ΣΥΡΙΖΑ

05
03

Τα αδιέξοδα της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ και ο προοδευτικός πόλος

Θεωρητικά η συζήτηση για το αν η σωστή στρατηγική πρέπει να κοιτάζει προς την Κεντροαριστερά ή προς την αποχή (όπου βρίσκεται ένα μεγάλο κομμάτι παλιών ψηφοφόρων, καθώς το επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης των δυνάμεων στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι για κλάματα) καταλήγει συνήθως εκεί από όπου θα έπρεπε να ξεκινάει: ένα κόμμα που θέλει να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικές του συμμαχίες και να κερδίσει τις εκλογές με το πολιτικό του πρόγραμμα, οφείλει να κάνει και τα δύο. Για να το καταφέρει, όμως χρειάζεται ηγεμονία, και ηγεμονία σημαίνει αυτοπεποίθηση. Και -σε αντίθεση με την κυβέρνηση- η αυτοπεποίθηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά ευάλωτη εξαιτίας των σεισμικών ανακατατάξεων του 2015, της αυστηρότητας με την οποία η Αριστερά κρίνει τις αντιφάσεις και τα ελλείμματά της, καθώς και του «παραταξιακού» τρόπου με τον οποίο το κόμμα λειτουργεί παραδοσιακά, εγκλωβίζοντας την πολιτική συζήτηση στις εσωτερικές διαχωριστικές γραμμές και την ανάδειξη στελεχών στους ανταγωνισμούς των μηχανισμών. Υπό την έννοια αυτή, ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε κορμό ενός προοδευτικού πόλου περνάει και μέσα από την αποφασιστική υπέρβαση -και όχι συγκάλυψη- των εσωτερικών του αδυναμιών.
Περισσότερα »
03
03

Πώς βρεθήκαμε εδώ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε συμφέρον, τακτικό και στρατηγικό, να φέρει δυνάμεις της Κεντροαριστεράς πιο κοντά στα νερά του. Σήμερα υπάρχει έδαφος συνεργασίας σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ευρωπαϊκές εκλογές είναι ένα τέτοιο πεδίο. Ένα ζήτημα είναι, εάν αφορά αυτή η ατζέντα την υπόλοιπη, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά. Η απάντηση είναι ναι, απολύτως και στον ίδιο βαθμό. Ναι, διότι περιέχει και τα δύο βασικά σημερινά προτάγματά της, τον αντιφασισμό και την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Και μάλιστα με τρόπο απτό και επείγοντα σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, μάλιστα, με ιδιαίτερη ένταση και φόρτιση λόγω του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που πάντοτε υφέρπει. Η ιστορία από το 2015 έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε δέχθηκε ποτέ "την ιδιοκτησία των Μνημονίων" και ό,τι μπορούσε να κάνει το έκανε κατά τη διάρκεια του Μνημονίου και εξακολουθεί να κάνει, σε αριστερή κατεύθυνση, όσα καμία άλλη κυβέρνηση στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πυροδοτήσει μια τέτοια συζήτηση.
Περισσότερα »
20
02

Οι πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ

Πλέον υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε με πραγματικούς πολιτικούς όρους να διαμορφωθεί μια πολιτική συμμαχία με όμορες πολιτικές δυνάμεις, είτε με ομάδες και προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς είτε με αντίστοιχες συνευρέσεις από τον ευρύτερο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες υπάρχουν προφανώς πολιτικές διαφορές, αλλά και ισχυρές συγκλίσεις, καθώς και κοινός παρονομαστής ώστε να διαμορφωθεί μια ευρύτερη συμμαχία από διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες στις νέες συνθήκες θα διεκδικήσουν την προστασία του κοινωνικού κράτους, την καταπολέμηση της ανεργίας και την προστασία της εργασίας, τη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που θα εμπεδώνει τον σταθεροποιητικό και φιλειρηνικό ρόλο της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή. Σε αυτήν την πολιτική συμμαχία ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να είναι κομβικός, χωρίς όμως να υποκύπτει στον πειρασμό του ηγεμονισμού και των τακτικισμών και κυρίως χωρίς να προσδίδεται στην πολιτική ζωή το πρόσημο της συναλλαγής και μιας υπεραγοράς πολιτικών προσώπων.
Περισσότερα »
16
02

Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα

Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές - διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.
Περισσότερα »
13
02

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: “Στο συνταγματικό πλαίσιο θα εγγράφεται όχι μόνο η βούληση των από πάνω, αλλά οι αγώνες και οι πεποιθήσεις των από κάτω”

Θέλουμε να προσδώσουμε στη χώρα μια προοδευτική, δημοκρατική κληρονομία  αντάξια της αξιοπρέπειας της ισότητας και της ελευθερίας κάθε πολίτη. Θέλουμε να είμαστε ο πόλος της ειρήνης, ο τόπος των προοδευτικών κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών, η επικράτεια της ισότητας και των πολιτικών ελευθεριών.
Περισσότερα »
11
02

