Macro

Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε στην παρούσα κυβέρνηση τα δύο βασικά όπλα για την αντιμετώπιση της κρίσης, της υγειονομικής και την παρεπόμενης οικονομικής. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άφησε το ΕΣΥ όρθιο και σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι το παρέλαβε, με προσλήψεις προσωπικού και επιπλέον 100 κλίνες ΜΕΘ. Η Ν.Δ., που, αφού ακύρωσε τις 4.000 προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών τις οποίες προχωρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και αφού υπέσκαψε θεσμικά όσο μπορούσε το δημόσιο σύστημα Υγείας προ κορωνοϊού, αναγκάστηκε να ανακρούσει προσωρινά πρύμναν. Όχι όμως και να παραλείψει να ενισχύσει αχρείαστα τους κλινικάρχες, ούτε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα μέσα προστασίας για τους υγειονομικούς. Δεν δίστασε μάλιστα να τους στείλει τα ΜΑΤ όταν διαμαρτυρήθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, γεγονός παραμένει ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε αναλάβει το 2015 να περισώσει το ΕΣΥ, τώρα η χώρα δεν θα είχε μέσα άμυνας απέναντι στον κορωνοϊό. Όλοι θυμόμαστε ότι η Ν.Δ. έκλεισε νοσοκομεία και απέλυσε γιατρούς. Το δεύτερο όπλο που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αυτό για το οποίο είχε κατηγορηθεί και λοιδορηθεί πιο πολύ, είναι το «μαξιλάρι» των 37 δισ. Το «αχρείαστο», το «άστοχο», για να θυμηθούμε τους πιο επιεικείς προεκλογικούς χαρακτηρισμούς της Ν.Δ., αποτελεί σήμερα το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας και το μέσο με το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί, εάν χρησιμοποιηθεί σωστά, η επερχόμενη ύφεση. Μέχρι προ πενθημέρου η κυβέρνηση εξακολουθούσε να χαρακτηρίζει άκαιρη και λανθασμένη την αξιοποίηση του «μαξιλαριού» όπως πρότεινε κοστολογημένα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ξαφνικά τη Μεγάλη Τετάρτη η κυβέρνηση διέρρευσε αρμοδίως ότι έχει ήδη δαπανήσει τα 12-14 από τα 37 δισ. Εάν το έκανε, το έκανε με τρόπο αδιαφανή και είναι άγνωστο που κατευθύνθηκε αυτό το κολοσσιαίο ποσό. Δεν περιμένει κανείς η κυβέρνηση και τα κανάλια της να τα αναγνωρίσουν όλα αυτά. Τουναντίον, προσπαθούν να εξαφανίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την αντιπολίτευση γενικά. Ο κόσμος όμως ξέρει.

Το αποκορύφωμα, όμως, ήταν όταν μίλησε για τους «αόρατους»: «υπάλληλοι καταστημάτων τροφίμων, παιδιά που μεταφέρουν έτοιμο φαγητό, εργαζόμενοι που κρατούν νύχτα-μέρα τις πόλεις μας καθαρές». «Θα βλέπουμε αλλιώς τους ανθρώπους αυτούς», διαβεβαίωσε. «Δεν θα είναι αόρατοι, όπως ήταν ίσως για κάποιους». Για όσους ζουν στον πραγματικό κόσμο, πάντως, ήταν και είναι ορατοί. Όπως ορατά είναι και τα προβλήματά τους. Γι’ αυτά ο πρωθυπουργός δεν βρήκε πάλι μια κουβέντα να πει, να τα αναγνωρίσει ως υπαρκτά και δίκαια. Και να υποσχεθεί κατάργηση της μερικής, εκ περιτροπής και απλήρωτης εργασίας για τους μεν, να εγκαταλείψει την εχθρική στάση του για τους δε, αυτούς που κρατούν, ως μόνιμοι δημοτικοί υπάλληλοι πια, τις πόλεις μας καθαρές, για τους οποίους είχε σφοδρές αντιρρήσεις να μονιμοποιηθούν και τους προόριζε για όμηρους με σύμβαση, ή για ενοικιαζόμενους σε ιδιωτικές εταιρίες αποκομιδής απορριμμάτων. Όποιος θέλει να κάνει μια πειστική κριτική σ’ αυτή την επιχείρηση του κ. Μητσοτάκη, που εντάσσεται στη στρατηγική «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», χρειάζεται να τη συνοδέψει με μια δική του πρόταση εξόδου από την παρούσα (υγειονομική) και την επερχόμενη (οικονομική) κρίση, ορατά διακριτή από το σχέδιο της ΝΔ και ενταγμένη σε μια διαφορετική από τη δική της προοπτική. Η επαλήθευση της αποφασιστικής σημασίας των δημόσιων δομών, που προστατεύουν και υπηρετούν βασικές ανάγκες στις σημερινές συνθήκες κρίσης, μπορεί να γίνει το έδαφος πάνω στο οποίο θα δοθεί ένας νικηφόρος αγώνας, κρίσιμος για την τρέχουσα συγκυρία, αλλά και σημαντικός για τη διαρκή και μόνιμη διεκδίκηση της ηγεμονίας στο πεδίο των ιδεών.

