Η συζήτηση για την Αριστερά και τη στρατηγική της αποτελεί μέγιστη πρόκληση για το χειραφετητικό κίνημα. Αντίστοιχα, σύνθετη είναι και η σχετική διαδικασία διαμόρφωσής της, που, εκτός από τη χρήσιμη συμβολή της κριτικής παράδοσης των κοινωνικών επιστημών, πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την αναστοχαστική αποτίμηση της πολιτικής και οργανωτικής εμπειρίας του περασμένου αιώνα, το απόσταγμα των επιστημονικών κεκτημένων των λεγόμενων θετικών επιστημών, τη δημιουργικότητα της τέχνης, τη φαντασία των συλλογικών φορέων της κοινωνίας, καθώς και το πολιτικό ένστικτο μιας πάντα λογοδοτούσας ηγεσίας. Σημαντικό μέρος αυτής της συζήτησης, ιδιαίτερα εκείνο που αφορά την καταγραφή και αξιολόγηση της πολιτικής εμπειρίας είναι συγχρόνως και υπόθεση του κόμματος της Αριστεράς. Μάλιστα, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες, το κόμμα πρέπει να εγγυάται τη σύνθεση και τη διαρκή αποτίμηση όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων/συμβολών, οι οποίες μπορεί να εγγυηθούν τις διαδικασίες σχετικού διαλόγου και τις πολιτικο-οργανωτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να ακολουθηθούν. Έτσι κι αλλιώς, πέρα από τα παραπάνω, το ζήτημα του πολιτικού υποκειμένου (κόμματος) αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα που έχει απασχολήσει την Αριστερά.
