Συνεντεύξεις

Τα επαναστατικά κινήματα πιάνονται από διαθέσιμες ιδεολογίες. Αν δεν υπάρχει νέα ιδεολογία, θέτουν τότε την εξουσία ενώπιον των ίδιων της των αντιφάσεων και δείχνουν ότι προδίδει τις αρχές πάνω στις οποίες είναι θεμελιωμένη. Έτσι, η προτεσταντική Μεταρρύθμιση εξαναγκάζει τον Χριστιανισμό να επανεξετάσει την εφαρμογή των πιο παλαιών αρχών του. Αν η πτωχεία του Ευαγγελίου δεν είναι απλώς μια λέξη, ο πλούτος των αρχιερέων γίνεται πραγματικό αμάρτημα, αν το ευαγγελικό κάλεσμα σε λιτό βίο δεν είναι μόνο μια φράση ρουτίνας, τότε η Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από το λόγο του Χριστού. Σχεδόν όλες οι κοινωνίες μας κληρονόμησαν τις αρχές της ισότητας και της ελευθερίας από τη Γαλλική Επανάσταση. Στις μέρες μας ωστόσο οι ανισότητες προκαλούν ίλιγγο. Αρκεί να διαβάσει κανείς μια στιγμή τις κοσμικές στήλες όπου βασικό θέμα έχει γίνει το διαζύγιο του Μπιλ Γκέιτς. Ο λόγος για το πώς θα γίνει η μοιρασιά εκατόν τριάντα δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δηλαδή άνω του εβδομήντα πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ της Ελλάδας για δύο μόνο άτομα! Μια τόσο γενικευμένη ανισορροπία ανάμεσα στον κόσμο των επιχειρήσεων και στους λαούς δεν μπορεί παρά να διαβρώσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και να καταστρέψει τις ελευθερίες. Όπως η ευαγγελική πτωχεία δεν μπορεί να περιοριστεί στο ράσο των ιερέων και σε ένα ζευγάρι σανδάλια, έτσι και η δημοκρατία δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια και μόνη διαδικασία. Επομένως, οι διεκδικήσεις του Μύντσερ δεν είναι ξεπερασμένες. (...) Χωρίς ισότητα, υπάρχει μόνο μια τυπική ελευθερία. Θεωρητικά, ένας υπάλληλος της Tesla είναι ελεύθερος να ταξιδέψει όσο μακριά θέλει στην άδειά του, όπως το αφεντικό του, ο Ίλον Μασκ. Ως προς αυτό, δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ τους, είναι ελεύθεροι. Στην πραγματικότητα, όμως, το ένα και μοναδικό του ταξίδι θα είναι μεταξύ του σπιτιού του και του τόπου εργασίας του, μία ώρα δρόμος για να πάει στο εργοστάσιο από το προάστιο όπου διαμένει. Κι αυτό γιατί είναι αδύνατον για έναν εργάτη να έχει την κατοικία του κοντά στο εργοστάσιο, τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά. Και ενώ οι περισσότεροι από αυτούς πρέπει να κάνουν καθημερινά, πρωί και βράδυ, ένα μακρύ και κοπιαστικό δρομολόγιο, δεν έχουν ποτέ χρήματα να ταξιδέψουν, και περνούν τις διακοπές τους δυο βήματα από το σπίτι τους. Είναι ελεύθεροι να ταξιδεύουν, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν. Η δυνατότητα για έναν ιδιώτη να εκτοξεύει διαστημικά οχήματα στο διάστημα ή να βαφτίζει τον γιο του X Æ A-XII, όπως ήθελε να κάνει ο Μασκ, σε κάθε περίπτωση δεν ανήκει στη σφαίρα της ελευθερίας. Μια τέτοια δυνατότητα στην πραγματικότητα δεν είναι παρά έκφραση μιας υπεροχής. Σε ό,τι αφορά την εκτόξευση ενός ιδιωτικού διαστημόπλοιου, ακόμα και στην πιο συνηθισμένη ταινία επιστημονικής φαντασίας μπορεί κανείς να διακρίνει μέσα σ’ αυτήν μια πράξη δεσποτισμού. Σε ό,τι αφορά το όνομα του γιου του, αυτό ονομάζεται απλώς καπρίτσιο. Για την άσκηση της ελευθερίας μας δεν απαιτούνται τέτοιες υπερβολές. Κανείς δεν θέλει να διαθέτει μια σεληνιακή βάση ούτε να αποκαλεί τον γιο του X Æ A-XII. Πρόκειται καταφανώς για πράγματα που ξεπερνούν το μέτρο, για παραξενιές, και για να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους για ένα είδος ιδιαίτερης αλλοτρίωσης, για ένα μείγμα γραφικότητας, τύπου Silicon-Valley, άγνοιας και βλακείας.

