Macro

Για να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή υπέρ της πλειοψηφίας των πολιτών, τότε αυτή αναγκαστικά περνά από τη ριζοσπαστικοποίηση του λόγου και της πρακτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στα αφηγήματα και τα πεπραγμένα της alt-right, που «γέρνουν το μπαστούνι» προς την ακροδεξία και το νεοφιλελευθερισμό, η αποτελεσματική, νικηφόρα απάντηση αντλεί έμπνευση από την εντελώς αντίθετη στρατηγικά αφήγηση. Τα «κοινά», ως οικονομικό επέκεινα του καπιταλισμού, η προάσπιση και ενδυνάμωση της δημοκρατίας και η διεύρυνσή της με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, η επανανοηματοδότηση του δημοσίου χώρου ως χώρου των πολιτών, καθώς και πολλές άλλες σύγχρονες επεξεργασίες της συγκαιρινής Αριστεράς, είναι ένα επαρκέστατο οπλοστάσιο για το πρώτο στάδιο της άμυνας και το δεύτερο στάδιο της επίθεσης. Κινηματική ανάπτυξη και έπειτα προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς αριστερή ηγεμονία «στους αρμούς της κοινωνίας» δεν μπορεί να υπάρξει. Το έργο αυτό πρέπει να έχει, φυσικά, μέριμνες για θεωρητικές επεξεργασίες, επικοινωνιακή και τεχνοκρατική επάρκεια. Είναι, δηλαδή, ιδιαίτερα κοπιώδες και απαιτεί τη διαρκή εγρήγορση του φορέα που θα το επιχειρήσει.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πραγματικά συνεπής στις κατασταλτικές της εξαγγελίες και το έχει αποδείξει ήδη αποχαλινώνοντας τους αστυνομικούς και αποδεσμεύοντάς τους από κάθε αναστολή, προκειμένου να μπαίνουν και να οπλοφορούν σε πανεπιστημιακούς χώρους, να εισβάλουν σε κατοικίες και ταράτσες, να ξεγυμνώνουν διαδηλωτές, να εισβάλουν σε κινηματογράφους, νυχτερινά μπαρ και κέντρα διασκέδασης, να χαστουκίζουν 6χρονα παιδιά, να ρίχνουν χημικά και δακρυγόνα με το παραμικρό, ακόμα και μέσα στον χώρο των δικαστηρίων, να απαγορεύουν εκδηλώσεις συμπαράστασης σε αυτά και τελευταία να σπάνε επιδεικτικά αυτοκίνητα και παρ μπρίζ στα νησιά. Λένε ότι το τέρμα της κατρακύλας είναι ο πάτος, αλλά κάθε φορά διαπιστώνουμε ότι υπάρχει πάντα περιθώριο μέχρι να τον φτάσουμε. Η «κάτω» βουλή έχει δρόμο ακόμα. Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο απέχει μία βαθμίδα μόνο από την πλήρη και τυπική κατάργηση του άρθρου 11 του Συντάγματος, που προβλέπει τις συναθροίσεις, γιατί πολύ απλά δεν αφήνει κανένα απολύτως πεδίο διεξαγωγής και ελευθερίας τους. Μόνο που στην ιστορία δεν έλειψαν ούτε η καταστολή, ούτε οι απαγορεύσεις. Αλλά ούτε αυτές, ούτε οι δίκες λύγισαν τους αγωνιστές. Και αυτό το ν/σ αν και όπως ψηφιστεί θα καταργηθεί στην πράξη. Γιατί οι εμπνευστές του λογαριάζουν και πάλι χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί μπορεί η εξουσία να γράφει την «κάτω βουλή», αλλά την «άνω βουλή» την γράφει πάντα ο λαός !

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από διακρατικούς οργανισμούς σχετικά με την κλιματική κρίση, επιδιώκουν στην πραγματικότητα να διατηρήσουν το νεοφιλελεύθερο σύστημα και την κυριαρχία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, επαναλαμβάνοντας την προσέγγιση που επέλεξαν μετά την οικονομική κρίση του 2008. Η κλιματική και περιβαλλοντική κρίση ευρύτερα είναι δυναμικές που συμπληρώνουν τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα που έχει η παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος, και αναδεικνύουν την ανάγκη να υιοθετηθούν νέες μέθοδοι οι οποίες να βασίζονται στο σχεδιασμό στόχων υπεράσπισης των πολλών, των λαϊκών τάξεων, απέναντι σε όλες τις σοβαρές και διογκούμενες απειλές που γεννάει η καπιταλιστική κρίση. Η υιοθέτηση ενός τέτοιου αναγκαίου προσανατολισμού απαιτεί να παλέψει η Αριστερά σε πολλά μέτωπα. Να αποκτήσει και να διαδώσει τις γνώσεις που επιτρέπουν την κατανόηση των διαστάσεων και της δυναμικής της κλιματικής και της περιβαλλοντικής κρίσης. Να αφιερώσει δυνάμεις για τη συγκρότηση των θεσμών που κάνουν δυνατή την υιοθέτηση των πρακτικών του σχεδιασμού σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Να εξασφαλίσει μέσα από την ενημέρωση και την εκπαίδευση, την ικανότητα των τοπικών πληθυσμών να αποφασίζουν δημοκρατικά για τα τοπικά ή ευρύτερα σχέδια και να παρακολουθούν την υλοποίησή τους.