Πιστεύω ότι η κυβέρνηση δεν έχει εγκαταλείψει τα σχέδια για Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), αφού ο ιός της ιδιωτικοποίησης έχει προσβάλει μόνιμα τη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. Όμως θα είναι διπλά εκτεθειμένοι η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης αν δεν προχωρήσουν σε μόνιμες προσλήψεις και μακροχρόνιο σχεδιασμό, καθώς μετά την απόφαση του Eurogroup εξαιρούνται από τη δημοσιονομική επιβάρυνση οι υγειονομικές δαπάνες. Έστω και αν η συνολική παρέμβαση (του Eurogroup) σχεδόν δεν αφήνει καμιά ελπίδα ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα έχει σοβαρό μέλλον. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Η ελληνική κοινωνία και η Ευρώπη ή θα αντιληφθούν τα πραγματικά μηνύματα των καιρών μέσα και από την τραγωδία της πανδημίας, επιλέγοντας πολιτικές γενναίας στήριξης των εθνικών συστημάτων Υγείας με ανθρώπινο δυναμικό και καθολικότητας στην πρόσβαση, ή θα οδηγηθούμε σε ένα καθοδικό και καταστροφικό σπιράλ. Η επόμενη ημέρα μπορεί να μας βρει με ένα σχέδιο που θα ενεργοποιήσει και θα επεκτείνει τις κλίνες ΜΕΘ. Που θα εγκαθιδρύσει ένα καθολικό σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (με την επέκταση των ΤΟΜΥ, με τις κινητές μονάδες Υγείας κ.λπ.). Με τις πρώτες 4.000 μόνιμες θέσεις γιατρών, νοσηλευτών και άλλου υγειονομικού προσωπικού σε προκήρυξη. Όσες προσφορές -καθ’ όλα χρήσιμες- και να γίνουν στο ΕΣΥ, δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ανθρώπους. Χωρίς προσωπικό που να αισθάνεται ασφάλεια και προοπτική. Χωρίς δηλαδή μόνιμο προσωπικό.

Έτσι όπως είναι η κατάσταση, αλλού η γιορτή κι αλλού η χαρά της μοιάζει το φετινό Πάσχα. Κάπως σαν το μεγαλοβδομαδιάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού: αλλού ο άνθρωπος κι αλλού τα λόγια του. Τόσο ξένες οι λέξεις από τον ίδιο! Όσο ξένος είναι ο φόβος από το «θανάτω θάνατον πατήσας». Όσο ξένη είναι η κατασταλτική «ατομική ευθύνη» από την ταραξικάρδια συμμετοχή στην κοινή χαρά και την κοινή λύπη. Όσο ξένη, τελικά, είναι η ζωή από τον μεθοδευμένο εγκλεισμό της. Βλέπεις, εξαίρεση είναι το θαύμα της θνητότητας που εκρήγνυται, όχι ο μόνιμος αποκλεισμός από το θαύμα. Δεν είναι λοιπόν αυτό που μας αξίζει.

