Βασιλική Κατριβάνου

07
07

Βασιλική Κατριβάνου: Να μιλήσουμε ρητά για την ένταξη των προσφύγων

Πρέπει να μιλήσουμε για την ανάγκη η ένταξη να ξεκινάει από τη στιγμή της άφιξης και της πρώτης υποδοχής. Να μάθουν οι άνθρωποι ελληνικά, να εντοπιστούν και να καλλιεργηθούν τα προσόντα τους και οι δεξιότητές τους, να παρακολουθήσουν σεμινάρια κατάρτισης και στήριξης για να βρουν δουλειά. Και, βέβαια, να αλλάξει η νομοθεσία που απαγορεύει τη δυνατότητα εργασίας για τους αιτούντες άσυλο τους πρώτους έξι μήνες. Πρέπει, συγκεκριμένα, εκτός των άλλων, να αλλάξουν οι διοικητικές πρακτικές που κάνουν «βουνό» την έκδοση του ΑΜΚΑ και του ΑΦΜ, το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, απαραίτητων για να μπορέσουν να δουλέψουν. Οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι αιτούντες άσυλο βιώνουν πολύ μεγάλες δυσκολίες και ταλαιπωρία με τις ελληνικές διοικητικές υπηρεσίες που παραμένουν σταθερά ανεκπαίδευτες, απροετοίμαστες και δυσανεκτικές απέναντι στους «ξένους» – αλλά τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, στο πλαίσιο του ευρύτερου πολιτικού μηνύματος της «αποτροπής», και εντείνονται η ξενοφοβική ή και ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σε πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και μετανάστες. Στα ΚΥΤ που πηγαίνω βλέπω νέους ανθρώπους να παίρνουν ψυχοφάρμακα λόγω κατάθλιψης. Είναι τρομερό, αν σκεφτεί κανείς ότι ένα καθοριστικό βήμα για να αλλάξει η κατάστασή τους θα ήταν να πάψουν να ζουν στα κέντρα, να αρχίσουν να εντάσσονται στον κοινωνικό ιστό και να αποκτήσουν κάποια προοπτική για το μέλλον τους. Και βέβαια το θέμα της έλλειψης στέγης και αδυναμίας πρόσβασης στη δημόσια υγεία είναι τόσο κρίσιμο. Χρειάζεται να μιλήσουμε για όλα αυτά, ως αριστεροί και αριστερές. Θέλω να ακούσω τον ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει, κεντρικά, καθώς και τις τοπικές οργανώσεις του. Στις δημόσιες τοποθετήσεις μας για την υγεία, την παιδεία, την εργασία να περιλαμβάνονται και οι πολιτικές ένταξης και στήριξης των δικαιωμάτων των προσφύγων. Για λόγους ανθρωπιάς, νομιμότητας, ως αντίδοτο ενάντια στη βία και τον ρατσισμό, αλλά και για τον μεγάλο κοινωνικό και ανθρώπινο πλούτο και εμπειρία που κομίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην κοινωνία μας. Θα ήθελα να τους εντάσσουμε εμείς στον δημόσιο λόγο και τις τοποθετήσεις μας, να μην παραμένουν στο περιθώριο και του δικού μας λόγου, αλλά το θέμα της ένταξης να βρεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών μας και της αλληλεγγύης μας, ενάντια στην αποτροπή. Να μιλήσουμε, λοιπόν, με σιγουριά και ενθουσιασμό, για την ένταξη!
09
03

