Macro

28
01

Νάσος Ηλιόπουλος: Οι υπερωρίες, ο Όρμπαν και εμείς

Η πολιτική που υλοποιήθηκε στην χώρα την περίοδο 2010-2014 είχε ως βασικό της στοιχείο την υποτίμηση της εργασίας. Η δημιουργία ενός απορρυθμισμένου εργασιακού πλαισίου υποτίθεται ότι θα συνέβαλε στην οικονομική ανάκαμψη. Στοιχείο αυτής της αντίληψης αποτέλεσε και η έκρηξη της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας. Την ολοκληρωτική αποτυχία αυτού του σχεδίου την ζήσαμε.
Περισσότερα »
28
01

Αριστερά και Δεξιά: Δύο ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια

Σήμερα οι πολιτικοί συσχετισμοί αναδιαμορφώνονται ξανά. Όχι όμως στην κατεύθυνση της πολυδιάσπασης του 2012 αλλά στην κατεύθυνση της παγίωσης δύο μεγάλων πολιτικών πόλων, της Αριστεράς και της Δεξιάς, που αντιπαρατίθενται στη βάση δύο σαφώς ανταγωνιστικών σχεδίων. Και τα σχέδια αυτά δεν αφορούν πλέον τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης αλλά τους όρους εκπροσώπησης αντιπαρατιθέμενων κοινωνικών δυνάμεων στη μεταμνημονιακή περίοδο. Οι πολιτικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν φυσικά την ενίσχυση του εισοδήματος και της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, την οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους και την αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας όχι απλώς για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας αλλά ταυτόχρονα και για λόγους οικονομικής αποτελεσματικότητας, καθώς μόνο αυτή η οικονομική στρατηγική δημιουργεί όρους βιώσιμης και ισχυρής ανάπτυξης. Οι αντίστοιχες της Νέας Δημοκρατίας αφορούν την υπεράσπιση της οικονομικής ολιγαρχίας και την παλινόρθωση του παραδοσιακού συστήματος εξουσίας με μια παραδοσιακή συνταγή: περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση για να στηριχτεί δήθεν η επενδυτική δραστηριότητα που με τη σειρά της υποτίθεται ότι θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο για το σύνολο της κοινωνίας. Με μία πρόταση, η επιδίωξη της ΝΔ δεν είναι άλλη από την υποταγή των συμφερόντων των πολλών σε αυτά των λίγων.
Περισσότερα »
28
01

Επισημάνσεις

Στην ίδια ακριβώς εθνική γραμμή με τον Σαμαρά, η Ντόρα είπε ότι, εντάξει, δεν είναι και για πέταμα οι Πρέσπες, αλλά θα την καταψηφίσει γιατί είναι λάθος κάτι αριθμοί πρωτοκόλλου. Και στα υπηρεσιακά τηλεγραφήματα του ΥΠΕΞ υπάρχουν ορθογραφικά λάθη. Ενώ ο Κυριάκος αναλώθηκε στο αγαπημένο του παιχνίδι, να παραθέτει χώρες που η ονομασία προσδιορίζει και την εθνότητα. Στην Ταϊβάν π.χ. ζούνε Ταϊβανοί και μιλάνε ταϊβανέζικα. Ενώ παλιότερα που ονομαζόταν Φορμόζα, ζούσαν Φορμόζοι και μιλούσανε φορμόζικα. Είπε και κάτι για τα ροδάκινα Μακεδονίας ο Κυριάκος και συγκλόνισε το πανελλήνιο. Θα το αποφεύγαμε αν τους είχαμε αναγνωρίσει ως μπεμπέκους στην εθνότητα αλλά τότε θα είχαμε πρόβλημα με τα βερίκοκα.
Περισσότερα »
28
01

Το νέο πολιτικό σκηνικό και ο προοδευτικός πόλος

Το στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προχωρήσει τις διεργασίες για τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου όχι χάνοντας, αλλά ενισχύοντας την αριστερή του ταυτότητα. Για να το πετύχει, χρειάζεται να ενισχύει την αυτοπεποίθησή του και να οργανώσει σε υψηλότερο επίπεδο τη θεωρητική, πολιτική και οργανωτική του λειτουργία.
Περισσότερα »
27
01