Νέα δίπολα και τακτικοί στόχοι

Το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, ως τακτικός στόχος στις επικείμενες εκλογές, θα μπορούσε να παίξει θετικό ρόλο, προσφέροντας δυνατότητα νίκης και ακύρωσης των ρεβανσιστικών τάσεων που αναπτύσσονται ήδη από τον αντίπαλο πόλο. Αν όμως αυτό εξαντλεί τη στρατηγική σου τότε είναι απορριπτέο. Σημαίνει ότι στρατηγικά εξαντλείσαι στο να εφαρμόζεις σοσιαλδημοκρατικού τύπου μέτρα, όταν θα κερδίζεις εσύ, και να τα ακυρώνει ο άλλος πόλος, όταν θα κερδίζει αυτός. Επομένως το σύστημα θα παραμένει άθικτο, πότε θα είναι στις καλές του και πότε θα βρυχάται τιμωρώντας την εργασία για τις παρεκτροπές της. Ο νέος δικομματισμός ως στρατηγική σημαίνει αποδοχή του πολιτικού συστήματος δήθεν εκπροσώπησης και μετατροπή του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό. Το αστικό κράτος παραμένει ανέπαφο, θα γίνουν βελτιώσεις αλλά δεν θα αλλάξει ο χαρακτήρας του. Εν τω μεταξύ, ο αντίπαλος θα έχει όλη την ευκαιρία αν επανέλθει, να ποινικοποιήσει τις «ελαττωματικές» ιδέες της Αριστεράς. Δεν μπορείς να το απορρίπτεις αλλά δεν μπορεί να το κάνεις στρατηγική και να το φετιχοποιείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την αίγλη του, ακριβώς επειδή βγήκε έξω από το δικομματικό σύστημα, αναζήτησε νέους τρόπους πολιτικής εκπροσώπησης με βάση τα κινήματα και την πολιτική ενότητα της Αριστεράς και στοχοποιήθηκε ως αντισυστημική δύναμη, επειδή αμφισβήτησε το δικομματισμό. Ακριβώς τη στιγμή που ζήτησε να κυβερνήσει, έδωσε και το θανατηφόρο πλήγμα στον παλιό δικομματισμό, φυσικά όχι μόνος του αλλά επειδή είχε ήδη κερδίσει τη λαϊκή στήριξη. Το αντιμνημονιακό ρεύμα αναγνώρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως γνήσια αντισυστημική δύναμη και όχι την ακροδεξιά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ απορροφηθεί από αυτό το δίπολο, δηλαδή αν το κάνει στρατηγική, τότε η κρατικοποίηση ή καρτελοποίηση του είναι αναπόφευκτη και επομένως ακυρώνεται πλήρως η φυσιογνωμία του.
Περισσότερα »
13
12

Δημοψηφίσματα, Άμεση Δημοκρατία και Πλατείες

Το βασικό πολιτικό και ιστορικό ζήτημα είναι πως θα συνδυάσουμε τις μορφές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με τις μορφές της άμεσης δημοκρατίας. Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι όταν δε χρησιμοποιείται το πάντρεμα τους τότε δημιουργούμε είτε μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία είτε έναν δεσποτισμό άλλου είδους.
Περισσότερα »
12
12

Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει ξανά

Το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει ξανά, να πείσει τον κόσμο που λέει ότι δεν θα πάει να ψηφίσει. Για να σηκώσεις από τον καναπέ αυτούς τους πολίτες που πάλεψαν για την δημοκρατική ανατροπή, πρέπει να τους ξαναδώσεις την ελπίδα, να τους αποδείξεις ότι είσαι διαφορετικός. Αυτό θα σηματοδοτηθεί από τα πρόσωπα που θα επιλεγούν αλλά και από τις πολιτικές και οργανωτικές πρακτικές που θα επιλέξουν τα αυτοδιοικητικά σχήματα. Από το πρόσφατο παρελθόν έχουμε πολλά εξαιρετικά παραδείγματα, που πρέπει να αξιοποιήσουμε και να προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες. Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα στο δήμο Αθηναίων και λίγα χρόνια αργότερα εκείνη του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, η επιτυχία της Ρένας Δούρου αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη στην κατεύθυνση που συζητάμε. Με χαμηλά μπάτζετ, με τη συμμετοχή πολύ κόσμου, με όρεξη, ιδέες, ενθουσιασμό, με ομάδες από επιστήμονες από πολλά πεδία, με την ανάδειξη προσώπων της νέας κουλτούρας και πόρτα-πόρτα. Εκλογικοί αγώνες εντάσεων εργασίας όχι εντάσεως κεφαλαίου, εντάσεως πολιτικής όχι εντάσεως «επι-κοινωνίας». Το ίδιο να κάνουμε και στις ευρωεκλογές. Να επιλέξουμε ανθρώπους που σηματοδοτούν τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του μέσα από εσωκομματικές δημοκρατικές μαζικές διαδικασίες και κατόπιν να τους θέσουμε στη βάσανο της σταυροδοσίας. Χρειαζόμαστε σχεδιασμό, γιατί όταν δεν έχεις σχεδιασμό σε πάει το κράτος και το μόνο που σου μένει είναι η ρητορική. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να πιστέψουμε πάλι στις ιδέες μας, ιδέες και αξίες της αριστεράς, αντί να αφήνουμε το κράτος να καθορίζει την ατζέντα και την προοπτική μας.
Περισσότερα »
24
11

