Macro

21
07

Ο Γκασόλ και ο ιστορικός του μέλλοντος

Σε λίγα χρόνια, ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναρωτιέται για την εποχή μας: Δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να ξέρουν οι “απλοί άνθρωποι” της Ευρώπης τι γινόταν στη Μεσόγειο το 2018; Πώς χάθηκε τόσο γρήγορα η ευαισθησία που έδειξαν όλοι μπροστά στη συνταρακτική φωτογραφία του πνιγμένου παιδιού στις τουρκικές ακτές, που έκανε τον γύρο του κόσμου μόλις τρία χρόνια νωρίτερα; Πώς έπαψαν να συγκλονίζονται από τις τραγωδίες που συνεχίζονταν; Γιατί αδιαφορούσαν για τα πλοία φαντάσματα που γυρνούσαν σαν την άδικη κατάρα από χώρα σε χώρα, χωρίς καμιά να θέλει να τους επιτρέψει να πιάσουν λιμάνι; Και θα είναι δύσκολο να απαντήσουμε στα παιδιά μας.
21
07

Ο τύπος του ακροδεξιού διαδηλωτή

Δεν ευσταθεί ο συλλήβδην χαρακτηρισμός των εθνικιστών διαδηλωτών ως ακροδεξιών. Ομως η ιδεολογική συγγένεια και η προσήλωσή τους στο κοινό αίμα («αίμα – τιμή») δεν είναι καθόλου αμελητέα από ιστορική, κοινωνική και πολιτική άποψη. Χωρίς άλλο, τους απομακρύνει από την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Η τελευταία δομείται με βάση το κοινωνικό κριτήριο του κοινού τόπου, σε αντιδιαστολή με εκείνο του κοινού αίματος. Αυτό που εικαστικά είναι ολοφάνερο (η εικόνα της συμπαράταξης σε μια πορεία με τους ακροδεξιούς) είναι επίσης και ουσιαστικό. Οι οπαδοί των γονιδίων δεν διστάζουν, ευκαιρίας δοθείσης, να σχολιάζουν τη δημοκρατία απαξιωτικά («αυτά κάνει η πολλή δημοκρατία»). Δεν ενδιαφέρονται ή δεν γνωρίζουν την παρρησία ή την ισηγορία ως θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αποδοκιμάζουν με κραυγαλέο τρόπο («προδότες» κ.λπ.) την αντίθετη άποψη, καλλιεργούν διχασμούς.
20
07

Συμφωνία για το χρέος, «μην κλαίς και μη γελάς, μονάχα να καταλαβαίνεις»

Η ρύθμιση του ελληνικού χρέους που αποφάσισε το Eurogroup επιβραβεύει από τη μια τα βήματα που έχουν γίνει στην Ελληνική οικονομία, σαν αποτέλεσμα των τεράστιων θυσιών του Ελληνικού λαού στα χρόνια των μνημονίων, αντανακλά ταυτόχρονα τις καχυποψίες και τις αμφιβολίες του νεοφιλελευθέρου ιερατείου των υποτιθέμενων ‘‘εταίρων’’ και δανειστών για τη συνέχιση των σκληρών μέτρων που έχουν επιβληθεί στην Ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα στέλνει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση της Αριστεράς για τις όποιες προθέσεις της να ασκήσει κοινωνική πολιτική .
20
07

Αττίλας ’74: Ο βιασμός της Κύπρου

Το ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη αναφέρεται στην εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο το 1974. Γυρίστηκε ένα χρόνο αργότερα όταν οι μνήμες των γεγονότων ήταν φρέσκες. Προσπαθεί να ανιχνεύσει τι οδήγησε στην εισβολή, τον αντίκτυπό της και τις συνέπειες. Εμφανίζονται πολλοί από τους πρωταγωνιστές της πολύνεκρης τραγωδίας.
20
07

Ο Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ στις φυλακές νέων Αυλώνα: Η μόνη απάντηση στον άφρονα σωφρονισμό είναι η παιδεία και ο πολιτισμός

Η επίσκεψη της αντιπροσωπείας (Πάνος Λάμπρου, Κορίννα Ρεπούση), με την παρουσία και του υπουργού Χρήστου Σπίρτζη, είχε ως στόχο να διερευνήσει τις υπαρκτές δυνατότητες και ασφαλώς τις δυσκολίες, για μια ουσιαστική τομή, που να αλλάζει τα δεδομένα της τιμωρητικής σωφρονιστικής πρακτικής. Το ζητούμενο, άλλωστε, είναι η δημιουργική επανένταξη και το σπάσιμο του φαύλου και αδιέξοδου κύκλου του κοινωνικού αποκλεισμού, της βίας, της παραβατικότητας και εντέλει της "εξαφάνισης" μέσω του εγκλεισμού». «Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει βηματισμοί απομάκρυνσης από το βάναυσο αυταρχικό μοντέλο. Ωστόσο, απέχουμε χιλιόμετρα από το βασικό στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος, ειδικά για τους νέους, από την μετατροπή των χώρων αυτών σε παιδαγωγικά -με την ευρεία έννοια- κέντρα», τονίζει η ανακοίνωση του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. «Καλούμε το υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει άμεσες νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Οποιαδήποτε καθυστέρηση ή ολιγωρία δεν δικαιολογείται. Η όποια παραβατικότητα, που είναι ασφαλώς υπαρκτή, συνδέεται με τις ζώνες του κοινωνικού αποκλεισμού, τις διακρίσεις, με τη διαρροή ή διαφυγή από την εκπαιδευτική διαδικασία, με την ακραία φτώχεια. Και η απάντηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο άφρονας σωφρονισμός, τα μουχλιασμένα κελιά, η συνεχής τιμωρία. Η απάντηση, η μόνη πειστική, είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
20
07

