Macro

23
03

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Δεν ήταν και πολύ γενναιόδωρα τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν. Ο Τσίπρας είχε πουλήσει το Μακεδονικό για περισσότερα. Το πιο βασικό ήταν διάφορες φιλικές συμβουλές του Κυριάκου να διαβάζουμε, να ακούμε μουσική και να περπατάμε. Αντί να σαπίζουμε όλη τη μέρα σκεπτόμενοι πώς θα βγάλουμε τον μήνα. Άλλωστε, όπως είπε και ο Άδωνις, για έγκλειστους 400 ευρώ φτάνουν και περισσεύουν. Τώρα που δεν υπάρχουν ασύστολες διασκεδάσεις να ξοδέψουν τα άλλα 400 που παίρνανε. Ανακοινώθηκαν και μέτρα ανακούφισης των επιχειρήσεων από την καταβολή του δώρου του Πάσχα. Και μέτρα προσωρινής ανακούφισης από την καταβολή μισθών. Αλλά ο Βρούτσης τους κοίταξε αυστηρά και τους είπε να μην το παρακάνουν. Αυτά είναι νοικοκυρεμένα μέτρα. Όχι σαν τους άλλους τους βλάκες που ξοδεύουν το 20% του ΑΕΠ τους. Επίσης έκαναν έκκληση οι τράπεζες να είμαστε συνεπείς με τις δανειακές μας υποχρεώσεις για να στηρίξουμε το σύστημα. Αλίμονο. Είναι θέμα ανθρωπιστικής ευαισθησίας. Εντάξει, ας τις βοηθήσουμε κι εμείς λίγο. Τόσο μας στήριξαν αυτές την περίοδο της κρίσης. Προφανώς διέρχεται περίοδο κάμψης ο παραγωγικός κλάδος των καταχρηστικών χρεώσεων.
22
03

Φιλολογικές, εξ αποστάσεως ερωτήσεις

Το σύστημα, την επόμενη μέρα της νέας οικονομικής κρίσης, εκ κορονοϊού προερχόμενης, θα έχει νικητές και ηττημένους. Ουαί κι αλίμονό του αν νικητές δεν είναι οι έχοντες και οι κατέχοντες. Αλίμονό του, αν δεν βάλει σε λειτουργία τον αγαπημένο του κοινωνικό αυτοματισμό, τη λατρεμένη του ενδοταξική διαμάχη. Προκομμένος δάσκαλος/α που έστειλε ηλεκτρονικά ραβασάκια, ή και χειρόγραφα που τα άφησε στο φούρνο της γειτονιάς, λες και από εκεί ο κορονοϊός απουσίαζε, ανεπρόκοπος/η ο άλλος/η που ή ο υπολογιστής του κράσαρε ή δεν δεχόταν να αφήνει μαθητές στην απ’ έξω. Στην τελική, έρχεται και η αξιολόγηση, σ’ ένα σχολείο που πώς θα είναι την επόμενη μέρα, δεν ξέρουμε. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι στο παζάρι θα μπουν θεσμικά και εργασιακά δικαιώματα. Ο σώζων εαυτό σωθήτω, έστω και εξ αποστάσεως και αυτή η περιβόητη ατομική ευθύνη μάλλον ήρθε για να μείνει φέρνοντας σε αμηχανία μέχρι και συνδικαλιστικά σωματεία. Οι εργατικοί αγώνες της επόμενης μέρας θα είναι άραγε εξ αποστάσεως ή με συλλογικές διαδικασίες και ταξική αλληλεγγύη στους δρόμους; Ή μήπως με το να “τη βολέψω”; Σε κάθε περίπτωση, το εργαλείο των νέων τεχνολογιών ή θα δίνει ίσες ευκαιρίες στους πάντες ανά την επικράτεια στη δημόσια και δωρεάν παιδεία ή μπάζει από παντού, κρίνεται ανεπαρκές και απορρίπτεται. Πόσα, αλήθεια, από τα κονδύλια που θα δοθούν λόγω κρίσης αναλογούν στην παιδεία; Μήπως το περιβόητο 15% το έχουμε πια ξεχάσει; Και την ψυχολογική στήριξη της εκπαιδευτικής κοινότητας – μαθητές, δάσκαλοι, γονείς- ευγενική χορηγία τίνος θα είναι; Κάποιου ιδρύματος ενδεχομένως; Φιλολογικές, ξανά μανά, οι ερωτήσεις. Έτσι κι αλλιώς, οι κονδυλοφόροι του νεοφιλελευθερισμού, ονόματα δεν λέμε, δεν τους διαφημίζουμε, έπιασαν δουλειά. “Οι ταπεινοί γύρω μας έριξαν λόγια βδελυρά και μας εμίσησαν, αλίμονο αν δεν μας μισούσαν, αυτό θα σήμαινε πως συγγενεύουμε με την ταπεινή και πρόστυχη ψυχή τους” λέει ο Μίλτος Κουντουράς. Προσυπογράφω και εξαιρετικά τους το αφιερώνω.
22
03

