Macro

12
02

Σάμος: όταν η «αλληλεγγύη» γίνεται κέλυφος για την ξενοφοβία

Μετά το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει. Ο εκπρόσωπος της Μητρόπολης λέει ότι οι Σαμιώτες αισθάνονται μετανάστες στο ίδιο τους το νησί. Ο πρόεδρος των ξενοδόχων λέει για τον τουρισμό που πέφτει, ότι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τα παιδιά τους χωρίς συνοδεία μετά τις 5, πως μόνο πρόσφυγες βλέπεις στον δρόμο. Περπατάω στη συγκέντρωση, κι ακούω συνέχεια για τους «λαθρομετανάστες». «Να φύγουν», «θα μαυρίσουμε αυτούς που μας τους κουβάλησαν» κ.λπ. Βλέπω και πολλούς από τους συλλόγους γονέων, που τις προηγούμενες μέρες έβγαζαν ψηφίσματα πως δεν ήθελαν τα προσφυγόπουλα στις ίδιες τάξεις με τα δικά τους παιδιά. Γιατί, παρότι από την εξέδρα τα λόγια είναι στρογγυλεμένα, το αίτημα που κυριαρχεί από κάτω, η ραχοκοκαλιά της συγκέντρωσης, είναι ένα: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Δίνει λοιπόν το ΚΚΕ τον χώρο, τάχα κυριαρχώντας πολιτικά, με συνθήματα αλληλεγγύης και ειρήνης, για να αναπτυχθεί η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Νομιμοποιεί τις μισαλλόδοξες και ακροδεξιές φωνές, πολώνοντας εναντίον των προσφύγων τους ανθρώπους που φοβούνται και ανησυχούν, δίνοντάς τους τη «λύση»: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Σ’ αυτή την πνιγηρή ατμόσφαιρα οι λίγες φωνές που πήγαν κόντρα (όπως η παράταξη εκπαιδευτικών «Παρεμβάσεις», του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) έχουν ανυπολόγιστη αξία. Είναι μια χαραμάδα φως. Πρέπει να ακουστούν κι άλλες· τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να σωπαίνει κανείς, από φόβο, διστακτικότητα ή υπολογισμό. Και χρειάζονται πράξεις: δράσεις κοινές με πρόσφυγες, επαφή, να στηριχτεί η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων.
Περισσότερα »
11
02

Τίποτα δεν είναι λάθος

Όταν παιδιά ηλικίας 12 -13 ετών έχουν παραπειστεί ότι πράττουν ορθώς εξοβελίζοντας έναν φύσει και θέσει αδύναμο συμμαθητή τους, τότε κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να ακούσουν το γαύγισμα των σκυλιών που πεινούν για ανθρώπινη σάρκα
Περισσότερα »
11
02

Επισημάνσεις

Ο Μητσοτάκης, από την πλευρά του, ζήτησε με νόημα να μας πει ο κ. Τσίπρας τι τον συνδέει με τον Μαδούρο. Πού να ξέρουμε και εμείς. Τα κονσερβοκούτια; Το παιδομάζωμα; Η διεθνής τρομοκρατία; Οι πύραυλοι που εκτοξεύει ο Νίκος Παππάς από τη Γαλλική Γουιάνα; Ωραίο κόλπο είναι να λες κάτι αόριστο και να το αφήνεις να κρέμεται. Να μας πει και ο Μητσοτάκης τι τον συνδέει με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Ή έστω με τα Panama Papers. Ή με το σπίτι του Βολταίρου. Αυτό θα μπορούσε να μας το εξηγήσει καταθέτοντας Πόθεν Έσχες βέβαια, αλλά δεν θα πέσει στο επίπεδό μας.
Περισσότερα »
11
02