Με τις αξίες και τις αρχές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά

Πάμε προς τις κρίσιμες εκλογές του 2019 ως Ριζοσπαστική Αριστερά πάντα της προσδοκίας και της ελπίδας αλλά επίσης τώρα πια της εμπειρίας από την διακυβέρνηση και τους συσχετισμούς. Πάμε όχι ως πολιτικές παρθένες αλλά μετά από χρόνια δικής μας διακυβέρνησης που θα κριθεί από τους πολίτες και στο σύνολο και στις λεπτομέρειες. Πάμε και με λάθη ή παραλείψεις στην πλάτη μας. (...) Απέναντι μας έχουμε ότι χειρότερο. Μια ΝΔ ρεβανσιστική, συμμαχία ακραιφνών νεοφιλελεύθερων και σκληρών ακροδεξιών. Που επιδιώκει την ολική επαναφορά όχι απλώς της διακυβέρνησης της αλλά ενός παλιού καθεστώτος συνολικά. Με απειλές αυταρχισμού και απολύσεων, με τη διαπλοκή πανέτοιμη να ξαναπάρει τα ηνία της χώρας. Πανευρωπαϊκά βλέπουμε την ακροδεξιά να γίνεται πια χειροπιαστή απειλή. Να κυβερνά ή συγκυβερνά σε κράτη, να σέρνει στην γραμμή της πολλά κόμματα της παραδοσιακής δεξιάς, να προσπαθεί να επιβάλλει την Ευρώπη- φρούριο, την Ευρώπη των εθνικισμών και της μισαλλοδοξίας. Πρέπει να παλέψουμε για την απόκρουση του τέρατος και πρέπει να παλέψουμε νικηφόρα. Χτίζουμε συμμαχίες στην Ευρώπη με διπλή οριοθέτηση, απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και απέναντι στην ακροδεξιά. Παλεύουμε για τη νίκη στην Ελλάδα εκπροσωπώντας και συσπειρώνοντας αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες πάνω σε ένα ξεκάθαρο πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα. (...) Απαιτεί να κάνουμε την συνέχιση της προσπάθειας υπόθεση της λαϊκής πλειοψηφίας. Όχι μόνον για να νικήσουμε αλλά για να ξεπεράσουμε τις δικές μας αδυναμίες. Όχι μόνον για να αποκρούσουμε την νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση και την ακροδεξιά απειλή αλλά για να προχωρήσουμε καλύτερα το δικό μας σχέδιο και πρόγραμμα.
Περισσότερα »
20
10

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Με ποιους πρέπει να συμμαχεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής συναρθρώθηκε η πολιτική μεθοδολογία των συμμαχιών: να αποφύγεις το «κατά περίπτωση» και να μη σε τραβάει από τη μύτη (αποκλειστικά) το εκλογικό σκορ. Την ίδια στιγμή, τα κριτήρια που θα επικρατήσουν για συμπράξεις χρειάζεται να χαράξουν τη διαιρετική τομή που σε διαφοροποιεί από το νεοφιλελευθερισμό και τον παλιό πολιτικό κόσμο. Συνοπτικά τέθηκαν τρεις άξονες που καθορίζουν σήμερα το πλαίσιο των πολιτικών συμμαχιών: ο ταξικός, δηλαδή η κοινωνική προστασία της μισθωτής εργασίας και των λαϊκών στρωμάτων. Ο δικαιωματικός φιλελευθερισμός και ο αντιεθνικισμός και αντιρατσισμός, με εμβληματικές προϋποθέσεις εδώ τη στάση στο προσφυγικό και το μακεδονικό. Είναι σαφές ότι με αυτά τα κριτήρια «κόβονται» οι ΑΝΕΛ ως προς την επίτευξη μιας μετεκλογικής συνεργασίας, αφού μένουν μετεξεταστέοι σε πολλά. Ωστόσο, προς τιμή τους, περνούν μετά το ταξικό και ένα ακόμη δύσκολο κριτήριο. Τη στάση τους στο προσφυγικό, με το οποίο διαχωρίζονται από το σύνολο της ρατσιστικής δεξιάς.
Περισσότερα »