Κάρλο Τζουλιάνι: Γράφοντας με αίμα τη σύγχρονη ιστορία

Σαν σήμερα ο Carlo Guiliani κειτόταν νεκρός στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του, διαμαρτυρόμενος με το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη.
20
07

Σαλβατόρε Φακίλε: Το δικαίωμα στο άσυλο θα γίνει μια παραχώρηση για λίγους

Πρόκειται για το τέλος του δικαιώματος στο άσυλο, καθώς και της επανεγκατάστασης. Πρόκειται, δηλαδή, για τη δυνατότητα να σταματήσεις το μετανάστη πριν φθάσει στην Ευρώπη και μόνο στη συνέχεια να αποφασίσεις αν θα δεχτείς ή όχι την αίτησή του για διεθνή προστασία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούνταν δικαίωμα, η δυνατότητα να ζητήσει κάποιος άσυλο, μετατρέπεται σε μια παραχώρηση.
19
07

114 πολίτες της Πέλλας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας

Καμιά ανοχή δεν πρέπει να υπάρξει από τους δημοκρατικούς πολίτες στις φασιστικές πρακτικές και στην ακροδεξιά ρητορική που τις καλλιεργεί. Αλλά και η πολιτική κάλυψη και η απενοχοποίηση της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού και του ρατσισμού, στο πλαίσιο της έξαρσης ενός εθνικού ζητήματος, δεν είναι κάτι μπροστά στο οποίο επιτρέπεται να σιωπήσουμε. Η νέα μισαλλόδοξη εθνικοφροσύνη που επιδιώκει να τρομοκρατήσει κάθε διαφορετική φωνή και η οργανωμένη και υποκινούμενη φασιστική βία συνιστούν υπαρκτή και μόνιμη απειλή για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα όλων μας. Όσοι και όσες υπογράφουμε το κείμενο αυτό, πολίτες από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους αλλά και με διαφορετική άποψη για τη συμφωνία των Πρεσπών, έχοντας όμως βαθιά την πεποίθηση πως ο εθνικιστικός και ρατσιστικός λόγος, η βία κατά των διαφωνούντων και η δράση στρατιωτικοποιημένων ομάδων κρούσης πρέπει να αντιμετωπιστούν στη γέννησή τους, καλούμε: - τους κοινωνικούς, πολιτιστικούς, συνδικαλιστικούς, αθλητικούς φορείς και τους πολίτες της Πέλλας, να κλείσουν τα αυτιά τους σε όσους με τον δημόσιο λόγο τους παραπληροφορούν και συστηματικά καλλιεργούν κλίμα μίσους και δυσανεξίας και να απομονώσουν τις περιθωριακές ακροδεξιές ομάδες και τους οργανωμένους προβοκάτορες - τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου, να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τους φορείς του φασισμού, του εθνικισμού και του ρατσισμού καθώς και κάθε μορφή βίας, που έχει στόχο την επιβολή κλίματος εκφοβισμού, τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης και την αναγόρευση κάθε αντιπάλου ή όποιου διαφωνεί σε εχθρό ή προδότη - την Εκκλησία, να εκφέρει λόγο ειρήνευσης και καταλλαγής, χωρίς να παρασύρεται και να παρασύρει στον εθνοφυλετισμό, ο οποίος, όπως η ίδια καλύτερα γνωρίζει, έχει καταδικαστεί ήδη από το 1872 από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως αίρεση. - όλους και όλες, να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός ισχυρού μετώπου υπεράσπισης της δημοκρατίας.
19
07

Η επικαιρότητα του Λεόν Μπλουμ

Το προλεταριάτο σήμερα, από τους χειρώνακτες ως τους γραφιάδες και τα μεσαία στελέχη, τρομοκρατημένο από την αβεβαιότητα των καιρών μας -που όμοιά της μόνο η εποχή του Μπλουμ έχει να επιδείξει- έχει τις ίδιες αλυσίδες και τα ίδια προτάγματα. Τα ανακλαστικά του ίδιου συστήματος που έκαναν τους πολιτικούς αντιπάλους του Μπλουμ να λένε «καλύτερα ο Χίτλερ», με τις δεξιές κυβερνήσεις, έχουν καταστρατηγήσει κεκτημένα δεκαετιών. Συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις πήγαν στο βρόντο, το 8ωρο έγινε «ιδεοληψία», το 10ωρο, βλέπε Αυστρία, είναι εδώ. Η τρομαχτική πρωταρχική συσσώρευση που συντελείται στη Δύση, ογδόντα δύο χρόνια μετά, έχει ήδη καταστρέψει τον ταπεινό παράδεισο του Ιούνη του 1936 για τον Ευρωπαίο άνθρωπο. Το κεκτημένο των πληρωμένων παύσεων, απ’ τα ελάχιστα που έμειναν, ίσως, αύριο μεθαύριο, γίνει η νέα ιδεοληψία από την οποία η ανά τας Ευρώπας «δεξιά του Κυρίου» θα αποφασίσει να απαλλάξει την κοινωνία.
19
07

Τα Βαλκάνια ως «πολιτική ενδοχώρα» της Ελλάδας

Η ελληνική πολιτική κοινωνία μπορεί και είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα Βαλκάνια όχι ως γεωγραφική περιοχή αλλά ως «πολιτική οντότητα». Μετά τη «συμφωνία των Πρεσπών», έγινε εκ μέρους της Ελλάδας το ιστορικό βήμα. Εκείνο το οποίο όμως δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί είναι το εξής: Μπορούν τα Βαλκάνια να είναι «πολιτική ενδοχώρα» για την Ελλάδα κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα; Το ιστορικό στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η άμυνα των «συνόρων», αλλά η υπεράσπιση της «μεταεθνικής συνθήκης» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.