Macro

25
02

Οι συμμαχίες θέλουν και τρόπο και κόπο

Μια πολιτική συμμαχιών, βέβαια, δεν μπορεί να είναι μονόπλευρα προσανατολισμένη, γιατί θα αποδειχθεί αναποτελεσματική. Η ισορροπία δεν είναι απαραίτητη για να έχουμε ήσυχη την αριστερή μας συνείδηση. Χρειάζεται γιατί όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν με σαφήνεια ότι ένα 15% με 20% επιμένει στην «αδιευκρίνιστη ψήφο». Κι αυτό σημαίνει ότι μεγάλο μέρος από αυτό το ποσοστό τηρεί στάση αναμονής απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μετράει ως την τελευταία στιγμή τα συν και τα πλην. Παρακολουθεί τις πράξεις του και περιμένει εκείνο το κάτι που θα παίξει τον αποφασιστικό ρόλο στη στάση του. Πώς θα προσεγγιστεί αυτός ο κόσμος; Είναι ευτυχής συγκυρία που το εναρκτήριο λάκτισμα γι΄ αυτή την πρόσφατη κινητικότητα δόθηκε με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών. Είναι αντικειμενικά ένα γεγονός που διευκολύνει προσεγγίσεις από διάφορες κατευθύνσεις. Ίσως γιατί τονίζει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά τού ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και σ΄ αυτούς που τρέφουν πολλές επιφυλάξεις για την πορεία του. Μια τέτοια σύνθετη και απαιτητική πολιτική συμμαχιών, για να υπηρετηθεί με συνέπεια και να έχει θετικά αποτελέσματα, χρειάζεται σχεδιασμό και διάθεση ανθρώπινου δυναμικού. Δεν είναι ζήτημα μόνο κάποιων επιτελείων, πολύ λιγότερο ενός στενού κύκλου μυημένων. Όσο περισσότεροι μετέχουν στις επιλογές και τις αποφάσεις, τόσο περιορίζονται οι κίνδυνοι αστοχιών και λαθών. Κι από λάθη, ιδίως στην επιλογή προσώπων, έχουμε αρκετή και διδακτική σοδειά.
Περισσότερα »
25
02

Μην κρύβετε την Ακρόπολη

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη«, Νάσος Ηλιόπουλος, επισήμανε με δήλωσή του, πως η άναρχη δόμηση στην ιστορική περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, θα έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες στην αισθητική του τοπίου που περιβάλλει το ιερό μνημείο και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων. «Η αθρόα έλευση τουρισμού έχει ως αποτέλεσμα την άτακτη παραμόρφωση του αστικού τοπίου και την άλωση του δημόσιου χώρου. Τόσο τα καταλύματα προς ενοικίαση, όσο και οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος τείνουν να θέσουν υπό διωγμό την κατοικία από την ιστορική περιοχή γύρω από την Ακρόπολη» ανέφερε σε δήλωσή του ο Ν. Ηλιόπουλος. «Η ίδια η τουριστική αξιοποίηση επιτάσσει να οργανώσουμε με αποτελεσματικό τρόπο την τουριστική ανάπτυξη. Πρέπει να αναδείξουμε την τεράστια σημασία της περιοχής και του μοναδικού μνημείου της Ακρόπολης, να προστατεύσουμε τους κατοίκους από την όχληση, να ενισχύσουμε την κατοικία διασφαλίζοντας τους καλύτερους δυνατούς όρους για την καθημερινότητα της περιοχής (φωτισμό, ελεύθερους χώρους, καθαριότητα)» τόνισε. Ο Νάσος Ηλιόπουλος πρότεινε επίσης: «Η ζώνη ελέγχου του ύψους των κτηρίων που καθορίστηκε με το Προεδρικό Διάταγμα του 1975, θα πρέπει να επικαιροποιηθεί με την συνεργασία των δύο αρμόδιων υπουργείων, του Υπουργείου Πολιτισμού και του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Προτείνουμε να θεσπιστούν ηπιότεροι όροι δόμησης, ανώτατο ύψος κτιρίων, χρήσεις γης, ως γνώμονες για τις πολεοδομικές αδειοδοτήσεις με απαρέγκλιτη εφαρμογή τους από την υπηρεσία Πολεοδομίας του Δήμου Αθηναίων».
Περισσότερα »
25
02

Αννέτα Καββαδία: Το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε είναι: Δημοκρατία ή Φασισμός (Video)