Σε άλλα νέα, ο Σταϊκούρας μας ανακοίνωσε περιχαρής ότι έχει ξοδέψει 10 έως 12 δισ. από το «μαξιλάρι» χωρίς να το έχει καταλάβει ούτε ο ίδιος. Δεν διευκρίνισε αν πρέπει να βγούμε στα μπαλκόνια να τον χειροκροτήσουμε κατευθείαν ή σκοπεύει να μας πει και πού τα έδωσε. Από την άλλη, εδώ δεν είναι σίγουρος αν είναι 10 ή 12 τα δισεκατομμύρια, θα ξέρει πού τα έχει δώσει; Δεν πειράζει, σίγουρα για καλό σκοπό έχουν πάει. Αν τα είχανε φάει σε αλόγιστες προσλήψεις στην Υγεία, θα το ξέραμε. Παιδιά, αυτό που προτείνει ο ΣΕΒ, να δανείζει η μία επιχείρηση τους εργαζόμενους στην άλλη για να μην τους πληρώνει και κάθονται, είναι πολύ σοβαρό μέτρο, μην το υποτιμήσετε. Τις ώρες που δεν έχει δουλειά η μπουτίκ, γιατί να κάθονται δύο υπάλληλοι μέσα και να μην πάει ο ένας δίπλα στον φούρνο να βοηθήσει λίγο; Και, αντιστοίχως, αν έχει πολύ κόσμο, θα φέρνουμε έναν από τον φούρνο να εξυπηρετεί τους πελάτες. Ή από το γιαπί απέναντι. Έχουν όραμα ρε οι Έλληνες βιομήχανοι, τι τους περάσατε, τίποτα ξεφτιλισμένους καρμίρηδες; Δεν διευκρίνισαν αν μπορούν να το καταφέρουν μόνοι τους ή θέλουν να τους επιδοτήσουμε και με ΕΣΠΑ.

Όπως αναφέρει πρόσφατη ανάλυση της ΜΚΟ Fair Health ένας ανασφάλιστος στις ΗΠΑ μπορεί να κληθεί να πληρώσει σε νοσήλια, ως ασθενής με κορονοϊό, από 42.000 έως και 74.000 για τη νοσηλεία του. Σημειώνεται πως σήμερα στις ΗΠΑ αντιστοιχεί το μεγαλυτερο μερος των καταγεγραμμένων κρουσμάτων παγκοσμίως και περισσότεροι από 33.000 (όπως προαναφέραμε)  μέχρι σήμερα έχουν χάσει την ζωή τους. Πάρα πολλοί πολίτες των ΗΠΑ αναγκάζονται να  κάνουν εκστρατεία στο ίντερνετ για να συγκεντρώσουν χρήματα από αγνώστους, για να πληρώσουν φάρμακα, η νοσηλεία. Η Αμερική εχει καταντήσει μία χώρα γεμάτη ανθρώπους που δεν θα δουν γιατρό, εκτός αν είναι πάρα πολύ άρρωστοι, καταδικασμένοι από ένα σύστημα περίθαλψης που ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και που μόνο οι πλούσιοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Αυτό θα μπορούσε να μετριαστεί αν οι ΗΠΑ είχαν ένα δημόσιο σύστημα υγείας, όπως αυτό που ο Μπέρνι Σάντερς έχει οραματιστεί και σχεδιάσει . Ένα τέτοιο σύστημα, σύμφωνα με έρευνα του Lancet, θα έσωζε 68.000 ζωές και θα μείωνε τα έξοδα κατά 450 δισ. δολάρια τον χρόνο. Η Αμερικανική κοινωνία, τα συνδικάτα, τα κινήματα πολιτών, η αριστερά που συσπειρώθηκε κοντά στον Μπέρνι Σάντερς, καλείται σήμερα να αγωνιστεί για ένα σύστημα υγείας για όλους, κόντρα στους κερδοσκόπους, που καταντούν έμποροι θανάτου σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

Από την Λομβαρδία δεν έχουμε μόνο να διδαχτούμε τη σημασία των έγκαιρων περιοριστικών μέτρων πρόληψης, όπως ευρέως λέγεται, αλλά και κάτι ακόμη που δεν λέγεται: Ότι η ισχύς και η αποτελεσματικότητα ενός συστήματος δημόσιας υγείας είναι ένα ζήτημα βαθιά ιδεολογικό, πολιτικό, αξιακό και, τελικά, ηθικό. Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία των συμπράξεων ιδιωτικού-δημόσιου, χωρίς πλαίσιο, αρχές και κανόνες, μπορεί να αποβεί καταστροφική για τη δημόσια υγεία. Συνέβη στην πλούσια Λομβαρδία. 