Γιώργος Κυρίτσης: Σοκ, «ανωτέρα βία» και «Ιογενές Μνημόνιο»

Επιχειρείται η εξαπάτηση της κοινωνίας που τελεί σε σοκ μέσα από την ωραιοποίηση της κατάστασης, η απόκρυψη λαθών και ευθυνών μέσα στις «συνθήκες πολέμου» που «απαιτούν ομοψυχία», επιχειρείται όμως πρωτίστως αυτό που πάντα η Δεξιά που σέβεται τον εαυτό της έχει ως στόχο: το κόστος να το πληρώσουν με τη δουλειά τους ή και με τη ζωή τους οι κατώτερες τάξεις, τα λαϊκά στρώματα, ο κόσμος της εργασίας και τα δικαιώματά του. Στην οικονομική κρίση οι φτωχοί «έφταιγαν» γιατί «ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους». Τώρα δεν φταίνε μεν, αλλά υπάρχει «ανωτέρα βία». Αυτό είναι το παιχνίδι της πολιτικής και το παίζουν αδίστακτα. Προσπαθούν στη ζούλα να επαναφέρουν μια πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας «λόγω των συνθηκών» και είναι απολύτως σαφής η πρόθεσή τους να καταργήσουν το δώρο του Πάσχα. Στήνουν μέσα στον κουρνιαχτό της πανδημίας ένα «Ιογενές Μνημόνιο» έτοιμο πλήξει την ήδη εξασθενημένη μετά από δέκα χρόνια κρίσης ελληνική κοινωνία. Το όριο της ανοχής του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι το συμφέρον των λαϊκών τάξεων.
22
03

Λεωνίδας Καρίγιαννης: Νεοφιλελευθερισμός – Ο Καπιταλισμός της Παρακμής και η Δημόσια Υγεία

Η κυβέρνηση της Ν.Δ είχε πάρει απόφαση να αποτελειώσει ότι είχαν  διαλύσει οι μνημονιακές εντολές. Οι υπουργοί της κυβέρνησης δήλωναν σε όλους τους τόνους ότι θα ‘’τελειώσουν ‘’με κάθε τι το δημόσιο και κυρίως με την δημόσια υγεία. Αυτήν την δύσκολη στιγμή κοινωνία και εργαζόμενοι πρέπει να σταθούν απέναντι στις διαθέσεις της κυβέρνησης για ‘‘ιδιωτικοποίηση των πάντων ‘’ Συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, κόμματα της αριστεράς πρέπει να απαιτήσουν την δραστική αύξηση των κονδυλίων για την δημόσια υγεία. Πρέπει να απαιτήσουν την ορθολογική οργάνωση της δημόσιας υγείας με αύξηση του προσωπικού στα προ κρίσης επίπεδα, ενίσχυση  του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, αγορά  ικανοποιητικού αριθμού σε αξονικούς  τομογράφους, στήριξη και ανάπτυξη στην πρωτοβάθμια φροντίδα (Το.Μ.Υ), και ιδιαίτερα ενίσχυση της φροντίδας για τους αδύναμους στο σπίτι. Το σύνθημα’  ‘‘όλοι στα σπίτια αλλά κανένας μόνος του’’ πρέπει να κυριαρχήσει. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στην λογική του ατομισμού και της  κοινωνικής αποσύνθεσης που προωθών οι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού. Ο καπιταλισμός ακόμα μια φορά απέτυχε να δώσει λύση στις ανθρώπινες  ανάγκες.   Ο  αγώνας για μια άλλη κοινωνία  που θα στηρίζει τις ανθρώπινες  ανάγκες και όχι τα καπιταλιστικά  κέρδη  είναι επιβεβλημένος  όσο ποτέ άλλοτε.
21
03

