Macro

26
07

Από πού πάνε για το «μετά»;

Η διάσωση και η ανασυγκρότηση του δημόσιου συστήματος υγείας, η ανασύσταση του κοινωνικού κράτους με πρώτο μέλημα την προστασία των πιο αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων, η συστηματική προσπάθεια επαναφοράς του πλαισίου προστασίας της εργασίας, των συλλογικών συμβάσεων, της αύξησης του κατώτατου μισθού, της ενίσχυσης των υπηρεσιών ελέγχου της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, η κατοχύρωση και διεύρυνση πλήθους ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η χρηστή αποτελεσματική και με κοινωνικό πρόσημο διαχείριση των δημοσιονομικών με στόχο την αναδιανεμητική διάθεση των υπερπλεονασμάτων δεν συνθέτουν μόνο έναν απολογισμό που άξιζε τον κόπο να επιχειρήσει να κάνει μια κυβέρνηση με κορμό την αριστερά. Προδιαγράφουν και τον τρόπο με τον οποίο χρειάζεται να συνταχθεί και να δοθεί ως πρόταση προς το εκλογικό σώμα και το σχέδιο για το «μετά». Δηλαδή, σαν συνέχεια ενός ήδη υπαρκτού και με ειδικό βάρος δείγματος γραφής και όχι με αποδοχή της λογικής που πάνε να επιβάλουν τα συστημικά και διαπλεκόμενα μίντια υπό την διεύθυνση της ΝΔ: με λίγα λόγια της λογικής των παροχών. Ό,τι μπορεί να εξοικονομηθεί, μπορεί να προοριστεί για την ελάφρυνση όσων σήκωσαν τα μεγάλα βάρη της μνημονιακής περιόδου. Αυτά, όχι μόνο τα δικαιούνται, αλλά αποτελούν στοιχεία ενός οικονομικού σχεδίου ενίσχυσης της ζήτησης και, συνεπώς, καταπολέμησης της υφεσιακής λιτότητας. Με άλλα λόγια, υπηρετούν το γενικό στόχο, προσβλέπουν στο σύνολο και όχι σε μια εκλογική πελατεία, όπως θέλει να λέει ο μύθος της ηγεσίας της ΝΔ.
Περισσότερα »
25
07

Έχει μέλλον ο αριστερός λαϊκισμός;

Η προοπτική ενός παραγωγικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού ορθολογισμού, ως απάντηση στην καπιταλιστική παρακμή, ήταν πάντα ένας αναγκαίος συνδυασμός αξιόπιστης και επιβεβαιωμένης κατανόησης πραγματικών δεδομένων και δυνατοτήτων, δηλαδή ενός συγκροτημένου κριτικού γνωσιακού κεφαλαίου, και πολιτικών υιοθέτησης και έκφρασης αυτής της προοπτικής από δημοκρατικές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας. Τις οποίες προωθούν πολιτικές οργανώσεις που έχουν ως στόχο την επικράτηση αυτού του ορθολογισμού, και πολιτικές οργανώσεις σε διάλογο και αυτές με τις διαδικασίες της θεωρητικής και προγραμματικής επεξεργασίας. Δεν μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός ενός ορθολογικού από όλες τις απόψεις μέλλοντος, χωρίς αναφορά στο έργο του Μαρξ, στις επεξεργασίες των θεωρητικών της ιταλικής Αυτονομίας, χωρίς το έργο του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή, χωρίς τις άλλες ανατρεπτικές θεωρήσεις κρίσιμων θεμάτων που αφορούν τη μεταβατική εποχή μας. Οι διαδικασίες των θεσμικών ανατροπών που μπορούν να επιτευχθούν μέσω πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, και αφορούν τον τοπικό σχεδιασμό παραγωγικών δραστηριοτήτων και περιβαλλοντικών ζητημάτων, τη διεκδίκηση και κατάκτηση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, την επίτευξη κατακτήσεων σε επίπεδο εργατικού ελέγχου, αυτοοργάνωσης και αλληλέγγυας οικονομίας, δεν μπορούν να μη συνοδεύονται από διαδικασίες σε μεγάλη κλίμακα, εκπαίδευσης των εργαζομένων και των πολιτών, και παραγωγής γνώσης από πανεπιστημιακούς και ερευνητικούς θεσμούς, ή και από ανεξάρτητες γνωσιακές πρωτοβουλίες, με γενικό προσανατολισμό τη δυνατότητα επιλογής, οργάνωσης και υλοποίησης ορθολογικών επιλογών σε παραγωγικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Ο γνωσιακός εξοπλισμός της κοινωνίας είναι σήμερα μια παραμελημένη – αν όχι αγνοημένη – προϋπόθεση της στρατηγικής κυριαρχίας της Αριστεράς, μια πολύπλευρη δραστηριότητα η οποία είναι απολύτως εφικτή, και είναι απολύτως απαραίτητη αν παίρνουμε στα σοβαρά τόσο την οικοδόμηση ώριμων κοινωνικών κινημάτων, όσο και την οικοδόμηση των θεσμών ενός μετα-καπιταλιστικού κόσμου.
Περισσότερα »
25
07