Το εργασιακό νομοσχέδιο αποτελεί την κορωνίδα των αντιμεταρρυθμίσεων που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση μέσα στην πανδημία σε κρίσιμους τομείς. (...) Με το αντεργατικό νομοσχέδιο γίνονται τα αποκαλυπτήρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εργαλειοποίηση της πανδημίας ως ευκαιρία με εμμονική στόχευση τους εργαζόμενους, τα δικαιώματά τους, τις αμοιβές, τις εγγυήσεις, το ωράριο, το συνδικαλισμό. Επιδιώκουν να περάσουν οι επιπτώσεις της πανδημίας σε βάρος της εργασίας για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι όλα τα «απόνερα» αυτής της κρίσης». (...) Τα δείγματα γραφής υπήρχαν και πριν από την πανδημία. Από τον Αύγουστο του 2019 δηλαδή από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθέτησε την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, της προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων, την υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη μείωση προστίμων για παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας και την αύξηση του ορίου των νόμιμων υπερωριών κατά 60% Είναι λοιπόν μία στρατηγική, στην οποία αταλάντευτος μένει ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του υπονομεύοντας τα δικαιώματα, τις αμοιβές και τις εγγυήσεις στον τομέα της εργασίας προφανώς υπέρ των μεγάλων αλλά και των μικρότερων επιχειρηματικών ομίλων. (...) Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη αποτελεί μία μεταρρύθμιση στον αντίποδα των αναγκών και των επίδικων που δημιούργησε η κρίση της πανδημίας για την ουσιαστική προστασία και ενίσχυση της εργασίας, των εγγυήσεων, των αμοιβών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. (...) Στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, σε αντίθεση με την Ελλάδα, λαμβάνονται πρόνοιες ενίσχυσης και στήριξης των εγγυήσεων και των δικλείδων ασφαλείας υπέρ των εργαζομένων επειδή αναγνωρίζεται η κοινή λογική. (...) Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί εμμονικά νεοφιλελεύθερα δόγματα των προηγούμενων δεκαετιών θατσερικού τύπου, τα οποία απέτυχαν ιστορικά.

«Σε μια περίοδο που στην ελληνική οικονομία έχουμε αποπληθωριστικές τάσεις, καταγράφονται αυξήσεις σε βασικά είδη διατροφής που ξεπερνούν το 10%» (...) «αξιοποιώντας στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών και του Ινστιτούτου Καταναλωτών, καταθέσαμε σχετική ερώτηση στην Βουλή, καλώντας την κυβέρνηση να  αφήσει τον ρόλο του παθητικού θεατή, να αντιμετωπίσει τα ολιγοπώλια στην αγορά και να ελέγξει τις τιμές». «Η συγκεντροποίηση της αγοράς, που αποτελεί στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σαφώς επιδεινώνει την