοδοτεί την ιδεολογική ήττα της Αριστεράς και την ηγεμονία της Δεξιάς. Ας φανούμε λοιπόν εξυπνότεροι από αυτήν. Τέλος υποτιμά το σχέδιο των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό αφαιρεί την δυνατότητα στην Αριστερά να ασκήσει αναδιανεμητική πολιτική υπέρ της εργασίας στο μέλλον. Δημιουργεί ένα τοξικό περιβάλλον, για την μέλλουσα κυβέρνηση της Αριστεράς. Ποια τιμολογιακή πολιτική όπως αυτή που ασκήθηκε στην πρώτη θητεία για το ρεύμα θα ακολουθηθεί στο μέλλον, όταν θα είναι όλα ιδιωτικά;
Περισσότερα »
28
10

Η ελληνική τραγωδία του Αιγαίου

Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σημαντικό πράγμα για να την εμπιστευτείς στα χέρια των εθνικιστών διπλωματών. Η μοναδική φορά ουσιαστικής προσέγγισης Ελλάδας – Τουρκίας δρομολογήθηκε ακριβώς όταν λαοί κατέθεσαν εμπράκτως της άποψή τους, κατά τους σεισμούς του 1999. Το αυθόρμητο κύμα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού στον πληγέντα τουρκικό ανταποδόθηκε γενναιόδωρα από ένα αντίστοιχο του τουρκικού λαού στους σεισμούς της Αθήνας. Αυτό αιφνιδίασε τα γεράκια της διπλωματίας, οπότε δεν μπορούσαν να πουλήσουν το φόβο για τον αντίπαλο, ο εθνικισμός είχε υποχωρήσει και άνοιξε ο δρόμος της διπλωματικής προσέγγισης. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που οι λαοί νίκησαν τα έθνη. Δικαίως ο παράγοντας της αλληλεγγύης κατέχει κεντρική θέση στην σημαία της Αριστεράς. Η κατάσταση αυτή, μαζί με το γεγονός ότι η Τουρκία ενδιαφερόταν ισχυρά για την ΕΕ, οδήγησαν στα πρόθυρα υπογραφής συνυποσχετικού (2004) για προσφυγή στην Χάγη, με συμφωνημένο το πρόβλημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων, που λάμβανε υπόψη την ανάγκη να μην κλείσουν τα περάσματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και άφηνε περιθώρια για λύση στην υφαλοκρηπίδα. Ήταν επίτευγμα των λαών, όσο και αν η συγκυρία επέτρεπε να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα συμφωνίας του Ελσίνκι. Η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα του εθνικισμού δεν άργησε να έρθει. Η νίκη του Καραμανλή στις εκλογές του 2004 και το δόγμα Μολυβιάτη πέταξαν στα σκουπίδια το επίτευγμα των λαών. Η ευθύνη ανήκει κυρίως στην ελληνική πλευρά, το γνωρίζουν όλες οι διπλωματικές αποστολές. Τώρα το πρόβλημα διογκώνεται και οι συνέπειες του βαραίνουν περισσότερο την Ελλάδα. Ας πρόσεχαν οι εθνικιστές και εμείς ας σηκώσουμε τα μανίκια για μια νέα ελληνοτουρκική προσέγγιση, με γνώμονα την ενημέρωση για τα πραγματικά προβλήματα και την διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών.
Περισσότερα »
22
09

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε κρίσιμες στρατηγικές και ταχτικές επιλογές

Στο θέμα της ταχτικής [ο ΣΥΡΙΖΑ] πρέπει να συνδράμει στην δημιουργία ενός αντιδεξιού, αντινεοφιλελεύθερου και αντιαυταρχικού μετώπου. Το αντιδεξιό είναι απαραίτητο, γιατί η πολιτική στόχευση είναι πλέον συγκεκριμένη, και είδαμε ότι λειτούργησε στις βουλευτικές εκλογές, όταν κρινόταν ποια παράταξη θα κυβερνήσει. Αυτό επίσης θα εκμηδενίσει την αναγκαιότητα ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ. Το αντινεοφιλελεύθερο γιατί θα πρέπει να εμπνέει νέες διεκδικήσεις και ακύρωση, όσων παρεμβάσεων θα επιχειρηθούν υπέρ του κεφαλαίου από την ΝΔ στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα υπερασπίζεται και ότι θετικό πρόλαβε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιαυταρχικό διότι έχει τεράστια πολιτική σημασία να ακυρωθεί ο φόβος και ο κομφορμισμός, ο δήθεν ρεαλισμός, αλλά και να αξιοποιήσει την μαχητικότητα του αντιεξουσιαστικού χώρου, και του χώρου των δικαιωμάτων. Βέβαια τα μέτωπα δεν οικοδομούνται κατά παραγγελία, δεν είναι ένα πρόγραμμα να το αναθέσεις σε μια ομάδα ή ένα κόμμα, ούτε μια επιθυμία ενός ή περισσότερων ηγετών. Οικοδομείται στην πράξη και περνά από χιλιάδες κύματα, νίκες και ήττες αλλά και δοκιμασίες. Περιλαμβάνει συσσώρευση εμπειριών και συνειδητές παρεμβάσεις. Όταν έρθουν (αν έρθουν) τα αυθόρμητα ξεσπάσματα όπως το κίνημα των πλατειών ή τα κίτρινα γιλέκα, θα πρέπει να έχει την ετοιμότητα να τα συνδράμει και να πάει μαζί τους. Μόνο έτσι θα είναι νικηφόρο ως μέτωπο. Η διαλεκτική του τυχαίου και του αναγκαίου, είναι αμείλικτος κοινωνικός νόμος και δεν μπορείς να την ακυρώσεις. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Περισσότερα »
02
08