Η πανδημία ως «δημιουργική καταστροφή»

Σήμερα βρισκόμαστε σε καθεστώς πολέμου. Οι επιζήσαντες θα κληθούν να επιβιώσουν σε ένα νέο καθεστώς, με μια καινούργια συνθήκη. Αλλά η ουσιαστική επιστροφή στην “κοινότητα”, την αλληλεγγύη και το προνοιακό κράτος, παρά τις διάφορες μεγαλοστομίες, δεν είναι δεδομένη. Αν και ο καπιταλισμός δημιουργεί και τα αίτια μιας πιθανής καταστροφής του, «είναι μία απίθανη μηχανή παραγωγής ευημερίας, διότι ο πλούτος που παράγει ξεπερνά κατά πολύ τα ερείπια που αφήνει πίσω του», έλεγε ο Γιόζεφ Σουμπέτερ. Διαφωνώντας με τον Μαρξ, θεωρεί πως μέσον επιβίωσης του καπιταλισμού είναι ετούτη ακριβώς η «δημιουργική καταστροφή» του, “η οποία ασταμάτητα και εκ των έσω επαναστατικοποιεί τις οικονομικές δομές, καταστρέφοντας τις παλαιές και δημιουργώντας καινούργιες». Αν και ο Σουμπέτερ θεωρεί απαραίτητη για την επιβίωση του καπιταλισμού τη στροφή του στην κοινωνία, η μικρή ιστορία του τελευταίου αιώνα δείχνει πως ακόμα και ένας “καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο”, κάθε φορά που κατατρώγεται από τις αντιφάσεις του, ρημάζει κυρίως, μόνο τις υποτελείς τάξεις. Έτσι και σήμερα: μετά την επερχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, που θα ακολουθήσει την πανδημία, όσο το πνεύμα του Ριγκανοθατσερισμού θα πλανάται πάνω από τον δυτικό κόσμο και όσο θα κυβερνούν οι ακροφιλελεύθεροι, που μοναχά κατά περίπτωση ενθυμούνται το ρόλο του κράτους, η “ανθρώπινη τρυφερότητα” που μνημονεύει ο Καμύ θα μείνει προσχηματική. Για να καλύπτει τις πομπές του υπερκέρδους εκείνων που αντιμετωπίζουν τον θάνατο ως πηγή κερδοφορίας.
21
03

Κατερίνα Κνήτου: Η πρώτη κατοικία είναι και πρέπει να παραμείνει θεμελιώδες δικαίωμα