κατάσταση» συνέχισε ο Αλ. Χαρίτσης, κάνοντας λόγο για «συνολική επίθεση στην κοινωνική πλειοψηφία» και αναφέροντας και «την αύξηση των αντικειμενικών αξιών, ειδικά σε λαϊκές και μεσοαστικές περιοχές» που θα οδηγήσει «σε αύξηση όχι μόνο του ΕΝΦΙΑ αλλά και άλλων φορολογικών υποχρεώσεων». «Την ίδια στιγμή και ενώ νοικοκυριά και επιχειρήσεις κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη τους κατοικία με το νέο πτωχευτικό κώδικα, είναι εξοργιστικό το κόμμα της ΝΔ να κατηγορεί τα πανωτόκια για την εκτόξευση του χρέους της σε 343 εκ ευρώ» τόνισε ο  τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτήρισε προκλητικό «το κυβερνών κόμμα να αυξάνει το χρέος του κατά 34 εκ ευρώ τον τελευταίο χρόνο, σε μια περίοδο δηλαδή που ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας ούτε απέξω από την τράπεζα δεν περνάει». «Η ΝΔ χρωστάει 343 εκ. ευρώ και ο ΣΥΡΙΖΑ 0. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων». Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά,  ο κ. Χαρίτσης επισήμανε ότι «πέρα από τις αντεργατικές ρυθμίσεις της κατάργησης του οκταώρου, την πληρωμής των εργαζομένων με ρεπό και τον διπλασιασμό των φθηνών υπερωριών, εξαιρετικά κρίσιμη είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων προς όφελος της ατομικής διαπραγμάτευσης». «Είναι δική μας ευθύνη να αναδείξουμε στον κόσμο την ανάγκη και τις δυνατότητες της συλλογικής δράσης» πρόσθεσε ο Αλ. Χαρίτσης, καλώντας σε «μαζική συμμετοχή στην αυριανή απεργία».

Έχουμε διαπιστώσει, εδώ και μερικά χρόνια, ότι το ΑΚΕΛ έχει χάσει την επαφή που θα έπρεπε να είχε με αριστερά κοινωνικά κινήματα. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να το εντείνουμε. Θεωρώ πως χάσαμε τον πρωτοποριακό μας ρόλο στην κοινωνία, με την έννοια ότι στη γειτονιά, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα κοινωνικά κινήματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις οι ΑΚΕΛιστές πλέον δεν είναι οι πρωτοπόροι. Ακολουθούν. Η συμμετοχή τους είναι πιο περιορισμένη από ότι στο παρελθόν. Και χρειάζεται αυτά τα ζητήματα να τα ξαναδούμε με πάρα πολλή προσοχή. Πρέπει να βρούμε ξανά τον πρωταγωνιστικό μας ρόλο στην κοινωνία. (...) Καλλιεργήθηκε η αντίληψη ότι «όλοι είμαστε το ίδιο» και δεν καταφέραμε να πείσουμε για το αντίθετο. (...) Το πρώτο και κύριο είναι να δούμε τον εαυτό μας, το σπίτι μας. Πώς θα το φτιάξουμε με τρόπο αποτελεσματικό. Πρέπει να ανοίξουμε προς την κοινωνία και να αναβαθμίσουμε τη σχέση μας με τα κοινωνικά κινήματα. Θα πρέπει, ταυτόχρονα, να ξεκινήσει να συγκροτείται το μέτωπο για τις προεδρικές εκλογές. Θα πρέπει να βρούμε μια ανεξάρτητη και κοινής αποδοχής υποψηφιότητα.

