Χωρίς κατηγορία

11
10

Αννέτα Καββαδία: Σημαντικά βήματα της ελληνικής κυβέρνησης για την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων

Το ελληνικό κράτος με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για να προωθήσει τα κοινωνικά και οικογενειακά δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, με κύρια παραδείγματα την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε άτομα του ίδιου φύλου και τη νομοθεσία για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Αυτά τα νομοθετήματα – μαζί με όσα παραμένουν πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα μας, όπως ο πολιτικός γάμος και η τεκνοθεσία - είναι συμβατά με τις πάγιες θέσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της πλήρους νομικής αναγνώρισης των οικογενειών ΛΟΑΤΚΙ, που θα τις καταστήσουν ορατές για το κράτος αναγνωρίζοντας ίσα δικαιώματα στους τομείς της φορολογίας, της κληρονομιάς, του διαζυγίου και της διατροφής, όπως ισχύει για όλα τα ζευγάρια. Και καθώς αυτοί οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους θα γίνονται σεβαστοί από το ελληνικό κράτος, θα κερδίζουν τον σεβασμό, την περηφάνια και το καθεστώς ισότητας και από την κοινωνία.
Περισσότερα »
11
10

Η λύσσα της Ν.Δ. με τη ΔΕΗ

Το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε επεξεργαστεί το περίφημο σχέδιο της “μικρής ΔΕΗ”, που προέβλεπε τη μεταβίβαση του φιλέτου της εταιρείας (μαζί, μάλιστα, με τους πελάτες, είτε τους άρεσε είτε όχι...) σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Πιθανότατα η “μικρή ΔΕΗ” σχεδιάστηκε σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες αυτούς και με κριτήριο τις επιδιώξεις τους. Όμως η παρούσα κυβέρνηση ακύρωσε το σχέδιο αυτό. Το πρόγραμμα αποεπενδύσεων που τελικά υλοποιείται διασφαλίζει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τόσο τον δημόσιο χαρακτήρα όσο και τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ. Είναι λοιπόν λογικό οι μνηστήρες της “μικρής ΔΕΗ” να είναι σήμερα εξαιρετικά δυσαρεστημένοι. Η τελευταία τους ελπίδα είναι να προκαλέσουν μια μεγάλη οικονομική ζημιά στη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, ώστε τα σχέδια της “μικρής ΔΕΗ” να επιστρέψουν ως αναγκαστική λύση στο τραπέζι. Και προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούν κάθε μέσο, κυρίως τη σπέκουλα με τους ισολογισμούς της ΔΕΗ -που αποσκοπούσε να ματαιώσει τον δανεισμό της- καθώς και τις κερδοσκοπικές πιέσεις στη μετοχή της εταιρείας.
Περισσότερα »
11
10

Ελλάδα δεν έχεις ταλέντο

Οι χιουμοριστικές – κατ’ επίφαση – εκπομπές και διαφημίσεις,  οι προσβλητικές και κακοποιητικές – δήθεν δημοσιογραφικές – εκπομπές που παρουσιάζουν τις διαφορετικές επιλογές ως ανωμαλία, ο δημόσιος λόγος από πολιτικούς που υποβιβάζει τους ανθρώπους σε κάτι κατώτερο και απεχθές, όλα μαζί οπλίζουν το χέρι ανθρώπων με ρατσιστικό υπόβαθρο και βίαιη βούληση να κάνουν το παραπάνω βήμα από την λεκτική βία στη πράξη.
Περισσότερα »
11
10

Συνέντευξη Θοδωρή Δρίτσα: “Οι νέες κοινωνικά ώριμες προσδοκίες, πρέπει να δικαιωθούν αυτήν τη φορά”

Το κόμμα πρέπει να λειτουργήσει και να στηριχτεί σε αποφάσεις συλλογικές. Αποφάσεις συνευθύνης, που θα συγχρονίζονται με τις ανάγκες της συγκυρίας. Χρειαζόμαστε Όργανα που θα στρατευτούν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και στην επανάκαμψη στην ενεργό δράση μελών και στελεχών μας που έχουν αποστασιοποιηθεί. Ο κόσμος της Αριστεράς χρειάζεται έμπνευση και μια νέα εκκίνηση
Περισσότερα »
10
10

Εντός και εναντίον του κρατικού μηχανισμού

Όπως είχε επισημάνει ο Τόνι Μπεν (...) κάθε σοβαρή σοσιαλιστική στρατηγική έπρεπε να εκκινεί από «το σύνηθες πρόβλημα του μεταρρυθμιστή: ότι χρειάζεται να διαχειριστούμε το οικονομικό σύστημα έτσι ώστε να προστατεύσουμε τους ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι σε αυτό καθώς το αλλάζουμε». Αυτό το σκληρό δίλημμα επισημάνθηκε και από τον Σιούμας Μίλνε, τον πρώην δημοσιογράφο στον «Guardian» και νυν δεξί χέρι του Τζέρεμι Κόρμπιν, το 1989, στο βιβλίο που συν-έγραψε με τίτλο «Beyond the Casino Economy». Από τη μία, υπογράμμιζε ότι «μία από τις αναγκαίες συνθήκες για μια σοσιαλιστική κοινωνία θα ήταν να μετατρέψουμε μερικές εκατοντάδες από τις κορυφαίες επιχειρήσεις σε δημόσιες με δημοκρατική ιδιοκτησία και έλεγχο». Από την άλλη, αναγνώριζε ότι «στην περίοδο των επόμενων χρόνων, όσο μπορούν να προβλεφθούν οι συνθήκες, η κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων μοιάζει απίθανη εκδοχή».
Περισσότερα »
10
10