Νέα δίπολα και τακτικοί στόχοι

Το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, ως τακτικός στόχος στις επικείμενες εκλογές, θα μπορούσε να παίξει θετικό ρόλο, προσφέροντας δυνατότητα νίκης και ακύρωσης των ρεβανσιστικών τάσεων που αναπτύσσονται ήδη από τον αντίπαλο πόλο. Αν όμως αυτό εξαντλεί τη στρατηγική σου τότε είναι απορριπτέο. Σημαίνει ότι στρατηγικά εξαντλείσαι στο να εφαρμόζεις σοσιαλδημοκρατικού τύπου μέτρα, όταν θα κερδίζεις εσύ, και να τα ακυρώνει ο άλλος πόλος, όταν θα κερδίζει αυτός. Επομένως το σύστημα θα παραμένει άθικτο, πότε θα είναι στις καλές του και πότε θα βρυχάται τιμωρώντας την εργασία για τις παρεκτροπές της. Ο νέος δικομματισμός ως στρατηγική σημαίνει αποδοχή του πολιτικού συστήματος δήθεν εκπροσώπησης και μετατροπή του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό. Το αστικό κράτος παραμένει ανέπαφο, θα γίνουν βελτιώσεις αλλά δεν θα αλλάξει ο χαρακτήρας του. Εν τω μεταξύ, ο αντίπαλος θα έχει όλη την ευκαιρία αν επανέλθει, να ποινικοποιήσει τις «ελαττωματικές» ιδέες της Αριστεράς. Δεν μπορείς να το απορρίπτεις αλλά δεν μπορεί να το κάνεις στρατηγική και να το φετιχοποιείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την αίγλη του, ακριβώς επειδή βγήκε έξω από το δικομματικό σύστημα, αναζήτησε νέους τρόπους πολιτικής εκπροσώπησης με βάση τα κινήματα και την πολιτική ενότητα της Αριστεράς και στοχοποιήθηκε ως αντισυστημική δύναμη, επειδή αμφισβήτησε το δικομματισμό. Ακριβώς τη στιγμή που ζήτησε να κυβερνήσει, έδωσε και το θανατηφόρο πλήγμα στον παλιό δικομματισμό, φυσικά όχι μόνος του αλλά επειδή είχε ήδη κερδίσει τη λαϊκή στήριξη. Το αντιμνημονιακό ρεύμα αναγνώρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως γνήσια αντισυστημική δύναμη και όχι την ακροδεξιά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ απορροφηθεί από αυτό το δίπολο, δηλαδή αν το κάνει στρατηγική, τότε η κρατικοποίηση ή καρτελοποίηση του είναι αναπόφευκτη και επομένως ακυρώνεται πλήρως η φυσιογνωμία του.
Περισσότερα »
10
02

Θέατρο σκιών – σήμερον δύο έργα

Ο πολύς Γιάννης Πρετεντέρης, δημοσιογραφικός πυλώνας του συγκροτήματος που «έπαιρνε δάνεια με αέρα» και πρύτανης της υπερφίαλης εξυπνάδας, έμφορτος από τσαντίλα που η Ν.Δ. έσπασε το εμπάργκο στην ΕΡΤ, ανήγγειλε από το ραδιόφωνο του «Πρώτου Θέματος» τον όλεθρο που θα πέσει στα κεφάλια της “Αυγής”, της ΕΡΤ και όλων των άλλων απίστων μόλις «αλλάξουν τα πράματα». Τραβάει μεγάλο ζόρι ο άνθρωπος, κατανοητό. Παραλλήλως, μια ναζιστοχίπστερ καρικατούρα δημοσιογράφου, που δίνει καθημερινές δωρεάν παραστάσεις στο Twitter για μια θεσούλα στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ., χαριεντίζεται με «μαιάνδριους εθνικιστές» υποσχόμενος τάνκς να γκρεμίζουν την πύλη της δημόσιας τηλεόρασης, επίσης «μόλις αλλάξουν τα πράγματα». Ζούμε στις εποχές που το να περιφέρεις την εμπάθεια και τα κόμπλεξ σου στον δημόσιο χώρο θεωρείται κλειδί για τη δημοσιογραφική σου καταξίωση, αλλά και για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία. Κρίμα που δεν υπάρχει ένα βραβείο για τέτοιες περιπτώσεις. Συνεχίστε το θέατρο σκιών, παιδιά. Μας έχετε κατατρομάξει.
Περισσότερα »
10
02

Οι τελευταίοι εναπομείναντες του εμφυλίου

Σήμερα στην Βόρεια Μακεδονία οι εναπομείναντες πολιτικοί πρόσφυγες ακόμη και αυτοί που πέρασαν τα σύνορα στην παιδική τους ηλικία δεν ξεπερνούν τους 100 και ξεπερνούν την ηλικία των 80 ετών. Η λύση της εκκρεμότητας του ονόματος με την γειτονική χώρα με την «Συμφωνία των Πρεσπών» που έχει αναγνωριστεί και χαιρετιστεί από την Παγκόσμια κοινότητα θα μπορούσε να σφραγιστεί από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης με μια πρωτοβουλία που θα έβαζε τέλος σε αυτή την εκκρεμότητα ώστε όσοι από τους λιγοστούς γέροντες σλαβομακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες επιθυμούν, να τους επιτραπεί ο επαναπατρισμός τους στην Ελλάδα.
Περισσότερα »
10
02

