ΣΥΡΙΖΑ

18
10

Τι σημαίνει κριτική υποστήριξη;

"Η κυβέρνηση υλοποιεί πράγματι το πρόγραμμα που της επιβάλλουν, με σκληρές επιπτώσεις, αλλά βάζοντας κρίσιμους αστερίσκους στην πράξη, δηλαδή με εφαρμογή στοιχείων του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος, κυρίως όσον αφορά τα στρώματα που έχουν γονατίσει από την ανεξέλεγκτη επέλαση των μνημονίων ως το 2015. Γι’ αυτό και, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει επέλθει η κοινωνική καταστροφή που θα ερχόταν, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβερνητική αλλαγή. Οι κοινωνικές επιπτώσεις έχουν μετριασθεί. Η καμπύλη είναι καθοδική, αλλά όχι ελεύθερη πτώση. Επιβραδύνθηκε η καθοδική πορεία. Ως συνέπεια, έχουμε πολιτικό κόστος, σοβαρό πολιτικό κόστος, αλλά όχι πολιτική κατάρρευση, συνεπώς μπορούμε να σκεφτούμε ότι το πολιτικό κόστος είναι ανατάξιμο. Η επιτυχής διεκπεραίωση αυτής της κρίσιμης και επώδυνης φάσης του προγράμματος, η ολοκλήρωση του πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησης γι’ αυτήν την περίοδο είναι, λοιπόν, κρίσιμη. Όσο για το αριστερό αποτύπωμα, είναι σημαντικό ότι η κυβέρνηση δεν περιμένει απλά το «δεύτερο χρόνο» της διακυβέρνησης της. Ενώ βρίσκεται εν μέσω όλων αυτών των δυσκολιών, και επιπλέον στριμωγμένη πολιτικά, εκτός και εντός, εκ δεξιών και εξ αριστερών, δοκιμάζοντας την αντοχή των κοινωνικών στηριγμάτων της, η κυβέρνηση δίνει επιπλέον μάχες με δική της πρωτοβουλία: επιλέγει να συγκρουστεί με το μπλοκ εξουσίας, σε όλες του τις εκφάνσεις και σε όλο του το εύρος και το βάθος. Οι συγκρούσεις αυτές είναι εξυγιαντικού χαρακτήρα, αντιμετωπίζουν «χρόνιες παθογένειες» (για να χρησιμοποιήσω ένα μάλλον ήπιο κλισέ), αλλά από τη σκοπιά της Αριστεράς, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας." | Γιώργος Φουρτούνης
15
10

Χαρά Ματσούκα: Έχουμε ανάγκη να αποκτήσουμε και πάλι πρόσβαση στους εργασιακούς χώρους και στα συνδικάτα

Χρειαζόμαστε ένα κόμμα των μελών, που θα συνδέεται με την κοινωνία, θα την αφουγκράζεται και θα αλληλεπιδρά μαζί της, που θα περνά στην κοινωνία το πολιτικό μας σχέδιο, που φέρει τους σπόρους της ανατροπής και γι αυτό θα αντιμετωπίζει λυσσαλέο πόλεμο, πόλεμο που μόνο με την κοινωνία στο πλευρό μας μπορεί να κερδηθεί.
15
10

Αννέτα Καββαδία: Χρειαζόμαστε συμμαχίες με τις τάξεις εκείνες των οποίων και θέλουμε και μπορούμε να είμαστε εκφραστές

Πρέπει να ξαναβρούμε το στόχο. Πρέπει να καταρρίψουμε, στην πράξη, τη λογική της «αριστερής παρένθεσης». Γιατί μπορεί εμείς να γνωρίζουμε ότι «δεν είμαστε ίδιοι με τους άλλους», αλλά αυτό πρέπει να είναι κάθε στιγμή κοινό κτήμα της ίδιας της κοινωνίας και οργανικό στοιχείο για να μείνει όρθια και να ανακτήσει την ελπίδα και τις προσδοκίες της. Σ΄αυτή την κατεύθυνση, συμπεριφορές που παραπέμπουν ευθέως σε πρακτικές του παρελθόντος – τότε που οι πελατειακές σχέσεις, οι σχέσεις διαπλοκής, ήταν το Α και το Ω για τα κόμματα εξουσίας – όχι μόνο δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές αλλά και όσοι/όσες τις υιοθετούν, να υφίστανται τις συνέπειες. Δεν πρέπει συντρόφισσες και σύντροφοι να διαρραγούν οριστικά οι δεσμοί μας με την κοινωνία. Γι΄αυτό και ζητήματα όπως η επεξεργασία του παράλληλου προγράμματος, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο της όσο το δυνατόν πλατύτερης εσωκομματικής διαβούλευσης. Όχι μόνο για να αισθανθούν όλοι πως έχουν λόγο στο σχεδιασμό αλλά γιατί πράγματι όλοι κάτι έχουν να συνεισφέρουν.
15
10

Πάνος Σκουρλέτης: Την κρίσιμη στιγμή κάναμε τη σωστή επιλογή για μια Αριστερά που συνεχίζει να μάχεται

Kανείς με βεβαιότητα σήμερα - και αυτό πρέπει να ειπωθεί στον ελληνικό λαό γιατί εκτιμά την ειλικρίνεια - δεν μπορεί να πει ότι αυτό το πρόγραμμα βγαίνει. Ένα πρόγραμμα που εμείς πρώτοι είχαμε πει ότι δεν είναι μόνο ένα αντικειμενικό πρόγραμμα λιτότητας, είναι ταυτόχρονα και η προσπάθεια να εμπεδωθεί στην ελληνική κοινωνία το καθεστώς του μνημονίου. Σύντροφε Γιάννη Δραγασάκη, νομίζω ότι εσύ είχες χρησιμοποιήσει αυτή την πολύ εύστοχη παρατήρηση, δεν μπορούμε εμείς να γίνουμε φορείς μια αντίληψης ακραίας νεοφιλελεύθερης, η οποία θέλει να κάνει την υγεία και την παιδεία εμπόρευμα, να διαλύσει τη χωροταξία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μην το ομολογούμε, ότι είμαστε μια κυβέρνηση που είναι αναγκασμένη να κυβερνά μέσα από ένα ασφυκτικό πλαίσιο με περιορισμένους βαθμούς ελευθερίας. Και ενώ συνειδητοποιούμε ότι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε επώδυνους συμβιβασμούς, δεν θα πρέπει ούτε μια στιγμή να λέμε ότι εμείς το υιοθετούμε το πρόγραμμα.