Η άνοδος του φασισμού και του ναζισμού διευκολύνθηκε, αν δεν ενθαρρύνθηκε, από τις αστικές δυνάμεις της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, ως ανάχωμα στον «Κόκκινο Κίνδυνο». Το αποτέλεσμα ήταν ο πιο πολύνεκρος πόλεμος στης Ιστορία της Ανθρωπότητας, μια Ευρώπη ολότελα ισοπεδωμένη που στην πραγματικότητα δεν επανήλθε ποτέ στην προηγούμενη αίγλη και ισχύ της και, φυσικά, το μεγαλύτερο, σχεδόν μεταφυσικών διαστάσεων, Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας: το Ολοκαύτωμα. Πάνω στα καπνισμένα ερείπια μιας ολόκληρης ηπείρου χτίστηκαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, με πρώτο το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1949. Ο σκοπός της ύπαρξής τους: ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φασισμός, τέλος στους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς. Ας μην επαναλάβει, λοιπόν, η Ευρώπη σήμερα το ίδιο τραγικό λάθος. Ας απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα ανιστόρητες και επικίνδυνες θεωρίες περί των δύο άκρων που απλώς ενισχύουν το ένα και μοναδικό άκρο: την ακροδεξιά. Το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στις μέρες μας δεν είναι πρόοδος ή συντήρηση: είναι δημοκρατία ή φασισμός.
Περισσότερα »
25
02

Όταν ο Βορίδης στενοχωριέται για την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς»

Η Αριστερά δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με τη διατήρηση κάποιας κατακτημένης ιδεολογικής ηγεμονίας, τουλάχιστον όπως την εννοούν οι ακροδεξιοί. Δίνει μια διαρκή μάχη για τις ανθρώπινες αξίες, τον ορθολογισμό, την κριτική σκέψη, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, τα δικαιώματα, με το μυαλό όχι σε αυτά που έχει κερδίσει, αλλά σε αυτά που έχει να υπερασπιστεί. Το περίφημο ηθικό της πλεονέκτημα το επικαλείται περισσότερο προς τα μέσα για να ελέγχει τον εαυτό της, παρά προς τα έξω για να τον διαφημίζει. Και όταν ο Βορίδης προσπαθεί να αμφισβητήσει την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» δανειζόμενος από αυτήν τον Γκράμσι, η Αριστερά απλά διασκεδάζει. Σοβαρά τώρα;
Περισσότερα »
25
02

24 Φεβρουαρίου 1943: Η νικηφόρα απεργία και η ιστορική πορεία των εργαζομένων εναντίον της πολιτικής επιστράτευσης

Η ΕΠΟΝ ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1943, μια ημερομηνία κάθε άλλο παρά τυχαία, καθώς την επομένη, στις 24 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη κινητοποίηση των κατοίκων της πρωτεύουσας ενάντια στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Σύμφωνα με το μέτρο αυτό όλοι οι κάτοικοι της χώρας, ηλικίας από 16 έως 45 ετών, ήταν υποχρεωμένοι να αναλάβουν υποδεικνυόμενη από τις αρχές κατοχής εργασία και εκτός του τόπου κατοικίας τους, συγκροτημένοι σε συμβιωτικές ομάδες εργασίας εντός στρατοπέδων. Με άλλα λόγια, το μέτρο αυτό έπληττε το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, καθώς ο κίνδυνος της μαζικής αποστολής Ελλήνων στα εργοστάσια της Γερμανίας ήταν πλέον ορατός.
Περισσότερα »
24
02

Επισημάνσεις

Δεν το ξέραμε ότι είναι θεσμική ύβρις να παίρνεις τηλέφωνο τον Στουρνάρα. Παραβιάζει, λέει, την ιερή αρχή της αυτονομίας των τραπεζών. Ντροπή, Πολάκη. Θα ρίξει ο Θεός capital controls να μας κάψει. Είναι σαν να απασχολείς τον Μωυσή την ώρα που κατεβάζει τις πλάκες από το βουνό.
Περισσότερα »
24
02

Όταν η προπαγάνδα ψυχαγωγεί ή κάνει τέχνη

Στη μαζική κοινωνία, εκείνη όπου ο κόσμος της εργατικής τάξης, της χειρωνακτικής ή και της διανοητικής εργασίας, διαθέτουν ελεύθερο χρόνο τόσο ώστε ο καναπές να αποτελεί προσφιλέστερη επιλογή από τη ριζασπαστική κοινωνικοποίηση, η, κάθε είδους, καλλιέργεια του ιδιώτη περνά, προφανώς, μέσα από τις οθόνες. Εκλαμβάνεται, λοιπόν, ως δεδομένο ότι οι επιχειρηματίες της τηλεόρασης δεν επενδύουν τα λεφτά τους μοναχά στις ενημερωτικές, λεγόμενες, εκπομπές, αλλά περισσότερο, ίσως, σ’ εκείνες της ψυχαγωγίας. Και προσβλέπουν, εννοείται, στο οικονομικοπολιτικό διάφορο που θα αποκομίσουν. Ενισχύοντας την ατομικότητα του ιδιώτη, με πλύσεις εγκεφάλων και δια-φθορές συνειδήσεων, ενισχύουν ταυτόχρονα την αίγλη της δικής τους, περιώνυμης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μιας και διαθέτουν κάμποσες «δουλειές», πέρα, φυσικά, από εκείνες των ΜΜΕ.
Περισσότερα »
23
02

