ΣΥΡΙΖΑ

Να ξαναμιλήσουμε για τη συμμετοχή. Τα κόμματα του παλιού δικομματισμού «εκπαίδευσαν» την ελληνική κοινωνία στη λογική της ανάθεσης, του γνωστού, της γλώσσας που όσο το δυνατόν λιγότεροι καταλάβαιναν τόσο το καλύτερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έκανε πολλά βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση, όμως έκανε μια πολύ σημαντική αρχή. Υπερασπίστηκε έναν πολιτικό λόγο με καθολική οπτική, χωρίς αόρατους. Μίλησε για όλους. Τους Ρομά, τους πρόσφυγες, τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, τα ντελίβερι, τις καθαρίστριες, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τα LGBTI, τα παιδιά στα ιδρύματα, τις κακοποιημένες γυναίκες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε μια χώρα ανθρώπων με ίσα δικαιώματα και ελευθερίες και αυτό είναι η αρχή μιας συμμετοχικής δημοκρατίας για όλους. Ολα αυτά τα χρόνια δώσαμε σημαντικές μάχες και έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε από την εμπειρία αυτή. Αυτές τις μάχες όμως δεν τις έδωσε μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ. Δικό μας στοίχημα είναι σήμερα να βρεθούμε με τους ανθρώπους που αλλάζουν κάθε μέρα τον κόσμο γύρω τους, μέσα από την επιστήμη και τη δουλειά τους. Με αυτούς θέλουμε να δουλέψουμε μαζί την επόμενη μέρα και να σχεδιάσουμε από κοινού τις μεγάλες αλλαγές που χρειαζόμαστε.

Ό,τι και αν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και εμπρός (...) θα πρέπει να αποφευχθεί η δογματική σύγκρουση απόψεων -όπου η κάθε άποψη διεκδικεί το δίκαιό της απολυτοποιώντας και δαιμονοποιώντας την άλλη- αλλά και τα κουκουλώματα, που μεταφέρουν το πρόβλημα από την πολιτική στους οργανωτικούς συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετασχηματιστεί ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες. Αλλά πρέπει να το κάνει στη βάση ενός ώριμου πολιτικού σχεδίου. Ενός σχεδίου που θα διασφαλίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα εξουσίας και επομένως ένα κόμμα που συσπειρώνει διαφορετικές τάσεις και απόψεις, αλλά και ταυτόχρονα ένα κόμμα αρχών, όπου υπάρχουν επιβεβλημένοι κανόνες αποτελεσματικότητας και πολιτικής ηθικής.

Με την παρουσίαση του προγράμματος της Ν.Δ., με όσα περιέλαβε και όσα αποσιώπησε, λύθηκε η απορία γιατί ο Κ. Μητσοτάκης αποφεύγει το ντιμπέιτ. Δεν είναι τόσο θέμα της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του. Αυτό το έχουμε δει κατ' επανάληψη. Είναι θέμα αντικειμενικής αδυναμίας του όποιου αρχηγού της Ν.Δ. να απευθυνθεί στην κοινωνική πλειοψηφία, αντιπαραθέτοντας αυτό το πρόγραμμα στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει συνδυασμό αυξήσεων στους μισθούς, μείωσης φόρων και βελτίωσης του κράτους πρόνοιας τέτοιον που ξαναβάζει τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά. Είναι κοστολογημένο, λεπτομερές και τα λεφτά υπάρχουν. Απευθύνεται σε όλους, εκτός από τους πολύ πλούσιους. Απευθύνεται σε όλους όσοι κάνουν χρήση των δημόσιων συστημάτων υγείας, εκπαίδευσης, είναι συνταξιούχοι ή προσβλέπουν σε σύνταξη, έχουν μια μικρή ή μεσαία επιχείρηση ή είναι μισθωτοί. Το πρόγραμμα της Ν.Δ. είναι επωφελές μόνο για το 10% των πολύ υψηλών εισοδημάτων. Και αυτό φαίνεται με πολλούς τρόπους. Πρώτος και καλύτερος, το γεγονός ότι το μόνο μέτρο άμεσης ισχύος που εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης είναι η μείωση του φόρου στα μερίσματα των μετοχών. Όλα τα άλλα μέτρα τίθενται υπό προϋποθέσεις και μετά από δύο χρόνια.

Η εμπλοκή του κόσμου είναι το πιο αποφασιστικό όπλο εναντίον των δημοσκοπήσεων –οι οποίες επίσης όλο και περισσότερο δείχνουν ότι η διαφορά μειώνεται– και της αντιπολιτευτικής αρθρογραφίας, που εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τον βέβαιο ηττημένο. Είναι αλήθεια ότι προσεκτικότερη ανάγνωση των ρεπορτάζ συναδέλφων ή άρθρων όπως, π.χ., την Μ. Πέμπτη του Γιάννη Πρετεντέρη στα «ΝΕΑ», δείχνουν ότι η εικόνα έχει φτάσει στο χώρο της αντιπολίτευσης και προκαλεί ανησυχία.