Η Αριστερά στην Ευρώπη – Απέναντι στο τέρας, τις αδυναμίες και τις βεβαιότητες της

Όσο η πολύχρονη και παρατεταμένη κρίση εμφανίζεται να αναδεικνύει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τραυματίζουν την ήδη από καιρό βαρέως νοσούσα Ευρωπαϊκή Ένωση, πλήττοντας όχι μόνο την γκρίζα πραγματικότητα της αλλά και τον ίδιο τον πυρήνα της οικοδόμησης της, τόσο αυξάνεται η ανάγκη καθολικής αντιπαράθεσης της Αριστεράς απέναντι στις ακραία αυταρχικές, ρατσιστικές και προκλητικά φασιστικές επιλογές του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος απαλλαγμένος από κάθε προκάλυμμα μιας δήθεν επιθυμητής πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης, επιχειρεί να ακυρώσει οτιδήποτε αποτέλεσε εφαλτήριο χειραφέτησης των λαών, τουλάχιστον τους τελευταίους δύο αιώνες. Ωστόσο, η αυτονόητη και πιθανόν κοινότοπη αυτή παραδοχή δεν αρκεί πλέον για να ισορροπήσει τη διάχυτη και όλο και πιο φανερή αμηχανία της Αριστεράς, αμηχανία η οποία ενίοτε εξασθενίζει πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις της, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρύτερο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Περισσότερα »
25
07

Σαν σήμερα το 1929 ψηφίστηκε στη Βουλή το “βενιζελικό Ιδιώνυμο”

Σαν σήμερα στις 25 Ιουλίου του 1929 ψηφίζεται από τη Βουλή επί πρωθυπουργίας Ελευθερίου Βενιζέλου ο νόμος «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών». Είναι γνωστός ως Ιδιώνυμο και είχε στόχο την καταστολή της κομμουνιστικής δράσης.
Περισσότερα »
24
07

Δύο αντίπαλες γραμμές μπροστά στην κάλπη

Απ’ αυτή την άποψη η περίοδος όπου έχουμε μπει είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την έκβαση της σύγκρουσης. Και είναι ευνοϊκότερη για τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το επίπονο έργο που τον περιμένει, εφόσον πρέπει να απομακρύνει αβεβαιότητες και δυσαρέσκειες. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερα περιθώρια, πλέον, άσκησης πολιτικής στη μεταμνημονιακή περίοδο. Τώρα θα μπορέσει πιο εύκολα να ενισχύσει τη δική του ταυτότητα με σειρά πρωτοβουλιών. Αντίθετα, η ΝΔ την ίδια περίοδο, αν και έχει διαμορφωμένη και σταθερή συσπείρωση δυνάμεων, θα είναι υποχρεωμένη να παρουσιάζει τη δική της αρνητική και αντιλαϊκή εικόνα ακόμη πιο καθαρή. Κι αυτό θα συμβαίνει, είτε αντιδρώντας στα κάθε φορά μέρα που θα φέρνει η κυβέρνηση, είτε προτείνοντας, εμφαντικά, νέες δικές της νεοφιλελεύθερες θέσεις χάριν ακριβώς της ευστάθειας του μετώπου της. Η τελευταία τοποθέτηση στελεχών της ΝΔ, πχ, για το δωδεκάωρο, είναι χαρακτηριστική. Το οχτάωρο είναι ξεπερασμένο, είπαν!
Περισσότερα »
24
07

44 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου

Στις 23 Ιουλίου 1974 η επτάχρονη δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπό το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατέρρευσε. Οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας» τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου.
Περισσότερα »
24
07

«Να τελειώνουμε με τη Μεταπολίτευση!»

