Φωτεινή Βάκη

20
09

Ο εμπρησμός της Μόριας και μια “εμπρηστική” ανάρτηση

Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην πύλη εισόδου της Ευρώπης ήταν η Μόρια. Το όνειδος του πολιτισμoύ, το αποκρουστικό πρόσωπo κάτω από τα ψιμύθια του “ευρωπαϊκού τρόπου ζωής” ή το alter ego του. Η Μόρια υπενθύμιζε ό,τι έγραφε η Ηannah Arendt για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης: το χαρακτηριστικό τους δεν ήταν η θηριωδία και τα φρικτά βασανιστήρια αλλά το γεγονός ότι εγκαινίασαν την έννοια του “περιττού ανθρώπου”, των “υπεράριθμων” που στοιβάζονταν έχοντας μείνει μόνο με το βιολογικό γεγονός της ύπαρξής τους. Μια μαύρη τρύπα ήταν η Μόρια που κατάπινε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ταυτότητα ,το “δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα,” πρόσωπα και κραυγές. Το στρατόπεδο των βουβών και αόρατων ήταν, ο “μπαμπούλας” για όποιον ξεριζωνόταν από τον πόλεμο και τη φτώχεια και αναζητούσε μια νέα πατρίδα. Αυτό ακριβώς ήθελε να αναδείξει η ανάρτηση του Αντώνη Λιάκου. Ο “εμπρηστής” ήταν η απόγνωση και η απελπισία 16.000 “νεκροζώντανων” σε ένα χώρο σχεδιασμένο για 3000 άτομα χωρίς ύδρευση, τροφή και αποχέτευση, με σκηνές και αυτοσχέδια παραπήγματα στα λασπόνερα και το ψύχος του χειμώνα. Ένα “χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου” ήταν ο εμπρησμός με “συγγραφείς” και “ηθικούς αυτουργούς” του τη μεταναστευτική πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης και το φάντασμα της ακροδεξιάς που στοιχειώνει την Ευρώπη καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου των αιτούντων άσυλο και παρωδώντας άπασες τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (...) Είναι αυτονόητο καθήκον μας να συνταχθούμε με τον Αντώνη Λιάκο εναντίον του εσμού της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, του υφέρποντος φασισμού που κατέκλυσε το διαδίκτυο με αφορμή την ανάρτησή του. Πλησιάζει άλλωστε η μέρα της απόφασης του δικαστηρίου για το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Δεν έχουμε όμως ακόμη κλείσει τους λογαριασμούς μας με τον τέρας του φασισμού. Θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.
Περισσότερα »
19
08

Φωτεινή Βάκη: “Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά”

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναβγεί κυβέρνηση θα πρέπει να κυβερνήσει με πρόγραμμα και όραμα. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής που -φευ- είναι συστατικό στοιχείο αναπαραγωγής του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού αλλά και τα εθνικά θέματα, η Παιδεία, το περιβάλλον, ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους. Και εκεί απαιτούνται διαυγείς θέσεις που εκφεύγουν τα ειωθότα “και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”-, ισχυρή βούληση και επεξεργασμένες πολιτικές. Οι τελευταίες όμως θα πρέπει να συζητούνται από τα μέλη και όχι να επιβάλλονται ερήμην τους διότι διαφορετικά έχει αφαιρεθεί και το τελευταίο φύλλο συκής εσωκομματικής δημοκρατίας που για τους “συστημικούς” “φίλους” μας θεωρείται εμφύλιος, διάσπαση, αμφισβήτηση, υπονόμευση κοκ. αλλά για την Αριστερά οφείλει να είναι η πεμπτουσία και το οξυγόνο της.
Περισσότερα »
17
12

Φωτεινή Βάκη: Κόμμα οπαδών ή κόμμα «συλλογικός διανοούμενος»;

Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο θα ανοιχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, θα εμπνεύσει τη νέα γενιά, τη μοναδική στην ιστορία που ζει χειρότερα από την προηγούμενη και δεν δικαιούται να ονειρεύεται, την εκπτωχευμένη μεσαία τάξη που έγινε η καύσιμη ύλη των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, τους βουβούς και αόρατους. Το μεγάλο στοίχημα είναι κατά πόσο θα εμπνεύσει νέα κινήματα που γίνονται η έκφραση της συσσωρευμένης κοινωνικής ανέχειας και εναντιώνονται στο νεοφιλελευθερισμό οριζόντια, ασυντόνιστα, αρνούμενα διαμεσολαβήσεις και εκπροσωπήσεις, με βραχύβιες εξεγέρσεις και «τουφεκιές στον αέρα». Το ζητούμενο είναι πώς ο θυμός και η απόγνωση θα μετουσιωθούν σε δυνάμεις μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων. Η επόμενη φορά «κυβέρνηση της Αριστεράς» ως αριστερής διακυβέρνησης περνά μέσα από την πραγμάτωση της ηγεμονίας των ιδεών στην κοινωνία, με όχημα ένα κόμμα που αρθρώνει με ευκρίνεια τα οράματα και την εναλλακτική πρόταση που κυοφορούν και ψελλίζουν οι ηττημένοι της κρίσης εναντίον όσων θεωρούν τη σημερινή βαρβαρότητα μονόδρομο, αλλά και ένα κόμμα που συζητά, παράγει, ακούει και κρίνει. Ένα κόμμα οπαδών που εκλαμβάνει την κριτική ως υπονόμευση και εξαντλείται στην προσωπολατρεία καταδικάζει την Αριστερά σε παρένθεση ή καρικατούρα του εαυτού της. Ένα κόμμα με μέλη που καταπίνουν χωρίς να αφομοιώνουν ό,τι σερβίρεται, αφορίζουν τη διαφορετική άποψη και δαιμονοποιούν τη συζήτηση και την κριτική θα λέγαμε, παραφράζοντας τον αείμνηστο Ελεφάντη, ότι από τη σκοπιά του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία, «μας αφήνει παγερά αδιάφορους».
Περισσότερα »
29
08

Φωτεινή Βάκη: Διεύρυνση δεν σημαίνει Κεντροαριστερά

Το εντέχνως θολό ιδεολογικό περίγραμμα της κεντροαριστεράς έδωσε ατράνταχτο θεωρητικό άλλοθι στην ανίερη συμμαχία της με τον νεοφιλελευθερισμό και στην άνευ όρων προσυπογραφή αντιλαϊκών πολιτικών, με συνέπεια την απαξίωση και απονομιμοποίησή της που άνοιξε τον δρόμο στην άνοδο ακροδεξιών μορφωμάτων που –φευ– απέσπασαν στην Ευρώπη την πολιτική υπεραξία της αντίδρασης στη λιτότητα. Οι άνευρες, χλιαρές και άτολμες διακηρύξεις που μεταφράζονται στο γνωστό «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» οδηγούν αποδεδειγμένα ακόμη και κραταιά κόμματα στην εξαέρωση και την απονομιμοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 γιατί ενσάρκωσε αγώνες και αγωνίες των «αναλώσιμων υλικών» της κρίσης, εξέφρασε τις προσδοκίες των χαμηλών κοινωνικών τάξεων που ο νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας πολτοποίησε θεωρώντας τες πρόσκομμα στις επιδιώξεις του, αρθρώνοντας λόγο ευκρινή που δεν επιδεχόταν αμφισημίες και αστερίσκους. Η πολιτική ανασυγκρότηση διαμέσου ενός δημοκρατικού, ευρύτατου διαλόγου οφείλει να προηγείται της οργανωτικής διεύρυνσης και να γίνει η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεσή της. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα της Αριστεράς για να παραμείνει η Αριστερά της ελπίδας.
Περισσότερα »