Στη μέγγενη των ιδιωτικοποιήσεων

Η «κοινωνία». Αυτή η λέξη δυσαρεστούσε τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Οι φιλελεύθεροι προτιμούν να αναγνωρίζουν μόνο το άτομο. Η άποψή τους για τη δημόσια περιουσία απορρέει από αυτό. «Όταν όλος ο κόσμος κατέχει κάτι, δεν το κατέχει κανείς, και κανείς δεν ενδιαφέρεται να το διατηρήσει στην ίδια κατάσταση ή να το βελτιώσει. Γι’ αυτό οι σοβιετικές πολυκατοικίες -και τα συγκροτήματα εργατικών κατοικιών στις ΗΠΑ- μοιάζουν ρημαγμένες ένα ή δύο χρόνια μετά την κατασκευή τους (17)», εξηγούσε ο Μίλτον Φρίντμαν το 1990. Ωστόσο, ο Φρίντμαν θα θεωρούσε λιγότερο αναπόφευκτη αυτή τη λογική, αν είχε ταξιδέψει με τρένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τότε που αυτή η δραστηριότητα ανατέθηκε στον ιδιωτικό τομέα. Όμως, τότε, ο φιλελευθερισμός πιθανόν θα είχε χάσει σε σιδηροδρομικό ατύχημα έναν από τους πιο δεινούς υπερασπιστές του.
Περισσότερα »
26
01

Η Βενεζουέλα ως χαρακτηριστικό δείγμα ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού

Τα συμπεράσματα που βγαίνουν και από την περίπτωση της Βενεζουέλας είναι πολλά. Ένα που έχει τεράστια σημασία, και δεν νομίζω πως δίνουν τη δέουσα έμφαση πολλοί..., είναι πως μία οικονομία που θέλει να επιβιώσει μέσα σε ένα πολύ δύσκολο και σχεδόν ασφυκτικό περιβάλλον ανταγωνισμού με κράτη που κινούνται σε διαφορετικό ιδεολογικό μοτίβο πρέπει να αποφύγει τη μονομέρεια. Αν στηρίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στο πετρέλαιο είναι σίγουρο πως «οι απέναντι» θα επιχειρήσουν να σε χτυπήσουν στοχευμένα στο συγκριτικό σου πλεονέκτημα. Και το πόσο θα αντέξεις είναι κάτι το πολύ συζητήσιμο. Επομένως, μία οικονομία που αποσκοπεί στη μακροημέρευσή της, και παράλληλα στην εξυπηρέτηση των αναγκών των πολλών, χρειάζεται να έχει και τις «καβάντζες» που παρέχει μία πιο ολοκληρωμένη οικονομική παραγωγική διαδικασία. Μέχρι που αυτές θα γίνουν ο μόνιμος κανόνας της βασικής οικονομικής σου ταυτότητας. Και ένα δεύτερο είναι πως ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», για τον οποίο έκαναν λόγο οι Τσάβες και Μαδούρο, θα πρέπει να σκύψει πολύ σοβαρά πάνω σε κάτι συγκεκριμένο. Ποια είναι τα περιθώρια του να αναπτύσσεις τους δικούς σου σχεδιασμούς για την ανακούφιση και τη διατήρηση επαρκών επιπέδων διαβίωσης για τους πολλούς, όταν έχεις επιλέξει να μην το προχωρήσεις, και στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, και στη μη οριστική απεμπλοκή από ιδιωτικές πτυχές στην οικονομία.
Περισσότερα »
26
01

Για τη βαθιά αριστεροσύνη, τον πυρήνα της αριστερής κουλτούρας

Η συνεχής πάλη στην καθημερινότητα για ισότητα και δικαιοσύνη δεν είναι εύκολη. Οι φεμινιστικές, αντιρατσιστικές, συντροφικές και αλληλέγγυες πρακτικές είναι χρονοβόρες κι ενεργοβόρες για τα ενσώματα υποκείμενα ακριβώς επειδή αμφισβητούν την κατασκευή του κανονικού και την ηγεμονία του ατομικισμού. Αυτές όμως ακριβώς οι πρακτικές καλλιεργούν την εμπιστοσύνη στο συλλογικό, απαραίτητο στοιχείο για να οικοδομηθεί κάτι από κοινού. Προφανώς η αριστερά δεν περιορίζεται στα παραπάνω, αλλά χωρίς αυτόν τον καθημερινό σκληρότατο αγώνα, χωρίς αυτή τη βαθιά πρακτική, συναισθηματική, κοινωνική αριστεροσύνη ή νοιάξιμο, απλώς δεν είναι Αριστερά. Κι αυτό ήταν πάντοτε και το ηθικό της πλεονέκτημα.
Περισσότερα »
26
01

