Macro

Η φοροδιαφυγή είναι κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ θα τη βρίσκει συνέχεια μπροστά του. Δεν θα μπορέσει να μετασχηματίσει το κράτος και την κοινωνία όσο η φοροδιαφυγή συνιστά κυρίαρχη ατομική και οικογενειακή στρατηγική είτε επιβίωσης είτε πλουτισμού. Το αίτημα για δίκαιη φορολογία είναι αριστερό αίτημα, η πρακτική της φοροδιαφυγής είναι δεξιά πρακτική. Που, όταν εμπεδωθεί για κακούς ή «καλούς» λόγους, δεν εξαλείφεται εύκολα όσες ευνοϊκές προϋποθέσεις και να συσσωρευθούν. Γιατί ο αγώνας αλλαγής των νοοτροπιών θέλει πολύ χρόνο που οι κυβερνήσεις δεν έχουν. Γι αυτό δεν πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανεχθεί τη φοροδιαφυγή στα χρόνια της αντιπολίτευσης με την ελπίδα να την αντιμετωπίσει από θέση κυβέρνησης. Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι συνεχής, και μάλιστα ιδεολογικός. Η επιτυχία του θα συνιστούσε πραγματική επανάσταση, που θα αντιμετώπιζε το εθνικό μας ζήτημα, που άρχισε να μορφοποιείται ήδη από την επανάσταση του 1821[4]. Και αν κανείς πει ότι δεν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε ένα αστικό κράτος, τότε θα του υπενθυμίσω ότι ο ίδιος ο Λένιν θεωρούσε ότι για την εγκαθίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους χρειάζεται μεγαλύτερη διοικητική ικανότητα από αυτή που μπορούν να εξασφαλίσουν τα αστικά κράτη.

Αν κάτι μπορούμε να διδαχτούμε από τον ακραίο ατομικισμό που έχει διαποτίσει την πολιτική και την κοινωνία μας είναι ότι δεν υπάρχει μία και μοναδική ιδέα για το πώς να αντιδράσουμε σε όλα αυτά. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει κάποιος ηγέτης ή μία προσωπικότητα με τη συνταγή της επιτυχίας. Όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τη «δημοκρατία» ως μέγεθος αποκλειστικά ηθικό τόσο παραγνωρίζουμε την τεράστια πρακτική της σημασία: οι συλλογικές διεργασίες παράγουν τις καλύτερες ιδέες. Ιδέες ικανές να εκφράσουν περισσότερους, ιδέες δοκιμασμένες ή καινοτόμες. Ιδέες που εμπνέονται από το παρελθόν, προϊόντα της εποχής τους, με το βλέμμα στο μέλλον. Στο παρελθόν, ο πολιτισμός, η έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για κοινότητα, για αλληλεγγύη και ανθρωπιά, οι αγώνες για τα δικαιώματα, υπήρξαν εργαλεία στα χέρια των αδυνάτων. Το παρόν μας συνεχίζει να τοποθετεί την οικονομία στο επίκεντρο της διεκδίκησης και από το μέλλον μας προβάλλει ως μείζον ζήτημα η κλιματική αλλαγή. Απέναντι στις απίθανες περσόνες του νεοφιλελεύθερου κλαμπ, αυτά είναι τα πιθανά οχήματα που μπορούν να μας μεταφέρουν συλλογικά σε ένα μέλλον που μας ταιριάζει περισσότερο.

[Ο υπουργός Βρούτσης] αναφέρθηκε ξανά στο κυβερνητικό σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, χωρίς να απαντήσει: Ποιο είναι το κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό; Πώς θα πληρώνονται οι σημερινές συντάξεις; Πώς θα εγγυηθούν τις συντάξεις και τις εισφορές των σημερινών και μελλοντικών ασφαλισμένων; Επέμεινε στην κατάργηση της ειδικής γραμματείας του ΣΕΠΕ η οποία συνιστά απόλυτη υποβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, καταργεί την αυτοτέλειά του και αποδυναμώνει το ελεγκτικό του έργο για την καταπολέμηση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας.

