Αναδημοσιεύσεις

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, και κυρίως προς το χειρότερο, οι δικές μας λαθεμένες πράξεις ή, ακόμα χειρότερα, η δική μας απραξία ίσως να δίνει περιθώριο σε συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις να αναπτυχθούν, οδηγώντας μας πίσω στο παρελθόν.

Η συζήτηση μας, ο δημόσιος διάλογος, δεν γίνεται σε γυάλινη σφαίρα στην οποία μας βλέπουν αλλά δεν μας ακούνε. Το χειρότερο είναι όταν δεν ακούμε εμείς οι ίδιοι τι λένε οι άλλοι απέξω. Αυτάρκεις και νάρκισσοι. Χρειαζόμαστε τη συνεισφορά των άλλων, τις εμπειρίες, τη γνώση, το στοχασμό τους, και -γιατί όχι;- και την κριτική τους, γιατί όλα αυτά μας είναι χρήσιμα για τον πολιτικό μας σχεδιασμό, για την ταυτότητα και τη στρατηγική της Αριστεράς σε ένα κόσμο υψηλής διακινδύνευσης, σε ένα κόσμο που αλλάζει και απειλείται.

Άκουσα [στο πλαίσιο της συζήτησης για τον προϋπολογισμό] πολλές ομιλίες και από το ΚΚΕ και από το ΜέΡΑ25 και από το ΚΙΝΑΛ. Θέλω να πω, με κάθε ειλικρίνεια, όταν αντιμετωπίζουμε αυτή την κυβέρνηση όχι μόνο στα οικονομικά, όχι μόνο στα κοινωνικά, αλλά και στα δικαιώματα, θα εξαντλήσουμε τα δύο-τρία χρόνια της αντιπολίτευσης για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από τη φθορά της κυβέρνησης; Αυτό θα πούμε στο λαϊκό κόσμο που θα δει τις συνέπειες αυτής της οικονομικής πολιτικής; Ότι δεν έχει σημασία αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Νέα Δημοκρατία; Καμία σημασία δεν έχει ότι πήραμε τα 700 εκατομμύρια της πρόνοιας και τα φτάσαμε στα 3 δισεκατομμύρια; Στους εργαζόμενους, για παράδειγμα, στα ξενοδοχεία που η επεκτασιμότητα τους έδωσε μια ανάσα, αλλά και σε άλλους, θα πείτε ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία; Αυτό θα πούμε; Εκεί θα εξαντλήσουμε όλη την πολιτική μας ανάλυση; Ή θα δημιουργήσουμε μαζί, εκεί όπου συμφωνούμε, ευκαιρίες για κοινωνικές αντιστάσεις και στα δικαιώματα γενικά και στο χώρο εργασίας και για την πράσινη ανάπτυξη, να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο ρεύμα που να εμποδίσει αυτή τη στρατηγική, που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα δουλέψει; Μπορεί να το αρνηθείτε. Δεν θα μας συγχωρέσει, όμως, ο κόσμος της εργασίας, ούτε εσάς, ούτε εμάς. Και πολύ φοβάμαι ότι αν δεν συνεργαστούμε, εκεί όπου μπορούμε, το κέρδος θα το πάρει η ακροδεξιά, εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας. Ακούσατε τον προηγούμενο ομιλητή… Ελπίζω να τον ακούσατε, για το ποια είναι η πατριωτική, η μη κοσμοπολίτικη -κάτι μου λέει αυτή η λέξη, το «μη κοσμοπολίτικη», έχει μία ιστορία αυτή η λέξη- η εθνική πολιτική. Εκεί θα το αφήσουμε; Ή θα έχουμε αισιοδοξία και θα πούμε στον κόσμο της εργασίας ότι υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα στο μέλλον να έχουμε προϋπολογισμούς που απαντάνε στα κοινωνικά, στα οικονομικά προβλήματα και στα δικαιώματα των ανθρώπων της εργασίας και του κόσμου που όλοι μας θέλουμε να υποστηρίξουμε.

Τον Σημίτη δεν θα τον ξαναπιάσετε στο στόμα σας. Τον Σημίτη. Αν μη τι άλλο, είναι ο μόνος από την κυβέρνησή του που δεν τον έχουνε χώσει μέσα για διαφθορά. Και έκανε και τους πιο πετυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αθάνατα εκείνα τα συστήματα ασφαλείας. Ακόμα τα παραλαμβάνουμε. Και υπήρχε και ζωντανή πολιτική ζωή, ρε παιδί μου. Έβλεπες τον Τσουκάτο να ανεβοκατεβαίνει με τις σακούλες στη Χαριλάου Τρικούπη και τον χαιρόσουνα. Δεν το ξέραμε ότι είχε ασχοληθεί και με τα εθνικά ο Σημίτης. Μπράβο ο άνθρωπος. Κάτι εξοπλιστικά θυμόμαστε που κάνανε αγορές 17 τρισ. και γράφανε τον λογαριασμό σε τεφτέρια για να τον υπολογίσουνε μετά από 15 χρόνια. Δεν είχαμε καταλάβει ότι ήταν για να βάλουμε την Τουρκία στην Ε.Ε. και να τα λύσουμε πολιτισμένα στη Χάγη.