Βασιλική Κατριβάνου: Ο αποφασιστικός ρόλος του κινήματος για το metoo

Ο αγώνας είναι δύσκολος, καθώς δεν αφορά μόνο την ευαισθητοποίηση, είναι μια σκληρή σύγκρουση με την εξουσία σε πολλαπλές εκφάνσεις (πατριαρχική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική), που άλλοτε συνδυάζονται άλλοτε όχι. Η αποτρόπαια υπόθεση Λιγνάδη, το κάνει απτό. Και εδώ έρχεται ο αποφασιστικός ρόλος του κινήματος. Είναι αυτό που μπορεί να πιέσει αποφασιστικά, να ενώσει τις μοναχικές διαδρομές των γυναικών και των αντρών που βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, να δημιουργήσει δεσμούς, να προτάξει συγκεκριμένες διεκδικήσεις. Να βγάλει το θέμα από τις αρένες της συγκάλυψης, της αποσιώπησης, της μικροκομματικής αντιπαράθεσης και να το αναδείξει όπως του αξίζει, ρίχνοντας φως στις σκοτεινές πτυχές, εκεί όπου πατριαρχία, εξουσία, εργασιακή αυθαιρεσία, έμφυλη βία, τρανσφοβία και ομοφοβία μπορεί να συνδυάζονται. Ήδη, μέσα από τις φωνές που μίλησαν σε διαφορετικούς χώρους, τις συλλογικές κινήσεις και αντιδράσεις, βλέπουμε –και μάλιστα μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας– τα πρώτα βήματα ενός κινήματος που συγκροτείται. Κι αυτό παίζει ρόλο καταλύτη.
19
06

Βασιλική Κατριβάνου: Γιατί κατεβαίνω ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ

Να αγωνιστούμε για να δυναμώσουν τα δίχτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές και στους τόπους δουλειάς για Έλληνες και ξένους, ώστε η διαφορετικότητα να μη θεωρείται απειλή, αλλά πλούτος. Να αγωνιστούμε για να προχωρήσει η ένταξη των προσφύγων και των μεταναστών. Να διασφαλίσουμε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα ενισχυθεί με γενναία μέτρα για την ειρηνική συμβίωση, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη των λαών και των κρατών στα Βαλκάνια. Και θα αποτελέσει μοντέλο και για άλλες τομές, εκφράζοντας μια μακρόπνοη αριστερή πολιτική. Θέλουμε μια χώρα όπου δεν θα κυριαρχούν οι Μαρινάκηδες και οι Μπέοι, αλλά θα διευρύνονται οι χώροι ελευθερίας, κριτικής και δημιουργίας. Μια χώρα όπου θα δώσουμε νικηφόρα, σε όλα τα επίπεδα (θεσμικό, δικαστικό, κινηματικό, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και στον δρόμο) τη μάχη ενάντια στον νεοναζισμό και τη Χρυσή Αυγή.
07
04

Βασιλική Κατριβάνου: Για γενναίες πολιτικές κινήσεις όπως οι Πρέσπες, στα δικαιώματα και τα κοινωνικά μέτρα

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί ένα μεγάλο επίτευγμα που κάνει απτή την προοπτική της συνεργασίας και της ειρήνης σε όλα τα Βαλκάνια - και γι’ αυτό βρίσκει πανευρωπαϊκή απήχηση. Συνδυάζει τις αρχές της Αριστεράς με μια ρεαλιστική πολιτική, που είναι σημαντική και για τα αποτελέσματα που παράγει αλλά και για την έμπνευση που δημιουργεί. Είναι μια κίνηση γενναία, μια κίνηση πολιτική, που δεν διστάζει να συγκρουστεί με αδράνειες χρόνων, με εμπεδωμένα εθνικιστικά στερεότυπα (και από δύο πλευρές), χωρίς να καθορίζεται φοβικά από τον «μπαμπούλα» του πολιτικού κόστους. Αυτός είναι ο δρόμος που μας αξίζει. Και το παράδειγμα αυτό, που συνδυάζει πολιτική τόλμη, ρεαλισμό και ουσιαστικές τομές, πρέπει να το ακολουθήσουμε και στα δικαιώματα, και στα κοινωνικά μέτρα, και σε όλη μας την πολιτική. Έτσι, για παράδειγμα, στον χωρισμό κράτους - Εκκλησίας, στη θέσπιση του πολιτικού γάμου και για τα ομόφυλα ζευγάρια κ.ά., τον δρόμο αυτό πρέπει να ακολουθήσουμε: και κάτι τέτοιο θα κινητοποιήσει, θα δώσει ανάσα όχι μόνο σε αυτές και αυτούς που αφορούν τα μέτρα, αλλά θα διευρύνει τους χώρους ελευθερίας για όλη την κοινωνία.
12
02

