Macro

20
11

Μύθοι και ανακρίβειες για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

Η δημόσια συζήτηση για το πανεπιστήμιο περιστρέφεται ξανά γύρω από την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Από τους θιασώτες της αναθεώρησης προβάλλεται μια σειρά από μύθους και ανακρίβειες, ενώ συστηματικά και σκοπίμως δυσφημείται το δημόσιο πανεπιστήμιο. Αν κάποιος ανατρέξει στο δημόσιο διάλογο πριν από 10 χρόνια, ο οποίος σφραγίστηκε από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, θα διαπιστώσει ότι είναι πανομοιότυπος με το σημερινό. Οι υποστηρικτές της πρότασης δεν κατάφεραν να «μάθουν» από τα αδιέξοδα στα οποία έχουν βρεθεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια διεθνώς και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ενισχύουν την ιδεολογική διάσταση μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Πώς αλλιώς να γίνει κατανοητή η πλήρης έλλειψη έστω και μία έκθεσης βιωσιμότητας ενός τέτοιου πανεπιστημίου; Πώς είναι δυνατόν να μας προτρέπει η Ν.Δ. τόσα χρόνια για να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και να μην παρουσιάζει ούτε μία μελέτη; Δεν το κάνει γιατί τα έξοδα σε ένα έστω μικρό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι τόσα πολλά που θα χρειαστεί η επιβολή πολύ υψηλών διδάκτρων! Απουσιάζει από τους υποστηρικτές της αναθεώρησης το όραμα για την εκπαίδευση, την ανάπτυξη και την καινοτομία, ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια παρουσιάζονται ως πανάκεια, στη βάση μύθων και ψευδών στοιχείων.
20
11

Δέκα δράσεις-ασπίδα για όλα τα παιδιά

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού πρέπει να υπενθυμίζει σε όλους μας ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε να περάσει έστω κι ένα 24ωρο χωρίς τα παιδιά να βρίσκονται στο επίκεντρο. Εμείς οραματιζόμαστε ένα κοινωνικό κράτος που αγκαλιάζει τα παιδιά όλου του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας και θρησκείας. Αποτελεί βαθιά πεποίθησή μας ότι η καταγωγή δεν μπορεί να καθορίζει το μέλλον του κάθε παιδιού και για τον λόγο αυτό η παιδική προστασία βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησής μας. Πιστεύουμε ότι τα μέτρα για το παιδί πρέπει να είναι οριζόντια και να μην απευθύνονται μόνο στην ακραία φτώχεια. Στο πλαίσιο αυτό, στο υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, υλοποιούμε 10 εμβληματικές δράσεις που αλλάζουν καταλυτικά τον χάρτη της παιδικής προστασίας από το 2015 και μετά.
20
11

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Καμία ανοχή στην καταστολή και τον αυταρχισμό

Ως Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, καταδικάζουμε την αναίτια και απρόκλητη επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας εναντίον διαδηλωτών που περπατούσαν στον δρόμο χωρίς να έχουν προκαλέσει το οποιοδήποτε γεγονός το βράδυ της 17 Νοέμβρη. Καλούμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αφενός να παρέμβει, ώστε να διερευνηθούν σε βάθος οι πράξεις της αστυνομίας και να αποδοθούν ευθύνες, αφετέρου να προχωρήσει άμεσα σε ένα ολικό σχέδιο και σε δραστικές κινήσεις για τον εκδημοκρατισμό –επιτέλους- των σωμάτων ασφαλείας. Παρά τις προσπάθειες, που οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε μείωση της καταστολής, γίναμε για μια ακόμα φορά μάρτυρες εικόνων βίας και ντροπής. Δεν μπορούμε, πλέον, να παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές... Η απρόκλητη και αναίτια βία από τις δυνάμεις καταστολής, δεν θα πρέπει να βρίσκει καμία ανοχή ιδιαίτερα από μία κυβέρνηση με κορμό την αριστερά. Γιατί τέτοια φαινόμενα πλήττουν ευθέως και δεν τιμούν κανένα κράτος δικαίου. Γιατί πολύ περισσότερο τέτοια φαινόμενα δεν αξίζουν σε καμιά δημοκρατική κοινωνία και σε κανέναν άνθρωπο που ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμά του να διαδηλώνει, να παλεύει για τη διατήρηση των δημοκρατικών αξιών και τη μνήμη των λαϊκών αγώνων, όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ιδιαίτερα σήμερα, που η ανάδειξη της συλλογικής μνήμης των δημοκρατικών αγώνων είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, με την επέλαση και την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η αμαύρωση της πορείας του Πολυτεχνείου από κρατική καταστολή αποτελεί ισχυρό πλήγμα για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και για τη δημοκρατία.
20
11

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει

Οι εξελίξεις, ιδιαίτερα μετά την εμβληματική απόφαση για μη περικοπή των συντάξεων, αν επιβεβαιώνουν κάτι είναι ότι το καθεστώς μετά το τέλος του προγράμματος είναι πολύ πιο κοντά σ΄ αυτό που έλεγε η κυβέρνηση, για αυξημένους βαθμούς ελευθερίας στην οικονομική πολιτική κτλ, και πολύ μακριά από το τέταρτο μνημόνιο που υποστήριζε η ΝΔ. Αυτό τώρα φαίνεται στην πράξη και κάνει την αντιπολίτευση να ζει σε συνεχείς αντιφάσεις. Δεν μπορεί να μην ψηφίζει θετικά μέτρα, θα τα στηλιτεύει ως παροχές και θα υπόκειται σε κριτική από τη νεοφιλελεύθερη ή αντιΣυριζα πλευρά της ότι δέχεται την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν κάνει αντιπολίτευση!
18
11