84 εκατομμύρια Ευρώ εν μέσω υγειονομικής κρίσης που αν τα έπαιρναν τα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας θα παρείχαν όχι σεμινάρια κατάρτισης, αλλά μεταπτυχιακά προγράμματα υψηλού επιπέδου. 600 ευρώ τιμολογούνται τα voucher της ντροπής που παίρνουν σαν αμοιβή οι δοκιμαζόμενοι από το lockdown επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, οικονομολόγοι κλπ, υπό την προϋπόθεση ότι θα παρακολουθήσουν τις τηλε-αρλούμπες που πουλούν πανάκριβα τα ιδιωτικά ΚΕΚ. 30 εκατομμύρια ευρώ μοίρασε η κυβέρνηση σε ιδιώτες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας, όπως κλινικάρχες και επιχειρηματίες ιατρικών εργαστηρίων, προκειμένου να διεξάγουν διαγνωστικά τεστ, τη στιγμή που οι Ιατρικές Σχολές της χώρας προσφέρθηκαν να παρέχουν την ίδια υπηρεσία δωρεάν. 30 εκατομμύρια Ευρώ με τα οποία αν ενισχύονταν το δημόσιο σύστημα υγείας, θα μπορούσε να εξοπλιστεί με 150 κλίνες ΜΕΘ επιπλέον, οι οποίες θα υποστήριζαν τα δημόσια νοσοκομεία σε μόνιμη βάση στο εξής και όχι μόνο προσωρινά, για τις ανάγκες της πανδημίας. 21 εκατομμύρια Ευρώ κόστισε στο ελληνικό δημόσιο η συμμετοχή των καναλαρχών στη συστηματική κυβερνητική προπαγάνδα αποθέωσης του Μωυσή – πρωθυπουργού που έσωσε τον περιώνυμο λαό των Ελλήνων από την πανδημία. 21 εκατομμύρια Ευρώ με τα οποία θα μπορούσε η κυβέρνηση να έχει ενισχύσει τον αγώνα που δίνουν καθημερινά οι γιατροί και οι νοσηλευτές στα δημόσια νοσοκομεία, μια και τα ιδιωτικά κανάλια δεν χρειάζονταν να τους χαριστούν τα χρέη για να κάνουν φιλοκυβερνητική προπαγάνδα. Αφού με αυτό ασχολούνται, ούτως ή άλλως, τόσον καιρό. 11 εκατομμύρια Ευρώ κόστισε στο ελληνικό δημόσιο η επιχείρηση καθημερινής πλύσης εγκεφάλου των έγκλειστων Ελλήνων, με σκοπό την… αγιοποίηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. 11 εκατομμύρια Ευρώ που έπιασαν τόπο, μια και όλα τα δελτία ειδήσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό παπαγαλίζουν το ίδιο ακριβώς πλαστό αφήγημα που μοιράζει το Μαξίμου για τον ήρωα Έλληνα πρωθυπουργό και τη σωτήρια παρέμβασή του για να σωθεί η χώρα από την πανδημία. Αλλά και εκ του αποτελέσματος τα 11 εκατομμύρια Ευρώ έπιασαν τόπο, μια και οι δημοσκοπήσεις που γίνονται εν μέσω υγειονομικής κρίσης και αρρώστιας και θανάτων, ως εάν βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο, δείχνουν άνοδο της δημοφιλίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η υγειονομική κρίση COVID-19 και οι  αντιδράσεις των κοινωνιών δείχνουν ότι ένας άλλος κόσμος δεν είναι απλά εφικτός, αλλά αναγκαίος. Το ερώτημα είναι ποια από τις δυνατές απαντήσεις θα δώσουν (οι κοινωνίες).

Ας είναι όμως για την αριστερά και για όλους εμάς, η κρίση αυτή μια ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε πως στον κόσμο που θέλουμε οι χώροι που ζούμε και θα δουλεύουμε θα είναι ευρύχωροι, ασφαλείς και όμορφοι, οι πόλεις μας δεν θα μας έχουν στοιβαγμένους τον έναν πάνω στον άλλο γιατί έτσι είναι πιο φτηνό, θα μπορούμε να μετακινούμαστε χωρίς να χρειάζεται να στριμωχνόμαστε σε στενά πεζοδρόμια και ανεπαρκή μέσα μαζικής μεταφοράς. Θα μπορούμε όταν αρρωσταίνουμε να μας αντιμετωπίζουν όλους και όλες σαν ανθρώπους. Θέλουμε μια κοινωνία όπου θα μπορούν εύκολα τα εργοστάσιά της να πάψουν να κατασκευάζουν F35 και να κατασκευάζουν μάσκες, διαγνωστικά τεστ, ιατρικά μηχανήματα και οτιδήποτε χρήσιμο χρειάζεται η ανθρωπότητα. Ας είναι μια ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε πως η αριστερά δεν γεννήθηκε για να διαχειριστεί τον καπιταλισμό και τις κρίσεις που παράγει ή που ανέχεται, αλλά για να τον ανατρέψει.