Μια αγορά εργασίας που χαρακτηρίζεται από ανασφάλεια, από μερική εργασία, από πολλούς εργαζόμενους που ο εργασιακός τους βίος εναλλάσσεται μεταξύ περιόδων με χαμηλές αποδοχές και περιόδων χωρίς καθόλου αποδοχές, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για ένα υγιές ασφαλιστικό σύστημα. Επιπλέον δημιουργεί και συνθήκες για ένα συνταξιοδοτικό σύστημα όπου υπάρχουν έμφυλες διακρίσεις, καθώς τα προβλήματα στην αγορά εργασίας, που μεταφέρονται στο συνταξιοδοτικό σύστημα, επηρεάζουν περισσότερο τις γυναίκες. Τα προβλήματα αυτά είναι πιο έντονα στην Ελλάδα που βγαίνει από μια δεκαετή κρίση, και θα ενταθούν καθώς το ασφαλιστικό που σχεδιάζεται πάνω σε αυτές τις επιπτώσεις τις κρίσης ενισχύει όλα τα παραπάνω. Βασικό συστατικό είναι η πόρτα που ανοίγει η ΝΔ στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος. Έτσι λοιπόν η ελεύθερη επιλογή κλάσεων των ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και η δυνατότητα εξόδου από το σύστημα, θα οδηγήσουν σε μείωση των εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία και έτσι θα αποδυναμώσει ολόκληρο το ασφαλιστικό σύστημα.

Η Αριστερά πρέπει να αποκτήσει τη δυνατότητα της πλήρους κατανόησης της σημασίας που έχουν για το προσεχές μέλλον οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, της επεξεργασίας των στρατηγικών στόχων που προκύπτουν, να περιγράψει και στη συνέχεια να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει το σχεδιασμό των κατάλληλων ενεργειών, και να αξιοποιήσει όπως και να διαμορφώσει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Πρέπει δηλαδή να οικοδομήσει ένα εντελώς νέο καθεστώς, που απορρίπτει πλήρως τη μέθοδο της αποσπασματικής επιλογής πολιτικών και παρεμβάσεων του δημόσιου τομέα, την οποία έχουμε κληρονομήσει από το πελατειακό σύστημα. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από διακρατικούς οργανισμούς σχετικά με την κλιματική κρίση, επιδιώκουν στην πραγματικότητα να διατηρήσουν το νεοφιλελεύθερο σύστημα και την κυριαρχία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, επαναλαμβάνοντας την προσέγγιση που επέλεξαν μετά την οικονομική κρίση του 2008. Η κλιματική και περιβαλλοντική κρίση ευρύτερα είναι δυναμικές που συμπληρώνουν τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα που έχει η παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος, και αναδεικνύουν την ανάγκη να υιοθετηθούν νέες μέθοδοι οι οποίες να βασίζονται στο σχεδιασμό στόχων υπεράσπισης των πολλών, των λαϊκών τάξεων, απέναντι σε όλες τις σοβαρές και διογκούμενες απειλές που γεννάει η καπιταλιστική κρίση. Η υιοθέτηση ενός τέτοιου αναγκαίου προσανατολισμού απαιτεί να παλέψει η Αριστερά σε πολλά μέτωπα. Να αποκτήσει και να διαδώσει τις γνώσεις που επιτρέπουν την κατανόηση των διαστάσεων και της δυναμικής της κλιματικής και της περιβαλλοντικής κρίσης. Να αφιερώσει δυνάμεις για τη συγκρότηση των θεσμών που κάνουν δυνατή την υιοθέτηση των πρακτικών του σχεδιασμού σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Να εξασφαλίσει μέσα από την ενημέρωση και την εκπαίδευση, την ικανότητα των τοπικών πληθυσμών να αποφασίζουν δημοκρατικά για τα τοπικά ή ευρύτερα σχέδια και να παρακολουθούν την υλοποίησή τους.

Δεν διευκρινίστηκε πάντως αν στο Φόρουμ των Δελφών η οικογένεια Μητσοτάκη θα εμφανιστεί σε διάφορα πάνελ, ή όλη μαζί. Και, στην περίπτωση που θα εμφανιστεί όλη μαζί, αν θα τραγουδήσει ή θα κάνει ακροβατικό νούμερο. Στο Φόρουμ των Δελφών αναμένεται με ενδιαφέρον και η ομιλία του Άδωνι Γεωργιάδη για το πώς θα κρεμάσει τον Μάξιμο Σαράφη με τα άντερα της Τουλουπάκη. Με κομμένη την ανάσα θα την παρακολουθήσουν οι επενδυτές. Ο Βορίδης είναι σε πάνελ για την παραγωγική αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα, αλλά ούτως η άλλως μόνο για τα κλειστά κέντρα κράτησης ξέρει να μιλάει. Και σε πάνελ για τον εξπρεσιονισμό στον μεξικάνικο κινηματογράφο να ήταν, πάλι για τα κλειστά κέντρα κράτησης θα μίλαγε. Τα είχε δει μικρός σε κάτι ντοκιμαντέρ και του άρεσαν. Η Κατερίνα Μονογυιού θα μιλήσει σε πάνελ για το αυτό που είναι εκείνο το άλλο με τις υδατοδρομίες. Και με την ευλογία του Θεού, οπωσδήποτε. Ενθουσιασμός επικρατεί στους συνταξιούχους με τις αυξήσεις που τους έδωσε ο Βρούτσης. Εντάξει, ήταν της τάξης του ενός ευρώ και τριάντα λεπτών, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρέωσε τη χώρα 100 δισ. Άλλωστε η χειρονομία έχει σημασία, όχι το ποσόν. Και επιτέλους καλά θα κάνουν οι συνταξιούχοι να βλέπουν Τατιάνα Στεφανίδου και να μην ασχολούνται μόνο με το πόσα λεφτά παίρνουν.