Κωστής Παπαϊωάννου: Το Μακεδονικό καλλιέργησε συλλογικά σύνδρομα, παρόξυνε την εθνική αυτοθυματοποίηση, επιτάχυνε την αποκοπή από τη διεθνή πραγματικότητα

Το Μακεδονικό είναι μια πληγή. Είναι όμως και πολιτικό εργαλείο. Υποστηρίζω σταθερά πως το Μακεδονικό είναι μια μεγάλη επιχείρηση με τεράστια κέρδη, πολιτικά και οικονομικά. Το Μακεδονικό έφτιαξε πολιτικές και εκκλησιαστικές καριέρες. Το Μακεδονικό κατέστησε την εκκλησία συνδιαμορφωτή της εξωτερικής πολιτικής, οδήγησε σε ακόμα πιο σφιχτό εναγκαλισμό με το κράτος και, με την έννοια αυτή, με κάποιον τρόπο προετοίμασε τη μάχη των ταυτοτήτων. (...) Το Μακεδονικό επανανομιμοποίησε την Ακροδεξιά, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση. Έγινε κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Λίγοι θυμούνται ότι στο μακεδονικό συλλαλητήριο της 10ης Δεκεμβρίου 1992 μια ομάδα ροπαλοφόρων έκανε οργανωμένες επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας αφήνοντας πίσω της αντιπάλους -ανθρώπους που επέλεγε με κριτήριο την εμφάνιση- βαριά τραυματίες στα πεζοδρόμια. Ήταν η Χρυσή Αυγή που αποφάσισε να ξεπλύνει το ναζιστικό στίγμα και να ανοιχτεί στα πελάγη του αναδυόμενου εθνικισμού. Σε αυτά τα πελάγη πλέει και σήμερα, ιδίως όσο στριμώχνεται από την επικείμενη ετυμηγορία για τις εγκληματικές της δραστηριότητες. Το Μακεδονικό καλλιέργησε συλλογικά σύνδρομα, παρόξυνε την εθνική αυτοθυματοποίηση, επιτάχυνε την αποκοπή από τη διεθνή πραγματικότητα. Στον τόπο μας φούντωσε ένας ιδιότυπος «αμυνόμενος μεγαλοϊδεατισμός». Οι πλατείες σείστηκαν από το μυριόστομο σύνθημα «Ο γιαλός είναι στραβός, εμείς καλά αρμενίζουμε». Όσοι ανέβαιναν στην εξέδρα χτυπούσαν τα πλήθη γλυκά στην πλάτη: «Δεν πα’ να τη λένε όλοι Μακεδονία, μη τους ακούς. Εμείς θα κλείνουμε τα αυτιά μας. Θα σπαταλήσουμε διπλωματικό κεφάλαιο, θα κάνουμε πείσματα, θα αποσυρόμαστε από καλλιστεία και τουρνουά σκακιού, θα σβήνουμε τα αρχικά της ακατονόμαστης χώρας από την οθόνη σου όταν θα βλέπεις μπάσκετ, θα τους κρατάμε μούτρα, θα κάνουμε μποϊκοτάζ στο ένταμ και εμπάργκο στο πετρέλαιο. Θα καταψηφίζουμε στη Γιουροβίζιον. Θα γεμίζουμε ψησταριές και ΚΤΕΛ με αστέρια της Βεργίνας. Θα μιλάμε με δάκρυ στη φωνή, θα τεντώνουμε ορθόδοξα τόξα».
Περισσότερα »
26
01

Σωτήρης Βαλντέν: Όσοι εργαλειοποιούν σήμερα τον εθνικισμό, αναπαράγουν την οπισθοδρόμηση, νομιμοποιούν ακραίες πολιτικές και ιδεολογίες