Πρέπει άμεσα να επιδιωχθούν οι ευρύτερες δυνατές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες με στόχο : – Να αναπτυχθεί ο  θεσμός της κοινωνικής κατοικίας μέσω της άμεσης αξιοποίησης των κενών κτιρίων στο υπάρχον οικιστικό απόθεμα, ώστε να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες των σημερινών αστέγων και όσων βρίσκονται σε επισφάλεια. – Να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των οφειλετών  που βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής  για δικαστική ρύθμιση των χρεών τους με προστασία της κύριας κατοικίας τους, μέσω ενός μόνιμου  και δίκαιου μηχανισμού πτώχευσης φυσικών προσώπων, αντίστοιχου του νόμου Κατσέλη. -Να υπάρξει ειδική πρόνοια για τους εγγυητές. -Να ενισχυθεί η πρόσβαση των δανειοληπτών σε αποτελεσματικές διαδικασίες δικαστικής και εξωδικαστικής ρύθμισης των χρεών τους, όπου θα λαμβάνεται υπόψη η πραγματική οικονομική κατάσταση τους για την διαμόρφωση των όρων αποπληρωμής του δανείου. -Να υπάρξει, επιτέλους, εξορθολογισμός των οφειλών και απομείωση τους με αφαίρεση ποσών που προκύπτουν από «τοκογλυφικά» επιτόκια, κυρίως σε κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. – Να ανασταλούν προσωρινά οι πλειστηριασμοί και να παραταθεί η ισχύς του Ν.4605/2019, έως το τέλος του 2020.
20
03

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ας σοβαρευτούμε…

Η ΕΚΤ βοηθάει όλες τις χώρες. Αυτό που μας δίνει αέρα είναι το μαξιλάρι που ο κ. Μητσοτάκης αποσιωπά. Αν είχαμε πάει στην προληπτική γραμμή που έλεγαν κάποιοι "σοφοί", με την αναστάτωση (και) των αγορών θα παριστάναμε τον Θησέα με το μαύρο πανί. Σε κάθε περίπτωση είναι θετικό το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης άκουσε έστω και μερικώς τα όσα του λέγαμε. Επικροτούμε την αλλαγή πορείας για το δώρο του Πάσχα. Όμως οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις και η οικονομία χρειάζονται πολύ περισσότερα. Καλούμε ξανά την κυβέρνηση να ακυρώσει ως παράνομες τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις που έγιναν, αντί να περιοριστεί στην καταβολή επιδόματος στις χιλιάδες των ανθρώπων που απολύθηκαν. Να προχωρήσει σε πλήρη καταβολή των μισθών των εργαζομένων. Να απαγορεύσει την δυσμενή μεταβολή των συμβάσεων εργασίας. Να καταβάλει έκτακτο επίδομα στα χαμηλά εισοδήματα. Να αναστείλει τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, να παρέμβει προκειμένου οι τράπεζες να παγώσουν την καταβολή δόσεων κεφαλαίου (χρεωλύσια) και για τα φυσικά πρόσωπα που μέχρι πριν την κρίση ήταν συνεπείς.
20
03

Κορονοϊός, μια τόσο βολική πανδημία

Με την εμπλοκή της ανθρωπότητας στη δίνη του κορωνοϊού το αγαθό της υγείας και επομένως της ζωής έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση.  Από τη μία μεριά η επιστήμη αδυνατεί να προσφέρει μια αποτελεσματική αγωγή αντιμετώπισης της νόσου και, πολύ περισσότερο, να δημιουργήσει στο ορατό μέλλον ένα εμβόλιο που θα έλυνε στον μέγιστο βαθμό το πρόβλημα της πανδημίας. Από την άλλη, σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. η μανιώδης ιδιωτικοποίηση των πάντων, που εδώ και δεκαετίες έχει προηγηθεί, έχει αποσαρθρώσει κρατικές δομές που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση καταστροφών αυτής της έκτασης σαν τη σημερινή. Με όλα αυτά να συμβαίνουν, οι προβλέψεις για το μέλλον των εργασιακών σχέσεων, την εξέλιξη των οικονομικών δεικτών, την κοινωνική συνοχή, την περιβαλλοντική κρίση, τις διακρατικές σχέσεις, τη συνοχή της Ε.Ε. έχουν τεθεί εν αμφιβόλω από ένα σύστημα του οποίου ο χαρακτήρας μάς έχει εθίσει στην καταστροφική του διάθεση, σε όλες τις δύσκολες στιγμές των κρατών αλλά και του πλανήτη. Το όνομα αυτού του συστήματος είναι πλέον πασίγνωστο, απεχθές και ονομάζεται  νεοφιλελευθερισμός.
18
03

