Macro

Η τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε προχθές. Δεν έχει εμφανιστεί καν επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ. Η 17 Νοέμβρη δρούσε συνεχώς και παρέμενε ασύλληπτη από το 1974 έως το 2002, για 28 ολόκληρα χρόνια. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι κάποια από τις δέκα κυβερνήσεις αυτού του διαστήματος ωφελήθηκε πολιτικά από τη δράση της και επομένως είχε κάποιον λόγο να την υποκινήσει. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το εξής: υπάρχει ένα σύστημα που αρνείται να αποδεχτεί ότι η πολιτική αλλαγή του 2015, η οποία προέκυψε από δύο διαδοχικές εκλογές, έγινε με δημοκρατικό τρόπο. Κατά τη δική τους αντίληψη, η σημερινή κυβέρνηση έχει καταλάβει την εξουσία με δόλο και εξαπάτηση. Είναι καταχραστές. Και μόνο αν φύγουν από τη μέση και γυρίσουν στα παλιά τους ποσοστά, αν υποστούν την περίφημη “στρατηγική ήττα”, θα επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα. Η άποψη αυτή είναι περίπου υποχρεωτική για τους εκφραστές της. Μέχρι τις εκλογές του 2012, το σύστημα αυτό ήταν πανίσχυρο. Διέθετε περίπου το 80% του εκλογικού σώματος και την υποστήριξη από το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας. Αν παραδεχτεί ότι υπέστη συντριπτική ήττα εφαρμόζοντας τα δύο πρώτα Μνημόνια και ότι ευρύτατα κοινωνικά στρώματα του γύρισαν την πλάτη, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα πρέπει να αποδεχτεί ότι ωφελήθηκε το ίδιο καταληστεύοντας τον τόπο και οδηγώντας τον στη χρεοκοπία. Και βεβαίως θα πρέπει να ανανεωθεί για να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταγγέλλει τους συριζομαδούρους για σφετερισμό και παράνομη κατοχή της εξουσίας. Καμία πολιτική αντιπαράθεση λοιπόν, γιατί η πολιτική αντιπαράθεση νομιμοποιεί τον αντίπαλο. Μόνο ανελέητος πόλεμος: εκστρατεία πατριδοκαπηλίας με κρεμάλες για το μακεδονικό, εκστρατεία απύθμενου μίσους για την τραγωδία στο Μάτι, διαρκής σπέκουλα για την “ανομία” και το προσφυγικό. Το τέλος των Μνημονίων και η θέσπιση διορθωτικών μέτρων από την κυβέρνηση οξύνουν την αγωνία και την επιθετικότητα αυτού του συστήματος. Και το σπρώχνουν μοιραία στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς - όπως είδαμε και από τον θλιβερό Α. Σαμαρά στο συνέδριο της Ν.Δ. Ο ΣΚΑΪ υπήρξε οργανικό κομμάτι αυτού του συστήματος, τόσο στην αρχική του προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία, όσο και στην τωρινή του προσπάθειά του να επανακάμψει. Για να πετύχει τους στόχους του, έχει καταφύγει σε ένα απεχθέστατο είδος δημοσιογραφίας, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, όσο και σε επίπεδο προσώπων. Ο ΣΚΑΪ γνωρίζει πολύ καλά ότι αν αυτό ικανοποιεί την εμπάθεια ενός τμήματος της κοινωνίας, σε ένα άλλο κομμάτι, προκαλεί οξύτατες αντιδράσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι απεχθάνονται το δημοσιογραφικό προϊόν του ΣΚΑΪ, είναι υπόλογοι για ηθική αυτουργία σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον του. Υπό το πρίσμα αυτό, η άθλια ενέργεια της ιδιοκτησίας του ΣΚΑΪ να υποδείξει την κυβέρνηση ως ηθικό αυτουργό της προχθεσινής βομβιστικής επίθεσης, αλλά και η συστράτευση του παλιού πολιτικού συστήματος σε αυτή τη βρόμικη καμπάνια ούτε αυτονόητη αντίδραση σε μια τρομοκρατική ενέργεια είναι, ούτε την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του ελεύθερου λόγου υπηρετεί. Είναι συνέχεια της διαρκούς εκστρατείας διχασμού που αποσκοπεί στο να φύγουν από την κυβέρνηση οι “καταχραστές” και να επανέλθει η χώρα στους “νόμιμους ιδιοκτήτες” της. Και όπου πλειοδοτούν σε αθλιότητες οι γνωστοί πολιτικοί τραμπούκοι και διάφορες δημοσιογραφικές περσόνες που διαγκωνίζονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο για μια θέση στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Τόσο απλά.

Στη δημοκρατία, όσο είναι αυτονόητο το δικαίωμα ενός μέσου να διαμορφώνει τη γραμμή του με τον τρόπο που νομίζει, άλλο τόσο αυτονόητο είναι για οποιονδήποτε να ασκεί δημόσια την κριτική του. Συνεπώς, η προσπάθεια να φωτογραφηθεί η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος ως ηθικός αυτουργός της βομβιστικής ενέργειας μόνο ως άθλια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης μπορεί να εκληφθεί. Για να το πούμε απλά: όταν βάζεις τα διαγράμματα ανάποδα για να δείχνουν κατηφορικά, έχει δικαίωμα και ο άλλος να σε καταγγείλει ή να σου κάνει εμπάργκο.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ένα από τα μεγάλα θύματα της κρίσης. Είδε τους πόρους της να συρρικνώνονται περισσότερο από 60%, τα πρώτα χρόνια της κρίσης, μια μείωση για την οποία δεν ευθύνονται μόνο τα μνημόνια αλλά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και στόχευαν στην ιδιωτικοποίηση κρίσιμων υπηρεσιών της αυτοδιοίκησης (...) ο προϋπολογισμός του 2019, για πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια, περιλαμβάνει την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους ΟΤΑ.

Προανήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης αύξηση του κατώτατου μισθού διπλάσια από την ετήσια αύξηση του ΑΕΠ. Παράδοξο να το αναγγέλλει, καθώς στον προϋπολογισμό που ψηφίζουμε προβλέπεται η αύξηση του από τον επόμενο μήνα, τον Ιανουάριο. Πρέπει επίσης να απαντήσει, κατά τη γνώμη του πόση πρέπει να είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού; Υπάρχει ανοιχτή συζήτηση με προτάσεις των κοινωνικών και επιστημονικών φορέων. Πόσο προτείνει να αυξηθεί λοιπόν, 4%; Γιατί δεν τοποθετείται καθαρά; Μήπως ανησυχεί ότι δεν θα συμβαδίσει με την πρόταση του ΣΕΒ για 1% με 2% αύξηση; Εξήγγειλε ένα νέο πλαίσιο επιδοματικής πολιτικής η ΝΔ, που ως κυβέρνηση δε πήρε μέτρα για ένα στιβαρό κοινωνικό κράτος για την προστασία των ευάλωτων ομάδων και παρέδωσε μια χώρα σε ανθρωπιστική κρίση. Είπε από τη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης ότι θα ενσωματώσει όλα τα επιδόματα. Ήδη η σημερινή κυβέρνηση έδωσε το 2018 το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης ύψους 920 εκατ. ευρώ και για το 2019 προβλέπει ποσό ύψους 2,3 δις ευρώ. Ας απαντήσει καθαρά η ΝΔ. Θα ενσωματώσει το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, θα κόψει τα υπόλοιπα επιδόματα, όπως για τους ανάπηρους, υπερήλικες αγρότισσες; Η κυβέρνηση μας άλλαξε το σύστημα καταβολής των οικογενειακών επιδομάτων και το αύξησε από 640 εκατ. ευρώ στο ποσό του 1,2 δισ. Άλλαξε την αρχιτεκτονική του, αυξήθηκαν οι δικαιούχοι και το 90% έλαβε αυξημένα επιδόματα το 2018. Δεν είπε ο κ. Μητσοτάκης τι θα γίνει. Θα αυξηθούν; θα καταργηθούν; Θα δώσει ένα εφάπαξ ποσό; γιατί δεν εξηγεί καθαρά;

Κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Ο πρόεδρος Μακρόν και η κυβέρνησή του δεν κατάλαβαν τίποτα και εμμένουν στη φιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας. Γι΄ αυτό η CGT θα συνεχίζει τις διεκδικήσεις της και επιμένει στην κήρυξη «κατάστασης οικονομικής ανάγκης» για την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων: αύξηση του κατώτατου μισθού, αυξήσεις των συντάξεων, βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών και επιστροφή του φόρου υψηλών εισοδημάτων, του ISF κ.λπ. Για τα αιτήματα αυτά η CGT θα συνεχίσει με απεργιακές κινητοποιήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις και διαδηλώσεις.

Το γεγονός ότι ακροδεξιές, αντιδημοκρατικές, ρατσιστικές, μισαλλόδοξες, σεξιστικές φωνές έχουν φουντώσει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι άσχετο με τις πολιτικές οικονομικής λιτότητας που επέβαλλαν, και την περιφρόνηση προς τη δημοκρατία που επέδειξαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όλη την προηγούμενη περίοδο. Απέναντι σε αυτήν την άνοδο των φασιστικών φαινομένων, μια οικονομική πολιτική υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, δεν αποτελεί μόνο ένα δίκαιο πρόταγμα αλλά είναι και η μόνη αποτελεσματική υπεράσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο λαός πρέπει να νιώθει ότι η κυβέρνηση που ψηφίζει λειτουργεί υπέρ του, υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, έχει σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης η οποία θα αποφέρει κέρδη που θα μοιραστούν σε όλους.

Σε συσπείρωση γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κάλεσε η “Ελεύθερη Ώρα”. Διευρύνεται το μέτωπο του δημοκρατικού φιλελευθερισμού. Πρέπει να πήραν σχετική προφητεία από τον γέροντα Παΐσιο. Ή να άλλαξε το φάρμακο με το οποίο μας ψεκάζουν. Εντάξει, είναι εβραίος ο Μητσοτάκης, αλλά μπροστά στην ανάγκη να ηττηθεί ο αντίχριστος Τζόρτζ Σόρος και να πάρει ο Πούτιν την Κωνσταντινούπολη, επιτρέπεται ένας τακτικός ελιγμός. Κρίμα που έχει πεθάνει και ο Παττακός και δεν μπορεί να ρίξει το πολιτικό του βάρος για την ενότητα της παράταξης. Έχουν πεθάνει και ο Λαδάς με τον Ντερτιλή, τι να κάνει ένας Βορίδης μόνος του. Προτάσεις στη Ν.Δ. για συνεργασία κατέθεσε και ο φύρερ μιλώντας σε διαδικτυακό κανάλι της κάτω Νυρεμβέργης. Αλλά ζητάει να του δώσουνε την Τσεχοσλοβακία. Τις προτάσεις μελετά ο Θεοδωρικάκος με τον Τσάμπερλεϊν, τον Νταλαντιέ και τον Φον Πάπεν. Από την πλευρά του, το “Μακελειό” έχει αναλάβει το άνοιγμα στον μεσαίο χώρο καλώντας σε συσπείρωση υπό τον Βαγγέλη Μαρινάκη.