Πρέπει να πιστέψουμε οι ίδιοι στα όσα ωραία λέμε για τον ηγετικό μας ρόλο στα Βαλκάνια. Να κατανοήσουμε πως το εθνικό μας συμφέρον και ο ρόλος του ηγέτη είναι να βοηθούμε τις χώρες αυτές στον ευρωπαϊκό τους δρόμο, να στηρίζουμε τις δημοκρατικές τους δυνάμεις ενάντια στον αυταρχισμό, τη διαφθορά και τον εθνικισμό, να σεβόμαστε τους πολίτες τους. Δεν είναι να αυτοαναγορευόμαστε σε κλειδοκράτορες της Ευρώπης, να αναζητούμε την παραμικρή αφορμή για να κραδαίνουμε βέτο και απειλές, να καταδικάζουμε -και ορθά- κάθε αλυτρωτισμό εκεί, αλλά να «κατανοούμε» και να ανεχόμαστε τον αλυτρωτισμό εδώ, όταν στρέφεται εναντίον τους.(...) Ολόκληρη η ευρωπαϊκή ιστορία, απώτερη και πρόσφατη, διδάσκει πως η υποχώρηση στην ακροδεξιά ιδεολογία, η υιοθέτηση της ατζέντας της, οδηγεί στο δυνάμωμα και όχι στην εξασθένησή των εχθρών της δημοκρατίας. Όσοι δε στην Ελλάδα εργαλειοποιούν σήμερα τον εθνικισμό, υπολογίζοντας πως αυτά θα ξεχαστούν όταν πετύχουν τον κομματικό τους στόχο, παίζουν εν ου παικτοίς, διότι αναπαράγουν την οπισθοδρόμηση, διαδίδουν ένα επικίνδυνο δηλητήριο, και νομιμοποιούν ακραίες πολιτικές και ιδεολογίες με τη σφραγίδα δημοκρατικών κομμάτων. Η στάση, λοιπόν, απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών σηματοδοτεί το πού και με ποιους θα συμπαραταχθεί η χώρα μας και οι δημοκρατικές πολιτικές της δυνάμεις στην μεγάλη σύγκρουση που διεξάγεται σήμερα διεθνώς και ιδιαίτερα στην Ευρώπη: με τις δυνάμεις της εθνικής αναδίπλωσης, των εθνικών και κοινωνικών εγωισμών και του μίσους, της διάλυσης της Ευρώπης, ή με όσες αποβλέπουν σε κοινωνίες ανοικτές και αλληλέγγυες στο πλαίσιο μιας προοδευτικής Ευρώπης. Στις κρίσιμες εθνικές και ευρωπαϊκές αναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας, έχει ζωτική σημασία η χώρα μας να παραμείνει στο ευρύτερο ευρωπαϊκό προοδευτικό στρατόπεδο. Για τη δημοκρατική της ανάπτυξη, για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας, για το μέλλον της Ευρώπης. Η λύση του Μακεδονικού είναι αναπόσπαστο τμήμα αυτού του αγώνα.
Περισσότερα »
25
01

Τι βλέπουν τα ματάκια μας και τι ακούν τα αυτάκια μας;

♦ Βλέπεις στα τηλεοπτικά πάνελ σε συχνότητα που εκπλήσσει κυρίως δύο καθηγητές (κατά σατανική σύμπτωση αμφότεροι αντίπαλοι της συμφωνίας των Πρεσπών), οι οποίοι περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι λέγοντας συνεχώς τα ίδια και τα ίδια χωρίς αντίλογο από ομολόγους τους ή από τους συντονιστές. Αναρωτιέσαι: Μόνο αυτοί οι δύο υπάρχουν; Τόσο γυμνή είναι η χώρα στο επίπεδο των διεθνολόγων; Ή μήπως οι εκπομπάρχες δεν καλούν άλλους; Ο ένας, όπως κυκλοφορεί, θα είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν το λέει γιατί προτιμά την ταμπέλα του ειδικού που προφανώς δίνει μεγαλύτερο κύρος στις απόψεις του. ♦ Ακούς εκπρόσωπο κινήσεων που οργανώνουν τα συλλαλητήρια να λέει ότι «πουλάμε τη Μακεδονία στους αλλόθρησκους». Ουδείς του αντιγυρίζει: «ξέρετε, κύριέ μου, οι κάτοικοι της γειτονικής χώρας στην πλειονότητά τους είναι χριστιανοί ορθόδοξοι». Ουδείς επίσης τον ρωτάει το αυτονόητο: «γιατί τα ομόδοξα έθνη (Ρώσοι, Σέρβοι) έχουν αναγνωρίσει τους γείτονες σκέτα Μακεδονία;».
Περισσότερα »