Συνοροϊοί, κορωνοϊοί και γνωστοί τακτικισμοί

Ένας αναλυτής του Liberal τόνιζε προχθές ότι δεν ήταν οι πολεμικοί τόνοι στον Έβρο που την έβγαλαν από τη δύσκολη θέση, στην οποία είχε βρεθεί λόγω Λέσβου και Χίου. Ήταν ο κορονοϊός, που ανέβασε την αποδοχή της από την κοινή γνώμη στα πρότερα επίπεδα. Ακόμη κι αν δεν αληθεύει η πληροφορία, μας υποδεικνύει τον πυρήνα της κυβερνητικής λογικής: μπορεί να μην πάμε τόσο καλά με τους στρατηγικούς στόχους (ιδίως οικονομικούς, αλλά όχι μόνο), αλλά από τακτικούς ελιγμούς έχουμε επάρκεια.
17
03

Από τον «λοιμό του Θουκυδίδη» στον κορωνοϊό

Πόσοι πιστεύουν στο σενάριο της εργαστηριακής κατασκευής του ιού και της συναφούς μαλθουσιανής χρήσης του; Είναι περίπου ισάριθμοι όσων στην αρχή της κρίσης δήλωναν σίγουροι πως θα τον μεταφέρουν στη Δύση οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έτσι κι αλλιώς μολυσμένοι στις  κυρίαρχες αναπαραστάσεις μας. Το ότι δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα, δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα μπορούσε να έχουν έρθει. Οπερ έδει δείξαι... Ανάμεσα στα πολλά που μαθαίνουμε από τον Θουκυδίδη, ιδιαίτερη σημασία έχουν τα εξής πέντε: Πρώτον, και ο λοιμός των Αθηνών ήταν οιονεί παγκόσμιος: «Η αρρώστια άρχισε, όπως λέγεται, πρώτα από την Αιθιοπία, στην Ανω Αίγυπτο, κατέβηκε έπειτα στην Αίγυπτο και στη Λιβύη και στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας του Βασιλέως», της Περσίας δηλαδή (στη μετάφραση του Ν. Μ. Σκουτερόπουλου, που ταυτίζει την Αιθιοπία με το Σουδάν, εκδ. Πόλις, 2011). Δεύτερον, και τότε συνωμοσιολογική ήταν η πρώτη, αυθόρμητη εξήγηση, αφού οι Αθηναίοι έλεγαν πως οι Πελοποννήσιοι είχαν ρίξει δηλητήριο στις δεξαμενές του Πειραιά. Τρίτον, ανάμεσα στα πρώτα θύματα ήταν οι γιατροί: «Αυτοί προπαντός πέθαιναν επειδή αυτοί προπαντός έρχονταν σε επαφή με τους αρρώστους». Ο Κινέζος γιατρός Λι Γουενλιάγκ, που πρώτος προειδοποίησε για τον ιό, πέθανε με την πίκρα του αγγελιαφόρου που τιμωρείται επειδή η αγγελία του είναι στενάχωρη. Τέταρτον, οι άνθρωποι έπραξαν όπως το συνηθίζουν οι άνθρωποι, ικετεύοντας τα ουράνια, πλην, πέμπτον, οι θεοί ανταποκρίθηκαν όπως το συνηθίζουν οι θεοί – αδρανώντας: «Επίσης», παρατηρεί ο Θουκυδίδης, που νόσησε και ο ίδιος, «οι ικεσίες σε ιερά ή σε μαντεία και ό,τι άλλο τέτοιο δοκίμασαν δεν ωφέλησαν σε τίποτα· στο τέλος τα άφησαν νικημένοι από το κακό». «Πάντα ανωφελή ην». Αυτά τα γράφει ένας φυγάς του θανάτου, που την κρίση του δεν τη θόλωνε κανένα λοιμικό.