Σάμος: όταν η «αλληλεγγύη» γίνεται κέλυφος για την ξενοφοβία

Μετά το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει. Ο εκπρόσωπος της Μητρόπολης λέει ότι οι Σαμιώτες αισθάνονται μετανάστες στο ίδιο τους το νησί. Ο πρόεδρος των ξενοδόχων λέει για τον τουρισμό που πέφτει, ότι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τα παιδιά τους χωρίς συνοδεία μετά τις 5, πως μόνο πρόσφυγες βλέπεις στον δρόμο. Περπατάω στη συγκέντρωση, κι ακούω συνέχεια για τους «λαθρομετανάστες». «Να φύγουν», «θα μαυρίσουμε αυτούς που μας τους κουβάλησαν» κ.λπ. Βλέπω και πολλούς από τους συλλόγους γονέων, που τις προηγούμενες μέρες έβγαζαν ψηφίσματα πως δεν ήθελαν τα προσφυγόπουλα στις ίδιες τάξεις με τα δικά τους παιδιά. Γιατί, παρότι από την εξέδρα τα λόγια είναι στρογγυλεμένα, το αίτημα που κυριαρχεί από κάτω, η ραχοκοκαλιά της συγκέντρωσης, είναι ένα: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Δίνει λοιπόν το ΚΚΕ τον χώρο, τάχα κυριαρχώντας πολιτικά, με συνθήματα αλληλεγγύης και ειρήνης, για να αναπτυχθεί η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Νομιμοποιεί τις μισαλλόδοξες και ακροδεξιές φωνές, πολώνοντας εναντίον των προσφύγων τους ανθρώπους που φοβούνται και ανησυχούν, δίνοντάς τους τη «λύση»: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Σ’ αυτή την πνιγηρή ατμόσφαιρα οι λίγες φωνές που πήγαν κόντρα (όπως η παράταξη εκπαιδευτικών «Παρεμβάσεις», του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) έχουν ανυπολόγιστη αξία. Είναι μια χαραμάδα φως. Πρέπει να ακουστούν κι άλλες· τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να σωπαίνει κανείς, από φόβο, διστακτικότητα ή υπολογισμό. Και χρειάζονται πράξεις: δράσεις κοινές με πρόσφυγες, επαφή, να στηριχτεί η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων.
28
03

Τα προσφυγόπουλα στα σχολεία

Μυτιλήνη, Φλεβάρης 2018. Ανοικτή συζήτηση για την ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία και την ευρύτερη κοινότητα. Ο Χάντι, ένας δεκαοχτάρης από το Αφγανιστάν, μας λέει, σε πολύ καλά ελληνικά, πώς ξεκίνησε πέρσι σχολείο στο νησί, για την προσπάθειά του να ενταχθεί, τον αγώνα του να βρει δουλειά. Η Σαμ, μια κοπέλα από το Μαρόκο, μιλώντας άψογα ελληνικά, μας λέει για τη δική της προσπάθεια στο ελληνικό σχολείο και πώς τα κατάφερε. Αναρωτιόμαστε: «Μα αυτή η κοπέλα δεν είναι Ελληνίδα; Μιλάει τόσο καλά τη γλώσσα, έχει τα δικά μας φερσίματα, τη γλώσσα του σώματος!». Φέτος ο Χάντι και η Σαμ έγιναν δεκαοχτώ χρονών. Το πρωί δουλεύουν και το βράδυ πάνε σχολείο στο εσπερινό. Όπως τους ακούμε, δακρύζουμε – κι αυτό χωρίς κάποιο από τα παιδιά να προσπαθήσει να μας εντυπωσιάσει ή να μας συγκινήσει· μας συνέβη αυθόρμητα, βλέποντας τη δύναμη, την επιμονή και τον αγώνα τους.
23
06

Δίκη της ΧΑ: Πρέπει να τελειώσει γρήγορα!

Αυτή η δίκη πρέπει να τελειώσει γρήγορα! Να οριστούν πολύ περισσότερες δικάσιμες το μήνα. Δεν πρέπει να ξεχειλώσει κι άλλο, να ξεχαστούν τα στοιχεία, να λησμονηθούν από τους δικαστές και τον κόσμο, να ξεθωριάσει η μνήμη των εγκλημάτων, των ταγμάτων εφόδου, του τρόμου που έσπερναν. Θυμάστε;