Επισημάνσεις

Επιβεβαιώθηκε το δημοσίευμα των "Νέων", ότι οι συντάξεις τελικά κόβονται. Άμα είσαι έγκυρη εφημερίδα, αυτά τα παίζεις στα δάχτυλα. Και το δημοσίευμα για την οργή του Πατριάρχη επιβεβαιώθηκε. Δεν είδατε που έχει πέσει 15 βαθμούς η θερμοκρασία; Ο Πατριάρχης το διέψευσε βέβαια, αλλά είναι γνωστός συριζαίος θολοκουλτουριάρης και δεν πρέπει να τον παίρνουμε τοις μετρητοίς. Ειδικά όταν διαψεύδει θέματα που τον αφορούν άμεσα. Επίσης τελεί σε καθεστώς ομηρείας από την Τουρκία. Τουλάχιστον μέχρι να ξαναπάρουμε την Πόλη. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άσχετο με το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το μακεδονικό για να πάρει τις συντάξεις. Κάποια σχέση πρέπει να έχει.
18
11

Βίαιες απολαύσεις της εξουσίας

Το λέει και ο Σαίξπηρ στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»: «Αυτές οι βίαιες απολαύσεις έχουν βίαια τέλη». Φαίνεται πως η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται αενάως (δεν έχει εδώ τόση σημασία αν επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία, αλλά το ότι επαναλαμβάνεται ως απόλυτη απόδειξη της ανθρώπινης κωμικοτραγικής κατάστασης): ο έρωτας τυφλώνει. Και πολύ περισσότερο ο έρωτας για την εξουσία. (Κάτι που καλό είναι να μην το ξεχνούν και οι σημερινοί «περιστασιακοί»). Εδώ, άλλους τους έκανε να βλέπουν αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών και να λένε ότι είναι αριθμοί τηλεφώνων. Τι να λέμε τώρα... Κι όποιος δεν ερωτεύτηκε ποτέ, δεν βλέπει την τύφλα του. Ρωτήστε και τον Κώστα Σημίτη. Ή τον Αντώνη Σαμαρά, με το συμπάθιο.
18
11

Ενοικιαστές και ιδιοκτήτες

Τώρα φτάνετε στον Κ. Σημίτη, τον πρωθυπουργό της ΟΝΕ, του Ελσίνκι, της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., των μεγάλων έργων που άλλαξαν τη χώρα». Είπε ο Ευάγγ. Βενιζέλος: «Κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας. Ματαιοπονούν, αλλά εκτίθενται και εκθέτουν τη Δικαιοσύνη». Τι λένε, δηλαδή, η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ; Οτι ο Τσίπρας ζήτησε από κάποιον δικαστικό λειτουργό να δώσει εντολή ώστε να ανοίξουν οι λογαριασμοί του Κώστα Σημίτη προκειμένου να διασυρθεί η παράταξη. Εχουν στοιχεία; Δεν προσκόμισαν. Δικαιούμαι, λοιπόν, να ισχυριστώ ότι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή αυτοί όταν ήταν στα πράγματα κάπως έτσι συμπεριφέρονταν με τη Δικαιοσύνη, υποθέτουν ότι κάτι ανάλογο ισχύει και σήμερα: η εκτελεστική εξουσία διατάζει και η Δικαιοσύνη εκτελεί. Η ίδια αντίληψη υπάρχει και στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
18
11

Δημήτρης Χριστόπουλος: Από τη φιλανθρωπία στη χειραφέτηση: σκέψεις για τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών

Η συστηματική ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, με στόχο να εξαλειφθεί το στίγμα για την ψυχική ασθένεια και να μετακινηθεί η νοοτροπία από την φιλανθρωπία στην ισότιμη συμμετοχή του ατόμου ως φορέα δικαιωμάτων, είναι επιτελικός στόχος για την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης. Η ψυχική υγεία αποτελούσε πάντοτε πεδίο δοκιμασίας της ελευθερίας. Για τον λόγο αυτό μας αφορά όλους, διότι αν η αξία της ελευθερίας αφορά μόνο αυτόν που τη στερείται, τότε η κοινότητά μας από βάρβαρη, εγωιστική και αδιάφορη απλώς θα εκλείψει: θα πάψει να είναι κοινότητα. Γι’ αυτό μας νοιάζει η Λέρος, γι’ αυτό μας νοιάζει η Μόρια. Και πάει λέγοντας.
17
11

Πόση συνταγματική αναθεώρηση αντέχει ο Κ. Μητσοτάκης;

Η ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στην προχθεσινή συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση αξίζει να μελετηθεί διεξοδικά. Μια προσεκτική ανάλυση των όσων είπε - ή νομίζει ότι είπε ο πρόεδρος της Ν.Δ., μπορεί να οδηγήσει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τόσο τις επιδιώξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και τον τυχοδιωκτισμό και τη σοβαρότατη πολιτική της ανεπάρκεια.
17
11

Εφτά χρόνια αρπαχτή

Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.