Η Ομιλία Θοδωρή Δρίτσα στην εκδήλωση της «Κίνησης Μελών ΣΥΡΙΖΑ»

Εμείς έχουμε να λύσουμε ταυτόχρονα δύο κορυφαία ζητήματα. Πως δεν θα υποβοηθήσουμε το αστικό σύστημα να αναπαραχθεί και το παλαιό πολιτικό σύστημα να επιτύχει την παλινόρθωσή του και πως θα συνεχίσουμε να είμαστε διακριτή δύναμη της πολιτικής σκηνής, με κοινωνική, δημοκρατική, προοδευτική και ριζοσπαστική πολιτική ταυτότητα.
Περισσότερα »
30
12

Έχε γεια, νεοφιλελευθερισμέ: Μια συνέντευξη με τον Βόλφγκανγκ Στρέεκ

Ο θάνατος των κεντροαριστερών κομμάτων αυτό-επιβλήθηκε: υποτίμησαν την ικανότητα και αποφασιστικότητα των λαών τους να υπερασπιστούν σε τελική ανάλυση τον εαυτό τους, αν είναι ανάγκη στρεφόμενοι και προς νέα «λαϊκιστικά» κόμματα και κινήματα
Περισσότερα »
01
11

Ζήτημα 1ο: Το κόμμα και άλλα σχετικά

Η συζήτηση για την Αριστερά και τη στρατηγική της αποτελεί μέγιστη πρόκληση για το χειραφετητικό κίνημα. Αντίστοιχα, σύνθετη είναι και η σχετική διαδικασία διαμόρφωσής της, που, εκτός από τη χρήσιμη συμβολή της κριτικής παράδοσης των κοινωνικών επιστημών, πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την αναστοχαστική αποτίμηση της πολιτικής και οργανωτικής εμπειρίας του περασμένου αιώνα, το απόσταγμα των επιστημονικών κεκτημένων των λεγόμενων θετικών επιστημών, τη δημιουργικότητα της τέχνης, τη φαντασία των συλλογικών φορέων της κοινωνίας, καθώς και το πολιτικό ένστικτο μιας πάντα λογοδοτούσας ηγεσίας. Σημαντικό μέρος αυτής της συζήτησης, ιδιαίτερα εκείνο που αφορά την καταγραφή και αξιολόγηση της πολιτικής εμπειρίας είναι συγχρόνως και υπόθεση του κόμματος της Αριστεράς. Μάλιστα, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες, το κόμμα πρέπει να εγγυάται τη σύνθεση και τη διαρκή αποτίμηση όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων/συμβολών, οι οποίες μπορεί να εγγυηθούν τις διαδικασίες σχετικού διαλόγου και τις πολιτικο-οργανωτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να ακολουθηθούν. Έτσι κι αλλιώς, πέρα από τα παραπάνω, το ζήτημα του πολιτικού υποκειμένου (κόμματος) αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα που έχει απασχολήσει την Αριστερά.
Περισσότερα »
01
11

Τόνι Νέγκρι: «Τα κινήματα οφείλουν να εφεύρουν τους δικούς τους θεσμούς»

Όταν σήμερα μιλούμε για κομμουνισμό, εννοούμε κατά βάση την ικανότητα, τη δυνατότητα, να οργανωθεί η κοινωνική συνεργασία με τρόπο δημοκρατικό. Τι πάει να πει αυτό; Ότι θα δημιουργούνται θεσμοί. Όχι όμως θεσμοί κυριαρχίας, αλλά θεσμοί που θα παράγονται από τη βάση. Θεσμοί που θα νομιμοποιούνται όχι από το κράτος το ίδιο, αλλά από την άσκηση μιας άμεσης δημοκρατίας, από μια άμεση δυνατότητα συμμετοχής. Θα οικοδομούν τις ίδιες τις δομές παραγωγής και ακριβώς τούτο θεωρώ ότι αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του κομμουνισμού. Διότι ο κομμουνισμός, πέρα από μια συγκεκριμένη πολιτική μορφή, αντικατοπτρίζει συνάμα κι έναν ιδιαίτερο τρόπο παραγωγής, μια μορφή πάνω στην οποία παράγεται και αναπαράγεται η ίδια η ζωή, αλλά με βάση τις υλικές συνθήκες. Είναι ένας τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας, είναι ένα πράγμα ριζωμένο βαθιά μέσα στην ανθρώπινη και την κοινωνική πραγματικότητα, είναι αυτό το ίδιο, υλικότητα.
Περισσότερα »