Η περισσότερη ισότητα – στον επαγγελματικό αλλά και τον ιδιωτικό βίο – μεταξύ των φύλων είναι αυτή που μπορεί να αυξήσει τη γεννητικότητα και όχι το αντίθετο. Καλούμε λοιπόν τη νέα Υπουργό και τη νέα Κυβέρνηση (...) να σχεδιάσουν πολιτικές χωρίς έμφυλα στερεότυπα και ηλικιακές διακρίσεις και φυσικά να ελέγξουν την εργοδοτική αυθαιρεσία εν συνόλω, αλλά και αυτή που σχετίζεται με τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών.

Πίσω από τη στόχευση των αυστηρότερων ελέγχων στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα και στο εσωτερικό της χώρας κρύβονται επικίνδυνες πρακτικές, των οποίων μάρτυρες έχουμε υπάρξει και στο πρόσφατο παρελθόν. Επαναπροωθήσεις, ναυάγια τύπου Φαρμακονησίου, επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας τύπου «Ξένιου Δία» και επιστροφή του ασύλου στην Αστυνομία, που καταστρατηγούν στοιχειώδη δικαιώματα στην πράξη. Θα περίμενε κανείς από ανθρώπους που, κατά τα άλλα,δηλώνουν γνώστες της ευρωπαικούκαι διεθνούς πλαισίου, να σέβονται έστω τις βασικές αρχές από τις οποίες διέπεται. Τέλος, η ΝΔ, δια του κ. Κουμουτσάκου, αθώωσε και επίσημα την πολιτική των χωρών του Βίζεγκραντ στο προσφυγικό και το κλείσιμο των συνόρων τους το 2016, θεωρώντας την, μάλιστα, αναγκαίο επακόλουθο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας έτσι μια εντελώς ανιστόρητη αλλά και εξαιρετικά άδικη προσέγγιση για την υπερπροσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής κοινωνίας να αντιμετωπίσουν με νομιμότητα και ανθρωπιά το ζήτημα που, μάλιστα, έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης. Απέδειξε, έτσι για ακόμη μια φορά,ότι οι πραγματικοί σύμμαχοι της ΝΔ στην Ευρώπη είναι ο Όρμπαν, ο Σαλβίνι και ο Κούρτς.

Εμείς είχαμε ξεκινήσει φοροελαφρύνσεις και μέτρα στήριξης των αδυνάμων. Έχει η χώρα μας την πολυτέλεια να εγκαταλείπει τα διαπραγματευτικά της όπλα πριν καν τα χρησιμοποιήσει; Προφανώς η απάντηση της ΝΔ είναι καταφατική. Και ο λόγος είναι απλός: η λιτότητα είναι εγγενής στην ιδεολογία σας.

Το φαινόμενο ενός ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος με την εκλογική απήχηση που σταθερά απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 είναι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πράγμα που σημαίνει ότι η αριθμητική δυσαναλογία μεταξύ μελών και ψηφοφόρων δεν οφείλεται ούτε σε κάποιον εγγενή και αναπόδραστο αρχηγισμό ούτε σε κάποια τεμπελιά, νωθρότητα, ανικανότητα ή υπερβολική «εσωστρέφεια» του εν λόγω κόμματος. Αλλά στο ότι δεν υπάρχουν οι ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που θα επιτρέψουν σε ένα μη αστικό και κατά συνέπεια μη πελατειακό ελληνικό κόμμα εύκολα να αποκτήσει αληθινά μαζικές οργανωτικές δομές.

Η υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως δήλωσε ότι στόχος του υπουργείου είναι να γίνουν τα θρησκευτικά πιο ελκυστικά για τους μαθητές. Και έχει απόλυτο δίκιο. Τι θέλουμε τις θετικές επιστήμες και τα μαθήματα γλώσσας; Η μόνη ελπίδα της κοινωνίας πλέον και δη της νέας γενιάς είναι η προσευχή και η πίστη στα θεία. Τι άλλο απέμεινε; Ο φτωχός πρέπει να δοξάζει τον Θεό που μένει ζωντανός κι έχει ένα πλούσιο αφεντικό να του δίνει ένα κομμάτι ψωμί που κανείς δεν ενδιαφέρεται να το... ζυγίσει. Οι έλεγχοι και τα εργασιακά δικαιώματα επαφίενται πλέον στη θρησκευτική συνείδηση του εργοδότη που είθε ο Θεός να τον κάνει φιλεύσπλαχνο.