Το πρόβλημα της μαφίας στην Ελλάδα ήταν πάντα υποτιμημένο. Σαν να αφορούσε τους ξένους, κυρίως τους Τούρκους και τους Αλβανούς. Στην πραγματικότητα, για εμάς τους Ιταλούς, που μελετάμε τη μαφία εδώ και χρόνια, η Ελλάδα ήταν πάντα πεδίο μαφιόζικης δράσης. Ολα τα ναρκωτικά στα τουριστικά νησιά της Ελλάδας, το χασίς, η ηρωίνη, η κόκα, τα προμηθεύουν οι οργανώσεις της ιταλικής μαφίας. Η Θεσσαλονίκη παίζει κεντρικό ρόλο για τη ρωσική μαφία. Η Κύπρος είναι πλατφόρμα ξεπλύματος για τα ρωσικά καρτέλ. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί στην ελληνική κουλτούρα δεν υπάρχουν τέτοιου τύπου ανησυχίες· πώς μια χώρα διαβρωμένη από τις μαφίες ανησυχεί μόνο για το γεγονός ότι επιδίδονται σε αυτές τις δραστηριότητες ξένοι. (...) [Για να τους αντιμετωπίσει κανείς] ελέγχει τις ροές χρήματος που φθάνουν μέσω Κύπρου και Μάλτας και αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία. Το ξέπλυμα στην Ελλάδα γίνεται μέσω του τουρισμού. Ωστόσο, οι Ελληνες πολιτικοί δεν μιλούν ποτέ για τη μαφία. Όταν πέφτουν πολλές σφαίρες, παίρνει η μπάλα και αθώους, όπως είδαμε στη Νάπολη. Επίσης, όταν αρχίζουν να πυροβολούν, αποφασίζουν ποιος είναι μέσα και ποιος είναι έξω· είδαμε να εκτελούν δεύτερα ξαδέλφια μαφιόζων, που δεν είχαν ιδέα τι έκαναν οι συγγενείς τους. Η Ελλάδα είναι κόμβος για τη διακίνηση κάνναβης. Αν μπορούσα να δώσω μία συμβουλή στην ελληνική κυβέρνηση, θα ήταν να νομιμοποιήσει αμέσως την κάνναβη, αλλιώς θα εξαγοραστεί από τις συμμορίες που τη διακινούν. (...)

Το νομοσχέδιο του κυρίου Χατζηδάκη είναι οδοστρωτήρας. Έχει διατάξεις που καταργούν ό,τι γνωρίζαμε για το εργατικό δίκαιο. Και είναι λογικό ο κύριος υπουργός μαζί με αυτό το νομοσχέδιο που καταργεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα, να θέλει να απαλλαγεί και από την ευθύνη των πράξεων του. Δηλαδή να θέλει να απαλλαγεί από τη λογοδοσία στη Βουλή των εργατικών ατυχημάτων που θα φέρει η αύξηση του ωραρίου, των μη αμειβόμενων υπερωριών, των καταπατήσεων όλων των δικαιωμάτων. Το πρώτο τετράμηνο του 2021 είχαμε διπλάσια θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα από το 2020. Καταλαβαίνετε τι θα γίνει με την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, ειδικά των ευάλωτων εργαζομένων.

“Έζησα από κοντά τη γέννηση της Κίνησης Πολιτών για την προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και μοιράζομαι μαζί τους τον θαυμασμό για τα ευρήματα της Bενιζελου και τον θυμό για την τροπή που έλαβε η υπόθεση το καλοκαίρι του 2019. Με μεγάλη προθυμία προσχώρησα στην ομάδα. Με συνεπήρε από την αρχή ο κόσμος τους. Είναι άνθρωποι ώριμης ηλικίας, που δεν ξαφνιάζονται εύκολα και έχουν δει πολλά. Ωστόσο το θέμα αυτό σα να αποτέλεσε την κόκκινη γραμμή τους, συσπειρώθηκαν δυναμικά, με στόχο την ανατροπή της απόφασης της κυβέρνησης για τεμαχισμό και απόσπαση των αρχαιοτήτων.” (...) Πιστεύω ότι η επιμονή του σκληρού πυρήνα των ανθρώπων της Κίνησης, που δουλεύουν ασταμάτητα για τον σκοπό αυτό, επιμένοντας να ενημερώνουν, με μια δυναμική σελίδα στο facebook, με τις ιδιαίτερα δημοφιλείς ξεναγήσεις, με ευφάνταστες εκδηλώσεις, που κατά καιρούς -όπως τώρα, που χαλαρώνουν τα μέτρα, γίνονται όλο και πιο συχνά, -η επιμονή αυτή δημιούργησε τελικά μία συνείδηση του πολίτη. Ως δημοσιογράφος, με πονάει το έλλειμμα που διαπιστώνω στην κάλυψη του θέματος από τα ΜΜΕ και θέλω να αποδώσω τα εύσημα στη δουλειά της Κίνησης. (...) Ακούμε συχνά την άποψη, ότι ο πρωθυπουργός δέχθηκε εσφαλμένες συμβουλές. Ακόμα υπάρχει περιθώριο να αλλάξει γνώμη. Το γεγονός ότι τα μισά μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας αποστασιοποιήθηκαν από την κυβερνητική επιταγή είναι από μόνο του αισιόδοξο και ενισχύει την ηθική διάσταση της κατά χώραν παραμονής. Όμως, μετά τη διαρροή της απόφασης του ΣτΕ, όποτε περνώ από το πολύπαθο σταυροδρόμι, νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται.