«Πακέτο Γιούνκερ» και αριστερή διακυβέρνηση: έννοιες συμβατές;*

Στο πεδίο της ανάπτυξης το «πακέτο Γιούνκερ» ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένα μέσο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, για να καταπολεμηθεί η στασιμότητα και η ύφεση. Είναι όμως αυτό αρκετό; Προφανώς, το επενδυτικό άλμα στην Ελλάδα συνδυάστηκε και με μία συγκροτημένη προσπάθεια δημοσιονομικής και οικονομικής διαχείρισης, η οποία επέτρεψε να βγει η χώρα από το μνημόνιο. Εντούτοις, υπάρχουν σημαντικά θέματα στα οποία καλούμαστε να αναζητήσουμε σοβαρές απαντήσεις. Το βασικότερο από αυτά είναι το πώς η επενδυτική αυτή ορμή θα συνεχιστεί με τρόπο βιώσιμο και πώς η απασχόληση που προκύπτει μέσα από την ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας θα γίνει πιο σταθερή και πιο ισχυρή. Απαραίτητη προϋπόθεση για τις επενδύσεις είναι οι αυξήσεις μισθών, όχι μόνο ως υποχρέωση μας στον κόσμο της εργασίας, αλλά για να αυξηθεί και η καταναλωτική δυνατότητα των πολιτών. Γι αυτό και για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια, δόθηκαν αυξήσεις, που θα ενισχύσουν τους εργαζόμενους, αλλά ταυτόχρονα θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη.
Περισσότερα »
09
02

«Θέλει αρετήν και τόλμην» – Ο καθηγητής Γ. Α. Μαγκάκης και η χούντα, πριν από 50 χρόνια

«Τότε, το Φλεβάρη του 1969, εξετάζαμε από κοινού το θέμα της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στο Δίκαιο και στην Ελευθερία και με βάση τη σχέση αυτή προσδιορίζαμε και το δικό μας καθήκον όχι μόνο ως πολιτών, αλλά και ειδικότερα ως νομικών. Νόμισαν τότε οι “ισχυροi” ότι η αμφίδρομη πνευματική επικοινωνία μεταξύ μας και μάλιστα πάνω σ’ ένα τέτοιο θέμα, μπορεί να πολεμηθεί με την εξαναγκαστική διακοπή μερικών παραδόσεων. Πόσο αφελείς υπήρξαν;» (...) «Γιατί η ζωή δεν ανήκει στους βάρβαρους, κι όταν ακόμα τους ανήκει η απόλυτη εξουσία. (...) Η ζωή ανήκει στους ανθρώπους και μ’ αυτούς προχωράει. Απ’ αυτή τη συναίσθηση πηγάζει η ελπίδα, που έχει κυριαρχήσει απάνω μου».
Περισσότερα »
09
02

Η κουρελού τραγουδάει ακόμα

Ο περασμένος μήνας ήταν γεμάτος γεγονότα. Η συμφωνία των Πρεσπών στάθηκε καταλύτης για το διαζύγιο των κυβερνητικών εταίρων και δρομολόγησε εξελίξεις -όχι μόνο την ψήφο εμπιστοσύνης αλλά και την ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων. Τελικά, η Συμφωνία ψηφίστηκε από τη Βουλή μάλλον άνετα, αλλά η αξιωματική (και όχι μόνο) αντιπολίτευση μίλησε προσβλητικά για κυβέρνηση-κουρελού και χαρακτήρισε «ρετάλια» τους βουλευτές εκτός ΣΥΡΙΖΑ που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης ή στήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Θα πρέπει να συνηθίσουμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας και κυβερνήσεις μειοψηφίας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη είναι «κουρελούδες» δηλαδή κυβερνήσεις συνεργασίας -από τις μεγάλες χώρες μόνο στη Γαλλία, λόγω των μονοεδρικών εκλογικών περιφερειών, υπάρχει στη Βουλή κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του κυβερνητικού κόμματος, το οποίο πάντως γνωρίζει κατά σύμπτωση εντονότατη αμφισβήτηση στον λαό.
Περισσότερα »
09
02

Το Κοινοβούλιο αλλιώς…

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αποτελεί συνειδητή επιλογή όχι μόνο της μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης η καλλιέργεια κλίματος έντασης. Σκηνές με έξαλλους βουλευτές να... κόπτονται για τη λειτουργία των θεσμών, χαρακτηρισμοί όπως «κυβέρνηση κουρελού», «αχρειότητες», «ποταπότητες», «γυρολόγοι», «αλητεία», «κόλπα» να εντάσσονται σε ένα συνειδητό σχέδιο απαξίωσης του Κοινοβουλίου με απώτερο στόχο την εξαγωγή μιας εικόνας αποσύνθεσης. Αν αυτή είναι, ωστόσο, η άποψη της αντιπολίτευσης για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αν αποδοκιμάζεται επί της ουσίας ο πρόεδρος της Βουλής για τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του, γιατί δεν γίνεται χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρει το σύνταγμα; Γιατί δεν κατατίθεται πρόταση μομφής εναντίον του; Μήπως γιατί τότε -με τη χρονική άνεση που του παρέχει ο Κανονισμός- θα ακουστούν πολλά;
Περισσότερα »