Αντώνης Βασιλείου: Διακυβέρνηση (συστημική) ή εκπροσώπηση (ταξική);

Στη σημερινή εποχή, αφού ήδη δοκιμάσαμε μία κυβέρνηση Αριστεράς με σχετική επιτυχία, αλλά ταυτόχρονα ήττες και αποτυχίες, νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι να αναδείξουμε τη διάκριση ή τις διαφορές ανάμεσα στη διακυβέρνηση και την εκπροσώπηση, αλλά να δούμε με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί η διαλεκτική σύνθεση αυτών των δύο πολιτικών εννοιών. Αυτή η σύνθεση προφανώς δεν είναι κενό σύνολο, δεν είναι άδειο πουκάμισο, αλλά αναγκαιότητα επειδή είναι, πολύ πιθανό, ο ΣΥΡΙΖΑ να κληθεί να ξανακυβερνήσει. Πολύ πιθανά και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Επίσης, προϋποθέτουν ένα πολύ μεγάλο σύνολο ενεργειών, πολιτικών δράσεων και παρεμβάσεων, που αν τις γνωρίζει μια νέα κυβέρνηση, θα αποφύγει πιθανές ήττες ή λάθη και παραλείψεις στο μέλλον. Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαστε απολύτως βέβαιοι, είναι ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ περιοριστεί στην προγραμματική αντιπολίτευση, όπως τον πιέζουν (το περίφημο «θα είστε σοβαροί ή θα ξαναβγείτε στους δρόμους;»), θα σημάνει την στρατηγική του ήττα. Μπορεί ο Βενιζέλος να εννοούσε στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ να τον προσπεράσει εκλογικά το ΚΙΝΑΛ, και αυτό να μην έγινε, αλλά τώρα, οι συστημικές πιέσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ για οριστική μετάλλαξη, είναι ισχυρότερες από ποτέ και ο κίνδυνος στρατηγικής ήττας προ των πυλών. Μάλιστα, ενισχύεται επιπλέον ο κίνδυνος, επειδή υπάρχουν δυνάμεις και εντός του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που πιέζουν γι’ αυτό. Το θέμα είναι ανοικτό και αντικείμενο διεκδίκησης.
Περισσότερα »
11
02

Νέα δίπολα και τακτικοί στόχοι

Το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, ως τακτικός στόχος στις επικείμενες εκλογές, θα μπορούσε να παίξει θετικό ρόλο, προσφέροντας δυνατότητα νίκης και ακύρωσης των ρεβανσιστικών τάσεων που αναπτύσσονται ήδη από τον αντίπαλο πόλο. Αν όμως αυτό εξαντλεί τη στρατηγική σου τότε είναι απορριπτέο. Σημαίνει ότι στρατηγικά εξαντλείσαι στο να εφαρμόζεις σοσιαλδημοκρατικού τύπου μέτρα, όταν θα κερδίζεις εσύ, και να τα ακυρώνει ο άλλος πόλος, όταν θα κερδίζει αυτός. Επομένως το σύστημα θα παραμένει άθικτο, πότε θα είναι στις καλές του και πότε θα βρυχάται τιμωρώντας την εργασία για τις παρεκτροπές της. Ο νέος δικομματισμός ως στρατηγική σημαίνει αποδοχή του πολιτικού συστήματος δήθεν εκπροσώπησης και μετατροπή του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό. Το αστικό κράτος παραμένει ανέπαφο, θα γίνουν βελτιώσεις αλλά δεν θα αλλάξει ο χαρακτήρας του. Εν τω μεταξύ, ο αντίπαλος θα έχει όλη την ευκαιρία αν επανέλθει, να ποινικοποιήσει τις «ελαττωματικές» ιδέες της Αριστεράς. Δεν μπορείς να το απορρίπτεις αλλά δεν μπορεί να το κάνεις στρατηγική και να το φετιχοποιείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την αίγλη του, ακριβώς επειδή βγήκε έξω από το δικομματικό σύστημα, αναζήτησε νέους τρόπους πολιτικής εκπροσώπησης με βάση τα κινήματα και την πολιτική ενότητα της Αριστεράς και στοχοποιήθηκε ως αντισυστημική δύναμη, επειδή αμφισβήτησε το δικομματισμό. Ακριβώς τη στιγμή που ζήτησε να κυβερνήσει, έδωσε και το θανατηφόρο πλήγμα στον παλιό δικομματισμό, φυσικά όχι μόνος του αλλά επειδή είχε ήδη κερδίσει τη λαϊκή στήριξη. Το αντιμνημονιακό ρεύμα αναγνώρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως γνήσια αντισυστημική δύναμη και όχι την ακροδεξιά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ απορροφηθεί από αυτό το δίπολο, δηλαδή αν το κάνει στρατηγική, τότε η κρατικοποίηση ή καρτελοποίηση του είναι αναπόφευκτη και επομένως ακυρώνεται πλήρως η φυσιογνωμία του.
Περισσότερα »
02
06

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ: Είναι εφικτή και με ποιες προϋποθέσεις;

Το κάλεσμα στο Caravel, ως πρωτοβουλία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, είχε μεν ανταπόκριση πράγμα, που οφείλεται στη διάχυτη ανησυχία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έδωσε απαντήσεις, όπως φάνηκε από την γρήγορη αποχώρηση των περισσότερων που προσήλθαν. Αναζητήθηκαν οργανωτικές και τεχνικές, αλλά όχι πολιτικές απαντήσεις. Γι’ αυτό αξίζει τον κόπο μια αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία για να καταλάβουμε το μέγεθος και την έκταση του προβλήματος.
Περισσότερα »
  • 1
  • 2