Σήμερα, το “Να τελειώνουμε με τη Μεταπολίτευση” αποτελεί πλέον σύνθημα της Ακροδεξιάς, η οποία, αφού ξεπλύθηκε από τον Σαμαρά, εγκαταστάθηκε για τα καλά στο κέντρο της Νέας Δημοκρατίας. Στο στόχαστρό τους βρίσκονται η “ιδεολογική ηγεμονία” και το “ηθικό πλεονέκτημα” της Αριστεράς. Κατά την άποψή τους, τα δύο αυτά χαρακτηριστικά συνδέονται με τη Μεταπολίτευση, καθώς εμφανίστηκαν το 1974, όταν η Αριστερά επανήλθε νόμιμα στο πολιτικό προσκήνιο, περιβεβλημένη με το τεράστιο ηθικό κύρος που είχε αποκτήσει έπειτα από δεκαετίες δημοκρατικών αγώνων και διώξεων. Παρά τις σοβαρές αντιφάσεις της Αριστεράς, δεν καταφέρνουν να αμφισβητήσουν ούτε την ιδεολογική της ηγεμονία, ούτε το ηθικό της πλεονέκτημα. Γιατί η ιδεολογική ηγεμονία που πολεμούν ανήκει επί της ουσίας στη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, αξίες τις οποίες η Αριστερά υπηρέτησε σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της.
Περισσότερα »
23
07

1943: Η αθηναϊκή διαδήλωση που αναβάλλει τα σχέδια του Χίτλερ

Στις 22 Ιουλίου 1943 κορυφώθηκαν οι διαδηλώσεις κατά της επικείμενης επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, με πολυπληθές μαχητικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, το οποίο πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις κατοχής.
Περισσότερα »
23
07

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΡΟ(σ)ΚΛΗΣΕΙΣ-ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να εκπονηθεί και εφαρμοστεί μια δέσμη στοχευμένων-ριζοσπαστικών μέτρων και τομών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής. Αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν εν δυνάμει να διαμορφώσουν ένα ριζοσπαστικό κύμα που θα διαπεράσει το κόμμα, την κυβέρνηση, τα κινήματα, την κοινωνία στο σύνολό της, που θα είναι στη συνέχεια και ταυτόχρονα τομή για την κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Μέτρα με σαφές ταξικό πρόσημο στην κατεύθυνση της αναδιανομής υπέρ των εργαζομένων, των νέων και των πιο αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, με ένταση και εμβάθυνση της εφαρμογής των μέτρων για την υπεράσπιση της εργασίας όπου έχουν σημειωθεί εξαιρετικές επιδόσεις και με μέτρα αποφασιστικής ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους. | Μιχάλης Υδραίος Η κυβέρνηση επανοριοθέτησε τι είναι έθνος-κράτος στον σύγχρονο κόσμο και τι σημαίνει διεθνισμός με ιδιαίτερη αναφορά στο τρίπτυχο «συνανάπτυξη- συνύπαρξη- αλληλεγγύη». Για τη δεξιά, το έθνος είναι ένα κλειστό φρούριο με αυτοκρατορικό φαντασιακό παρελθόν, ενώ η αριστερά πιάνει το νήμα της γεωγραφίας, τα πατήματα των δρόμων της ειρηνικής συνύπαρξης. Η αριστερά, συνέχισε, πιάνει το νήμα της γεωγραφίας που φτιάξανε οι άνθρωποι όλων των περιοχών και του τότε ελληνικού χώρου και των υπόλοιπων τότε Βαλκανίων. Πιάνει τα μεγάλα πατήματα των ανθρώπων στο χώρο όταν έφτιαξαν δρόμους ειρηνικής συνύπαρξης. | Σία Αναγνωστοπούλου Το δικό μας σχέδιο είναι: επένδυση στις δημόσιες δομές, στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου συστήματος, λειτουργία μηχανισμών αξιολόγησης, ελέγχου, παρακολούθησης της ποιότητας των υπηρεσιών, έμφαση στα δικαιώματα του πολίτη, δημιουργία θεσμών προστασίας και προάσπισης των ανθρώπων μέσα στα νοσοκομεία, ειδικά για τους ψυχικά ασθενείς και δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην υπάρχει ευνοϊκό έδαφος συναλλαγής (πχ. διαφανής λίστα χειρουργείου) Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρέχουμε πολιτική ασυλία στις στρεβλώσεις του συστήματος, είπε εμφατικά ο υπουργός. Όμως, οι υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας χρειάζονται υψηλά φορολογικά έσοδα, που θα κατανέμονται δίκαια και δεν θα τα πληρώνουν οι οικονομικά ασθενέστεροι. Αυτό είναι το πρόταγμα της επόμενης φάσης. | Ανδρέας Ξανθός Τρεις αναγκαιότητες κρίσιμης σημασίας: Καταγραφή σημαντική και μετρήσιμη μείωση ανισοτήτων το 2018, 2019, 2020, συγκρότηση συνεκτικού συλλογικού, κυβερνητικού και κομματικού σχεδίου, επιλέγοντας τα πιο σημαντικά σημεία του «Ολιστικού Στρατηγικού Σχεδίου Ανάπτυξης» μέσα από εξαντλητικό διάλογο στο κόμμα, οριοθέτηση δεσμευτικού πλαισίου προσαρμογής στον «ρεαλισμό». | Τασία Χριστοδουλοπούλου
Περισσότερα »