Από τη μια υπάρχει μια επέκταση της περιόδου χάριτος λόγω της πανδημίας, η οποία δημιουργεί μια τάση συσπείρωσης γύρω από τη πολιτική ηγεσία, ενώ παράλληλα τα μέτρα αντιμετώπισής της, όπως η χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών από την ΕΕ, αποτελούν ένα ανάχωμα στη δυσαρέσκεια. Από την άλλη, η ΝΔ απολαμβάνει μια άνευ προηγουμένου ασυλία από τα ΜΜΕ. Όμως αυτή η στρατηγική έχει κοντά ποδάρια. Όταν τα αδιέξοδα των πολιτικών της ΝΔ έρθουν στην επιφάνεια η μεταστροφή του κλίματος θα είναι απότομη. Όχι όμως αυτόματη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως αντιπολίτευση έχει παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις τόσο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όσο και για την πιο μεσοπρόθεσμη πορεία της χώρας. Αλλά βγαίνοντας από την πανδημία θα είναι όλα ανοιχτά. Και για να πάμε μπροστά πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι.  Ξεκινώντας  από την εμπειρία μας στον απολογισμό, να πούμε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα που οι συνθήκες δεν επέτρεπαν πριν κάποια χρόνια, να εξετάσουμε τι θέλουμε να κάνουμε αλλά θεωρούμε ότι δεν μπορεί ακόμα να γίνει, και κυρίως να πούμε τι είναι στη γκρίζα ζώνη μεταξύ των δύο. Και εκεί οφείλουμε να αμφισβητήσουμε τα όρια, να προσπαθήσουμε την ίδια στιγμή που είμαστε εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου να δώσουμε μάχη εναντίον του. Και επειδή δεν είμαστε λαϊκιστές οφείλουμε να πούμε ότι δεν μπορούμε να υποσχεθούμε τα πάντα στους πάντες. Μπορούμε πολλά σε πολλούς, αλλά και εκεί θα υπάρχουν συγκεκριμένες και εκπεφρασμένες προτεραιότητες και χρονικότητες. Αυτές είναι που δίνουν ταυτότητα και αξιοπιστία σε ένα κόμμα. Αυτές είναι που κερδίζουν εκλογές. (...) Δεν υπάρχει τρόπος που δεν πρέπει να δοθεί η μάχη. Δρόμος, πεζοδρόμιο, χώροι δουλειάς, συνδικαλιστικές οργανώσεις, βουλή, κοινωνικά δίκτυα, πολιτιστικά δρώμενα, παντού. Θα κάνουμε πραγματικά τα πάντα για να το σταματήσουμε. Και σε αυτή τη μάχη θέλουμε συμμαχίες. Ακόμη με κόσμο που δεν συμφωνεί σε όλα μαζί μας τον καλούμε να δώσουμε μαζί τη μάχη. Η αρχή μιας συνολικής αντεπίθεσης, ο τρόπος ανάδειξης ενός άλλου μοντέλου. Δεκάωρο αυτοί; Τριανταπεντάωρο εμείς. Ελαστικοποίηση αυτοί; Συλλογικές συμβάσεις εμείς. Απαξίωση του ΣΕΠΕ αυτοί; Ενίσχυσή του εμείς. Δύο δρόμοι, δύο κόσμοι. Μια κρίσιμη επιλογή.