23 Φλεβάρη 1943 ιδρύεται η ΕΠΟΝ

Η θρυλική ΕΠΟΝ με σημαία το «Πολεμάμε και τραγουδάμε», συσπείρωσε πάνω από 600.000 νέους και νέες που την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκαν στις γραμμές της, προσέφερε πάνω από 32.000 ως αντάρτες μαχητές στον αγώνα και πάνω από 1.300 παιδιά της έπεσαν στα πεδία των μαχών.
Περισσότερα »
23
02

Νάσος Ηλιόπουλος: Θέλουμε μια πόλη χωρίς πίσω αυλές και αόρατα σημεία

“Είμαστε εδώ για να δημιουργούμε μια πόλη χωρίς πίσω αυλές και αόρατα σημεία” τόνισε ο Ν. Ηλιόπουλος αναπτύσσοντας το όραμά του για την πρωτεύουσα μετά την κρίση, για μια Αθήνα, που μπορεί να γίνει το ευρωπαϊκό υπόδειγμα πόλης του 21ου αιώνα. “Ο επόμενος δήμαρχος να είναι κάποιος που μεγάλωσε και έζησε την πόλη ως την πόλη του και όχι ως ιδιοκτησία του" είπε για να τονίσει: “Αυτή είναι μια τομή σε μια αριστοκρατική αντίληψη της πολιτικής που περιορίζει την Αθήνα στο ιστορικό της κέντρο και αντιμετωπίζει τις γειτονιές της ως συμπληρωματικές ‘επαρχίες’”.
Περισσότερα »
23
02

“Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο στη Γαλλία”

Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε μια οποιαδήποτε σαφή πρόβλεψη για το πού θα οδηγήσουν όλα αυτά. Μοιάζει ίσως καταπληκτικό, αλλά δεν βρήκαμε επί δεκαπέντε μέρες ούτε έναν Γάλλο, από την άκρα Αριστερά έως την άκρα Δεξιά, από τους οπαδούς του Προέδρου έως τους ορκισμένους αντιπάλους του, διανοούμενο, πολιτικό, δημοσιογράφο ή ακτιβιστή, που να μας απαντήσει με έστω και ελάχιστο βαθμό βεβαιότητας στην ερώτηση "Πού πάει η Γαλλία". Η ίδια άλλωστε η εφημερίδα Monde κινητοποίησε πάνω από εβδομήντα ειδικούς επιστήμονες να αναλύσουν τι στο καλό συμβαίνει στη χώρα, που κανείς δεν το είχε πάρει χαμπάρι και κανείς δεν το είχε προβλέψει προτού ξεσπάσει. Το μόνο στο οποίο όλοι ανεξαιρέτως συμφωνούν είναι ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο στη Γαλλία. Άρα και στην Ευρώπη, συμπεραίνει κανείς. «Μια επανάσταση είναι αδιανόητη μία ώρα προτού ξεσπάσει και όλοι είναι σίγουροι γι΄ αυτήν μετά την πρώτη νίκη της». Αυτά τα λόγια της Γερμανίδας σοσιαλδημοκράτισσας Ρόζας Λούξεμπουργκ χρησιμοποιεί ο οικολόγος και οπαδός της "εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης" Πατρίκ Φαρμπιάζ, συγγραφέας και μελετητής του φαινομένου των Κίτρινων Γιλέκων, για να απαντήσει κάπως σιβυλλικά στο ερώτημά μου αν στη χώρα του γίνεται τώρα επανάσταση. Στη Rue d΄Aubervilliers, στο Παρίσι, ο "ζωγράφος του δρόμου" Πασκάλ Μπουαγιάρ έδωσε τη δική του απάντηση, ή τουλάχιστον εξέφρασε την επιθυμία του, διακοσμώντας έναν ολόκληρο τοίχο με μια διασκευή του ξακουστού πίνακα του Ευγένιου Ντελακρουά «Η Ελευθερία οδηγεί τον Λαό», εμπνευσμένου από την Επανάσταση του Ιουλίου 1830. Τώρα, κάτω από την Ελευθερία, στον τοίχο της Rue d΄Aubervilliers, απέναντι από το τοπικό Πολιτιστικό Κέντρο, είναι τα Κίτρινα Γιλέκα που υψώνουν τη σημαία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Περισσότερα »