Ο κ. Μητσοτάκης έλεγε, στη ΔΕΘ, το 2017, ότι μια κοινωνία χωρίς ανισότητες είναι αντίθετη στη φύση. Ο ίδιος, δήλωνε ότι τα εργασιακά δικαιώματα είναι ξεπερασμένα. Και φτάσαμε σήμερα ο υπουργός Εργασίας να δηλώνει ότι ο εργαζόμενος θα δουλεύει δέκα ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή και θα «πληρώνεται» για τις επιπλέον ώρες με...ρεπό ! Φέρνει ένα νομοσχέδιο που ούτε η πιο μνημονιακή κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να παρουσιάσει. Διότι, η κατάργηση του οκταώρου, η απλήρωτη υπερωριακή εργασία, ο περιορισμός των συνδικαλιστικών ελευθεριών, ο περιορισμός του, συνταγματικά κατοχυρωμένου, δικαιώματος στην απεργία, η κατάργηση του ΣΕΠΕ, για να αναφερθώ μόνο σε κάποιες από τις πτυχές του νομοσχεδίου, είναι ζητήματα που πλήττουν όλους τους εργαζόμενους, τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα, και ιδίως τη νέα γενιά, η οποία καταδικάζεται σε ένα μέλλον εργασιακής επισφάλειας, χωρίς δικαιώματα. Δεν αποτελεί βέβαια κεραυνό εν αιθρία, αφού η ΝΔ, από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση, έχει θεσπίσει μια σειρά από αντικοινωνικές και αντεργατικές πολιτικές. Ο λόγος για τον οποίο φέρνει τώρα προς ψήφιση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εν μέσω πανδημίας και περιοριστικών μέτρων, είναι γιατί φοβάται την αντίδραση της κοινωνίας, φοβάται τη λαϊκή κινητοποίηση. Και δικαίως ανησυχούν, γιατί, όση προπαγάνδα κι αν εκπέμπουν τα συστημικά μέσα της λίστας Πέτσα, οι πολίτες έχουν καταλάβει την κοινωνική καταστροφή που θα επιφέρει στη ζωή τους και στο μέλλον τους, ο νόμος Χατζηδάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις, μέσα κι έξω από τη Βουλή, για να μην περάσει αυτό το βαθύτατα αντεργατικό και κοινωνικά καταστροφικό νομοσχέδιο. Και βέβαια έχουμε δεσμευτεί ότι ως κυβέρνηση, εφόσον τότε είναι νόμος του κράτους, θα το καταργήσουμε.

«Οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα απομακρύνθηκαν από το σύστημα υγείας, λόγω του φόβου της πανδημίας, επιβαρύνοντας την υγεία τους» «Ο Κύκλος Αλληλεγγύης είναι σε λειτουργία από τις 10 Μαΐου και αποτελεί ένα δίκτυο υγειονομικών και εθελοντών οι οποίοι παρέχουν τηλεφωνική συμβουλευτική σε ανθρώπους που πάσχουν από Covid και βρίσκονται στο σπίτι, βοηθώντας τους να διαχειριστούν την κατάσταση», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, η Χαρά Ματσούκα, διευθύντρια στην Αιματολογική Κλινική στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα».  «Στο εγχείρημα, συμμετέχουμε περίπου 50 γιατροί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και εθελοντές που αναλαμβάνουν τη γραμματειακή δουλειά. Είμαστε όλοι έμπειροι καθώς έχουμε δουλέψει από το 2013 στα κοινωνικά ιατρεία και στις δομές αλληλεγγύης και δίνουμε πληροφορίες σε ανθρώπους που πάσχουν από Covid αλλά και σε ανθρώπους που αισθάνονται ψυχικά πιεσμένοι, να τους βοηθήσουμε να νιώθουν καλύτερα. Δουλεύουμε καθημερινά τα απογεύματα και ήδη έχω την αίσθηση ότι είναι μία πολύ απαραίτητη λειτουργία.  Η τηλεφωνική γραμμή του Κύκλου Αλληλεγγύης είναι το 210 3802037. Απάντα είτε τηλεφωνητής είτε εθελοντής της γραμματείας προκειμένου να διασυνδέσει  τον αιτούντα βοήθειας με τους γιατρούς, τους ψυχιάτρους και ψυχολόγους για την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων εγκλεισμού,ή των προβλημάτων λόγω Covid στους οποίους δίνουμε συγκεκριμένες οδηγίες για να μη χειροτερέψει η υγεία τους και να με χρειαστεί να διασωληνωθούν.